Муқаддамот дарслари / олтинчи дарс: нима қилиш керак? Онгли,мақсадли ва харакатланувчи вахдат.
Шайх Абу Хамза хўромий хафизахуллохнинг аудио тасмасидан ёзиб олинган.
(12-қисм)
Ха, мана бу қудратни кўчиши эди, аста-секинлик билан бу кўчиш жараёни комилдан ноқисга, сўнгра эса ноқисдан ноқисроққа айланди, ноқисроқ деган кўринишни фақатгина Хасан ибни Али розиаллоху анхумодан ва муовиядан қидирманглар,балки буларни одамларда вужудга келган камчиликлардан, айблардан, ўзгаришлардан қидиринглар, худди шу нарсалар мана шундай халифани айтиб ўтилган ишларга мажбур қилади ва охирида хам шу ўзгаришлар,айблар одамларни шохлар ва золимларни хокимияти томонга тортиб кетади:
وَکَذَلِکَ نُوَلِّی بَعْضَ الظَّالِمِینَ بَعْضاً بِمَا کَانُواْ یَکْسِبُونَ (انعام/129)
Шунингдек, қилиб юрган гунохлари сабабли золим кимсаларни бир-бирларига дўст қилиб қўюрмиз.
Аллох таоло вохид жамоат билан бирга эканини ва тафарруқ хам мушрикларни сифатларидан эканини яхши биламиз, нубувват давридан сўнг ва росулуллох саллаллоху алайхи васалламдан кейин комил суратда мусулмонларни жамоатини химоя қиладиган нарса нубувват манхажига асосланган хилофатдур, бу нарса бўлмаган пайтида изтирорий холатда исломий бадал хукумат энг яхши танлов бўла олади, мана бу изтирорий бадал хам мавжуд бўлмаган тақдирда эса мусулмонлар жуда хам нозик шароитга тушиб қолишади ва фақат ва фақат уларнинг мужохидлар шўросини мажлисини ўзигина заифроқ суратда мана бу вохид жамоатни сақлаб тура олади. Хозир эса саййидимиз Хасан атрофидагиларни бевафолиги, тафарруқ, тартибсизликлар, қахатчилик, очлик, ички мунофиқларни хатари, ички ва ташқи ошкор кофирларни хатари, умумий қилиб айтганда мусулмонларни парчаланиб кетиш хатари, тафарруқ ширки ва ўзини хукуматини сақлаб қолиш билан шундай исломий бадал хукуматни ўртасига туриб қолади.
Тафарруқ ширки ва саййидимиз Хасан розиаллоху анху курашаётган бошқа офатларнинг хаммаси мусулмонларни нобуд бўлишларига боис бўлади, биз буни мисолини 781 йил давр давомида андалусдаги мусулмонларнинг исломий хукуматини тарихида кўрдик, энди бир умматни ё жамоатни нобуд бўлиши хақида гапирмаса хам бўлади, аммо исломий бадал хукумат энг камида исломни мавжудиятини ёки бир заиф жамоатни сақлаб тура олади, тарихий воқеалар хам у кишини хақ эканликларин собит қилди. Албатта у ердаги шароит хам шундай бир холатда бўлган эдики, у кишини қўлидан бундан бошқа иш келмасди ва қуйидаги оятга кўра:
فَاتَّقُوا اللَّهَ مَا اسْتَطَعْتُمْ (تغابن /16)
Ва росулуллох саллаллоху алайхи васалламнинг мархамат қилишларига асосан:
مَا نَهَيْتُكُمْ عَنْهُ فَاجْتَنِبُوهُ وَمَا أَمَرْتُكُمْ بِهِ فَافْعَلُوا مِنْهُ مَا اسْتَطَعْتُمْ
У киши нобуд қилиниши учун қудрат ва абзорга эга бўлмаган тафарруқдан пархез қилади ва хукмронлик иши бўйича эса қўлидан келганича олдинга харакат қиладилар, яъни икки зарарни ўртасидан зарари енгилроғини танлайдилар.
У киши жамоатни хаммасини сақлаб қолиш учун асбобга эга эмасликларини тушуниб етган пайтларида, ўзларини ижтиходлари бўйича 70% фоизини сақлаб қолишга қарор қиладилар, у кишини ташхислари бўйича бу иш тафарруқ азоби ва бошқа офатлар сабабли уни хаммасини қўлдан бой беришдан кўра яхшироқ эди, шу сабабли хам у киши андак миқдорга хам кифояланадилар:
ما لا يُدرَكُ كُلُّه ، لا يُترَكُ جُلُّه .
У киши қўлларида ушлаб қолган андак нарса, қўлдан бой берилган нарсани баробарида андак хисобланган; ( албатта бизларни асримизда аксар мусулмон диёрларида мана шу андакни қўлга киритиш хам бир орзу холича қолмоқда); бунга мисол: жангларни тамом бўлиши ва мусулмонларни ўртасидаги қирғинлар, бу Усмон ибни Афвон розиаллоху анхуни қатлидан сўнг бошланган эди, мусулмонларнинг бир байроқ остида муттахид бўлишлари, мусулмонлар томонидан фатхларни бошланиши ва исломий диёрларнинг кенгайиши, хавориж ва ғуллотларни харакатсиз бўлиб тангликка тушиб қолишлари ва бундан бошқа қисқа давр ичида бизлар гувох бўлган нарсалар.
Бу ерда такроран ишора қилиб ўтилиши лозим бўлган нарса шуки: очиқ-ойдин кўриниб турганидек нубувват манхажи асосидаги хилофатнинг шохигарликка ўзгариши учун одамлар томонидан шароит мухайё қилинди ва ички пинхон ва ташқи ошкор кофирлар улардан фойдаланишди, унга яна қайтадан қайтиб бориш хам фақат ва фақат одамларнинг ўзидаги ўзгаришлар билангина қўлга киритилади, чунки:
إِنَّ اللّهَ لاَ یُغَیِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّى یُغَیِّرُواْ مَا بِأَنْفُسِهِمْ(رعد/11)
Аниқки, то бирон қавм ўзларини ўзгартирмагунларича аллох уларнинг ахволини ўзгартирмас.
Бизлар хам хозирда росулуллох саллаллоху алайхи васаллам мархамат қилганларидек, иккита нубувват манхажи асосидаги хилофатни орасидамиз; улардан биринчиси бўлмиш нубувват манхажи асосидаги ва у кишининг вафотидан сўнг вужудга келган хилофатни, қўлдан бой бериш асбобларини мухайё қилдик ва 30 йилдан сўнг қўлдан бой бердик, энди мана бу зўравон,диктатор хукуматлардан сўнг келадиган нубувват манхажи асосидаги хилофатни қўлга киритиш учун эса яна шароитни мухайё қилишимиз лозим.
Мана бу икки нубувват манхажи асосидаги хилофатни орасида одамлар назоратини бир четга суриб қўйиш орқали ё аллохни шариатидаги қонунлар асосидаги вохид улил амр шўросини нобуд қилиш билан исломий тафсирлар ва мазхабларни бирига кўра хукм қилинадиган хукмронликлар, нубувват манхажи асосидаги хилофатдан кўра пастроқ мартабадаги нарсадур, лекин у мусулмонларни дорул исломидан химоят қилади, мусулмонлар яна қайтадан нубувват манхажи асосидаги хилофат қўлга киритилгунга қадар, зарурат хукми бўйича ундан фойдаланишади, чунки фақат мана шу исломий изтирорий бадал хукуматларни канали орқали жуда кўп шаръий вожиботларни бажара олишади ва мушрикларнинг ё секуляристларнинг хамиша олиб борадиган жангларини қаршисида ўзларини химоя қилишга қодир бўлишади, мусулмонларни муртад қилишлик мушрикларнинг зотий сифатларига айланган,
«وَ لا يَزالُونَ يُقاتِلُونَکُمْ حَتَّي يَرُدُّوکُمْ عَنْ دينِکُمْ إِنِ اسْتَطاعُوا» (بقره/217)
шу билан бирга ошкор ва пинхон ички кофирлардан ва ғуллатлардан химоя қилишади, исломий хукуматнинг мана бу нозил мартабасини ва изтирорий бадал хукуматларни сақлаб туриш яна қайтадан нубувват манхажи асосидаги хилофатга етиб боргунча лозим деб билишади, хатто мусулмонларнинг муртад бўлишларига тўсқинлик қилиш учун ва ислом динини тўртталик мафхумини, мағзини сақлаб қолиш учун вожиб деб хисоблашади,
مَا لاَ يَتِمُّ الْوَاجِبُ إِلاَّ بِهِ؛ فَهُوَ وَاجِبٌ .
(давоми бор……..)