
Шайх Абу Хамза хўромий: муқаддамот дарслари / бешинчи дарс:Шаръий душманшиносий (4) шаръий адабиётдаги муртадларни аниқлаш ва муртадларга, уларни жибхасига қандай муносабатда бўлиш
Шайх Абу Хамза хўромий хафизахуллохни аудио тасмасидан ёзиб олинган.
(55- қисм)
Бир шахс ортга қайтиб ошкор кофир бўлгандан ё уни мана бундай кофирга айлангани мушаххас бўлгандан сўнг, бу уни мусулмонларни имтиёзларидан бўлмиш мана бу тўрт мархаладан махрум қилинишига кифоя қилади. Демак, мана бу тўрт мархалани босиб ўтишлик кумала, демократ, курдларни хозирги мусайламайи каззоби бўлмиш ужалонни ишчилар хизбига, борзонийга ёки бошқа кофир секуляр ахзобларга тегишли муртадларга кераги йўқ. Улар ўзларини ихтиёрлари билан ўзларини ислом доирасидан чиқариб ташлашган ва кофирларни доирасига киргизишган, мусулмонларга тегишли имтиёзлардан махрум бўлишлари хам табиий, уларни ошкор кофирларни жумласидан деб хисобланиши лозим. Чунки кимки қуйидаги қоидага биноан
«مَن لَم يَكفر الكافر فَهُو كافر»،
кимки “огох холида” яхудий, насоро, мажус, собеин, мушрик бўлган кофирни аллох кофир деганини билиб турган бўлса хам кофир демаса; мана бу холатда, у “огох холида” аллохни қазоватини,хукмини хато дебди ва буни воситасида уни ўзи кофир бўлади,чунки у “огох холида” аллох ва росулини хукмини бир четга суриб қўйган, шу сабабли хам унинг ” огох холида” аллохни шариатига қаршилик қилиш жинояти, мана бу шахсни кофир бўлишига боис бўлади.
Албатта шунга хам диққат қилиниши керакки, бугунги кунда жуда кўп мусулмонлар хануз хам хозирги пайтдаги секуляристларнинг шаръий манбаълардаги мушриклар эканини билишмайди. Хеч ким улар учун бугунги кунни тили билан мунофиқларни, мушрикларни, дахрийлар ва буларга ўхшаганларни равшанлаштириб бермаган. Шу сабабли хам уларга ошкор ва равшан қилиб иблиснинг шайтон эканини ва язидийлар,алиюллохийларни малики товуси шайтонни ўзи эканини ва табиатга сиғинувчи атеистлар,дахрийлар бугунги кундаги материалистлар эканини билдириши лозим. Мана шу шева бўйича, секуляристлар ана ўша мушриклар бўлиб ўзига хос ахкомларга эгадирлар, уларни ахкомлари ахли китобни ва шибхи ахли китобни ахкомларидан фарқ қилади. Мана бу исмни ўзгариши дигарбошон калимасига ўхшаган бўлиб, бугунги кунда лутийлар,хамжинсбозлар деб номланади. Уларни хар икковини мохияти бир хил, фақат исмлари ўзгариб қолган. Мушриклар сўзини секуляристларга ўзгариб қолганини хам мусулмонлар албатта билишлари лозим, шаръий далиллар ва манбаълар билан қуръон ва суннатга истинод қилган холда фиқхий манбаъларга истинод қилиш орқали мана бу матлабни шахсга етказилиши лозим.
Хар қандай холатда хам, кофирлар таъвил,шак,шубха, хато,унутиш ва бошқалардан келиб чиқадиган жохилликка узр келтиришга эга эмаслар ва хеч ким булар учун узр қоил бўлмайди, уларни мусулмонлар жумласидан саналмаслиги хам табиийдир; аммо мусулмонлар мана бу имтиёзларга эга бўлганликлари сабабли, динга тегишли бўлган жиноятга дучор бўлган пайтларида, “набавий хужжат”ни баён қилиниб уни иқома қилинмагунча ва тўрт мархалани босиб ўтмагунларича жиноятчи дейилмайди, агар мана бу узрларга,монеъликларга эга бўлган мусулмонни такфир қилса, у ўзини мусулмон биродарини такфир қилибди ва у такфир қилиш хаддидаги ўзини ўзи такфир қилиш жиноятини қилибди, яъни аслида у ўзини ўзи такфир қилган бўлади.
Хўп, энди агар иртидод бўйича муттахам бўлган шахс борасида хам мана бу мархалаларни хаммасини босиб ўтган бўлсанг ва бу шахснинг жиноятчи экани мушаххас бўлса, уни устида хукм содир қилинади ва у такфир қилинган,фақат хукмни ижро бўлишини кутиб туради ва сен хам шаръий бир вазифа сифатида уни кофир деб санашинг лозим. У хам ошкор кофирларга ўхшаган бир кофир бўлиб,сен хам уни бир вазифа сифатида кофир деб санашинг керак бўлади, бу ерда вазифа дейилишидан мақсад ибодатдир.
Ошкор кофирни такфир қилишлик ибодат бўлади. Уни ақидадаги жойгохи мухим бўлса хам, тоғутга куфр келтиришлик исломга киришни бошланғич марраси хисобланади,у намозга ўхшаш шахсий ибодат эмас,балки у рўза,закот ва жиходга ўхшаган ибодат бўлади; сен намоз,жиход,закот,рўзадан илгари буни қабул қилгансан. Чунки намоздан олдин шаходатайнни айтгансан ва ла илаха иллалохга иқрор бўлгансан. Намоз,рўза ва бошқа ибодатлардан олдин “ла илаха” яъни тоғутга куфр келтиришга иқрор бўлдинг:
«فَمَنْ یَکْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَ یُؤْمِن بِاللّهِ فَقَدِ اسْتَمْسَکَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقَىَ لاَ انفِصَامَ لَهَا وَاللّهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ» (بقره/256).
(давоми бор……)






