دسته: шайх мужохид Абу Хамза хўромийни ўзбек тилидаги асарлари

Муқаддамот дарслари / олтинчи дарс: нима қилиш керак? Онгли,мақсадли ва харакатланувчи вахдат.

Шайх Абу Хамза хўромий хафизахуллохнинг аудио тасмасидан ёзиб олинган.

(14-қисм)

Хозирги пайтда аллохни шариатидаги қонунларни комил ва шаръий шаклда ижро қиладиган ва ўзини вазифаларини комил шаклда бажара оладиган  нубувват манхажига асосланган хилофат қўлдан бой берилган ва уни ўрнига мана бу  изтирорий холатда мусулмонлар ўзининг бутун айб ва нуқсонлари билан бу вазифаларни бажарадиган ва аллохни шариатидаги қонунларни хар меъзонга кўра ижро қиладиган ва уни таътил қилиб ташлаб қўймайдиган  бемор бир баданга ва исломий бадал хукуматга эга холос.

Демак мусулмонлар мана шу бемор ва нуқсонли ва гохида булғанган бадан билан тўлиқ саломатлигини қўлга киритгунича, фақат мана шу бемор баданни канали орқали бажара оладиган ибодатларни таътил қилиб ташлаб қўймасликлари керак. Чунки худди Умар ибни Хаттоб ва Усмон ибни Афвон розиаллоху анхумо айтганларидек бўлишига уларнинг ишончлари комилдур:

   « إنَّ اللهَ یَزَعُ بالسُّلطان ما لا یَزَعُ بالقرآن»

Худованд хукумат қудрати орқали қуръон билан хам амалга ошириб бўлмайдиган ишни амалга оширади.

 Қурнъондаги далиллар ва росулуллох саллаллоху алайхи васалламни минглаб хадислари ва минглаб фиқхий китоблар хам,секуляристларнинг зотида мавжуд бўлган мусулмонларни устига юкланган жангни олдини ола олмайди,аллох таоло мархамат қиладики: 

وَلَا يَزَالُونَ يُقَاتِلُونَكُمْ حَتَّىٰ يَرُدُّوكُمْ عَن دِينِكُمْ إِنِ اسْتَطَاعُوا (بقره/217)

Мана бу шаръий манбаъларни хаммаси танхо суратда кофирларни,муртадларни дафъ қилишга ва мунофиқларни,секулярзадаларни назорат қилишга қодир бўлмайди ва хатто мана бу шаръий манбаъларни хаммаси танхо холда насихат ва панд билан жамиятда

 «أَطْعَمَهُمْ مِنْ جُوعٍ وَآَمَنَهُمْ مِنْ خَوْفٍ»

ни пиёда қилишга қодир эмас, бу иш амалга ошмагач эса

«فَلْيَعْبُدُوا رَبَّ هَذَا الْبَيْتِ»

учун керакли шароит хам аллохни бандаларига мухайё бўлмайди, мана бу шаръий манбаъларни хаммаси хатто баъзи ўринларда тафарруқни йўқотишга қодир эмас, ё хатто уни камранг хам қила олмайди, ёки иймони заиф бўлган бир ўғрини ё қотилни ё зинокорни ё шаробхўрни ё қароқчини олдини олишга қодир бўлмайди, чунки улар аллохни шариатидаги қатъий  қонунлардан ва росулуллох саллаллоху алайхи васалламнинг равшан ва кучли суннатларидан ва ислом уламоларининг минглаб жилдни ташкил қиладиган  ана ўшанча фиқх китобларидан, хамда кучли ва махкам тафсирларидан эмас, фақат махлуқотларни қудратидан,кучидан қўрқишади.

Росулуллох саллаллоху алайхи васаллам энг хаким ва энг ақлли ва энг одил ва энг муносиб шахс бўлганлар, у киши хақида аллох таоло мархамат қилганки:

  وَإِنَّكَ لَعَلَىٰ خُلُقٍ عَظِيمٍ (قلم /4)

у кишининг ахли оилалари уммул мўъминин Оиша розиаллоху анходан росулуллохнинг ахлоқлари ва рафторлари хақида сўрашган пайтида жавоб берадиларки:

  “كَانَ خُلُقُهُ الْقُرْآنَ ”

Аммо шундай буюк шахсият эгаси хам қурайшни секуляр кофирларини ва мадинадаги яхудий кофирларини ва Нижрондаги насронийларни ва ички мунофиқларни  қаршисида шариат хадафлари ва мақсадларини таъминлаш бўйича қуръон, насихат,маъруза орқали ишларини илгари силжита олмадилар ва хижрат қилишга,жанг қилишга,эъдодга ва худудларни хам хукумат қудратини канали орқали ижро қилишга   мажбур бўлдилар.

Шу ерда яна Умар ва Усмон розиаллоху анхумони сўзларига қайтамиз:

  «إنَّ اللهَ یَزَعُ بالسُّلطان ما لا یَزَعُ بالقرآن»

Худованд хукумат қудрати орқали қуръон билан хам амалга ошириб бўлмайдиган ишни амалга оширади. Нубувват манхажига асосланган хилофатни бемор бўлганлиги учун фақатгина шу бемор баданни канали орқали бажарса бўладиган ана ўшанча вожиботлардан қўлимизни тортиб, бу вожиботларни хаммасини тарк қилиб қўя оламизми? Албатта йўқ.

Мана бу бемор баданни ўзига хос бўлган фарзларни ва ибодатларни бажаришига алоқадор бўлган изтирорий холатларда амал қилиш учун  мусулмонлар қоидаларни вужудга келтиришган. Бунга  

«دفع أعظم المفسدتین باحتمال أدناهما»

қоидаси мисол бўла олади, бу қоида бўйича фожир рахбар ва амирни қўл  остида жанг қилиш жоиз хисобланади.  Махсусан ишғолгар кофир душманни дафъ қилиш учун, чунки бу аллохга иймон келтиришдан сўнг бошқа фарзлардан муқаддамроқ туради, хатто бошқа фарзларни ўзининг  таъсирига олишга қодир.

Мана бундай  холатда ё нубувват манхажига асосланган хилофатни ўрнидаги  мана бу исломий бемор хукуматдан узоқлашамиз ва ундан фойдаланмаймиз, натижада ана ўшанча фасодларга дучор бўламиз ва хатто кофирлар ва фожир шахсларни хукмронлиги учун шароитни мухайё қиламиз, албатта буни мусулмонларни динига ва дунёсига зарари каттароқдур. Ёки бўлмасам мана бу исломий бемор хукуматдан ва фожир амирдан аллохни шариатидаги қонунларни аксарини татбиқ қилиш ва исломий фожирроқ бўлган амирни дафъ қилиш ва ташқи кофирларни,мунофиқларни, ички ғуллотларни дафъ қилиш ва кофирларнинг қўл остидаги диёрларни озод қилиш учун фойдаланамиз,  Хасан ибни Алини замонидан бошлаб усмонийларни давригача давом этган фатхларни хаммаси мана шу асосга кўра амалга оширилган.

Росулуллох саллаллоху алайхи васаллам мархамат қилган пайтларида: 

وَإِنَّ اللَّهَ لَيُؤَيِّدُ هَذَا الدِّينَ بِالرَّجُلِ الْفَاجِر. و یا می فرماید: إنَّ الله يؤَيِّدُ الدِّينَ بِأَقْوَامٍ لا خَلاقَ لَهُمْ

Яъни аллох таоло мана бу динга фожир шахслар ё хеч қандай ухравий ажрга ва яхшиликка эга бўлмайдиган қавмлар ва гурухлар воситасида ёрдам беради ва уни  ғолиб қилади. Мана бу холатда мусулмон фожир рахбарни ўзи  зарар қилади, уни фожирлиги ўзига қайтади ва яхшилиги мусулмонларга етади.

(давоми бор……..)

Муқаддамот дарслари / олтинчи дарс: нима қилиш керак? Онгли,мақсадли ва харакатланувчи вахдат.

Шайх Абу Хамза хўромий хафизахуллохнинг аудио тасмасидан ёзиб олинган.

(13-қисм)

Мана бу холатда кўриниб турганидек, мусулмонлар ўзларидаги ўзгариш сабабли нубувват манхажига асосланган хилофатни қўлдан бой беришга шароитни мухайё қилишган ва нубувват манхажига асосланган хилофат шохигарлик ва мулукият хукуматига айланиб қолди, хозирги кунгача бизлар бу хукуматларни катта ва кичик шаклларига гувох бўлиб келяпмиз. Аллох таоло мархамат қиладики:  

 وَاتَّقُواْ فِتْنَةً لاَّ تُصِیبَنَّ الَّذِینَ ظَلَمُواْ مِنکُمْ خَآصَّةً وَاعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ شَدِیدُ الْعِقَابِ (انفال/25)

Хамда сизлардан фақат золим кимсаларнинг ўзигагина етмай (балки барчага етадиган) балодан сақланингиз! Ва билингизки, албатта аллохнинг азоби қаттиқдир.

Росулуллох саллаллоху алайхи васаллам мархамат қиладиларки:

« لتُنْقَضَنَّ عُرَى الْإِسْلَامِ ،عُرْوَةً عُرْوَةً , فَكُلَّمَا انْتَقَضَتْ عُرْوَةٌ، تَشَبَّثَ النَّاسُ بِالَّتِي تَلِيهَا ، وَأَوَّلُهُنّ نَقْضًا الْحُكْمُ، وَآخِرُهُنَّ الصَّلَاةُ»

Ислом дасталари бирма-бир синдирилади, бу дасталардан бири нобуд бўлган пайтида одамлар унга  яқинроқ бўлганига чанг солишади, уларнинг аввали хукм ва охиргиси намоздур. Яъни нубувват манхажига асосланган хилофатни канали орқали хукмни синдирилгандан сўнг одамлар унга яқинроқ бўлган нарсага чанг солишди. У замонда мусулмонлар бани умайя шохигарлигига асосланган хукуматга чанг солишди ва аста-секинлик билан бошқа  дасталар синдирилди, тоинки бизларни замонимизга етиб келди, албатта ўша замонда бошлаб берилган фитналар хали-хануз бизларгача етиб келган, бўлиб хам шиддатлироқ суратда давом этяпган.

Хар қандай холатда хам, бани умайянинг мулукият ва шохигарлик хукумати изтирорий холатда қабул қилинди, мана бу изтирорий бадал хукуматда “аззарурот тубихул махзурот” хукми бўйича жуда кўп асхоблар мавжуд бўлишган, улар баттардан пархез қилиш ва шаръий вожибни  бажариш учун хам бу хукуматга байъат беришган. Нима учун вожиб? Чунки бошқа вожибларни мана шу хукумат орқали бажариларди ва агар бу хукумат бўлмайдиган бўлса бошқа вожибларни бажариб бўлмас эди.    

  مَا لاَ يَتِمُّ الْوَاجِبُ إِلاَّ بِهِ؛ فَهُوَ وَاجِبٌ.

Биз зарурат холатида халол ва покиза озуқани қўлдан бой берган ва бошқа озуқага эга бўлмаган  пайтимизда, жонимизни сақлаб қолиш учун ўлган хайвонларни гўшти ёки бошқа нахий қилинган нарсалардан фойдаланамиз, бу ерда ўлган хайвонларни гўштини истиъмол қилиш яна қайтадан покиза ва халол таомни қўлга киритгунимизча ва зарурат холатидан чиққинимизгача  бизларга вожиб бўлади. Чунки жонни сақлаб қолиш вожибдур, фақатгина мана шу ўлик хайвонни гўштини истеъмол қилиш билан бизлар жонимизни нажот берамиз, демак ўлаксани гўштини истеъмол қилиш хам бизларга вожиб бўлади. Нубувват манхажига асосланган хилофатни қўлдан бой берган ва бошқа нарсага эга бўлмаган вақтимизда, динимизни ва исломимизни сақлаб қолиш учун исломий бадал хукуматдан панох топамиз, тоинки мана бу заруратларимиз ўртадан кўтарилгунча ва яна қайтадан нубувват манхажига асосланган хилофатни қўлга киритмагунимизча.

Бизлар шуни хам яхши биламизки, ана ўша зарурат холатига тушиб қолганимизда жонимизни сақлаб қолиш учун ўлик хайвонни гўштини истеъмол қилишга мажбур бўлишимиз, бу масалан ўлаксани гўштини хидини ёмон кўрганлигимиз ёки уни мазасини ёқтирмаганимиз ёки ўлаксани гўштини рангини ёмон кўришимиз учун эмас, балки  фақат жонимизни сақлаб қолиш учундур; бизлар мана бу ўлаксани гўштини жуда хам ёмон кўрамиз. Бизларнинг мана бу гўштдан фойдаланишимизни далили, иллати ва бизларни мақсадимиз танхо жонимизни сақлаб қолиш холос, яъни ана ўша мақсадимизга етиб олиш, энди ўзимизни мақсадимизга етиб олгач эса ўлаксани гўштини ташлаб юборамиз.   

إِنَّمَا حَرَّمَ عَلَیْکُمُ الْمَیْتَةَ وَالدَّمَ وَلَحْمَ الْخِنزِیرِ وَمَا أُهِلَّ بِهِ لِغَیْرِ اللّهِ فَمَنِ اضْطُرَّ غَیْرَ بَاغٍ وَلاَ عَادٍ فَلا إِثْمَ عَلَیْهِ إِنَّ اللّهَ غَفُورٌ رَّحِیمٌ ‏(بقره/173)

У сизларга фақатгина ўлакса,қонни, тўнғиз гўштини ва аллохдан ўзгага аталиб сўйилган нарсаларнигина харом қилди. энди кимки золим ва хаддан ошмаган холида ночор вазиятда қолса гунохкор бўлмайди. Албатта аллох мағфират қилгувчи, рахмлидур.

Шубхасиз динни сақлаб қолишлик жонни сақлаб қолишдан кўра муқаддамроқдур, молу-дунё буни  барчаси  дунёвий истакларимиздур, агар изтирорий холатга тушиб қолсак,  динимизни сақлаб қолиш учун ночор холда шаръий асбобларга қўл уришимиз табиий нарса, динимизни  сақлаб қолиш жонимизни ва бошқа дунёвий  нарсаларни  сақлаб қолишдан кўра юқорироқда туради.

Энди ана ўшанча сахобалар исломий изтирорий бадал хукуматга рози бўлиб тан берган бўлсалар, бу динларини сақлаб қолиш ва мақсадларига етиш учун бўлган, улар бу хукуматни тасдиқлашни ёки нубувват манхажига асосланган хилофатни нобуд қилишни ёки муовиянинг Али ибни Аби Толибни замонидан тортиб Хасан ибни Алини замонигача бу мақомга етиш учун  қилган амалларини тасдиқлашни қасд қилишган эмас, йўқ, балким мусулмонларнинг  ўзлари ўзларида  вужудга келтиришган манфий асбоблар, ўзгаришлар мана бу буюк кишиларни шундай изтирорий холатга солиб қўяди, улар натижада шундай қарор қабул қилишадики, тафарруқдан қочиш,мусулмонларни ўртасидаги қирғинга хотима бериш ва Усмонни ўлимидан сўнг тўхтаб қолган исломий фатхларни қайтадан бошлаш, хамда мусулмонларни орасига амният ва фаровонлик қайтиб келиши ва бундан бошқа бизлар бехабар бўлган бошқа яхшиликлар   учун бу ишга қўл уришади, бу ерда исломий изтирорий бадал хукуматдан кўра бошқа йўл йўқ, ночор холда мавжуд  изтирорий вазиятда мана бу пастроқдаги исломий бадалдан фойдаланиш керак. 

Инсон изтирорий холатга тушиб қолганида оддий ишга рўбарў бўлмаслиги аниқ нарса, агар намозингни туриб ўқишга қодир бўлмайдиган бўлсанг, уни ўтириб бўлса хам ўқийсан, яъни баданингда бир айб вужудга келган, лекин намозингни тарк қилмайсан ва айбингга қарамасдан намозингни ўтирган холда давом эттирасан, энди агар ётган холда намозингни ўқийдиган бўлсанг,демак жисмингда янада каттароқ айб мавжуд, шу сабабли фарз бўлган  намозларингни ўзини оддий кўринишида бажара олмайсан, аммо барибир уни тарк қилмайсан ва ётган холда бўлса хам  бажарасан. Мана бу айб ва нуқсонларни хаммаси намозингни ўқишингга монеъ бўла олмайди, хатто агар поклик ва  нопоклик ё тахорат олиш ва олмаслик ё таяммум олишга қодир бўлиш ва таяммум қилмаслик борасида мушкилотларга дучор бўлсанг хам ва бундан кўра изтирорий,баттарроқ холатларга тушиб қолсанг хам барибир бу холатлар сабабли фарзи аъйн бўлган намозингни тарк қила олмайсан.

(давоми бор……..)

Муқаддамот дарслари / олтинчи дарс: нима қилиш керак? Онгли,мақсадли ва харакатланувчи вахдат.

Шайх Абу Хамза хўромий хафизахуллохнинг аудио тасмасидан ёзиб олинган.

(12-қисм)

Ха, мана бу қудратни кўчиши эди, аста-секинлик билан бу кўчиш жараёни комилдан ноқисга, сўнгра эса ноқисдан ноқисроққа айланди, ноқисроқ деган кўринишни фақатгина Хасан ибни Али розиаллоху анхумодан  ва муовиядан қидирманглар,балки  буларни одамларда вужудга келган камчиликлардан, айблардан, ўзгаришлардан қидиринглар, худди шу нарсалар мана шундай халифани айтиб ўтилган ишларга мажбур қилади ва охирида хам шу ўзгаришлар,айблар одамларни шохлар ва золимларни хокимияти томонга тортиб кетади:

  وَکَذَلِکَ نُوَلِّی بَعْضَ الظَّالِمِینَ بَعْضاً بِمَا کَانُواْ یَکْسِبُونَ ‏(انعام/129)

Шунингдек, қилиб юрган гунохлари сабабли золим кимсаларни бир-бирларига дўст қилиб қўюрмиз.

Аллох таоло вохид жамоат билан бирга эканини ва тафарруқ хам мушрикларни сифатларидан эканини яхши биламиз, нубувват давридан сўнг ва росулуллох саллаллоху алайхи васалламдан кейин комил суратда мусулмонларни жамоатини химоя қиладиган нарса нубувват манхажига асосланган хилофатдур, бу нарса бўлмаган пайтида изтирорий холатда исломий бадал хукумат энг яхши танлов бўла олади, мана бу изтирорий бадал  хам мавжуд бўлмаган тақдирда эса мусулмонлар жуда хам нозик шароитга тушиб қолишади ва фақат ва фақат уларнинг мужохидлар шўросини мажлисини ўзигина заифроқ суратда мана бу вохид жамоатни сақлаб тура олади. Хозир эса саййидимиз Хасан атрофидагиларни бевафолиги, тафарруқ, тартибсизликлар, қахатчилик, очлик, ички мунофиқларни хатари, ички ва ташқи ошкор кофирларни хатари, умумий қилиб айтганда мусулмонларни парчаланиб кетиш хатари, тафарруқ ширки ва   ўзини хукуматини сақлаб қолиш билан шундай исломий бадал хукуматни ўртасига туриб  қолади.

 Тафарруқ ширки ва саййидимиз Хасан розиаллоху анху курашаётган бошқа офатларнинг  хаммаси мусулмонларни нобуд бўлишларига боис бўлади, биз буни мисолини  781 йил давр давомида андалусдаги мусулмонларнинг исломий хукуматини тарихида кўрдик, энди бир умматни ё жамоатни нобуд бўлиши хақида гапирмаса хам бўлади, аммо исломий бадал хукумат энг камида исломни мавжудиятини ёки бир заиф жамоатни сақлаб тура олади, тарихий воқеалар хам у кишини хақ эканликларин собит қилди. Албатта у ердаги шароит хам шундай бир холатда бўлган эдики, у кишини қўлидан бундан бошқа иш келмасди ва қуйидаги оятга кўра:

 فَاتَّقُوا اللَّهَ مَا اسْتَطَعْتُمْ  (تغابن /16)

Ва росулуллох саллаллоху алайхи васалламнинг мархамат қилишларига асосан:

 مَا نَهَيْتُكُمْ عَنْهُ فَاجْتَنِبُوهُ وَمَا أَمَرْتُكُمْ بِهِ فَافْعَلُوا مِنْهُ مَا اسْتَطَعْتُمْ

У киши нобуд қилиниши учун қудрат ва абзорга эга бўлмаган тафарруқдан пархез қилади ва хукмронлик иши бўйича эса қўлидан келганича олдинга харакат қиладилар, яъни икки зарарни ўртасидан зарари енгилроғини танлайдилар.

У киши жамоатни хаммасини сақлаб қолиш учун асбобга эга эмасликларини тушуниб етган пайтларида, ўзларини ижтиходлари бўйича 70% фоизини сақлаб қолишга қарор қиладилар, у кишини ташхислари бўйича бу иш тафарруқ азоби ва бошқа офатлар сабабли уни хаммасини қўлдан бой беришдан кўра яхшироқ эди, шу сабабли хам у киши андак миқдорга хам кифояланадилар:

   ما لا يُدرَكُ كُلُّه ، لا يُترَكُ جُلُّه  .

У киши қўлларида ушлаб қолган андак нарса, қўлдан бой берилган нарсани баробарида андак хисобланган; ( албатта бизларни асримизда аксар мусулмон диёрларида мана шу андакни қўлга киритиш хам бир орзу холича  қолмоқда); бунга мисол: жангларни тамом бўлиши ва мусулмонларни ўртасидаги қирғинлар, бу Усмон ибни Афвон розиаллоху анхуни қатлидан сўнг бошланган эди, мусулмонларнинг бир байроқ остида муттахид бўлишлари, мусулмонлар томонидан фатхларни бошланиши ва исломий диёрларнинг кенгайиши, хавориж ва ғуллотларни харакатсиз бўлиб тангликка тушиб қолишлари ва бундан бошқа қисқа давр ичида  бизлар гувох бўлган нарсалар.

Бу ерда такроран ишора қилиб ўтилиши лозим бўлган нарса шуки: очиқ-ойдин кўриниб турганидек нубувват манхажи асосидаги хилофатнинг шохигарликка ўзгариши учун одамлар томонидан шароит  мухайё қилинди ва ички пинхон ва ташқи ошкор кофирлар улардан фойдаланишди, унга яна қайтадан қайтиб бориш хам фақат ва фақат одамларнинг ўзидаги ўзгаришлар билангина қўлга киритилади, чунки: 

  إِنَّ اللّهَ لاَ یُغَیِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّى یُغَیِّرُواْ مَا بِأَنْفُسِهِمْ(رعد/11)

Аниқки, то бирон қавм ўзларини ўзгартирмагунларича аллох уларнинг ахволини ўзгартирмас.

Бизлар хам хозирда росулуллох саллаллоху алайхи васаллам мархамат қилганларидек, иккита нубувват манхажи асосидаги хилофатни орасидамиз; улардан биринчиси бўлмиш нубувват манхажи асосидаги ва  у кишининг вафотидан сўнг вужудга келган хилофатни, қўлдан бой бериш асбобларини мухайё қилдик ва 30 йилдан сўнг қўлдан бой бердик, энди мана бу зўравон,диктатор хукуматлардан сўнг келадиган нубувват манхажи асосидаги хилофатни қўлга киритиш учун эса яна  шароитни мухайё қилишимиз лозим.

Мана бу икки нубувват манхажи асосидаги хилофатни орасида одамлар назоратини бир четга  суриб қўйиш орқали ё  аллохни шариатидаги қонунлар асосидаги вохид улил амр шўросини нобуд қилиш билан исломий тафсирлар ва мазхабларни бирига кўра хукм қилинадиган хукмронликлар, нубувват манхажи асосидаги хилофатдан кўра пастроқ мартабадаги нарсадур, лекин у  мусулмонларни дорул исломидан химоят қилади, мусулмонлар яна қайтадан нубувват манхажи асосидаги хилофат қўлга киритилгунга қадар, зарурат хукми бўйича ундан фойдаланишади, чунки фақат мана шу исломий изтирорий бадал хукуматларни канали орқали жуда кўп шаръий вожиботларни бажара олишади ва мушрикларнинг ё секуляристларнинг хамиша олиб борадиган жангларини қаршисида ўзларини химоя қилишга қодир бўлишади, мусулмонларни муртад қилишлик мушрикларнинг зотий сифатларига айланган,

 «وَ لا يَزالُونَ يُقاتِلُونَکُمْ حَتَّي يَرُدُّوکُمْ عَنْ دينِکُمْ إِنِ اسْتَطاعُوا» (بقره/217)

шу билан бирга ошкор ва пинхон ички  кофирлардан  ва ғуллатлардан химоя қилишади, исломий хукуматнинг мана бу нозил мартабасини ва изтирорий бадал хукуматларни сақлаб туриш яна қайтадан нубувват манхажи асосидаги хилофатга етиб боргунча лозим деб билишади, хатто мусулмонларнинг муртад бўлишларига тўсқинлик қилиш учун ва ислом динини тўртталик мафхумини, мағзини сақлаб қолиш учун вожиб деб хисоблашади,  

 مَا لاَ يَتِمُّ الْوَاجِبُ إِلاَّ بِهِ؛ فَهُوَ وَاجِبٌ .

(давоми бор……..)

Муқаддамот дарслари / олтинчи дарс: нима қилиш керак? Онгли,мақсадли ва харакатланувчи вахдат.

Шайх Абу Хамза хўромий хафизахуллохнинг аудио тасмасидан ёзиб олинган.

(11-қисм)

Мана бу ерда хамма нарса бўйича муовиядан устун бўлган халифа, фақат хукмронлик масаласида мушаххас далилга кўра ночорлик ва изтирор сабабли ўзини жойини мана бу шохга беради. Мана бу сахобаларнинг хаммаси жумладан Хасан ва Хусайн ва бошқалар бундай хукуматга байъат беришларига сабаб бўлган эди.

Бу ерда инқилоб содир қилинган ва  хукумат илдизигача ўзгарган деб тасаввур қилинмаслиги керак, йўқ бундай бўлган эмас, чунки агар шундай бўлганида на Хасан ва на Хусайн ва на бошқа сахобалар агарчи жонлари қурбон бўлган тақдирда хам бу ишларга рухсат беришмасди, қарама- қарши томондагилар хам шундай буюк кишилар мавжудлиги сабабли бу даражада ўзгаришларни содир қилишга журъат қилишмасди. Бунга Хусайн розиаллоху анхунинг язидни хокимиятига қарши чиқиши далил бўлади, чунки язидни замонидан сўнг бизлар хукуматга ва халққа оид ташкилотлардаги ўзгаришларга, хамда ана ўшанча тафарруққа,тартибсизликка, турғунликка  гувох бўламиз.

Ха, замон ўтгач ва шундай буюк кишиларнинг вафоти ё қурбон бўлишидан сўнг, бизлар ўзгаришларга ва асосий нуқсонларга гувох бўламиз, Абдулмалик ибни Марвонни даврига келиб аксар тобеъинлар хам дунёдан ўтиб кетгач, бундай нуқсон ясашлар янада кенг – кўламли миқёсда вужудга келди, албатта бу ишлар бир шохда бошқачароқ бўлса, бошқасида унисидан фарқ қиларди. Умар ибни Абдулазиз бошқа бир нарса бўлган бўлса, Марвон ибни Мухаммад  хам бошқа бир нарса бўлган эди.

Жамиятга ва тарихга нисбатан илмий кўз- қараш бўйича  Абу Бакр Тартуший андалусийга ўхшаган кишиларни йўлини давом эттирувчиларидан бўлмиш ибни Холдун- бу кишини жамиятшуносликни отаси деб хам номланади- у киши мана бу қудратни хилофатдан подшохликка кўчиб ўтиши борасида айтадики: агарчи хилофат тузуми подшохлик тузумига ўзгарган бўлса хам, аммо мана бу ўзгариш нихоятда чегараланган эди, исломий хилофатдаги жуда кўп меъёрлар, инфратузилмалар подшохлик тузумида хам ижро қилинган. Росулуллох саллаллоху алайхи васаллам мана бу борада мархамат қилган эдиларки:

 «ابْنِي هَذَا سَيِّدٌ، وَلَعَلَّ اللَّهَ أَنْ يُصْلِحَ بِهِ بَيْنَ فِئَتَيْنِ مِنَ المُسْلِمِينَ».

“Мана бу фарзандим, сарвардур, балки худованд уни воситасида мусулмонларнинг икки катта гурухини ўртасини ислох қилади.” Хасан ибни Али розиаллоху анху юзага чиққан мушкилотни шу тарзда ислох қилади, аммо у киши мархамат қиладики: “ албатта мен хар қандай бошқа кишидан кўра хилофатга савозорроқ бўлсам хам, ( ундан ўзимни четга олдим) ва муовияга байъат бердим ва билмадим бу байъатни оқибати сизларни ўртангизда фитнани вужудга келишига сабаб бўлармикин ё маълум муддатгача сизларга манфаъатли бўлармикин.” 

Хасан ибни Али розиаллоху анхума отасига ўхшаб мусулмонларнинг қонуний хукмдори эди ва  отасидан сўнг Хижозни,Ироқни, Яманни хукмронлиги уни ихтиёрида бўлган, у киши  отасидек  қудратли ўринга   эга бўлган. Лекин мусулмонларнинг  икки гурухини ўртасини ислох қилиш учун ёмон билан ёмонроқни ўртасидан ёмонни танлашга мажбур бўлади; аммо шу ёмон кейинчалик ёмонроққа айланди ва ёмонроқ хам ундан бадтарроқ нарсага айланиб кетди ва бу жараён хозирги давргача давом этиб келяпти.

Хасан ибни Али розиаллоху анхума хукуматни муовияга топширган пайтида айтадики: “ Эй муовия! Худованд Мухаммадни умматини тизгинини сенга топширди, билмасам, сенинг мана бу мақомни қўлга киритишинг сендаги яхши сифат сабаблимикин ёки буни тескариси бўйича сендаги ёмонлик сабаблимикин.” Шу пайтда қуйидаги оятни тиловат қилади:

  «وَإِنْ أَدْرِي لَعَلَّهُ فِتْنَةٌ لَكُمْ وَمَتَاعٌ إِلَى حِينٍ» (انبياء/111)

Билмайман,эхтимол бу (яъни азоб соатининг кечиктирилиши) сизлар учун бир алдов- синов ва бир оз вақтгача ( ажалларингиз етиб ўлгунингизгача) фойдаланишдир.

Дархақиқат муовияни хукумати хилофатни подшохликка ўзгариши учун бошланғич нуқта ва ўтиш мархаласи бўлган эди, хокимиятнинг хилофатдан шохигарликка ўзгариши ўзини замонидан бошланади ва хокимиятнинг меъросий бўлиши билан мустахкамланади, Абулаъла Мавдудийни кўз- қараши бўйича язидни сайланиши муовиянинг очиқ хатоси ва хилофатдан мулукиятга,шохигарликка қадам ташлаш бўлган эди. Бугунги кундаги ахли суннат деб маъруф бўлган фирқанинг кўз- қараши бўйича эса,  хулафойи рошидиннинг қонунийлигини асоси бўлган нарса, ахли хал ва ақд ижмоъси ва мусулмонларнинг вохид улил амр шўросидур. Худди шу шўро Абу Бакрдан тортиб Хасан ибни Али розиаллоху анхумагача бўлганларни сайлаган, буни Алу розиаллоху анху муовияга ёзган номаларида эслатади, бу ерда улил амр шўроси муовия томонидан заифлаштирилади ва сўнгра нобуд бўлади.

Аммо мана булар хилофатни мафхумидан,хадафларидан ва мақсадларидан узоқлашиб кетилди дегани эмасди, балки бу нарсалар  бани Умайя ва бани Аббос ва Усмонийларнинг шохигарлигида хам заифроқ шаклда кўринган, улар шариат қонунларини пиёда қилиш йўлида бор харакатларини қилишган, аммо хос тафсир ва мазхабни асосида амалга оширишган, яъни вохид ижмоъни ироя берадиган  вохид умматни ва вохид жамоатни раъйи асосида бўлган эмас, чунки вохид уммат ва вохид жамоатни ўзи бўлмаган, сахоба ва тобеъинлар вафот қилиб ўтиб кетгач уларни ўрнига бир қанча умматлар ва бир қанча жамоатлар  вужудга келди, ўртада уларни хаммасини бир жойга жамлайдиган улил амр шўроси хам мавжуд эмасди. Мана бу суратда умавийлар,аббосийлар, усмонийларга ўхшаган шохигарлик тузумларини хилофат  тузумини таркибидаги нарса деса бўларди, фақат улар ўзларини равишларига кўра турли-хил нисбатлар билан исломий хадафларни ва мақсадларни амалга оширишган.

Мана бу яхлит ва таркибий хукуматларни равишидан ташқари бизлар майда шохларга хам гувох бўламиз, хозирги пайтда уларни  шох, жумхурият раиси ва бошқалар қолибида кўрамиз, уларнинг танхо мақсади хам исломий хадафлар ва мақсадлар эмас, балки  шохигарлик ва ўзларини хукмронлиги бўлган холос, аксар холларда улар исломни хам шохигарликни ва хукмронликни ва ўзларининг дунёвий мақсадларини йўлида қурбон қилиб юборишган, исломдан бир абзор сифатида фойдаланишади ва хилофат тузумини қолдиқларини, мафхумларини ва шариатни хадафлари ва мақсадларини бутунлай  бир четга суриб қўйилган ва бу нарсаларни хаммаси хукмдорларнинг хокимиятга интилиши ва шухратпарастлигини қурбонига айланди.

Хасан ибни Али розиаллоху анхумонинг хилофати хам худди росулуллох саллаллоху алайхи васалламни исломий хукуматларига ўхшаб, аллох мусулмонларга берган энг катта неъматлардан бири бўлган эди, Хасан ибни Али розиаллоху анхуни ночорлик сабабли қудратни муовияга топширишига, бу неъматни ўзгаришига ва бу неъматни мусулмонлар қўлдан бой беришига  мажбур қилган нарсанинг  асосий иллати, мусулмонларнинг ўзларида вужудга келган  ўзгаришлар эди, чунки:   

 ذَلِکَ بِأَنَّ اللّهَ لَمْ یَکُ مُغَیِّراً نِّعْمَةً أَنْعَمَهَا عَلَى قَوْمٍ حَتَّى یُغَیِّرُواْ مَا بِأَنفُسِهِمْ وَأَنَّ اللّهَ سَمِیعٌ عَلِیمٌ ‏(انفال/53)

Бунга ( яъни, уларнинг азобга гирифтор бўлишларига) сабаб – аллох бир қавмга инъом қилган неъматини то улар ўзларини ўзгартирмагунларича ўзгартирувчи эмаслиги ва аллох эшитгувчи, билгувчи эканлигидир.

(давоми бор…….)

Муқаддамот дарслари / олтинчи дарс: нима қилиш керак? Онгли,мақсадли ва харакатланувчи вахдат.

Шайх Абу Хамза хўромий хафизахуллохнинг аудио тасмасидан ёзиб олинган.

(10-қисм)

Росулуллох саллаллоху алайхи васалламнинг хадисларини равшан қилиб беришича, мусулмонлар харакат қилаётган йўллари мобайнида , яъни росулуллох саллаллоху алайхи васалламни замонларидан бошлаб нубувват давридан то қиёмат кунигача уч хил хукуматни кўришади: росулуллох саллаллоху алайхи васаллам  мархамат қиладиларки:

    تَكُونُ النُّبُوَّةُ فِيكُمْ مَا شَاءَ اللَّهُ أَنْ تَكُونَ، ثُمَّ يَرْفَعُهَا إِذَا شَاءَ أَنْ يَرْفَعَهَا، ثُمَّ تَكُونُ خِلَافَةٌ عَلَى مِنْهَاجِ النُّبُوَّةِ ، فَتَكُونُ مَا شَاءَ اللَّهُ أَنْ تَكُونَ، ثُمَّ يَرْفَعُهَا إِذَا شَاءَ أَنْ يَرْفَعَهَا، ثُمَّ تَكُونُ مُلْكًا عَاضًّا، فَيَكُونُ مَا شَاءَ اللَّهُ أَنْ يَكُونَ ، ثُمَّ يَرْفَعُهَا إِذَا شَاءَ الله ُأَنْ يَرْفَعَهَا ، ثُمَّ تَكُونُ مُلْكًا جَبْرِيّاً ، فَتَكُونُ مَا شَاءَ اللَّهُ أَنْ تَكُونَ ، ثُمَّ يَرْفَعُهَا إِذَا شَاءَ أَنْ يَرْفَعَهَا ، ثُمَّ تَكُونُ خِلَافَةٌ عَلَى مِنْهَاجِ النُّبُوَّةِ ، ُثمَّ سَكَتَ.

1-Росулуллохни манхажларига ва равишларига мувофиқ бўлган хилофат.

 خِلَافَةٌ عَلَى مِنْهَاجِ النُّبُوَّةِ.

2-Подшохлик даври хам икки катта дастага тақсим бўлади, уларни баъзиси фақат зўравонликка эга бўлсалар, баъзилари эса бунга қўшимча равишда зулм ва диктаторлик билан йўлларини давом эттиришади,

  ثُمَّ تَكُونُ مُلْكًا جَبْرِيّاً

3-Росулуллохни манхажига ва равишига мувофиқ бўлган хилофатни қайтиши,

خِلَافَةٌ عَلَى مِنْهَاجِ النُّبُوَّةِ

Росулуллох саллаллоху алайхи васалламдан кейинги хулафоларни хукуматида бизлар икки мухим аслга гувох бўламиз: уларни бири хокимнинг ва хукуматнинг ва мусулмонларни давлатининг амниятга ва миллатлараро алоқаларга оид масалалардан ташқари бўлган  ички амалларига хамманинг назорати бўлиб, рахбарларнинг  ўзи бундай назоратга бошқаларни тарғиб қилишган:

Абу Бакр Сиддиқ розиаллоху анху мана бу борада айтадики: “ агар яхши ва тўғри амал қилсам, менга ёрдам беринглар ва агар ёмон ва нотўғри рафтор қилсам, мени ислох қилинглар.” 

Умар Форуқ розиаллоху анху хам айтадики: “ мени наздимдаги энг севимли киши, мени айбларимни менга эслатган кишидур.” У киши яна мархамат қиладиларки: “ мен шу нарсадан қўрқаманки, мен хато қилсам-у, лекин сизларни бирортангиз буни эслатишга журъат қилмасангиз.”      .

Усмон розиаллоху анху хам айтадики: “агар аллохни китобида шундай бир оятни топсангизларки, уни асосида мени боғлаб қамаб қўйиш керак бўлса, албатта бу ишни қилинглар.”  

Али розиаллоху анху хам айтадики: “ бу, сизларни хаққингиз ( яъни сизлар ишларингизни хохлаган кишига топшира оласизлар) ва бу ерда хеч кимни хаққи йўқ, фақатгина сизларни хаққингиз бор, уни ўзингизга бошлиқ қила оласизлар. Мен хам сизларни химоянгизсиз устингизда хеч қандай вилоятга эга бўла олмайман.”       

Нубувват манхажига асосланган хилофатдаги бошқа мухим асл улил амр шўросидур.  Мана бундай системада ижтиход қилинадиган ишлар вохид шўрони ва вохид ижмоъни канали орқали ироя берилади, шу сабабли хам бизлар мана бу даврда мазхаб номли нарсани кўрмаймиз, бу ердаги бор нарса фақат ислом, у даврда ана ўшанча олим ва донишманд сахобалар, тобеъинлар бўлишига қарамасдан бани умайя ва бани аббос ва бошқа подшохликлар асрида  мазхабларни кўрмаймиз.

Росулуллох саллаллоху алайхи васалламнинг вафотларидан кейинги нубувват манхажига асосланган хилофатни умри хақида у киши мархамат қилганларки:

خِلافَةُ النُّبُوَّةِ ثَلاثُونَ سَنَةً ثُمَّ يُؤْتِي اللَّهُ الْمُلْكَ أَوْ مُلْكَهُ مَنْ يَشَاءُ

“нубувват хилофати 30 йил, ва ундан сўнг худованд подшохликни хохлаган кишига беради.” Ёки мархамат қилганлар:

الْخِلاَفَةُ فِي أُمّتِي ثَلاَثُونَ سَنَةً، ثُمّ مُلْكٌ بَعْدَ ذَلِكَ.

Росулуллох саллаллоху алайхи васаллам хижрий 11 йилни робиъул аввалида вафот этганларини биламиз ва Абу Бакр Сиддиқ халифа бўлади ва Хасан ибни Али розиаллоху анхума хам хижрий 41 йилни робиъул аввалида, яъни қахатчилик йили деб машхур бўлган йилда, мажбур холда хилофатдан бош тортади ва хукумат қудратини муовияга топширади ва хилофат аниқ 30 йил  давом этади; мана бу росулуллох саллаллоху алайхи васалламнинг нубувватини инкор қилиб бўлмайдиган нишонаси ва аллох таоло росулини забони орқали кўрсатган яшириб бўлмайдиган мўъжизасидур.

Хасан ибни Али розиаллоху анхума фақат хукумат қудратидан қўлларини тортади, хукуматнинг бошқа ташкилотлари муовия хоким бўлгандан сўнг хануз мустақил равишда ўзини хаётини давом эттирар эди, закот системаси ва фиқхий масалаларни хал қилиш системаси, қазоват системаси ва бошқалар Хасанни хилофати пайтида бўлганидек давом этарди. Хатто Хасан ибни Али розиаллоху анхуни муовияга қўйган шартларидан бири хам шу бўлган эдики, муовия ўзининг хукуматини  қуришда аллохни китобига ва пайғамбаримиз саллаллоху алайхи васалламни суннатларига мувофиқ, хамда хулафойи рошидинни равишига кўра амал қилиши керак эди. Айтилишича Хасан ибни Алининг муовия билан тузган сулхини шартларидан бири, муовиядан сўнг Хасан ибни Али рахбарликни қўлга олиши керак бўлган. Муовия хам мусулмонларга рахбарлик қилишга қодир бўлмаган пайтида рахбарликни Хасан розиаллоху анхуга топширишга сўз беради. Ёки ибни Хажар Хайтамийни айтишича: сулхни паймони бўйича муовиядан кейинги рахбар мусулмонларнинг шўроси тарафидан таъйин қилиниши керак эди. Шу сабабли хам бу вазиятга  ва айтилган шартларга кўра кўриб турганимиздек муовия айтадики: “ мен охирги халифа ва аввалги подшох бўламан!?”   ..

(давоми бор……..)

Муқаддамот дарслари / олтинчи дарс: нима қилиш керак? Онгли,мақсадли ва харакатланувчи вахдат.

Шайх Абу Хамза хўромий хафизахуллохнинг аудио тасмасидан ёзиб олинган.

(9-қисм)

Мана бу қулоқ солиш ва итоатда – буйруқ вахдатини ва амал вахдатини сақлаб қолиш  ва тафарруқдан пархез қилиш учун- узоқ ва яқин стеротегияга хизмат қиладиган зарурий тактикаларни назарга олиш ( худайбия сулхини  фойдаси, имтиёз беришлар, ортга чекинишлар ва бошқалар ) нихоятда мухим ва хаётий хисобланади. Мана бундай ўринларда фақат рахбарият ва харбий,амниятий, дипломатик  шўрогина булардан хабардор бўлиши мумкин ва мутахассислар, фуқахолардан иборат улил амр шўроси эса бундай рахбарлик  фаолиятларини назорат қилади, мусулмон кишининг хар қандай якка холда харакати уни ўзига ва мусулмонларни жамоатига нисбатан ошкор зулмдур.

4-Бизларни бу дарсимиздаги тўртинчи ўрин: умум мусулмонларни жон ва мол ва забон ва қалб билан химоя қилишликдур.

Росулуллох саллаллоху алайхи васаллам мархамат қиладиларки:  

مَثَلُ الْمُؤْمِنِينَ فِي تَوَادِّهِمْ، وَتَرَاحُمِهِمْ، وَتَعَاطُفِهِمْ کمَثَلُ الْجَسَدِ إِذَا اشْتَكَى مِنْهُ عُضْوٌ تَدَاعَى لَهُ سَائِرُ الْجَسَدِ بِالسَّهَرِ وَالْحُمَّى.

Мўъминларнинг дўстликдаги,мехрибонликдаги,бир-бирларига эътибор бериш туйғуларидаги сифати худди баданни сифатига ўхшайди. Бадандаги бир аъзо нола қилиб оғриса бошқа андомларни хаммаси унга  хамдард бўлишади ва кечаси бедор туриш,харорат,қалтироқ билан унга хамрох бўлишади.

Бунга мусулмон синглисини хақорат қилганлиги сабабли бани қайнақоъ қабиласидаги яхудийни ўлдиргач, ўзи хам бозорда ўлдирилган мусулмон киши мисол бўла олади, албатта уни ўзи хам яхудийлар томонидан шахид қилинди ва росулуллох саллаллоху алайхи васаллам хам мана бу жиноятчини хамоя қилган бани қайнақоъни хаммасига қарши жанг эълон қиладилар ва оқибатда хаммани чиқариб юборадилар. Нима учун? Чунки  мусулмонларнинг динини,жонини,номусини, обрўсини, молини ва бошқа хуқуқларини дифоъ қилиш хамманинг  зиммасидаги вазифа. Махсусан агар бу хуқуқ бир кофир кимса томонидан поймол қилинган бўлса.

 وَالْمُؤْمِنُونَ وَالْمُؤْمِنَاتُ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاءُ بَعْضٍ (توبه/71)

Мўъмин ва мўъминалар бир-бирларига дўстдирлар.

Бу ерда мусулмонларни  химоя қилиш масаласидаги бир мустасно холат мавжуд бўлиб, бу дорул куфрдан дорул исломга хижрат қилмаган мусулмонларни химоя қилишга бориб тақалади. Мана бу холатда, агар бизлар ўша куфр хукумат ё хизб ё дорул куфр билан паймон тузмаган тақдиримиздагина мусулмонларни дини учун  химоя қила оламиз. Яъни хижрат қилмаган ва дорул куфрда сокин бўлиб яшаётган мусулмонларни агар бу химоя қилиш бизлар паймон тузган кофирларга қарши бўлмаган тақдирдагина, дин сабабли харбий ва моддий химоя қила оламиз, бизлар ўзини жуда кўп нарсалардан ва мусулмонларни химоятидан махрум қилган ва хижрат хам қилмаган бир мусулмон сабабли паймонимизни буза олмаймиз: 

 إِنَّ الَّذِینَ آمَنُواْ وَهَاجَرُواْ وَجَاهَدُواْ بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنفُسِهِمْ فِی سَبِیلِ اللّهِ وَالَّذِینَ آوَواْ وَّنَصَرُواْ أُوْلَئِکَ بَعْضُهُمْ أَوْلِیَاء بَعْضٍ وَالَّذِینَ آمَنُواْ وَلَمْ یُهَاجِرُواْ مَا لَکُم مِّن وَلاَیَتِهِم مِّن شَیْءٍ حَتَّى یُهَاجِرُواْ وَإِنِ اسْتَنصَرُوکُمْ فِی الدِّینِ فَعَلَیْکُمُ النَّصْرُ إِلاَّ عَلَى قَوْمٍ بَیْنَکُمْ وَبَیْنَهُم مِّیثَاقٌ وَاللّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ (انفال/72)

Албатта, иймон келтирган, хижрат қилган ва молу-жонлари билан аллох йўлида курашган зотлар ва (маккадан хижрат қилиб  келган мухожирларга) уй- жой бериб , ёрдам қилган зотлар – ана ўшалар бир-бирларига дўстдирлар. (Яъни, тириклари бир-бирига хамкор, ўрталарида ўлим бўлса, бир-бирларига меъросхўрдирлар.) иймон келтирган, аммо хижрат қилмаган (яъни хали- хануз маккада яшаб турган) кишилар эса то хижрат қилмагунларича сизлар уларга дўстлик қила олмайсизлар (яъни бир-бирларингизга хамкор,меъросхўр бўла олмайсизлар). Агар улар дин йўлида сизлардан ёрдам сўрасалар, ёрдам қилиш зиммангиздадир. магар уларга ўрталарингизда (урушмаслик хақида) ахд- паймон бўлган қавмга зарар етказиш билан ёрдам қилмайсизлар. Аллох қилаётган амалларингизни кўргувчидир.

Мана бу мухтасар изохлар билан 

‏«بُنْيَانِ الْمَرْصُوصِ يَشُدُّ بَعْضُهُ بَعْضًا»

қўрғошиндан қурилган бино ёки бизларни сўзимиз билан айтганда пўлатдан бўлган бино бўлиб, уни бир қисми бошқа қисматини махкам ушлаб туради, шу ерда дорул исломни турларига ва уни жойгохига ва бу бинони баробаридаги  мусулмонларнинг  вазифасига ишора қилиб ўтмоқчимиз.

Дорул исломлар икки турга тақсим бўлади, исломий шўро хукумати бўлиб, у нубувват манхажига асосланган хилофатдур, иккинчиси эса пастроқдаги мартабадаги нубувват манхажига асосланган бадал изтирорий хилофатдир.

Нубувват манхажига асосланган хилофат хақида сухбатлашишдан олдин бир нуқтани эслатиб ўтиш лозим деб биламан, бу ахли суннат имомларининг катта кишилар билан муомала қилиш равиши ва уларнинг хатоларидур, бу  араб бўлмаганларни ўртасида нотаниш нарса.

Гохида бизларнинг кундалик эхтиёжларимизга жавоб бўла оладиган  бир сўзни ёки бир тарихий воқеани  тафсири,тахлили, айбларини текширилиши- агарчи барча шаръий меъёрларга мувофиқ бўлса хам-  баъзи бир азизлар учун хақорат бўлиб хисобланади; бўлиб хам агар ўзимиз бу масалаларни керакли суратда шархлаб бермайдиган бўлсак, шарқшуносларга ва мунофиқларга ва секулярзадаларга, муртадларга ўхшаган  душманларимиз ўзлари хохлаган шева билан шархлаб ташлашади ва улар  шархлаб беришган хам, бизлар мавжуд нарсаларни ошкор қилиш ва равшанлаштириш орқали ошкор ва пинхон душманларга йўлни ёпишимиз керак. Мана бу ўринлардан бири росулуллох саллаллоху алайхи васаллам мусулмонларни жамияти учун  ироя берган уч томонлама ривожланиш йўлидир.

(давоми бор…….)

Муқаддамот дарслари / олтинчи дарс: нима қилиш керак? Онгли,мақсадли ва харакатланувчи вахдат.

Шайх Абу Хамза хўромий хафизахуллохнинг аудио тасмасидан ёзиб олинган.

(8-қисм)

Шу сабабли хам мусулмонларни имоми,амири, рахбари ё халифаси аввало шаръий манбаълар бўйича, сўнгра эса кундалик масалалар бўйича олим бўлиши керак. Ха, биринчи бўлиб керакли ва кифоя қилувчи илмга эга бўлиши керак бўлган нарса, шаръий ахкомлардур; чунки мусулмонларни рахбари улил амр шўросини назорати остида шаръий ахкомларни татбиқ қилишга мукаллафдур ва довлатни устида шаръий худудларга мувофиқ равишда рахбарлик қилиш лозим, демак агар мана бу бўлимда умумий илмга эга бўлмайдиган бўлса, мана бу вазифаларни хар қандай холатда адо қила олмайди ва рахбар бўлишга салохияти хам йўқ. Хатто баъзи фуқахоларни назари бўйича фақатгина шаръий ахкомлар бўйича тақлидий  илмга эга бўлишни ўзи халифа учун етарли эмас; чунки  тақлид ( уларни назари бўйича) хақиқатда нуқсон ва камчилик хисобланади. Шу сабабли хам имомни илми ижтиход қиладиган даражада бўлиши керак деб хисоблашади, улар бунга  қуйидагича далил келтиришади, чунки рахбариятни мансаби ва мақоми энг олий мансаб ва мақом бўлади, демак уни бўйнига олган шахс хам илм сифати бўйича энг комил инсон бўлиши керак. Албатта кам сонли ахли суннат фуқахолари етарли илмни шарт деб санашган ва имомни тақлид қилишини жоиз дейишган ва мужтахид бўлишни зарурий санашмаган.

Ахли суннатни барча уламолари аллохни шариатидаги қонунлар бўйича  олим ва фақих бўлган  рахбарни икки далилга кўра лозим ва зарурий деб билишади:

 -Чунки аллохни шариатидаги қонунлар то қиёмат кунигача мусулмон жамиятини асосий қонунларидур, мана бу қонунни танимасдан, фиқх қилмасдан туриб уни тўғри татбиқ қилишни имкони йўқ.

-Рахбарият энг катта ижро қилувчи кучдаги мақом бўлади,комил шаръий илмга ва фиқхга эга бўлмайдиган бўлса, “мавжуд вазиятга” муносиб равишда ва “кундалик эхтиёжга” кўра шаръий манбаълар бўйича керакли қарорни қабул қила олмайди.

Ўзгарувчи ва вақтинчалик қонунлар заруратга ва эхтиёжларга кўра девон қилинади ёки харбий ва амниятий ва иқтисодий ва бошқа ишлар борасида қабул қилинадиган  фармонлар, қарорларни хаммаси аллохни шариатидаги қонунларни чорчўпида бўлиши ва умумий усуллардан ва аллохни шариатидаги собит қонунлардан четга чиқмаслиги керак. Шариат бўйича  фақих ва олим бўлган рахбар мавжуд бўлмайдиган бўлса, бу вазифани бажаришни имкони йўқ, чунки жамиятни бошқарувидаги  мутахассис фақих, ислом шариатидаги умумий усулларга мувофиқ қарорларни аллохни шариатидаги қонунларига мухолиф бўлган қарорлардан ажратиб ташхис беришга қодир бўлиши лозим. 

Илохий ахкомларни ижро қилиш ва исломий қонунларни пиёда қилиш, шўро сайлаган фақихни назоратисиз, хидоятисиз мумкин эмас, махсусан жиходга ва дифоъга, худудларни ижро қилишга, жазоларга, исломий молиявий ишларни қўлга олиш ва тарқатишга, хорижий давлатлар билан сиёсий алоқаларни тартибга солишга, маъруфга амр қилиш ва мункардан нахий қилишни бир қисмига оид ахкомлар фақихни назоратисиз харгиз мумкин бўлмайди, чунки мана бу ўринларда ахкомларни татбиқ қилиш шунчалик нозик,заиф бўладики, исломий мутахассисни бошқарувисиз ва шаръий ишлар бўйича фақих,олим кишисиз амалга ошмайди.

6-Қурайшлик бўлиши: рахбарнинг қурайшдан ва саййид бўлиши борасида ихтилоф мавжуд, баъзилар бу шартни биринчи даражали,афзал деб билишса, баъзилар эса уни инъиқод шарти дейишади. Бу шартни лозим эканига далил сифатида росулуллох саллаллоху алайхи васалламдан келтирилган ривоятни айтишади:  

  ” إِنَّ هَذَا الْأَمْرَ فِي قُرَيْشٍ لَا يُعَادِيهِمْ أَحَدٌ إِلَّا كَبَّهُ اللَّهُ عَلَى وَجْهِهِ مَا أَقَامُوا الدِّينَ””

Мусулмонлардаги етакчилик тоинки улар динни барпо қилар эканлар, қурайш учун махсусдир, улар билан душманчилик қилган хар қандай кимсани аллох яксон қилади. Ибни Умар розиаллоху анхудан Бухорий келтирган ривоят қуйидагичадур:

 لَا يَزَالُ هَذَا الْأَمْرُ فِي قُرَيْشٍ مَا بَقِيَ مِنْهُمْ اثْنَانِ

Мана бу етакчилик қурайш учун махсус бўлиб давом этади, то улардан икки шахс қолгунича.”

Энди агар мана шундай олим, фақих рахбар мусулмонларнинг риёсатини бўйнига олгач, буни баробарида мусулмонларнинг уни устида хақлари хам бор, бу уларни молиявий жихатдан таъминлаш ва насихат қилишдир, имомнинг одамларни устидаги асосий хаққи эшитиш ва итоат қилишдан иборат, бўлиб хам бу аллохни шариатидаги қонунларни чорчўпида бўлиши керак.

Ха, хамма инсонларни ўртасида ижмоъ холда келишилган нарса шуки, давлат ва хукумат тушунчаси иккита аслий таркибий қисмдан иборат; улардан бири “хукм” ва бошқаси “итоат”дур. Барча мусулмон ва ғайри мусулмон  инсонлар узоқ ўтмишдан то хозирги кунгача хукумат хақида сухбат қилишган пайтида, уларнинг икки тушунча яъни хукм ва итоат борасидаги фикрлари муштаракдур.

Росулуллох саллаллоху алайхи васаллам умумий суратда имом ва рахбариятга итоат қилиш чегарасини мушаххас қилиб мархамат қиладиларки:

  ” لاَ طَاعَةَ فِى مَعْصِيَةِ اللَّهِ إِنَّمَا الطَّاعَةُ فِى الْمَعْرُوفِ “”

“Амир, рахбар, халифага аллохга осий бўлиш бўйича итоат қилинмайди, балки итоат фақат яхши ишларда бўлиши лозим.”

Ибни Умар розиаллоху анхума росулуллох саллаллоху алайхи васалламдан ривоят қилиб айтадики:

 عَلَى الْمَرْءِ الْمُسْلِمِ السَّمْعُ وَالطَّاعَةُ فِيمَا أَحَبَّ وَكَرِهَ إِلاَّ أَنْ يُؤْمَرَ بِمَعْصِيَةٍ فَإِنْ أُمِرَ بِمَعْصِيَةٍ فَلاَ سَمْعَ وَلاَ طَاعَةَ.

Абдуллох ибни Умардан ривоят қилинишича, росулуллох саллаллоху алайхи васаллам мархамат қилганларки:

“ Ўзларини устидаги  амирларини сўзига агар бу ишлар уларга ёқса ёки ёқмаса хам  қулоқ солишлари ва итоат қилишлари инсонларга вожибдур, тоинки у уларни гунохга буюрмас экан, агар у уларни гунохга хукм қиладиган бўлса, бу холатда уни сўзларига қулоқ хам солинмайди ва итоат хам қилинмайди.”

(давоми бор……..)

Муқаддамот дарслари / олтинчи дарс: нима қилиш керак? Онгли,мақсадли ва харакатланувчи вахдат

Шайх Абу Хамза хўромий хафизахуллохнинг аудио тасмасидан ёзиб олинган.

(7-қисм)

Мана бу янги шароитда уммул мўъминин Оиша розиаллоху анхо ахли маккани ё бошқа дорул ислом  минтақаларини  хижрати хақида айтадиларки: 

انْقَطَعَتْ الْهِجْرَةُ مُنْذُ فَتَحَ اللَّهُ عَلَى نَبِيِّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ مَكَّةَ.

Чунки макка ўша замондаги араб ярим оролини пойтахти бўлган эди, у фатх бўлгач бошқа минтақалар хам тўда-тўда ва гурух-гурух бўлиб мусулмон бўлишади. Аллох таоло хатто пойтахтни фатхидан олдинги ёрдамларни фатхдан кейинги ёрдамлар билан баробар деб хисобламайди:

 لَا یَسْتَوِی مِنکُم مَّنْ أَنفَقَ مِن قَبْلِ الْفَتْحِ وَقَاتَلَ أُوْلَئِکَ أَعْظَمُ دَرَجَةً مِّنَ الَّذِینَ أَنفَقُوا مِن بَعْدُ وَقَاتَلُوا وَکُلّاً وَعَدَ اللَّهُ الْحُسْنَى وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِیرٌ ‏(الحديد/10)

Сизлардан (макка) фатх бўлишидан илгари инфоқ-эхсон қилган ва (росулуллох саллаллоху алайхи васаллам билан бирга кофирларга қарши) урушган кишилар (макка фатхидан кейин инфоқ- эхсон қилган ва урушган кишилар билан) баробар бўлмас. улар кейин инфоқ-эхсон қилган ва урушган кишилардан улуғроқ мартабададирлар. Барчаларига аллох гўзал (оқибат- жаннат) ваъда қилгандир. Аллох қилаётган амалларингиздан хабардордир.

Бу ерда яна бир бор ишора қилиниши керак бўлган нуқта шуки, хар бир диёр фатх бўлмагунча унда хижратни жойгохи сақланиб қолади ва  бу диёрни фатхидан олдинги молиявий ёрдамларни қадри ва жойгохи хам фатхдан кейинги ёрдамлар билан баробар бўла олмайди. Энди агар шахс хижратга қодир бўлиб туриб узрга эга бўлмаган холда хижрат қилмаган бўлса, нима бўлади?

Бу дунёдаги буйруқ шуки:

 الَّذِینَ آمَنُواْ وَلَمْ یُهَاجِرُواْ مَا لَکُم مِّن وَلاَیَتِهِم مِّن شَیْءٍ حَتَّى یُهَاجِرُواْ وَإِنِ اسْتَنصَرُوکُمْ فِی الدِّینِ فَعَلَیْکُمُ النَّصْرُ إِلاَّ عَلَى قَوْمٍ بَیْنَکُمْ وَبَیْنَهُم مِّیثَاقٌ وَاللّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ‏(انفال/72)

Албатта, иймон келтирган, хижрат қилган ва молу жонлари билан аллох йўлида курашган зотлар ва (маккадан хижрат қилиб келган мухожирларга) уй-жой бериб, ёрдам қилган зотлар- ана ўшалар бир-бирларига дўстдирлар. (Яъни тириклари бир-бирларига хамкор, ўрталарида ўлим бўлса, бир-бирларига меъросхўрдирлар). Иймон келтирган,аммо хижрат қилмаган (яъни хали-хануз маккада яшаб турган) кишилар эса то хижрат қилмагунларича сизлар уларга дўстлик қила олмайсизлар (яъни, бир-бирингизга хамкор,меросхўр бўла олмайсизлар). Агар улар дин йўлида сизлардан ёрдам сўрасалар, ёрдам қилиш зиммангиздадир. Магар уларга ўрталарингизда (урушмаслик хақида ) ахд-паймон бўлган қавмга зарар етказиш билан ёрдам қилмайсизлар. Аллох қилаётган амалларингизни кўргувчидир.

Улар қиёматда хам жуда хам ёмон вазиятда бўладилар: Аллох таоло мархамат қиладики:

إِنَّ الَّذِينَ تَوَفَّاهُمُ الْمَلائِكَةُ ظَالِمِي أَنْفُسِهِمْ قَالُوا فِيمَ كُنْتُمْ قَالُوا كُنَّا مُسْتَضْعَفِينَ فِي الْأَرْضِ قَالُوا أَلَمْ تَكُنْ أَرْضُ اللَّهِ وَاسِعَةً فَتُهَاجِرُوا فِيهَا فَأُولَئِكَ مَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ وَسَاءَتْ مَصِيراً *  إِلاَّ الْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الرِّجَالِ وَالنِّسَاء وَالْوِلْدَانِ لاَ يَسْتَطِيعُونَ حِيلَةً وَلاَ يَهْتَدُونَ سَبِيلاً * فَأُوْلَئِكَ عَسَى اللّهُ أَن يَعْفُوَ عَنْهُمْ وَكَانَ اللّهُ عَفُوًّا غَفُورًا (نساء/97-99)

Албатта мусулмонлар билан бирга хижрат қилмасдан кофирлар қўл остида яшашга рози бўлиш билан ўз жонларига жабр қилган кимсаларнинг жонларини олиш чоғида фаришталар уларга: “қандай холда яшадингиз?”- деганларида: “ биз бу ерда чорасиз бечоралар эдик”, дедилар. (Шунда фаришталар): “хижрат қилсанглар аллохнинг ери кенг эди-ку?! (нега дину иймонларингиз йўлида бу юртдан хижрат қилмадинглар?) – дейишди.  Бундайларнинг жойлари жаханнамдир. Қандай ёмон жойдир у! *** Фақат бирон чора топишга қодир бўлмай, хижрат йўлини истаб топа олмай чорасиз қолган кишилар, аёллар ва болалар борки, бундайларни шояд аллох авф этса. Зотан, аллох авф этгувчи, мағфират қилгувчи бўлган зотдир.

Хозирги пайтда ўзларининг назарларидаги дорул исломдан чиқиб англияга,канадага, америкага, иорданияга, россияга ва бошқа дорул куфр, дорул харбга кетаётган баъзи кишилар қандай вазиятга эга бўлишлари мумкин, улар бу дунёда бизларни наздимизда қандай жойгохга эга бўладилар? Махсусан ўзларини олим деб хисоблайдиган ва ўша дорул харб бўлган дорул куфрда жойлашиб олиб қуролли муридларини йўллаб турадиган ва муридларини дини,жони, номуси, аёли, фарзандлари, ота-онаси,моли, ватани билан ўйнашадиган ва хатто муомала қиладиган  дастадаги кишиларни холи қандай бўлади?    

3-Бу ерда ишора қилиниши керак бўлган учинчи нуқта, мусулмонларни жамиятидаги рахбариятни эшитиш ва итоат қилиш орқали дорул исломни химоя қилишликдур.

Ахли суннат деб маъруф бўлган фирқалар ва мазхаблар жамиятни рахбариятига эга бўладиган киши учун баъзи шарт ва белгиларни лозим деб санашади, масалан:

1-Ислом: чунки  

وَلَن يَجْعَلَ اللّهُ لِلْكَافِرِينَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ سَبِيلاً ( نساء/ 141).

Ва аллох харгиз кофирлар учун мўъминлар устига йўл бермагай.

Демак,кофир инсон мусулмонларни устида волий,раис бўлиши раво кўрилмайди. У зот мархамат қиладики:

 يَاأَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنْ تُطِيعُوا الَّذِينَ كَفَرُوا يَرُدُّوكُمْ عَلَى أَعْقَابِكُمْ فَتَنْقَلِبُوا خَاسِرِينَ ( آل عمران/ 149).

Эй мўъминлар, агар кофирларга итоат қилсангиз, сизларни кетингизга (куфрга) қайтарадилар. Бас, зиён кўргувчиларга айланиб қоласизлар.

2-Эркак киши бўлиши: Умар ибни Хаттоб розиаллоху анху айтадики: “бизлар жохилиятда аёлларни хеч нарса деб хисоблардик, аммо ислом келгач, худо уларни (аёлларни) қуръонда зикр қилди, бизларни устимизда уларни хақлари борлигини тушуниб етдик, фақат уларни ишларимизга  (мамлакатни идорий ва ижроий ишларига) аралаштирмаймиз. “ 

3-Адолат: рахбарни шахсиятида адолатни мавжуд бўлиши энг мухим шартлардан хисобланади, демак рахбарнинг фосиқ, фожир бўлиши тўғри бўлмайди, адолат рахбар сайланаётган пайтидаги энг керакли шарт саналади, магар изтирорий холатдагина фожир шахсга  маълум жойгача сабр- тоқат қилиниши мумкин.

4-Иқтидор ва қобилият: аллохни шариатидаги қонунлар асосида адолатни ижро қилиш учун мусулмон шахс керакли  иқтидор ва қобилиятга эга бўлиши керак, бу нарсаларни энг мухими аллохни шариатидаги қонунлар ва кундалик масалалар бўйича илмдур.

(давоми бор…….)

Муқаддамот дарслари / олтинчи дарс: нима қилиш керак? Онгли,мақсадли ва харакатланувчи вахдат.

Шайх Абу Хамза хўромий хафизахуллохнинг аудио тасмасидан ёзиб олинган.

(6-қисм)

3-Дорул ислом яъни: қонунлари исломий бўлган диёр, мусулмонларнинг вохид ижмоъсини канали орқали ёки изтирорий суратда эса исломий фирқаларни ё мазхабларни бирининг канали орқали исломий қонунларга кўра идора қилинади ва уни хокими хам мусулмондур. Бу ерда хам ундаги сокин бўлганларни хаммаси мусулмон бўладими ёки мадинага ўхшаб унда кофирлар хам сокин бўладими, бу нарса мухим эмас. Энг мухими жамиятдаги қонунлар ва жамиятдаги хокимиятдур.

Хўп, энди хижрат дорул куфрдан дорул исломга яъни бир макондан бошқа бир маконга қилиниши керак, илгари қилишганидек, куфрдан исломга хижрат қилиш тушунилмайди. Шу сабабли хам ансор ва мухожир калималарини шаклланган ва аллох таоло содда ва равшан қилиб баён қиладики:

   وَالَّذِينَ تَبَوَّؤُوا الدَّارَ وَالْإِيمَانَ مِن قَبْلِهِمْ يُحِبُّونَ مَنْ هَاجَرَ إِلَيْهِمْ وَلَا يَجِدُونَ فِي صُدُورِهِمْ حَاجَةً مِّمَّا أُوتُوا وَيُؤْثِرُونَ عَلَى أَنفُسِهِمْ وَلَوْ كَانَ بِهِمْ خَصَاصَةٌ وَمَن يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُوْلَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ(حشر/9)

Улардан (мухожирлардан) илгари (мадина) диёрига ўрнашган ва иймон-эътиқодни (махкам ушлаган) зотлар (ансорлар) эса ўзлари(нинг ёнлари)га хижрат қилиб келган кишиларни суюрлар ва дилларида уларга (мухожирларга) берилган нарса- ўлжалар сабабли бирон хасад туймаслар хамда гарчи ўзларида эхтиёж бўлса-да, ўзларини қўйиб (ўзгаларни) ийсор- ихтиёр қилурлар. Кимки ўз нафсининг бахиллигидан сақлана олса, бас, ўшалар нажот топгувчи зотлардир.

Изтирорий холатда ахли китобни кофирлари орасида Хабашадаги мусулмонларга ўхшаш ўзингизни ақидавий ва амалий жихатдан мустақилликка эга бўлишингиз мумкин, аммо секуляристларни орасида хаётингизни комил суратда аллохни шариатидаги қонунлар асосида тартибга келтириб идора қила олмайсиз, балки секуляристларнинг қонунларини ва хаётидаги равишларини ижро қилишга мажбур бўласиз ва аллохни қонунларини бир четга суриб қўясиз, шунинг учун хам росулуллох саллаллоху алайхи васаллам  хижратга қодир бўлган, аммо мушрикларни ё секуляристларни орасида яшайдиган ва шу тарзда ўзига зулм қиладиган кишилардан бароатларини эълон қилганлар:

  أنا بَرِيءٌ من كلّ مسلم يُقِيمُ بين أظْهُرِ المشركين.

Мен мушрикларни орасида муқим бўлиб яшайдиган хар қандай мусулмондан барийман. Бошқа бир жойда мархамат қиладиларки:

مَنْ أَقَامَ مَعَ الْمُشْرِكِينَ فَقَدْ بَرِئَتْ مِنْهُ الذِّمَّةُ

               Мана бу ривоятда асосий икки нуқтага эътибор берилиши керак: бу нуқталарни бири мушрик ва секулярист кофирлар хақида айтилган, яна бошқаси эса мустазъафин бўлиб хижрат қилишга қодир бўлмаган мусулмонларни қонидан росулуллох саллаллоху алайхи васаллам бароатларини эълон қилганлар, у киши мархамат қилганларки:

مَنْ جَامَعَ الْمُشْرِكَ وَسَكَنَ مَعَهُ فَإِنَّهُ مِثْلُهُ

Бу ерда хам қонни  бекорга кетиши борасида айтилган, уни қони худди секуляристларга ўхшаб бекор бўлиб кетади. Умумий қилиб айтганда бароат қилишлик ахли китоб ва шибхи ахли китоб кофирларига эмас, балки мушрикларга тегишли, бу хақида мушрикларни ва секуляристларни аниқлаш борасидаги дарсимизда ишора қилиб ўтгандик. Аммо агар мана шу шахс росулуллох саллаллоху алайхи васалламни амакиларига ўхшаб мусулмонларга қарши жангда иштирок этадиган бўлса, уни хукми мушрикларни ва секуляристларни хукмидек бўлади, бу ерда унинг иймони хам фойда бермайди.

Хижрат вожиб бўлади, шахс аллохни шариатидаги қонунларга мувофиқ равишда хаёт кечира олмагандан сўнг, аллохни шариатидаги қонунларни амалда бажаришни мухофизат қилиш ва озод хаёт кечириш учун аллохни шариатидаги қонунлар асосида хижрат қилади. Сиз яшаб турган жойингизда аллохни шариатидаги қонунларга амал қилишга қодир бўлмасангиз ва хижрат  қилишга қурбингиз етса, у ерда яшаш сизга харом бўлади, сиз дорул исломга хижрат қилишингиз керак, бу дорул ислом нубувват манхажи асосидаги хилофат бўладими ё изтирорий бадал хукумат бўладими, буни фарқи йўқ.

Дорул куфрдан дорул исломга хижрат қилиш қачонгача давом этади? Модомики жиход мавжуд экан хижрат хам давом этади.

لا تَنْقَطِعُ الْهِجْرَةُ مَا كَانَ الْجِهَادُ. یا . أَنَّ الْهِجْرَةَ لَا تَنْقَطِعُ مَا كَانَ الْجِهَادُ

Жиход эса тавбага ўхшаб қиёмат кунигача мавжуд, шунга асосланиб хижрат хам қиёмат кунигача давом этади:  

لَا تَنْقَطِعُ الْهِجْرَةُ حَتَّى تَنْقَطِعَ التَّوْبَةُ، وَلَا تَنْقَطِعُ التَّوْبَةُ حَتَّى تَطْلُعَ الشَّمْسُ مِنْ مَغْرِبِهَا

Энди ўша маълум диёрдан хижрат қилишлик ўша диёрдаги мусулмонлар учун қачонгача вожиб бўлади? Уларни диёри дорул куфр ё куфристон бўладиган бўлса, бу хижрат давом этади. Агар бу диёр фатх бўлиб дорул исломга айланадиган бўлса, ундан бошқа дорул исломга хижрат вожиб бўлмайди. Масалан макка фатх бўлишидан олдин ундан мадинага кўчиб ўтишлик хижрат хисобланган,аммо макка фатх бўлгандан сўнг маккадан кетишлик хижрат хисобланмайди, чунки макка бу пайтда  дорул исломни бир қисмига айланган  эди.

Ёки масалан Кабул толибон томонидан  фатх бўлишидан олдин дорул куфр хисобланган ва ундан толибонни хокимияти остидаги минтақаларга  хижрат қилишлик вожиб бўлган, аммо у фатх бўлгандан сўнг бу ердан бошқа минтақаларга хижрат қилиш вожиб бўлмайди. Чунки энди бу ер хам дорул ислом хисобланади ва энди одамлар- советларни қолдиқларидан хисобланмиш- дўстимга ўхшаганларни қўл остидаги дорул куфрни хокимиятидан чиқиб Кобулга хижрат қилишлари вожиб бўлади. У минтақа хам дорул исломга қўшилиши учун хижрат қилишар эди. Шу сабабли хам хос бир минтақа фатх бўлиб бу ерлар дорул исломга айлангач, у минтақада  хижрат байъати олинмайди:

   لا هِجرةَ بعدَ فتح مكةَ، ولكنْ أبايعهُ على الإسلامچون:  إِنَّ الْهِجْرَةَ قَدْ مَضَتْ لِأَهْلِهَا، وَلَكِنْ عَلَى الْإِسْلَامِ وَالْجِهَادِ وَالْخَيْرِ»

Росулуллох саллаллоху алайхи васаллам макка фатх бўлган куни мархамат қилган эдиларки:

لَا هِجْرَةَ وَلَكِنْ جِهَادٌ وَنِيَّةٌ وَإِذَا اسْتُنْفِرْتُمْ فَانْفِرُوا.

Аллох таоло мана бу сафарбарлик хақида мархамат қиладики:

  یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ مَا لَکُمْ إِذَا قِیلَ لَکُمُ انفِرُواْ فِی سَبِیلِ اللّهِ اثَّاقَلْتُمْ إِلَى الأَرْضِ أَرَضِیتُم بِالْحَیَاةِ الدُّنْیَا مِنَ الآخِرَةِ فَمَا مَتَاعُ الْحَیَاةِ الدُّنْیَا فِی الآخِرَةِ إِلاَّ قَلِیلٌ ‏* إِلاَّ تَنفِرُواْ یُعَذِّبْکُمْ عَذَاباً أَلِیماً وَیَسْتَبْدِلْ قَوْماً غَیْرَکُمْ وَلاَ تَضُرُّوهُ شَیْئاً وَاللّهُ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ‏(توبه/38-39)

Эй мўъминлар, сизларга нима бўлдики, аллох йўлида (жиходга) чиқинглар, дейилса, ўз ерингизга ( яъни юртингизга) ёпишиб олдингиз?! Охират олдида бу дунё матоси жуда оз нарса- ку?! *** Агар (жиходга) чиқмасангизлар, (Аллох) сизларни аламли азоб билан азоблар ва ўрнингизга бошқа бир қавмни келтирур. Сизлар эса у зотга бирон зиён етказа олмайсиз. Аллох хамма нарсага қодирдир.

(давоми бор……)

Муқаддамот дарслари / олтинчи дарс: нима қилиш керак? Онгли,мақсадли ва харакатланувчи вахдат.

Шайх Абу Хамза хўромий хафизахуллохнинг аудио тасмасидан ёзиб олинган.

5-қисм)

Бошқа жойларда хам росулуллох саллаллоху алайхи васаллам мархамат қиладиларки:

 «لَا يَحلُ لمُسلم أَنْ يَهجُر أخاهُ فَوق ثَلاث لَيالٍ يَلْتَقِيَانِ فَيُعْرِضُ هَذَا وَيُعْرِضُ هَذَا، وَخَيْرُهُمَا الَّذِي يَبْدَأُ بِالسَّلَامِ 

“хар бир мусулмон учун мусулмон биродари билан уч кундан ортиқ аразлаб юришлиги ва учрашган пайтида юз ўгиришлиги  мумкин эмас; уларнинг энг яхшиси биринчи бўлиб салом бергани. “

Шунингдек яна мархамат қилганларки:

“لَا تَحَاسَدُوا، وَلَا تَنَاجَشُوا، وَلَا تَبَاغَضُوا، وَلَا تَدَابَرُوا، وَلَا يَبِعْ بَعْضُكُمْ عَلَى بَيْعِ بَعْضٍ، وَكُونُوا عِبَادَ اللهِ إِخْوَانًا الْمُسْلِمُ أَخُو الْمُسْلِمِ، لَا يَظْلِمُهُ وَلَا يَخْذُلُهُ، وَلَا يَحْقِرُهُ التَّقْوَى هَاهُنَا وَيُشِيرُ إِلَى صَدْرِهِ ثَلَاثَ مَرَّاتٍ «بِحَسْبِ امْرِئٍ مِنَ الشَّرِّ أَنْ يَحْقِرَ أَخَاهُ الْمُسْلِمَ، كُلُّ الْمُسْلِمِ عَلَى الْمُسْلِمِ حَرَامٌ، دَمُهُ، وَمَالُهُ، وَعِرْضُهُ

Бир-бирингизга бахиллик қилманглар ва харидорни алдаш учун нархни кўтариб юборманглар; бир-бирингиз билан душманчилик қилманглар ва бир-бирингизга орқа қилманглар. Баъзингиз баъзингизни олди-сотди бўйича   муомалангизни  устидан муомала қилмангиз, аллохни бандалари ва биродар бўлингиз. Мусулмон мусулмонни биродаридур, унга зулмни,ситамни раво кўрмайди ва уни залил, хор қилиб ташлаб қўймайди,уни  тахқирламайди, тақво мана бу ерда.” Уч марта кўкракларига ишора қилиб мархамат қиладиларки: “шахснинг гунохкор бўлиши учун шуни ўзи хам етарлики,у мусулмон биродарини тахқирлайди,  мусулмоннинг хамма нарсаси мусулмон учун харомдур. Уни қони,моли, обрўйи.”  Шунингдек бошқа бир жойда мархамат қилганларки:

 « انْصُرْ أَخَاكَ ظَالِمًا أَوْ مَظْلُومًا»

“Биродаринг золим бўлса хам ё мазлум бўлса хам унга ёрдам бер.” Шунда айтилдики: эй росулуллох саллаллоху алайхи васаллам, мазлумга ёрдам беришлик равшан бир нарса, аммо золимга қандай қилиб ёрдам берамиз? У киши мархамат қилдиларки:

«تَحْجُزُهُ، أَوْ تَمْنَعُهُ، مِنَ الظُّلْمِ فَذَلِكَ نَصْرُه

“ уни зулм қилишдан қайтаринглар, мана бу унга берилган ёрдамдур.”

Росулуллох саллаллоху алайхи васаллам яна мархамат қиладиларки:

لَا يُؤْمِنُ أَحَدُكُمْ حَتَّى يُحِبَّ لِأَخِيهِ مَا يُحِبُّ لِنَفْسِهِ.

Сизларни хеч бирингизни иймонингиз ўзи учун яхши кўрган нарсасини биродарига хам раво кўрмагунингизча комил бўлмайди.

Яна бошқа бир жойда росулуллох саллаллоху алайхи васаллам хақиқий мусулмонни таърифлаб мархамат қиладиларки:

« المُسْلِمُ مَنْ سَلِمَ المُسْلِمُونَ مِنْ لِسَانِهِ وَيَدِه

Мусулмон шундай кишики, бошқа мусулмонлар уни қўлидан,тилидан хотиржам бўлишади. Мана бу борадаги ривоятлар жуда кўп, уларни такрорлаб ўтиришга эхтиёж йўқ деб ўйлайман, чунки бизлар бу борада жуда кўп насихат эшитганмиз. Умумий қилиб айтганда шуни яхши билишимиз керакки, бизлар хар куни энг камида  9 марта аллох билан намозларимизда сўзлашганимиздан сўнг барча мусулмонлар учун мана бу башоратни келтирамиз:

 السلام عليكم و رحمة الله و بركاته.

Бизлар мана бу нарсани яратган зот билан сўзлашгандан сўнг мусулмонлар учун келтирамиз.

2-Иккинчи ўрин, дорул куфрдан дорул ислом сари хижрат қилишлик: агар инсон қодир бўладиган  ва хеч қандай узрга эга бўлмайдиган бўлса, бу унинг иймонини нишонаси хамда буни кетидан унинг садоқатини нишонаси ва  бу шахснинг мана бу бинони қуриш ва уни мухофизат қилиш, уни нобуд бўлишини олдини олиш  борасида  пойбандлигини нишонаси хисобланади.

Аввало дорул куфр ва дорул ислом борасида яна қайтадан таърифлаб беришимиз лозим бўлади:

Дорул куфр яъни: бир тоғут,кофир хоким куфр қонунларига кўра бир  диёрда хукмронлик қилади ва аслахани кучи билан ўзини куфр қонунларини ижро қилдиради ва ўзининг куфр қонунлари йўлида мухолифларига қарши жанг хам қилади. Мана шу нарсалар билан тоғутларнинг хокимияти ўзини маъносини англатади. Бизлар жуда кўп тоғутларга куфр келтирганмиз, тоғутларнинг раисларидан бири диёрларга хукмрон бўлиб олган кофирлар бўлиб, бу диёрларга дорул куфр дейилади ва мана бу хокимлар куфр қонунларини хукмрон қилиш йўлида аскарлар ва ўзларининг  таблиғотий,молиявий  каналлари орқали мўъминлар билан жанг қилишади:

      الَّذِینَ آمَنُواْ یُقَاتِلُونَ فِی سَبِیلِ اللّهِ وَالَّذِینَ کَفَرُواْ یُقَاتِلُونَ فِی سَبِیلِ الطَّاغُوتِ فَقَاتِلُواْ أَوْلِیَاء الشَّیْطَانِ إِنَّ کَیْدَ الشَّیْطَانِ کَانَ ضَعِیفاً‏(نساء/76)

Иймон эгалари аллох йўлида жанг қиладилар, кофир кимсалар эса шайтон йўлида жанг қиладилар. Бас, шайтоннинг дўстларига қарши жанг қилингиз! Шубхасиз, шайтоннинг макри заиф бўлгувчидир.

Бу ердаги хамиша ишора қилиб келинган нуқталардан бири шуки, жамиятдаги ахоли эмас, балки бу жамиятга хоким бўлган қонунлар меъёр хисобланади, жамиятни ва одамларни эмас, балки қонунларни ва хокимиятни устида хукм содир қилинади. Чунки бир дорул куфрда сокин бўлганларни хаммаси кофир бўлиши ёки хозирги даврга ўхшаб мусулмонлар яшайдиган диёрларни аксаридаги хокимият куфрий, аммо одамлари эса мусулмон бўлишлари хам мумкин.

(давоми бор…….)