دسته: шайх мужохид Абу Хамза хўромийни ўзбек тилидаги асарлари

Шайх Абу Хамза хўромий: муқаддамот дарслари / бешинчи дарс:Шаръий душманшиносий (4) шаръий адабиётдаги муртадларни аниқлаш ва муртадларга, уларни жибхасига қандай муносабатда бўлиш.Шайх Абу Хамза хўромий хафизахуллохни аудио тасмасидан ёзиб олинган.

(10- қисм)

Хўп, дўстлар диққат қилинглар, айтилган сўз ё амал шундай бўлиши керакки, худо мана буни айтибди ва мен буни айтганига ишонаман ва мен буни қабул қилмайман ва бошқа нарсани қабул қиламан. Диққат қилинглар, иртидодга боис бўладиган сўзлар шуки, шахс айтадики , худо мана буни айтган ва мен буни айтганига ишонаман,бу нарса менга очиқ-ойдин равшандир, аммо мен буни қабул қилмайман ва бошқа нарсани қабул қиламан.

Масалан бу шахс қуйидаги сўзларни айтса, худо аллохни шариатидаги қонунлар бўйича хукм қилиниши керак ,деган аммо мени истагим бўйича секуляризм дини ё секуляризм динидаги мазхабларни бири  бўйича хукм қилиниши керак. Ёки бундан хам пастроқда майдалаб айтганда, масалан айтсаки, мен исломни хамма нарсасини қабул қиламан, аммо оилавий алоқалар ,маданият,иқтисод,қазоват,хуқуқ,таълим ва тарбия  борасидаги худони мана бу сўзини қабул қилмайман, аллох мана буларни айтганлигини  яхши билади ,аммо қабул қилмайман,дейди, ёки шаробни харом экани борасидаги худони сўзини қабул қилмайман ёки худони зино хақидаги сўзини қабул қилмайман ёки худо таомланиш, юриш, салом бериш ва бошқа майда ишлар борасида сўзлаган, буни биламан ва уни худо айтганига хам ишонаман, аммо мен мана бу майда,жузъий ўринларни қабул қилмайман. Мана бу шахс шубхасиз бу сўзи билан исломдан чиқади ва бу сўз уни ортга қайтаради. Мана бу сўз уни ортга қайтишига боис бўлади ,чунки бу сўз хозирги пайтники эмас, бу ўтмишдаги сўз бўлиб куфр дунёсига тегишли, олдин ўша ердан исломга келган эди. Бу сўз уни орқага қайтаради,у олдинга сари харакат қилиб илгарилаган холидан ортга қайтаради, шу биргина сўз.

 Бир кўринглар, аллох таоло худонинг шариатидаги қонунларни баъзисига иймон келтириб бошқа баъзиларига иймон келтирмайдиган кишилар борасида нима,деб мархамат қилади:

«أَفَتُؤْمِنُونَ بِبَعْضِ الْكِتَابِ وَتَكْفُرُونَ بِبَعْضٍ ۚ فَمَا جَزَاءُ مَن يَفْعَلُ ذَٰلِكَ مِنكُمْ إِلَّا خِزْيٌ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ۖ  وَيَوْمَ الْقِيَامَةِ يُرَدُّونَ إِلَىٰ أَشَدِّ الْعَذَابِ ۗ  وَمَا اللَّهُ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ* أُولَٰئِكَ الَّذِينَ اشْتَرَوُا الْحَيَاةَ الدُّنْيَا بِالْآخِرَةِ ۖ  فَلَا يُخَفَّفُ عَنْهُمُ الْعَذَابُ وَلَا هُمْ يُنصَرُونَ» (بقره/85-86)،

Ё китобнинг (тавротнинг) бир қисмига ишониб,бир қисмини инкор қиласизми? Ораларингиздан ким бу ишни қилса, унинг жазоси бу дунёда расво  бўлиш,қиёмат кунида эса қаттиқ  азобга дучор қилинадилар. Аллох қилаётган ишларингдан ғофил эмасдир. ** Ана ўшалар охират ўрнига дунё хаётини сотиб олган кимсалардир. Бас, азоблари енгиллатилмайди ва уларга ёрдам хам берилмайди.

Аллох  бир хукмни нозил қилган бўлса хам ,фақат уни бир қисмига ё бир бўлагига иймон келтирадиган кимсаларни тақдири шудир. Шахсни эътиқод қилишича,аллох қуръонни нозил қилган ва Мухаммад саллаллоху алайхи васаллам хам аллох томонидан юборилган,аммо бу шахс аллохни қонунларини бир қисмига иймон келтиради ва бошқа бир қисмига иймон келтирмайди ва уни инкор қилиб рад қилади. Улар қуйидаги оятга шомил бўлишади:

«فَمَا جَزَاءُ مَن يَفْعَلُ ذَٰلِكَ مِنكُمْ إِلَّا خِزْيٌ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ۖ  وَيَوْمَ الْقِيَامَةِ يُرَدُّونَ إِلَىٰ أَشَدِّ الْعَذَابِ»،

Дунёда хор,паст,расво бўлишига сабаб бўлса, қиёматда энг шиддатли азобга боис бўлади. Аммо агар мана шу шахс хаммасини қабул қиламан,деса,лекин уларни амалда бажармаса гунохкор бўлади. Дунёда хорлик,пастлик, расволикка эга бўлса, қиёматда энг шиддатли азобга қолади. Аммо агар мана шу шахс хаммасини қабул қиламан деса, аммо уларни амалда  бажармаса гунохкор  бўлади. Яъни бу дегани  уларни хаммасини бажармайди ёки уларни баъзисини бажараман дегани эмас, масалан бир шахс худо айтганидек   шаробни  харом дейди, лекин шаробни ичади, агар шахс буларни хаммасини қабул қиламан деса,аммо фақат мана бу ўринни танхо ўзини  риоя қилмаса  гунохкор  бўлади, аммо исломдан чиқиб кетмайди ;  масалан буни аллох харом деганини мен яхши биламан ва уни харом эканини хам қабул қиламан,дейди, аммо уни амалда бажармайди.

(давоми бор…….)

Шайх Абу Хамза хўромий: муқаддамот дарслари / бешинчи дарс:Шаръий душманшиносий (4) шаръий адабиётдаги муртадларни аниқлаш ва муртадларга, уларни жибхасига қандай муносабатда бўлиш.

Шайх Абу Хамза хўромий хафизахуллохни аудио тасмасидан ёзиб олинган.

(9- қисм)

Ички пинхон кофирни, мунофиқни,секулярзадани ошкор кофирга ва муртадга айланиб қолишига нима сабаб бўлади? Ёки бошқача ибора билан айтганда секулярзада,мунофиқ ва мунофиқларнинг тўдаси қандай қилиб ошкор кофирга,муртадга ва муртадларга айланиб қолади?

Мухтасар суратда шуни айтса бўладики, аввало уни “ошкора” аллохни шариатидаги қонунларни қаршисига қўядиган хар қандай сўз ё амал уни “ошкора” мусулмонларни жамиятидан жудо қилса ва уни ортга қайтарса ва мана бу сўз ва амал бошқа нарсага таъвил қилиб бўлмайдиган “ошкор” бўлиши керак, ва мана бу сўз ва амал мукаллаф шахс томонидан огох бўлган холда ва ўзини ихтиёри билан содир бўлиши лозим.

Албатта шофеъий мазхабидагилар куфрни ният қилишни хам иртидодга шомил дейишган. Ният яъни масалан бир шахс агар келажакда мусулмонларнинг босими камайса ва секуляризм қонунлари хоким бўлса,шахсий  озодлик номи остида шароит мухайё бўладиган бўлса , куфрни қабул қилишга ё секуляризм  ахзобларини бирига киришга ёки бўлмасам яхудий,насроний,мажус ва бошқа бўлишга ёки бўлмасам агар европага, америкага етиб борса ислом динидан чиқишга  қарор қилади.

Шофеъийларни назари бўйича мана бу шахсни келажак учун қилган нияти уни хозирги замонида кофир бўлишига сабаб бўлади. Хатто агар уни келажакда кофир бўлишига шубха мавжуд бўлган тақдирда  хам, ёки агар келажакда мана бу иш амалга ошса мен кофир бўламан деган бўлса. Ёки масалан айтсаки, агар мана бу шахс ё гурух ё мана бу хукумат ёлғон айтган бўлса ё хиёнат,ўғирлик ё фалон ишни қилса,мен аллохни шариатидаги қонунларни бир четга суриб қўяман ва фалончи секуляр хизбга аъзо бўламан, ёки яхудий, насроний бўламан; ёки агар кимки менга панох берса мен насроний ё яхудий бўламан, ёки фалончи секуляр хизб мени европага етказиб қўйса, мен мана шу кофир ва секуляр хизбни аъзоси бўламан. Ёки агар келажакда мана бу иш қилинмайдиган бўлса мен кофир бўламан. Ёки агар исломий хукумат мени сувимни, электр энергиямни ва озиқ-овқатимни таъминламаса мен кофир бўламан ва фалон секулярист хизбни аъзоси бўламан.

Бу шахс ўзини исломини келажакдаги ишни қўлига топшириб қўяди, агар уни истагига биноан ишлар жорий бўлса ёки бўлмаса кофир бўлишини шарт қилади. Бу холатда куфрга розилик беришни ўзи уни кофир бўлишига боис бўлади, у бу розиликни келажакга қолдирадими ё хозирги замонда бўладими фарқи йўқ бу шахс хозирги пайтни ўзида кофир бўлади. Фалончи гурухни ё фалончи дастани,фалон шахсни, фалон хукуматни ё фасодни ё яхшиликни ё бутун дунёни яхшилик ва ёмонликларини деб диндан ва иймондан  воз кечилмайди. Шофеъийлар мана бу равиш билан куфрни ният қилишлик, кофир бўлишга иртидодга  боис бўлади,дейишади.

Албатта ният бошқалар у хақида хукм чиқарадиган нарса эмас, аммо бу ерда мусулмонлар учун ишора қилинаётган масала шуки, улар муртад бўлишга боис бўладиган ниятлардан хам эхтиёт бўлмоқлари лозимдир. Лекин бу ерда барча иттифоқ қилган нарса , иртидод забон ва амал орқали амалга ошади. Албатта Хотиб розиаллоху анху томонидан қилинганидек сўз ё амал билан иртидодга сабаб бўлиб қолиш мумкин, аммо шахс келтирган далил ва хужжатларга ва шахсни ўтмишдаги қилган ишларига, уни нияти ва қасдига эътибор берилиши лозим.

(давоми бор…….)

Шайх Абу Хамза хўромий: муқаддамот дарслари / бешинчи дарс:Шаръий душманшиносий (4) шаръий адабиётдаги муртадларни аниқлаш ва муртадларга, уларни жибхасига қандай муносабатда бўлиш.

Шайх Абу Хамза хўромий хафизахуллохни аудио тасмасидан ёзиб олинган.

(8- қисм)

Бу ерда мунофиқлар ва секулярзадаларни тўдасида бўлган ва аллох таоло уни такфир қилишига боис бўлган амални қилган шахсни тавбаси ростми ё ёлғонми ,деган масалада шубха пайдо бўлиши мумкин? Аммо уни тавба қилганига ишонасан. Мана бу ишончни жойгохи шак ва гумондан кўра юқорироқда жойлашган ва ишонч билан исломга кирган киши гумон ва эхтимол билан исломдан чиқариб юборилмайди. Мана бу ахли қибла қабул қилган умумий бир қоида хисобланади.

Дунёда мана бу жиноятлар ва гунохларни хаммаси бир мусулмон учун гунохи кабира ё сағира хаддида бўлади ва агар мусулмон ё мўъмин шахс мана бу жиноятлардан бирортасини қилса уни кофир бўлишига сабаб бўлади, аммо мана бу гунохни кетидан тавба қилса ва ўзини мусулмонларни жамиятидан деб хисобласа ва уларни сафидан жудо бўлмаса, уни мана бу тавбаси қабул қилинади ва қайтадан унга мусулмонлардек муомала қилинади. Хатто агар у мунофиқ ва секулярзадаларни барча жиноятларини қилган тақдирда хам унга нисбатан секулярзада мусулмон сифатида муносабатда бўлинади. аммо агар яна қайтадан мана бу оғир,мушаххас жиноятларни такрорласа ва уни дунёдаги оқибатларидан хам огох бўлса ва биринчи марта бу жиноятни қилган пайтида унга хужжатлари хам келтирилган бўлса ва шаръий узрга эга бўлмаса, мана бу холатда узр ба жахл учун хам унга ўрин қолмайди ва огохона, қасддан, ўзини ихтиёри билан жиноятни қилган кимсалар жумласига шомил бўлади.

Мана шу заминага боғлиқ бўлган бир  нуқтага ишора қилиб ўтиш лозим бўлади, бу шахсга набавий хужжатни иқома қилиниш вақтидир. Чунки бир шахс мана бундай катта жиноятни кунлар давомида ёки бутун йил давомида қилиб юриши ва мана шунча вақт ўтгандан сўнг мана бу мусулмон шахсга росулни хужжати иқома қилиниши хам мумкин. Бу холатда мусулмон шахсга набавий хужжатни етиб келиш муддатидаги фарқ хукмни ўзгариб қолишига сабаб бўлмайди, бу мусулмон шахс росулни хужжати етиб келган пайтгача узрга эга бўлган жохил мусулмон хукмида қолади ва агар набавий хужжат унга етказилса, агарчи уни тавбаси ёлғон бўлган тақдирда хам  тавбаси қабул қилинади, тавбадан олдин шунчалик оғир гунохни қилганига қарамасдан ва кунлар,ойлар, йиллар давомида мана бу оғир гунох билан яшаб келган бўлса хам, ислом доирасида қолади. Бу ердаги энг мухим нарса унга набавий хужжат етказилгани ва уни қилган жиноятига нисбатан огох бўлгани ва агар яна бу гунохни такрорласа уни хадди нима эканидан хабардор бўлишидир? Уни кетидан қандай оқибат уни кутади? Шахс мана бу мархалага етиб бормаган бўлса мусулмонларни жумласидан хисобланади ва уни ислом доирасидан чиқариб юборилмайди.

 Мана бу аслий нуқта, жиноятчи мусумонлар билан муносабатда бўлиш равиши,дипломатикаси бўйича мусулмонлар унутиб қўядиган аслий нуқталардан бири хисобланади,бу нарсани уларга эслатиш керак, ахли қиблани мана бу суннати уларни орасида яна қайтадан тирилиши ва мана бундай жинояткорона амални,сўзни қилган хатокор,жиноятчи мусулмонга нисбатан энг яхши муносабатда бўлиш керак.

(давоми бор…….)

Шайх Абу Хамза хўромий: муқаддамот дарслари / бешинчи дарс:Шаръий душманшиносий (4) шаръий адабиётдаги муртадларни аниқлаш ва муртадларга, уларни жибхасига қандай муносабатда бўлиш.

Шайх Абу Хамза хўромий хафизахуллохни аудио тасмасидан ёзиб олинган.

(7- қисм)

Аммо бундан баттарроқ жиноятни хам қилишади, бир гурух кишилар мусулмон бўлишликдан кўра хам юқорироқ даражага чиқиб мўъминлар жумласидан бўлишади, лекин шунга ўхшаш гунохни қилиш орқали яна қайтадан кофирларни жумласидан бўлиб қолишади:

«وَلَئِن سَأَلْتَهُمْ لَيَقُولُنَّ إِنَّمَا كُنَّا نَخُوضُ وَنَلْعَبُ ۚ قُلْ أَبِاللَّهِ وَآيَاتِهِ وَرَسُولِهِ كُنتُمْ تَسْتَهْزِئُونَ*لَا تَعْتَذِرُوا قَدْ كَفَرْتُم بَعْدَ إِيمَانِكُمْ ۚ إِن نَّعْفُ عَن طَائِفَةٍ مِّنكُمْ نُعَذِّبْ طَائِفَةً بِأَنَّهُمْ كَانُوا مُجْرِمِينَ» (توبه/65-66)،

Қасамки,агар улардан (нега устингиздан кулганлари хақида) сўрасангиз, албатта улар: “биз фақат бахслашиб, хазиллашиб келяпмиз,холос,” дейдилар. Айтинг: ” аллохдан,унинг оятларидан, унинг пайғамбаридан кулувчи бўлдингизми?”. *** Узр айтманглар! Сизлар иймон келтирганингиздан сўнг яна куфрга қайтдингиз. Агар сизлардан бир тоифани (чин ихлос билан тавба қилганлари учун) авф қилсак, бошқа бир тоифани жиноятчи бўлганликлари сабабли азоблаймиз.

Мана бу оят ошкора айтяптики,аллох билан ё уни оятлари,қонунлари,пайғамбари саллаллоху алайхи васаллам билан хазил қилишлик, шахсни иймондан ортга қайтарадиган яъни кофир бўлишига сабаб бўладиган  куфр хисобланади, бу ерда фақат хазил хақида гап кетяпти; энди агар қасддан хурматсизлик,одобсизлик қилинадиган бўлса,жиддий ё хазил гапни хукми бир хил бўлади. Шахс аллохни ва уни қонунларини ,оятларини, росулини хазиллашиб ё жиддий холатда масхара қилишида фарқ йўқ. Аллох таоло мана бу оятда мархамат қиладики: ёлғон айтдингиз мана бу сўзларингиз ўйин учун ё хазиллашиб айтилган эмасди, демаяпти, балки мархамат қиляптики: мана бу иш сизларга бахона бўла олмайди, мана буларга нисбатан хазиллашиб бўлмайди, сизлар иймон келтирганингиздан сўнг кофир бўлдингиз…….

….«لَا تَعْتَذِرُوا قَدْ كَفَرْتُم بَعْدَ إِيمَانِكُمْ»

яъни мана бу кимсалар аслида хазиллашиб айтган ва ёмон нарсани мақсад қилмаган  сўзлари сабабли, икки мархала ортга қайтишади ва кофир бўлишади.

Мана бу дастани гунохи “ислом келтиргандан сўнг кофир бўлишди” эмас, балки уларни мархаласи иймондан юқорироқ даражада бўлишган,уларни иймонларига гувохлик бериляпти ва жиноятлари хам “иймондан кейин куфр келтирдингиз” бўлади. Демак хатто бир мўъмин хам мунофиқлар сифатига эга бўла олади ва баъзи бир мархалаларда мана бу сифатлар уни иртидодига хам сабаб бўлади. Кўриниб турганидек мунофиқлар ва секулярзадалар тўдасини зохирда мусулмон бўлган мана бундай дасталардан иборат маъжун ташкил қилади. 

«كَفَرُوا بَعدَإسلَامِهِم» یا «كَفَرْتُمْ بَعْدَ إِیمَانِكُمْ»،

Мана бу бир мусулмон махсусан бир мўъмин қилиши мумкин бўлган энг катта жиноят хисобланади, у шундай холатда бўладики, аллох таоло мусулмон,мўъмин шахсни мана бу катта гунох сабабли такфир қилади ва уни исломдан чиққани яъни исломдан кофирликка қайтгани  хақидаги хукмни содир қилади. Аммо мана бундай буюк гунохга эга бўлганликларига ва аллох таоло уларни такфир бўлгани хақида хукм содир қилганига ва улар исломий хукуматни чангалида бўлишганига қарамасдан, уларга муртадларга қилинган муомала қилинмайди ва мусулмонларни сафидан чиқариб ташланмайди,балки бир содда тавба билан уларни гунохини кечирилади, албатта бизларни барчамиз мунофиқлар ва секулярзадалар тўдасининг қанчалик ёлғончи,қасамхўр, риёкор эканликларини жуда яхши биламиз. Аммо уларни тавбаси қабул қилинади ва уларга муртадларга қилинган муомалани қилинмайди, балки уларга узр ба жахлни ё ундан бошқа узрларни келтириб уларни мусулмонларни чегарасига шомил қилинади ва уларни худди бир мусулмондек химоя қилинади.

Мана бу мунофиқлар ва секулярзадалар тўдасида бўлган ва шундай буюк жиноятни содир қилган, аммо тавба қилган  мусулмонларни,мўъминларни тақдиридир. Бу ерда тавба нихоятда мухим нарса. Шахс уни муртад бўлишига боис бўладиган сўзни айтган  ё амални қилган, аммо тавба уни нажот топишига сабаб бўлади. Агарчи биз уларни тавбасини ёлғон ё рост эканига шубхалансак хам шундай бўлади. Лекин биз уни тавба қилганига ишонамиз, у қайтадан мусулмон бўлган ва уни дунёдаги  мана шу тавбаси қабул қилинади. Чунки ишонч шак ва гумонни устидан хукмрон бўлади ,шу сабабли шакни ташлаб ишончни ушлаймиз.

( давоми бор……)

Шайх Абу Хамза хўромий: муқаддамот дарслари / бешинчи дарс:Шаръий душманшиносий (4) шаръий адабиётдаги муртадларни аниқлаш ва муртадларга, уларни жибхасига қандай муносабатда бўлиш.

Шайх Абу Хамза хўромий хафизахуллохни аудио тасмасидан ёзиб олинган.

(6- қисм)

Муртадга айланиб қолган мана бу секулярзада ё мунофиқларни жойгохи,ўрни аслан мухим эмас:

-Мана бу шахс фурсат кутиб юрган бир мунофиқ ва пинхон кофир бўлиши ёки бир кун фурсат етиб келса озодона ақидасини баён қилишни ва уни асосида амал қилишни кутиб юрган бўлиши мухим эмас.

-Ёки синовдан ўтган иймони заиф бир мусулмон бўлиши хам мумкин. Худди Абдуллох ибни Жахшга ўхшаб оиласи билан хабашага хижрат қилади ва у ерда муртад бўлади.

-Ёки рахбарлик ўрнига нихоятда яқин бўлган кишилардан бўлиши хам мумкин. Худди абдуллох ибни аби сурхга  ўхшайди, у аввалги мухожирлардан мусулмонлардан бўлиб вахий котибларидан хисобланган ва мухожирлар билан маккадан мадинага хижрат хам қилади,сўнгра муртад бўлади ва маккага секуляристларни олдига қайтади.

 -Ёки биз уни қалбидаги нифоқини, касаллигини ташхис беришга қодир бўлмайдиган ва уни мусулмонларни жумласидан деб хисоблаган, кейинроқ эса ортига қайтиб келган хар қандай киши бўлиши мумкин. Чунки мунофиқлар ва секулярзадалар бахсида айтиб ўтганимиздек, аллох таоло уларни ададини росулуллох саллаллоху алайхи васалламга хабар берган эди, аммо аллох таоло очиқ-ойдин баён қиладики, уларни баъзилари хам борки сиз уни хеч қачон ташхис бера олмайсизлар ва фақатгина аллох таоло уларни танийди холос. Энди мунофиқлар ва секулярзадалар гурухидан қайтиб муртадлар жумласидан бўлган кимсалар мана шу гурухдан бўлиши хам мумкин.

Мана бу хилма-хил гурухлар,мунофиқлар ва секулярзадалардан ташкил топган турли-туман дасталар мусулмонларни орасида яшириниб турган пайтларида хар нарса қилишса хам, биргина ёлғон узр сўраш билан уларни кечириларди, уларни шунчалик кўп кечирилган эдики, хатто улар росулуллох саллаллоху алайхи васалламни содда,ишонувчан одам ва улар хар нарса дейишса ишонаверади,дейишарди:

«وَ مِنْهُمُالَّذِينَ يُؤْذُونَ النَّبِيَّ وَ يَقُولُونَ هُوَأُذُنٌ».

Улар нима дейишса хам росулуллох саллаллоху алайхи васаллам ишонаверади,деб хаёл қилишарди, улар шу равиш билан росулуллохни азият қилишмоқчи бўлишар ва у кишини соддаликда муттахам қилишарди. Агар мана бу кимсалар мунофиқлар ва секулярзадаларга хос бўлган барча жиноятларни мусулмонларни жамиятида қилишса,лекин мусулмонларни ўртасида тафрақага сабаб бўлишмаса ва ўзларини жудо қилиб ошкор бўлиб ортга қайтиб кетишмас экан,уларга сабр-тоқат қилинади ва мусулмонларни жумласидан хисобланишади.

Шахс мусулмон бўлса-ю,лекин қасддан ва ўзини ихтиёри билан огох холда бир сўзни сўзласа ё бир ишни қилсаки, мана бу ишлар сабабли мусулмон бўлгандан сўнг яна кофирларни жумласидан бўлиб қолса ортга қайтиб кетса, мана бу жиноятдан кўра хам каттароқ жиноят  йўқ, аммо мунофиқлар ва секулярзадалар мана бундай катта жиноятларни хам қилишади:

«یَحْلِفُونَ بِاللّهِ مَا قَالُواْ وَلَقَدْ قَالُواْ کَلِمَةَ الْکُفْرِ وَکَفَرُواْ بَعْدَ إِسْلاَمِهِمْ وَهَمُّواْ بِمَا لَمْ یَنَالُواْ» (توبه/74)،

Улар (яъни,мунофиқлар сизга етиб келган хақорат сўзларини) айтмаганликларига қасам ичадилар. Холбуки, куфр сўзини аниқ айтган эдилар ва исломга кирганларидан сўнг яна куфрга қайтган эдилар хамда ўзлари етолмаган нарсага (яъни,пайғамбарни жонига суиқасд қилишга) қасд қилган эдилар.

Яъни мунофиқлар мана бу даражадаги ишларни қилган пайтларида хам мусулмонларни жамияти уларга сабр-тоқат қилишган, чунки у пайтда мусулмонлар уларни мана бу иш бўйича махкум қилиш учун  очиқ-ойдин далилга эга бўлишмаган, бу хабарни аллох таоло мусулмонларга хабар берган эди. Хўп, демак улар катта гунохни қилишиб мусулмон бўлишгандан сўнг куфрга қайтган эдилар.

«وَکَفَرُواْ بَعْدَ إِسْلاَمِهِمْ».

(давоми бор…..)

Шайх Абу Хамза хўромий: муқаддамот дарслари / бешинчи дарс:Шаръий душманшиносий (4) шаръий адабиётдаги муртадларни аниқлаш ва муртадларга, уларни жибхасига қандай муносабатда бўлиш.

Шайх Абу Хамза хўромий хафизахуллохни аудио тасмасидан ёзиб олинган.

(5- қисм)

Абу Бакр розиаллоху анху муртадлар қўзғалон қилишган пайтда мусулмонлар билан масжидда сухбат қилган вақтда, қуйидаги оятни зикр қилгандан сўнг:

«وَمَا مُحَمَّدٌ إِلاَّ رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِهِ الرُّسُلُ أَفَإِن مَّاتَ أَوْ قُتِلَ انقَلَبْتُمْ عَلَى أَعْقَابِکُمْ وَمَن یَنقَلِبْ عَلَىَ عَقِبَیْهِ فَلَن یَضُرَّ اللّهَ شَیْئاً وَسَیَجْزِی اللّهُ الشَّاکِرِینَ» ‏(آل عمران/144)،

Мухаммад фақат бир пайғамбар, холос. Ундан илгари хам пайғамбарлар ўтгандир. Бас, агар у (яъни Мухаммад алайхиссалом) вафот қилса ё ўлдирилса, кетинигизга (куфрга) қайтиб кетасизми?! Кимда- ким кетига қайтиб кетса, аллохга бирон зиён етказа олмас, (балки фақат ўзига зарар қилади,холос), аллох эса (йўлларидан қайтмай) шукр қилгувчи бандаларини муносиб мукофотлайди.

Очиқ-ойдин қилиб айтадики: хозирги пайтда ўзларини динларига қайтган кимсалар агарчи ўтмишда мусулмон бўлишган бўлса хам, ўзларини ота-боболарини динига кўпроқ мойил эдилар.

Яъни хозирда қайтиб келган кишилар олдин хам мунофиқлар тўдасида бўлишган. Бу ерда нихоятда чиройли баён қилиб беради: Очиқ-ойдин қилиб айтадики: хозирги пайтда ўзларини динларига қайтган кимсалар агарчи ўтмишда мусулмон бўлишган бўлса хам, ўзларини ота-боболарини динига кўпроқ мойил эдилар,яъни бу нима дегани? Яъни улар хануз мўъмин бўлишмаган эди, улар фақат секулярзадалар,мунофиқлар бўлишган. Яъни хозирда қайтиб келган кимсалар олдин хам мунофиқларни тўдасида сафида бўлишган. Ёки бизни бугунги тилимиз билан айтганда улар иртидоддан олдин секулярзада бўлишган, энди улар хозир хам мунофиқ бўлиб қолишган. Муртад бўлган кишиларни хаммаси ундан олдин секулярзада бўлишган. Бизларни хаммамиз уларни рафторлари,сўзларидан ташхис бера оламиз.

Хўп, Абу Бакр бу сўзларни қуйидаги гурух хақида айтади, ўша садрил ислом замонида тағлиб қабиласидан бўлган сажжох бинти хориса исмли аёл хам пайғамбарликни иддао қилиб чиқади, у олдин насроний бўлган эди, аммо кейин ислом келтиради ва яна қайтадан муртад бўлади ва сўнгра ўзи янги динни вужудга келтиради ва пайғамбарликни иддао қилади, иртидоддан олдин хам мунофиқлар ва секулярзадалар тўдасидан хисобланар эди ва исломдан қайтгандан сўнг эса унга нисбатан худди секуляристларга қилинганидек муомала қилинади. Мана бу худони бандаси хатто янги динни вужудга келтиради, энди хар қандай янги динни вужудга келтиришлик инсонни секуляристларни жумласига қўшилишига боис бўлади. Ундан ташқари муртадлар Жузъий ихтилофлар билан умуман секуляристлар жумласидан хисобланишади.  

Шу билан бирга башар томонидан вужудга келтирилган хар қандай дин мушриклар ё бугунги тил билан айтганда секуляризм дини,дейилишини хаммамиз яхши биламиз, улар ахли китоб ё шибхи ахли китобни жамиятига хам қўшилишмайди, хатто агар мусайламайи каззобга ё бошқаларга  ўхшаш масалан секуляристик, ислом,яхудийят, насроният, мажусият ёки булардан ташқари бошқа нарсалардан, ақлга ва тажрибага,илмга суянган (бугунги кундаги омонизмга ўхшаш) нарсаларга ўхшаш  таркибий диндан  иборат бўлишса хам фарқи йўқ.

Бу холатда муртадлар мунофиқлар ва секулярзадаларнинг ошкор кофирлар кўринишидаги  такомуллашган шакли хисобланади. Мана бу нихоятда ажойиб нуқта. Муртадлар  мунофиқ ва секулярзадаларнинг ошкор кофирлар кўринишига ўтиб олган такомуллашган шакли бўлиб олишади, улар бир шаклдан бошқа бир шаклга ўтишган холос. Улар муртад бўлишган. Умуман олганда муртадлар мунофиқлар ва секулярзадаларнинг тўдасида бўлган уларни сифатларига эга бўлган  мусулмонлардан вужудга келишади,мана бу нуқтага жуда кўп мусулмон биродарларимиз ва опа-сингилларимиз диққат қилишмайди.

(давоми бор…….)

 
Шайх Абу Хамза хўромий: муқаддамот дарслари / бешинчи дарс:Шаръий душманшиносий (4) шаръий адабиётдаги муртадларни аниқлаш ва муртадларга, уларни жибхасига қандай муносабатда бўлиш

Шайх Абу Хамза хўромий хафизахуллохни аудио тасмасидан ёзиб олинган.

(4- қисм)

Мунофиқлар ва секулярзадалар бахсида айтиб ўтганимиздек, мунофиқларни тўдаси ва секулярзадалар бир хил бўлишмайди, балки улар андак сонли ички пинхон кофирлардан ва жуда кўп сонли алданган,адашган мусулмонлардан ташкил топгандир. Уларни атрофини ўраб олган мусулмонлар, ё янги мусулмон бўлган ва аллохни шариатини яхши етарли танимайдиган ёки бошқача истелох билан айтганда иймони заиф кишилар бўлишади, улар хар вақт ошкор кофирларни шубхаларига таслим бўлиб алданишлари мумкин ёки улар қалблари бемор кишилар ва ўзларини нафсларига зулм қилишган.

Мана буларни хаммасини аллох таоло мунофиқлар,секулярзадалар жумласидан деб хисоблаган, улар ўзларини мусулмонлардан жудо қилишмас ва мусулмонларни орасида яшириниб олишар экан,улар мусулмонларни жумласига киришади. Мана бу бир-бирига қарама-қарши, хилма-хил тўда мусулмонларни орасида  бўлар экан,уларга нисбатан  бир бемор киши  сифатида, мусулмонларга ўхшаш муносабат билдирилади. Улар амалга ошираётган бузғунчиликлар ва рухий жангларга қарамасдан улар мусулмонлар жумласидан хисобланади. Аммо хар қандай сабабга кўра мусулмонларни сафидан ажрайдиган бўлишса, ана ўша миқдорда исломий шиддатли муносабатга дучор бўлишади, бу хақида мунофиқлар,секулярзадаларни таниб олиш дарсида сухбат қилган эдик.

Шу сабабли хам мана бундай кишилар ўзларини сафларини сўз ё амал билан мусулмонлардан жудо қилиб олишса ва сўз,амал билан кофирларга қайтиб боришса,бир мунофиқ эмас,балки бир мусулмон сафини ўзгартирибди,дейилади. Мана бу мусулмонни исломдан ошкор кофирлар сафига қилган ўзгариши  ортга қайтиш хисобланади ва куфрга қайтиш бўлиб муртад бўлиш,дейилади.

Албатта мунофиқлар,секулярзадаларни тўдаси ёки мусулмонлар баъзи мархалаларда одамлардаги қудратни ёки хукумат қудратини химояси остида четга чиқариб ташланади ва сафлари мусулмонлардан жудо  ва ошкор бўлади:

«لَئِنْ لَمْ يَنْتَهِ الْمُنَافِقُونَ وَالَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ وَالْمُرْجِفُونَ فِي الْمَدِينَةِ لَنُغْرِيَنَّكَ بِهِمْ ثُمَّ لَا يُجَاوِرُونَكَ فِيهَا إِلَّا قَلِيلًا»(احزاب/۶۰)،

Қасамки,агар мунофиқлар,дилларида мараз бўлган кимсалар ва мадинада миш-миш тарқатиб юрувчилар (ўз қилмишларидан) тўхтамасалар албатта биз сизни уларга қарши оёқлантирурмиз, сўнгра улар (мадинада) сиз билан бирга тура олмай қолурлар, магар лаънатга дучор бўлган холларида озгина (вақт тура олурлар холос).

Демак, мусулмонлар уларни мана шундай холатда чиқариб юборишади ёинки ўзларини ихтиёрлари билан пинхон холатларидан чиқиб ошкор ва маълум бўлишади ва ўзларини сафларини жудо қилишиб  мусулмонларни жамиятидан четга чиқиб кетишади.

Хар қандай холатда хам уларнинг ўзлари уларга қилинадиган муомалани равишини ўзгартиришади, энди уларга мунофиқлар ё секулярзадалар деб бўлмайди, чунки улар ошкор ва маълум бўлишди. Балки уларга секуляристлар ва ошкор кофирлар дейилади.  Демак,мунофиқлар ва секулярзадаларнинг ислом ва мусулмончиликни босиб ўтиб ошкор кофирга,секуляристга айланадиган мархалани муртад бўлиш ,дейилади. Мунофиқлар деган исм улардан олиб ташланиб ўрнига муртад ва муртадлар калимаси қўйилади.

Баъзи ахли фан хилма-хил ривоятларда уларга нисбатан мунофиқ калимасини хам ишлатган, яъни энди уларга мунофиқлар тўдаси ,дейилмайдида мунофиқ дейилади. Хўп, энди мунофиқ хам ана ўша пинхон ё ошкор кофирдир. Хозир ошкор бўлган ва биз унга мунофиқ дея оламиз. Уларни  ошкор бўлмаган холатида мунофиқ эмас, фақат мунофиқлар калимасини ишлатамиз, аммо ошкор бўлишгандан сўнг уларга мунофиқ ё муртад ва жамланган холатига эса муртадлар дейишимиз мумкин. Чунки уларни мусулмонлардан ажратиб ташхис бера оламиз.

(давоми бор…….)

Шайх Абу Хамза хўромий: муқаддамот дарслари / бешинчи дарс:Шаръий душманшиносий (4) шаръий адабиётдаги муртадларни аниқлаш ва муртадларга, уларни жибхасига қандай муносабатда бўлиш.

Шайх Абу Хамза хўромий хафизахуллохни аудио тасмасидан ёзиб олинган.

(3- қисм)  

«وَمَا مُحَمَّدٌ إِلَّا رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ الرُّسُلُ أَفَإِنْ مَاتَ أَوْ قُتِلَ انْقَلَبْتُمْ عَلَى أَعْقَابِكُمْ وَمَنْ يَنْقَلِبْ عَلَى عَقِبَيْهِ فَلَنْ يَضُرَّ اللَّهَ شَيْئًا وَسَيَجْزِي اللَّهُ الشَّاكِرِينَ‏» (آل عمران/144)،

Мухаммад фақат бир пайғамбар, холос. Ундан илгари хам пайғамбарлар ўтгандир. Бас, агар у (яъни Мухаммад алайхиссалом) вафот қилса ё ўлдирилса, кетингизга (куфрга) қайтиб кетасизми?! Кимда- ким кетига қайтиб кетса, аллохга бирон зиён етказа олмас, (балки фақат ўзига зарар қилади,холос), аллох эса (йўлларидан қайтмай) шукр қилгувчи бандаларини муносиб мукофотлайди.

Хўп, аллох таоло мана бу оятларда иртидодни олдиндан орқага қайтишлик дейди,тўғрими? Яъни шахс бир йўлни олдинга қараб босиб ўтади, сўнгра эса яна қайтадан аввалги жойига қайтиб боради. Яъни сиз манзилингиздан иш жойингизга борасиз,сўнгра ишдан манзилга келасиз, мана бунга қайтиш дейилади. Аммо агар иш жойингиздан бошқа жойга кетсангиз бунга қайтиб келиш дейилмайди,тўғрими?

Демак, аввалги турган жойига яна қайтадан келишга қайтиш,дейилади. Инсон куфр ва кофирликдан мўъмин бўлиш учун  иймон ва ислом сари харакат қилади, аммо орада яна аввалги эски жойига қайтишга қарор қилади, яъни куфрга қайтади, мана шунга муртад бўлиш,дейилади.

Бу ердаги нозик нуқталардан бири шуки, хар қандай қайтиш “огох холда,қасддан, ўзини ихтиёри билан” амалга ошади,тўғрими? Яъни шахс қаерга боришини яхши билади, мақсадини яхши билади ва шуни қасд қилиб қайтади. Яъни агар бир кишини кўзини,қулоғини боғлаб уни аввалги жойига қайтариб олиш келишган бўлса, унга қайтиб келди,дейилмайди,балки қайтариб олиб келишди ,дейилади.

Демак, қайтишлик огохона,қасддан  бўлиши билан бирга шахсни ихтиёри билан хам бўлиши керак. Уни қўл-оёғини,кўзини боғлаб тахдид қилиб ё мажбурлаб қайтариб келмасликлари лозим. Мажбурий холатда хам қайтиб келди дейилмайди,балки қайтариб олиб келишди,дейилади.

Демак,шахс ўзини ихтиёри билан қайтган бўлиши керак, уни қайтариб келмасликлари ё шахс бошқа жойга боришни қасд қилган,лекин адашиб аввалги жойига келиб қолган бўлмаслиги лозим. Хар икки холатда хам шахс ўзини аввалги жойига қайтишни хохламаган балки ё бошқалар уни қайтариб олиб келишган ё адашиб келиб қолган.

Мана бундай шахсга ўзи қайтиб келди,дейилмайди, балки куч билан қайтариб келинди ё йўлни билмас экан адашиб келиб қолди ,дейилади. Энди агар сиз бир кишига сени қайтиб келишга хаққинг йўқ, агар қайтиб келсанг сенга  бир миллион жарима соламан,десангиз ва кимдир уни мажбурлаб қайтариб олиб келган бўлса, шу холатда унга жарима соласанми? Албатта йўқ. Агар йўлдан адашиб қайтиб келиб қолган бўлсачи? Бунда хам албатта йўқ.  Агар у адашиб келиб қолган бўлса унга жарима солмаслигинг аниқ нарса. Балки у огох холда ўзини ихтиёри билан қайтган пайтидагина жарима соласан.

 Энди ахли қиблани орасидаги қайси қатлам “огох холда ва ўзини ихтиёри билан” қайтишга қарор қабул қилиб орқага яъни кофирларни жамиятига куфрга қайтиб кетади?

(давоми бор……)

تعارفي درس / پنځم درس : شرعي دښمن پیژندنه (3) / د داخلي پټو کفارو او یا منافقانو او سیکولر شوی سره د چلند لنډ پیژندنو او طریقه (64)

58- دوی خدای هېر کړی دی،له همدې امله الله تعالی هم دوی هېر کړي دي:«نَسُوا اللَّهَ فَنَسِيَهُمْ إِنَّ الْمُنَافِقِينَ هُمُ الْفَاسِقُونَ» (توبه/67،(دوی خدای هېر کړی، خدای هم دوی هېر کړی دی،که تاسو له دوی سره په ساعتونو یا حتی ورځو کې ناست یاست، د دوی د خبرو تمرکز د دوی د خپلې ډلې، د هغه د مشرانو، د دوی سیکولر پروګرامونو، هوا، کور او بازار، کار او کورنۍ، تفریح، سفرونو، فلمونو، خوندونو ستاینه او ستاینه ده. دنياوي، ښځې او نجونې، موټرې، د کفري سياستونو او د شرعي پلوه مجاهدينو توهين او د همدی شیانو کیږی.

دوی تقریبا د هرې لاری او هر څه په اړه خبرې کوي مګر د الله له ذکر او یاد،د الله شریعت د قانون پرته،د الله په لاره کې مجاهدین، د الله تعالی د شریعت نافذول او د اسلامي حکومت جوړول یا د اسلامي حکومت ټینګول.دوی لومړی الله، او د هغه د قانون او احکام او فرمانون هېر کړل او له هغه وروسته الله تعالی دوی هېر کړل.

دا هغه ناروغان دي چې د ډاکټر تشخیص او د ډاکټر درمل یې له پامه غورځولي او بیا ډاکټر ته نه ورځي، نو ځکه یې ډاکټر هېر کړی دی.

د دې هېرولو پایله دا ده چې د دوی ناروغي نوره هم زیاتیږي او په تدریج سره داسې مرحلې ته رسیږي چې ناروغي یې لاعلاجه شي.«فِی قُلُوبِهِم مَرَضٌ فَزَادَهُمُ اللهُ مَرَضاً»دا لاعلاج کیږي او د دوی لپاره خبرې کول هیڅ ګټه نلري.

دوی دې مرحلې ته رسېږي چې «إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُواْ سَوَاءٌ عَلَیْهِمْ أَأَنذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنذِرْهُمْ لاَ یُؤْمِنُونَ»، ځکه «خَتَمَ اللَّهُ عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ وَعَلَىٰ سَمْعِهِمْ ۖ وَعَلَىٰ أَبْصَارِهِمْ غِشَاوَةٌ».دا د دوی په زړونو، سترګو، غوږونو او زړونو مهر شوي او لاعلاج دي.نصیحتونه او اندرزونه دوی ته هیڅ ګټه نه لري ځکه چې خدای دوی هیر کړي دي؛دوی خدای هېر کړی دی.خدای هم دوی هېر کړي دي.

59- د کفر په پایله کې چې دوی د اسلام پر ځای غوره کړي دي، د دوی په زړونو باندې مهر لګول شوی دی او د توحید او ایمان هیڅ شی ورته داخل يدي نشي، هغه زړه چې مهر پرې شوی وي وي نور به په هغه کې په الله تعالی باندې د ایمان هیڅ شی ورته نه ننوځي: «ذَلِکَ بِأَنَّهُمْ آمَنُوا ثُمَّ کَفَرُوا فَطُبِعَ عَلَى قُلُوبِهِمْ فَهُمْ لَا یَفْقَهُونَ» (منافقون/3)،دا ځکه چې دوی ایمان راوړل او بیا کافر شول. بیا د دوی په زړونو مهر ولګول شو او دوی نه پوهېږي.

په دې مرحله کې چې د دوی ناروغي لاعلاجه شوې دي، درمل او درملنه یې هیڅ ګټه نه لري.د هغوی لپاره نصیحت او پند ورکول بې ګټې دی.په هر حال موږ څو څو ځله اشاره کړې ده چې موږ هغه څوک نه پېژنو چې دې کچې ته رسېږي او نه هم هغه منافقان پېژنو چې په دې سیکولرشوي په دننه کې کوم یو دې درجې ته «خَتَمَ اللَّهُ عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ وَعَلَىٰ سَمْعِهِمْ ۖ وَعَلَىٰ أَبْصَارِهِمْ غِشَاوَةٌ»رسېدلي، او داسې درجې ته رسېدلې ده چې«أَأَنذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنذِرْهُمْ لاَ یُؤْمِنُونَ»،مګر موږ پوهیږو چې هغه څوک چې دې کچې ته رسیږي، د دوی کار خلاصه شوي دي.دوی یوه لاعلاجه ناروغي لري او درمل او درملنه یې هیڅ ګټه نه لري. دوی ته نصیت کول او پندونه اندرزونه هیڅ ګټه نه لري.

Муқаддамот дарслари/ тўртинчи дарс: ислом нима ва мусулмонлар кимлар?

(матлабни комил матни)

Бисмиллах валхамдулиллах

“Албатта хамд ва сано танхо аллохга лойиқдир, унга шукр айтамиз ва ундан ёрдам сўраймиз, ва ундан мағфират талаб қиламиз ва ўзимизни нафсларимизни  шарридан ,амалларимизни ёмонлигидан аллохдан панох сўраймиз, кимни аллох хидоят қилса уни хеч ким гумрох қила олмайди, кимники аллох гумрох қиладиган бўлса уни хеч ким хидоят қила олмайди, ва аллохдан ўзга илох йўқлигига ва уни шериксиз эканига гувохлик бераман, Мухаммад уни бандаси,элчиси эканига шаходат бераман.”

“Эй мўъминлар,аллохдан хақ-рост қўрқиш билан қўрқинглар ва фақат мусулмон бўлган холларингда дунёдан ўтинглар!”

“Эй инсонлар! Сизларни бир жондан (одамдан) яратган ва ундан жуфтини (хавони) вужудга келтирган хамда у икковидан кўп эркак ва аёлларни тарқатган парвардигорингиздан қўрқингиз! Яна ораларингиздаги савол-жавоблардан ўртага номи солинадиган аллохдан қўрқингиз ва қариндош- уруғларингиз (билан ажралиб кетишдан сақланингиз)! Албатта аллох устингизда кузатувчи бўлган зотдир.”

 “Эй мўъминлар, аллохдан қўрқинглар, тўғри сўзни сўзланглар! (Шунда аллох) ишларингизни ўнглар ва гунохларингизни мағфират қилур. Ким аллохга ва унинг пайғамбарига итоат этса, бас у улуғ бахтга эришибди.”

Аммо баъад: энг рост сўз аллохни китоби ва энг яхши равиш Мухаммад саллаллоху алайхи васалламни равишидир, энг ёмон иш динда янгилик вужудга келтиришдир, динда янги пайдо бўлган нарса, бидъатдир; хар қандай бидъат гумрохлик ва хар бир  гумрохлик эса жаханнамдадир.[1]

Ассаламу алайкум ва рохматуллохи ва барокатух

Олдинги уч дарсни ўқиган биродарлар ва опа-сингиллар дин нима эканини яхши билишади. Уни тўрт мафхуми,маъноларини ўрганишган, бунга қўшимча равишда, жохилият махсусан мухим ишлардан бўлмиш тоғутга куфр келтириш масаласини яхшилаб таниб олишган, бугунги дарсни дарк қилиш хам уларга жуда осон ва енгил бўлади.

Дарсимизни аввалидаёқ шу нуқтани мусулмон биродарларимиз ва опа-сингилларимизга эслатиб ўтмоқчиманки, қуръон назари бўйича икки дин мавжуддир: ё ислом дини ё мушрикларни дини, аллох таоло ўзини каломида қаерда мушрикларни исмини келтирган бўлса, ундан мақсад ғайри  ахли китобни мушриклари бўлган. Яъни соддароқ бугунги забон билан айтганда, фақат иккита дин бор, ё ислом дини ( ўзини хилма-хил шариатлари билан) ё секуляризм дини ( у хам ўзини юзлаб турли-хил  мазхаблари,фирқалари билан бирга).

Бу холатда, осмоний динлар деган сўзни ишлатиш дуруст бўлмайди, балки қуръонни назари бўйича фақат биргина осмоний дин мавжуд ва барча пайғамбарлар бир динни етказиш,таблиғ қилиш учун келишган у хам бўлса исломдир; аллох таоло таъкидлаб айтадики:

 “إنَّ الدِّینَ عِنْدَ اللَّهِ الْإِسْلام” و “وَمَنْ يَبْتَغِ غَيْرَالْإِسْلامِ ديناً فَلَنْ يُقْبَلَ مِنْهُ وَهُوَ فِي الْآخِرَةِ مِنَ الْخاسِرينَ”.

Барча пайғамбарлар одамларни мана бу ягона динга даъват қилиш бўйича эргашадиган икки содда аммо мухим аслдан иборат бўлган, ана ўша даврни пайғамбарини канали орқали мана бу икки аслга таслим бўлган киши, ислом доирасига кирарди. Аллох таоло мана бу икки асл хақида мархамат қиладики: 

وَلَقَد بَعَثنا في كُلِّ أُمَّةٍ رَسولًا أَنِ اعبُدُوا اللَّهَ وَاجتَنِبُوا الطّاغوتَ (نحل/36)،

Аниқки, биз хар бир умматга: “аллохга ибодат қилинглар ва шайтондан йироқ бўлинглар”, (деган вахий билан ) бир пайғамбар юборганмиз.

وَمَا أَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِكَ مِنْ رَسُولٍ إِلَّا نُوحِي إِلَيْهِ أَنَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنَا فَاعْبُدُونِ (انبياء/25)‏،

(эй Мухаммад), биз сиздан илгари юборган хар бир пайғамбарга  хам: “хеч қандай илох йўқ, магар менгина бордирман, бас менгагина ибодат қилинглар,” деб вахий юборгандирмиз.

Шу сабабли хам мана бу мафхумни тасдиқлаб мархамат қиладики:

فَمَن يَكفُر بِالطّاغوتِ وَيُؤمِن بِاللَّهِ فَقَدِ استَمسَكَ بِالعُروَةِ الوُثقى لَاانفِصامَ لَها (بقره/256)،

Бас,ким шайтондан юз ўгириб, аллохга иймон келтирса, у хеч ажраб кетмайдиган мустахкам халқани ушлабди.

Росулуллох саллаллоху алайхи васаллам хам ўзларини даъватларини бошида мухотобларга рисолат сифатида баён қиладиган нарса,(жамиятдаги ижроий ахкомлар нозил бўлишидан олдин)  мана бу икки асл бўлган, у киши мархамат қиладиларки:

  يَا أَيُّهَا النَّاسُ، قُولُوا: لا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ تُفْلِحُوا؛

Эй инсонлар, ла илаха иллаллох,денглар нажот топасизлар;

Исломни икки умумий,хамма нарсани ўз ичига олувчи маъноси:

1-Ла илаха- тоғутга куфр келтириш, яъни аллохни шариатидаги қонунларга  хилоф бўлган барча қонунларни,программаларни,йўлларни оёқ-ости қилиш, рад қилишдир.  [2]

2-Иллаллох- аллохга иймон келтириш, яъни бизлар намозларимизда бераётган ахддир:

ادامه خواندن Муқаддамот дарслари/ тўртинчи дарс: ислом нима ва мусулмонлар кимлар?