Дарсхойи муқаддамотий/ дарси шишум : чи бояд кард? Вахдати огохона, хадафманд ва харакатий.
Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид : Абу Хамза мухожир хўромий.
(55- қисмат)
Пас вужуди ин садхо жамоати мухталиф тўвжихи шаръий надорад, ва каси наметавонад хорижини аз жамоати худишро машмули паёмадхойи аходис бидонад. Балки ин жамоатхойи мутафарриқ танхо абзори дар холати изтирор барои харакат ба суйи шўройи мужохидин ва ташкили хукумати исломий ала минхажин нубувват аст. Инхо хаммаги абзоранд ва василаанд барои расидан ба ижмоъи вохид ва жамоати вохид. Замоники ба чанин ижмоъи вохиди расидемки фаровардайи уммати вохид ва шўройи улил амри вохид ноши аз хукумати исломий ала минхажин нубувват аст, дар воқеъ ба жамоати вохиди хам расидем. Дар ин сурат ба қовли росулуллох саллаллоху алайхи васаллам:
مَنْ خَلَعَ يَدًا مِنْ طَاعَةٍ لَقِيَ اللَّهَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ لَا حُجَّةَ لَهُ. [1]
Возих астки татбиқи ин дастури қонуни шариати аллох дар мовриди жамоат танхо ва танхо дар сурати шиклгири жамоати вохиди муслимин сурат мегирадки шикли олийи он дар дорул ислом ва хукумати исломий ала минхажин нубувват ё бадили изтирорийи он худишонро нишон медиханд, то расидан ба ин манзур дар холати изтирор танхо жамоатхойи бузургтар ва бузургтар ва шўройи жамоатхо метавонад тўвжихи шаръий дошта бошанд на билакс.
Замоники харакат ва жиходи фардий шуруъ мешавад бояд танхо ва танхо ба қудрати хукумати чашм духта бишавад, ва набояд ба хеч ек аз марохили қабли аз хукумати исломий ала минхажин нубувват рози шуд. Замоники мўъминин ночор мешаванд ба сурати фардий даст ба жиход бизананд ва хаққишонро бигиранд аммо мутаважжих мешавандки ба танхойи кори аз дастишон барнамеояд, саъй мекунанд бо дигар озодихохон ва дигар мазлумини мусалмон хам махалла ё хам забон ё хам мазхаб ё соири муслимини манотиқи дигар ек қудрати бузургтари наздик ба қудрати душман ва тоғути мухожим ба вужуд биёваранд, барои хамин астки созмонхо ва жамоатхо ва ахзоби мухталифи дар тамоми сарзаминхойи мусалмоннишин ба вужуд меоянд.
Иддайи аз муслимин мутаъассифона дар хамин мархала мутаваққиф мешаванд, ва ба самти такомул ба пеш намераванд, ва бо тўлиди анвоъи ахзоб ва жамоатхойи мухталифи худишон хам гохи монеъи дар рохи такомули жиход ва мубориза ба суйи ташкили хукумати исломий ала минхажин нубувват мешаванд ва кудакики мерафт масири такомули худишро тей кунад дар маъаррази сиқт қарор медиханд, ва илова бар онки худишон ба қудрати хукумати исломий ва самарайи хунхо ва номусхо ва амвол ва вайронихойи ба бор омада намерасанд балки дар нихоят дубора боиси тахкими ек тоғути дигар ё мустахкам кардани пояхойи хамон тоғути қаблий мешаванд.
Бале,героиш ба вахдат ва харакати ба самт ва суйи шўро ва ташкили хукумати исломий ва уммати вохид ва ижмоъи вохид ва жамоати вохид танхо рохи астки барои мо вужуд дорад, то бо касби қудрати хоста шуда, худимонро мустахаққи хилофати дар замин кунем ва худимонро мустахаққи ваъдахойи аллох ба росулиш дар мовриди аз бейн рафтан фақр ва гурснагий ва пок кардани олудагихо ва гумрохихо ва берун рондани душманон ва аз бейн бурдани султайи онон кунем, ва ба сурати дасти жамъий жиходи муттахидро барои ихқоқи хақ ва ижрои хостахойи динимон ба пеш бирем.
Мо дар аввалин пилла ва мархалайи ин жиход ва муборизайи фарогир бояд хостахоимонро еки кунем, ва руйи иймони муштарак ва нуқоти муштаракимон ва манофеъи муштараки дунёвий ва ухровиймон ангушт бигузорем. Ба дунболи ин, дар шўро ин хостахо ва манофеъ ва нуқоти муштараки дунёвийро ба раъй бигузорем, ва баъадки тасвиб шуданд, хамма бо хам чанон бо хам муттахид бишавемки то охарин хад мумкин ва бо тавассул ба тамоми шевахо ва васоили мумкин ва машруъ, аз ин вахдат ва шўро дифоъ кунем.
Замоники аллох таоло бо неъмати шўро ба мо лутф мекунад ва ба мо қудрат ва иззат мебахшад мо хаққи куфрони неъмат ва зойеъ кардани чанин неъмати асосийро надорем:
-ва бояд барои мухофизат аз чанин неъмати бузурги тамоми суханон ва иқдомот ва барномахойи таблиғий ва амалиймон бар асоси раъйи вохиди шўро анжом бишавад,
-бояд табаъият аз такаббур ва ба дунболи он такрави ва пеши худ кор кардан ва баноми жамъ ва шўро харф задан, мамнуъ ва номашруъ бишавад.
Чиро? Чун мо дигар қарнхост фахмидаемки дар иттиходимон чи қудрати бузурги нахуфта аст, ва ин дарк ва фахми мо дар осори даххо олими мо мактуб шуда,ва алъон мехохем ба тажрубиёти он хамма олим ва озодихохи гузашта ва тажрубиёт ва ёфтахойи зехний ва қалбий худимон иймон пейдо кунем, ва тамоми ин ёфтахойи гузашта ва холроки инхамма барояш таблиғ кардемро амалий кунем, ва амалан собит кунемки метавонем бо иттиходи фарогир ва хамбастаги ва муборизайи даста жамъий, ва за тариқи шўройи мутахассисини амр, ва хукумати исломий дар хар сатхики шикл гирифта, ба изни аллох бар тамоми мушкилотимон пируз бишавем ва ба ахдофимон бирасем.
Муқаддамот ва пеш заминахойи вахдати огохона, хадафманд ва харакати.
(идома дорад……..)
[1]صحيح مسلم – الإمارة (1851) مسند أحمد – مسند المكثرين من الصحابة (2/70)