س: آمریکا و انگلیس و هر چه کافره اومدن و سرزمینهای مسلمین را اشغال کردن چرا ما به عنوان جهادی ها که اینهمه شعار میدیم با اینهمه شیخ و ملا نمی تونیم بر اینها پیروز بشیم؟
ج: در جهاد و جنگ مسلحانه بر علیه کفار، بعد از ایمان، آنچه که در اولویت قرار می گیردوحدت اسلامی یا حداقلش اتحاد اسلامی است که مولد قدرت است و زمانی که تفرق و چند دستگی پیدا شد باید انتظار سستی و بی ابهتی و شکست داشته باشیم. البته تفرق عذابی است که گاه، جهل و عدم تخصص در علم مبارزه و جهاد، باعث شعله ورتر شدن، و دامنه دارتر شدن، و طولانی تر شدن آن می شود . زمانی که الله تعالی می فرماید: وَلَیَنصُرَنَّ اللَّهُ مَن یَنصُرُهُ إِنَّ اللَّهَ لَقَوِیٌّ عَزِیزٌ * الَّذِینَ إِن مَّکَّنَّاهُمْ فِی الْأَرْضِ أَقَامُوا الصَّلَاهَ وَآتَوُا الزَّکَاهَ وَأَمَرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَنَهَوْا عَنِ الْمُنکَرِ وَلِلَّهِ عَاقِبَهُ الْأُمُورِ (حج/ ۴۰ ـ ۴۱) و قطعا الله به کسی که [دین] او را یاری می‌کند یاری می‌دهد، چرا که الله نیرومند شکست‌ناپذیر است . همان کسانی که چون در زمین به آنان توانایی [و قدرت] دهیم نماز برپا می‌دارند و زکات می‌دهند و به کارهای پسندیده امر می‌کنند و از کارهای ناپسند باز می‌دارند و سرانجام همه‌ی کارها از آن الله است .
ما قبل از تمکین هم نماز را برپا می داریم، برپا داشتن موارد ذکر شده در نماز، و بخصوص بر پا داشتن موارد ذکر شده در سوره ی فاتحه، جوهره ی کل دعوت است، که امر به معروف و نهی از منکر هم بر این مفاهیم کلی بنا شده است. معروفها و منکرها در هر شاخه ای از عبادات چون یادگیری علم، نماز، روزه، حج، زکات، کاراقتصادی، مسائل زناشوئی، مدیریت فرزندان و غیره ممکن است مختص همان بخش و قسمت باشند .
حالا معروفها در جنگ مسلحانه و جهاد و سپس در زمان کسب قدرت حکومتی و تمکین چه چیزهائی هستند ؟ اول معروفها را بشناس، زمانی که پروژه ای اسلامی در شیوه ی جهاد و جنگ مسلحانه و وحدت نداری، زمانی که پروژه ای اسلامی برای زمان کسب قدرت نداری ، آونوقت تو معروفها را در این زمینه نمی شناسی. پس چه جوری در مسأله ی جهاد و جنگ مسلحانه می توانی امر به معروف کنی؟
شما زمانی که نمی دانی چه عملی در جهاد و دیپلماسی جنگ مسلحانه ی اسلامی منکراست، چگونه می توانی از آن نهی کنی؟ امر به معروف و نهی از منکر در این زمینه ها ارتباطی به سایر تخصصهای شما در امور و اداب مربوط به خانواده و طلاق و زکات و رهن و اجاره و حج و فقه جنائز و غیره ندارد.
بیماریهای اجتماعی در یک سطح نیستند، و یک راهکار برای درمان هم ندارن . فقر، دزدی، ترس، نا امنی ، لجبازی، پناه بردن به مواد مخدر و مست کننده، ریا، زنا، دروغگوئی، خیانت، جاسوسی، سهل انگاری در نماز، دین فروشی، اختلافات میان زن و شوهر، ناهنجاریهای رفتاری کودکان، تجملگرائی و غیره هم بیماریهائی هستند، که هر کدام راهکار درمانی خاص خودشان رادارند. و اصطلاحا هر کدام بابی از فقه هستند که باید شخص در آن فقه لازم را داشته باشد، تا بتواند در مورد آن نظر بدهد.
اقدام به جنگ مسلحانه جهت آزاد سازی بندگان الله، و تحکیم قانون شریعت الله به جای قوانین جاهلیت و طاغوتها هم، تخصصی است بسیار حساس تر از تمام تخصصهایی که گفته شد.
تنها در مورد دعوت، انقلاب، مبارزه و جهاد و مبارزات مسلحانه صحبت کردن و آگاهی بر میزان ثوابی که انجام دهنده ی آنها نصیبش می شود کافی نیست. اینهاهم مثل رانندگی و پزشکی علم هستند، و هیچ کسی هم تنها با مطالعه ی کتب متفرقه راننده نمی شود. شما تصور کنید کسی که رانندگی بلد نباشد یا جراحی بلد نباشد، به نظر شما می شود به او اعتماد کرد و جان خودمان و چند نفر دیگر را به دستشان بسپاریم هر چند در سایر تخصصها در درجات بالائی قرار گرفته باشد؟
انقلاب یک فنه، یک علمه، جنگ مسلحانه و مدیریت نهضت، علمه، فن است و شایسته است، به ملاها و علمای کتابخانه ای که برای هر گروه جهادی به عنوان علمای ربانی و ثیقه شناخته شده اند، و به نفع دارودسته ی خودشان، و بر علیه گروه یا گروههای مخالف فتوا تولید می کنند، با دقت بیشتری نگریسته شود.