آیا دین سکولاریسم و سکولاریستها (به زبان عربی = مشرکین یا احزاب) قابل احترام هستند؟

آیا دین سکولاریسم و سکولاریستها (به زبان عربی = مشرکین یا احزاب) قابل احترام هستند؟

( 1 –قسمت)

بسم الله و الحمد لله

اما بعد: السلام علیکم و رحمه الله و برکاته

الله تعالی می فرماید: وَمَا كَانَ لِمُؤْمِنٍ وَلَا مُؤْمِنَةٍ إِذَا قَضَى اللَّهُ وَرَسُولُهُ أَمْرًا أَن يَكُونَ لَهُمُ الْخِيَرَةُ مِنْ أَمْرِهِمْ ۗ وَمَن يَعْصِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَقَدْ ضَلَّ ضَلَالًا مُّبِينًا (احزاب/36) هیچ مرد و زن مؤمنی، در کاری که خدا و پیغمبرش داوری کرده باشند (و آن را مقرّر نموده باشند) اختیاری از خود در آن ندارند (و اراده ایشان باید تابع اراده خدا و رسول باشد). هر کس هم از دستور خدا و پیغمبرش سرپیچی کند، گرفتار گمراهی کاملاً آشکاری می‌گردد.

امام اوزاعی رحــمه‌الله می‌ گوید:«عمر بن عبدالعزیز نوشت که کسی در قرآن رأی ندارد و رأی ائمه درباره آن چیزهایی است که در قرآن نازل نشده‌اند و ســنّت رســول‌الله ﷺ درباره آن‌ها نقل نشده است، و هیچ کس در آنچه رســول‌الله ﷺ ســنّت قرار داده است رأی نخواهد داشت»[1]

به همین دلیل مومنین در برابر قوانین شریعت الله چک و چانه و کل کل نمی کنند و موضع آنها این است: إِنَّمَا كَانَ قَوْلَ الْمُؤْمِنِينَ إِذَا دُعُوا إِلَى اللَّهِ وَرَسُولِهِ لِيَحْكُمَ بَيْنَهُمْ أَن يَقُولُوا سَمِعْنَا وَأَطَعْنَا ۚ وَأُولَٰئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ (نور/51) مؤمنان هنگامی که به سوی خدا و پیغمبرش فرا خوانده شوند تا میان آنان داوری کند ، سخنشان تنها این است که می‌گویند : شنیدیم و اطاعت کردیم ! و رستگاران واقعی ایشانند .‏

در این صورت عقاید و باورهای انسان از دو منبع ‏استخراج می گردند :

  1. از قانون شریعت الله و آنچه الله تعالی از زبان رسول الله صلی الله علیه وسلم بیان کرده است
  2. از فهم خود بشر

مومنین که عقاید خود را از وحی معصوم گرفته است حق دارد که عقیده ی خود را حق بداند و عقاید غیر اسلامی را باطل.

در کنار این ما شاهد اجتهادات مختلف بشری از شریعت هستیم و تا زمانی که تمام این اجتهادات و تاویلات در شورای واحدی گرد هم نیایند و اجماع واحدی ارائه ندهند قابل احترام هستند.

اما اینکه سکولاریستها (یا به زبان عربی مشرکین) می گویند که تمامی عقاید و باورهای انسانها ساخته ی ذهن بشر هستند و احتمال خطاء و صحت در آنها می رود و باید به همه احترام گذاشت دروغ و فریبی بیش نیست.

(ادامه دارد….)


[1] حجة الله البالغه: ج۱ ص۴۸۱

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *