پیام تبریک و سخنانی چند با ملت و مسئولین دارالاسلام افغانستان
(2 –قسمت)
- برای چندمین بار ثابت شد که دست نشاندگان آمریکا و سایر کفار سکولار جهانی و منطقه ای در برابر اراده ی ملت خود ایستاده اند و موجودیت آنها با موجودیت این اربابان گره خورده است و چنانچه رها شوند بزدلانی هستند که قدرت هیچ گونه مقاومتی را ندارند و توسط ملت خودشان نابود می شوند.
- امارت اسلامی به صورت مختصر از ابتدای پیدایش آن تا کنون برای اخراج کفار سکولار خارجی و مزدوران داخلی آنها و تطبیق قانون شریعت الله و تشکیل جامعه ای مستقل که متعلق به تمام مذاهب و قومیتهای افغانستان باشد و همچنین جهت ایجاد رابطه ی برادری اسلامی با دارالاسلامهای خارج از افغانستان تشکیل شده است. اینها ارزشهائی هستند که باعث شده اند ما از این برادران حمایت و دفاع کنیم . یعنی در واقع ما از اصول و ارزشهای آنها دفاع و حمایت کرده ایم نه از مختصات و تفاسیر خاص مذهبی و برداشتهای خاص آنها، و تا زمانی که بر اساس این اصول و ارزشها حرکت کنند از حمایت تمام مومنین جهان برخوردار خواهند شد و به این شکل می توان گفت همچون گذشته از این به بعد نیز خود امارت اسلامی است که تعیین می کند ما و سایر مومنین چگونه برخوردی با آنها داشته باشیم.
- در برخورد با تفکرات و آراء مختلف اسلامی و ایجاد اتحاد و رسیدن به وحدت اسلامی که به عنوان امری داخلی یک ضرورت حتمی است، ابزاری به نام «شورا» در تمام سطوح آن که در نهایت به شورای اولی الامر واحد ختم می شود بهترین گزینه جهت دوری از تفرق و جنگ داخلی است.
چنانچه ابزار شورا کنار زده شود و تفکری خاص اسلامی با مختصات خاص خودش بخواهد با تمامیت خواهی، خودش را بر سایر تفاسیر اسلامی تحمیل کند باید منتظر تفرق و جنگ داخلی و در واقع باید منتظر آغاز جنگ فاجعه باری بود که دشمنان در طراحی و سناریوسازی و دامن زدن به آن بسیار ورزیده و کارکشته هستند. اینجاست که به جای خاتمه یافتن چهار دهه جنگ در افغانستان باید گفت جنگِ افغانستان تازه با بهانه های مقلد و غیر مقلد و نجدی و دیوبندی و سیفی و شیعی و وهابی و… شروع شده است، جنگی ناعادلانه و کاملا ضد اسلامی و بسیار خطرناکتر و ویرانگرتر از جنگ با کفار اصلی و مزدوران محلی آنها.
برادران و خواهران گرامی به صورت موردی عرض کنم: زمانی که از دارالاسلام صحبت می شود یعنی در این دارالاسلام ممکن است کفار اهل ذمه مثل یهودی ها و نصرانی ها و مجوس وصابئین وجود داشته باشند؛ ما این جمعیتها را کافر می دانیم و قبولشان نداریم، آنها نیز قطعاً ما را کافر می دانند و قبولمان ندارند؛ با این وجود دارالاسلام از آنها حمایت می کند و امنیت عقیدتی و فکری و آموزشی و قضائی و اقتصادی و حتی سیاسی را در چارچوب قوانین دارالاسلام در حد خودمختاری داخلی برای آنها تامین می کند و مسلمین نیز همچون انسانهائی مخالف با آنها روابط مسالمین آمیزی برقرار می کنند و همچون یک مخالفِ کافر آنها را تحمل می کنند و این اختلاف عقیدتی و فکری و اینکه آنها تمام پیروان اسلام از پیامبر خاتم صلی الله علیه وسلم و صحابه رضی الله عنه تا کنون همه را کافر می دانند باعث این نمی شود که ما با آنها وارد جنگ شویم تا زمانی که این اهل ذمه ابتدا بر علیه ما وارد جنگ نشده اند.
(ادامه دارد……)