Дорул ислом билан кофирларни ўртасида бўлаётган бугунги жангда фақатгина мунофиқлар тўдаси томошабин ва бетараф бўлиб қараб туришибди.
Бисмиллах валхамдулиллах; аммо баъад: ассаламу алайкум ва рохматуллохи ва барокатух
(матлабни комил матни)
Бизлар хар куни 17 марта ўзимизни намозларимизда фотиха сурасини ёки қуръонни калидини ўқиган пайтимизда – бузургвор уламоларимизни наздида бу сура қуръонни хаммасини тафсиридир- ва 1- анаъмта алайхим, 2- мағзуби алайхим,3- золлин номли уч дастани ёдимизга олганимиздан сўнг; бизлар аллохни кўрсатмаси асосида ва у зотга берган ахдимизга биноан ундан бизларни мағзуби алайхим ва золлин эмас,балки анъамта алайхим йўлига солишини сўраймиз. Энди мана бу кишилар кимлар эканини билишимиз лозимми?
Аллох таоло ундан кейинги бақара сурасида мана бу уч дастани
مُتَّقِينَ 2- الَّذِينَ كَفَرُوا 3- وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَقُولُ آمَنَّا بِاللَّهِ وَبِالْيَوْمِ الْآخِرِ وَمَا هُمْ بِمُؤْمِنِينَ
- деб таништиради. Яъни қуръонни ва пайғамбари хотам саллаллоху алайхи васалламни назари бўйича, инсонлар уч дастага бўлинади ва хар бир мўъмин уларни бир-биридан осонлик билан ажрата билиши керак.
Кофирлар хам пайғамбари хотам саллаллоху алайхи васалламни замонларидан буён то қиёмат кунигача беш дастага тақсим бўлади:
1الَّذِينَ هَادُوا 2- وَالصَّابِئِينَ 3- وَالنَّصَارَىٰ 4- وَالْمَجُوسَ 5- وَالَّذِينَ أَشْرَكُوا (حج/17)
Албатта мусулмонларни орасида муртад бўладиган кишилар хам мавжуд:
مَنْ يَرْتَدَّ مِنْكُمْ عَنْ دِينِهِ (مائده/54)
Мана бу кишилар охирида бешталик аслий кофирларнинг бирини дастасига қўшилади.
الْمُنَافِقُونَ وَالَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ (احزاب/60)
Мана бу кимсалар мусулмонларни орасида бўлар ва мусулмонлар нима қилса шуни такрорлашар ва дорул исломдан жудо бўлишмас экан, мусулмонлар жумласидан хисобланишади ва бошқа мусулмонларга ўхшаш шариат ахкомлари уларга татбиқ қилинади.
Энди дорул ислом ташкил бўлгандан сўнг хам учта бир-биридан фарқли муносабатни гувохи бўламиз:
1-Албатта бешталик аслий кофирлар муртадлар ва ошкор мунофиқлар билан бирга унга мухолиф бўлишади;
2-Мўъминларни эса турли-хил кофирлар махсусан ахзоблар ё мушриклар ё секуляристлар томонидан мушкилотлар вужудга келганлиги боис, аллохни буйруқларини ва аллохни шариатини баробаридаги иймон келтиришлари,таслим бўлишлари,хамда дорул исломни рахбариятига итоат қилишлари зиёда бўлади:
وَلَمَّا رَأَى الْمُؤْمِنُونَ الْأَحْزَابَ قَالُوا هَٰذَا مَا وَعَدَنَا اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَصَدَقَ اللَّهُ وَرَسُولُهُ ۚ وَمَا زَادَهُمْ إِلَّا إِيمَانًا وَتَسْلِيمًا (احزاب/22)
буни баробарида
الْمُنَافِقُونَ وَالَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ (احزاب/60)
бўлган кишилар ўзларини бошқа мўъминларга хатто росулуллох саллаллоху алайхи васалламга қараганда ақллироқ,маданиятлироқ,замонавийроқ деб билишади ва
« السَّابِقُونَ الْأَوَّلُونَ مِنَ الْمُهاجِرینَ وَ الْأَنْصارِ»
дан кўра хам юқорироқ деб санашади:
أَنُؤْمِنُ كَمَا آمَنَ السُّفَهَاءُ ۗ (بقره/13)
бундай кишиларни орасида қотиб қолган муқаддас кимсалар мавжуд бўлиб тазкия борасида ўзларини пайғамбардан хам кўра юқорироқда деб санашади ва айтишадики:
ائْذَنْ لِي وَلَا تَفْتِنِّي ۚ (توبه/49)
“менга (жангдан қолиш учун) изн бергин, мени фитнага солмагин” ,мана бу “золлин” ва қуръонда баён қилинган бошқа ўнлаб сифатларга эга бўлган саргардон мавжудотлар хамиша мўъминларни кофирларнинг қаршисида танхо қолдиришни хохлашади ва рухий жангда душманни бешинчи устуни сифатида амал қилишади ва секуляр кофирлар дорул исломни устидан ғалаба қозонишини яхши кўришади ва мусулмонларни орасида узрли кишилардан ташқари фақат мана бу дастадагилар мужохидларга ва дорул исломга ёрдам беришни тарк қилишади ва узоқдан фақат томошабин бўлишни яхши кўришади, бугунги кунда мажозий,спутник,телефон воситалари орқали мужохидларни ва дорул исломни хабари уларга етиб келишини кутишади. Албатта хатто агар хозирги пайтда секуляр кофирлар мужохидларга ва дорул исломга хамла қилишса, улар жанг ахли бўлган тақдирда хам жуда кам жангни ичига киришади. Аллох таоло мана бу гурух хақида мархамат қилади:
- وَإِنْ يَأْتِ الْأَحْزَابُ يَوَدُّوا لَوْ أَنَّهُمْ بَادُونَ فِي الْأَعْرَابِ يَسْأَلُونَ عَنْ أَنْبَائِكُمْ ۖ وَلَوْ كَانُوا فِيكُمْ مَا قَاتَلُوا إِلَّا قَلِيلًا (احزاب/20)
Улар (яъни мунофиқлар қўрқоқликлари сабабли кофир фирқалар мадина атрофидан тарқаб кетганларидан кейин хам) у фирқаларни кетмаган деб ўйлайдилар ва агар у фирқалар (яна қайтиб) қолсалар (мунофиқлар шахарда – сизларнинг ичингизда эмас, балки сахрода) кўчманчи бадавийлар орасида бўлиб, сизларнинг холи-хабарларингиз хақида сўраб-билиб туришни дўст тутадилар. Агар улар сизларнинг орангизда бўлганларида хам камдан-кам жанг қилган бўлур эдилар.
Шу кунларда дорул исломдаги мудириятни заифлиги ва мўъминларни бепарволиклари,муроса қилишлари ва бўшашганликлари сабабли бизлар
الْمُنَافِقُونَ وَالَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ (احزاب/60)
бўлган кишилардан иборат жамоатлар ва гурухларга шохид бўлиб турибмиз, улар зирорлар қуриш ва дарслар ташкил қилиш билан бу ишларини ўзларини муридларига асослаган холда хужумчи секуляр кофирларга ва ички душманларга хизмат қилишяпти ва иймони заиф мусулмонларни хам томошабин,бетараф бўлиб туришга даъват қилишяпти.
Биз мўъминлар яхши гумон қилиб айтамизки: фалон мужтахид ё фалон жамоатни,фирқани рахбари агарчи хато бўлса хам, ўзи хақ деб ўйлаган нарсани баён қилган, бу уни олдида хақ хисобланган, агар унга хақиқат равшан бўлганда ва хақиқат ўзи айтаётган нарсадан бошқа нарса эканини билганда албатта хақни ушлаб бундай хато таъвил ва ижтиход қилмасди; аммо аслий муаммо
الْمُنَافِقُونَ وَالَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ (احزاب/60)
бўлган кимсалар мана бу хато ижтиходни орқасига туриб олиб хато ижтиход сабабли ташкил бўлган гурух сифатида, бошқа мўъминлар ва дорул исломга қарши хандақ ташқил қилишган пайтида вужудга келади. “Зул хувайсара”га ўхшаганларни мушкилотлари хатто фирқаларни,жамоатларни ,адашган мазхабларни лидерлари, қўзғатувчилари ва ахли ғулув сифатида мўъминларга махсусан дорул исломга қаршилик қилишади.
Мадина дорул исломида ва ахли жанг бўлган кишилар орасидан олдин бадр ва ухуд ва …….жангларида қатнашган Хассон ибни Собит розиаллоху анху ахзоб ё секуляристлар жангида қатнашишга холи қолмаган эди, шундай бўлса хам мужохидлар ва дорул исломга ёрдам беришдан қўлини тортмади,балки дорул исломни рухий жанглар бўлимида бир аскар сифатида қатнашди.
Демак дорул куфрларни ўртасидаги ё кофирларни бирортаси билан дорул исломни орасидаги жангларда дорул ислом билан бирга бўлиш ё бўлмаслик меъёр хисобланади, модомики исломий меъёрлар бўйича бир диёр дорул ислом деб номланадиган бўлса, мана бу дорул исломни идора қилувчиларнинг ўзига хос исломий тафсири ё мазхаби бу дорул исломни меъёр бўлишига тўсқинлик қилмайди, мана бу дорул исломнинг қайси исломий мазхабни асосига кўра эканлиги ё у ахли бидъат ёинки ғайри ахли бидъат томонидан идора қилинадими бу мухим эмас; бу ерда мана бу диёр исломий хос тафсир ва мазхаб асосидами ёки бошқа исломий мазхаблар,тафсирлар асосида бўлишидан қатъий назар уни дорул ислом экани мухимдир.
Бу ерда мана бу дорул исломнинг ахли бидъат бўлган исмоилий шиъалари фотимийлар хокимиятини остида миср диёридаги дорул ислом бўлиши мухим эмас, унда исмоилий шиъаларининг рахбари оъзидни талаби билан шофеъий мазхабидаги Салохиддин Айюбий ва Ширкухга ўхшаганлар салибийлар жангидаги насронийларни хужумига қарши ёрдамга шошган эди, ёки бўлмасам бу диёрдаги дорул исломни ханафий мазхабидаги усмонийлар хокимияти остида бўлиши хам мухим эмас, жаъфарий шиъаларини оммаси мурожаъат қиладиган яздлик оятуллох саййид Мухаммад Козим Тобатабоийга ўхшаганлар сунний мазхабидаги мана бу хокимиятни босқинчи инглиз секуляр кофирларидан химоя қилган ва ўнлаб жиход фатволари,эълонлар содир қилади ва худудларни, исломий борлиқни, усмоний давлатни мулкини дифоъ қилишни вожиб деб эълон қилади. Ўзини фарзанди саййид Мухаммадни хам жиходий гурухларни қўмондони сифатида ханафий мазхабидаги исломий изтирорий бадал хукуматни хокимиятини остидаги дорул исломни химоя қилиш учун инглиз секуляр кофирларига қарши жангга жўнатади; шиъаларнинг олий мурожаъат қилинувчисини фатвоси билан жаъфарий шиъалари ўзларини тақдирларини усмонийларни суст давлатини тақдири билан боғлашади, усмонийларни лашкари билан бирга ироқни жанубида инглиз босқинчиларини қўшинига қарши жанг қилишади; бундан ташқари шиъаларнинг мана бу рахбари ливиядаги моликий мазхабидаги минтақаларни ишғол қилиб олган италия секуляр босқинчиларига қарши жиход қилишга хам фатво беради ва босқинчи кофирларга қарши жиходни уларни бу ерлардан қувиб чиқаришни исломий мухим фарзлардан деб билади, бу минтақаларда хатто бир дона жаъфарий шиъаси топилмасди. [1][2][3][4][5]
Ёки секуляристларни орасида сокин бўлишни қурбони бўлган сунний мазхабидаги мамуста Крикор номи билан машхур Абу саййид Қутб Нажмиддин Фараж Ахмадга ўхшаганлар секуляр кофирлар томонидан жаъфарий шиъаларининг қонунлари асосида идора қилинадиган эрон дорул исломига қарши жанг бошланган пайтда, ўзи ва шогирдлари эрон дорул исломини жибхасини сафига жойлашади.
Демак дорул исломга кофирлар хужум қилган пайтда солим жисмга эга бўлган мўъмин томошабин,бетараф бўлиб қараб тура олмайди, махсусан жиход фарзи айн бўлган вақтда, мана бу бепарволик,бетарафлик,томошабин бўлиб туриш сифати ўзларини мусулмон деб номлайдиган, аммо шаръий жихатдан узрга эга бўлмаган
الْمُنَافِقُونَ وَالَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ (احزاب/60)
кишиларни орасида мавжуд, бизлар хар куни такрорлаб умримиз давомида минг марта аллох таолодан мана бу “золлин”ларни жумласидан қилмаслиги сўраймиз.
Мана бу суратда бу шахс ўзини суфий деб номлайдими ё наждий ё ихвоний ё мактабий ё диюбандий ё барилавий дейдими,бунга аслан ахамият берма,у ўзини қайси унвон ё жамоат ё шибхи исломий гурухни ортига қўйиб олганига хам эътибор берма, уни кофирларнинг дорул ислом билан бўлаётган жангида қаерда турганлигига диққат қил? Уни турган жойида бошини устидаги тарафни номи буни сизларга айтиб беради. Чунки дажжолни келишидан ва одамларни дасталарга бўлинишидан олдин ва
حَتَّى يَصِيرَ النَّاسُ إِلَى فُسْطَاطَيْنِ، فُسْطَاطُ إِيمَانٍ لاَ نِفَاقَ فِيهِ، وَفُسْطَاطُ نِفَاقٍ لاَ إِيمَانَ فِيهِ،[6]
рўёбга чиқишидан илгари мўъминлар ва дорул исломнинг кофирлар билан бўлган жангларида фақат уч даста мавжуддир:
1-анъамта алайхим бўлган ва “сиротол мустақимда” жойлашган дорул ислом билан бир йўлдаги мўъминлар.
2-Мағзубин алайхим бўлган муртад ахзоблар ва ошкор мунофиқлар бўлиб улар дорул куфрни йўлидан юрган кофирлардир.
3-Томошабин,бетараф бўлиб турадиган золлин кишилар ва саргардон секулярзадалар.
Мана энди диққат билан қарачи, мўъминлар ва дорул исломнинг бешталик кофирларни
- 1 – الَّذِينَ هَادُوا 2- وَالصَّابِئِينَ 3- وَالنَّصَارَىٰ 4- وَالْمَجُوسَ 5- وَالَّذِينَ أَشْرَكُوا (حج/17)
бирортаси билан бўлган жангларда қайси дастага қўшилгансан ва қаерда турибсан? Сени турган сафинг, сени мохиятинг, сени мақсадинг мўъминларнинг сенга нисбатан муносабатини мушаххас қилиб беради.
(Шайх мужохид Абу Хамза хўромийни маърузасидан ёзиб олинган матндир.)
سُبْحَانَكَ اللَّهُمَّ وَبِحَمْدِكَ، لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ، أَسْتَغْفِرُكَ وَأَتُوبُ إِلَيْكَ .
والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته
[1] تاریخ ابن خلدون،ابن خلدون، ج۵، ص۳۳۰ / أبو الفداء اسماعيل بن عمر بن كثير الدمشقى، البداية و النهاية، ج 12، ص 255، بيروت، دار الفكر، 1407/1986
[2] علی ابوالحسنی (منذر):فراتر از روش آزمون و خطا، ص۶۲۹. یکی از فتواهای این عالم و مرجع عامه شیعیان در سال ۱۳۳۲ق/۱۹۱۴م، جهت جهاد و رویارویی با قوای اشغالگر و سکولار انگلیس اینگونه است : بسمالله الرحمن الرحیم
پوشیده نیست که دول اروپا به خصوص دولت انگلیس و روس و فرانسه همیشه از قدیمالایام بر ممالک اسلامیه تعدی و تجاوز نمودهاند، چنان که بیشتر ممالک اسلام را غصب نمودهاند؛ و از این تعدیات به جز محو دین(العیاذ بالله)مقصدی ندارند، تا در این اوقات مقاصد خود را ظاهر نموده، بر ممالک دولت عثمانی(اعزالله بنصرها الاسلام) هجوم نموده و نزدیک است دست تعدی دراز و بر حرمین شریفین و مشاهد ائمه طاهرین (ع) تهاجم و بر اوطان مسلمانان و نفوس و اعراض و اموال آنها غلبه نمایند. پس واجب است بر عشایر ساکن در مرزها و عموم مسلمین متمکنین اگر در حدود مَن بهِ الکفایه نباشد، حفظ مرزها و دفاع از بیضه اسلام به مقدار قدرت خود بنمایند.
والله هو الناصر و المعین و المؤید للمسلمین.
نجف اشرف الاحقر محمدکاظم الطباطبایی
[3] علی الوردی، لمعات الاجتماعیه من تاریخ العراق الحدیث،ج 4، ص236-242
[4] علی ابوالحسنی (منذر):فراتر از روش آزمون و خطا، ص۶۲۵ – ۶۲۶.
[5] متن فتوای این مرجع عامه ی شیعیان آن روزگار به این شرح است : در این ایام که دول اروپایی مانند ایتالیا به طرابلس غرب (لیبی) حمله نموده و از طرفی روسها شمال ایران را با قوای خود اشغال کردهاند، و انگلیسیها نیز نیروهای خود را در جنوب ایران پیاده کردهاند و اسلام را درمعرض خطر نابودی قرار دادهاند، بر عموم مسلمین از عرب و ایرانی واجب است که خود را برای عقب راندن کفار از ممالک اسلامی مهیا سازند و از بذل جان و مال در راه بیرون راندن نیروهای ایتالیا از طرابلس غرب و اخراج قوای روسی و انگلیسی از ایران هیچ فروگذار نکنند، زیرا این عمل از مهمترین فرایض اسلامی است تا به یاری خداوند دو مملکت اسلامی از تهاجم صلیبیها محفوظ بماند. (محمد کاظم طباطبایی) / مجله نور علم، دوره دوم، شماره سوم، ص ۸۲
[6] الألباني، صحيح الجامع 4194 / سنن أبي داود 4242