حکمِ بی خیالی و نظاره گر بودن یا مشارکتِ اهل سنت و جماعت در نهادهای مختلف حکومتی و مردم نهاد دارالاسلام ایران
(1-قسمت)
بسم الله و الحمد لله، اما بعد: السلام علیکم و رحمه الله و برکاته
چنانچه شما با عبور از شبهات «الْأَئِمَّةَ الْمُضِلِّينَ»[1] و « دُعَاةٌ عَلَى أَبْوَابِ جَهَنَّمَ»[2] و «الرُّوَيْبِضَة»[3] و «عُلَمَاءِ السَّوْءِ» به این درجه از شناخت رسیده باشید که:
- بُنِيَ الإسْلَامُ علَى خَمْسٍ: شَهَادَةِ أنْ لا إلَهَ إلَّا اللَّهُ وأنَّ مُحَمَّدًا رَسولُ اللَّهِ، وإقَامِ الصَّلَاةِ، وإيتَاءِ الزَّكَاةِ، والحَجِّ، وصَوْمِ رَمَضَانَ.[4]که رسول الله صلی الله علیه وسلم در پاسخ جبرئیل در تعریف اسلام که آمده بود طی سوال و جوابی دین را به مومنین یاد دهد باز می فرماید: الْإِسْلَامُ أَنْ تَشْهَدَ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ وَأَنَّ مُحَمَّدًا رَسُولُ اللهِ، وَتُقِيمَ الصَّلَاةَ، وَتُؤْتِيَ الزَّكَاةَ، وَتَصُومَ رَمَضَانَ، وَتَحُجَّ الْبَيْتَ إِنِ اسْتَطَعْتَ إِلَيْهِ سَبِيلًا[5] و شیعیان جعفری مثل سایر مذاهب اسلامی به این پنج ستون ایمان دارند و داخل اسلام می شوند
- و به این درجه از شناخت رسیده باشید که رسول الله صلی الله علیه وسلم باز در پاسخ به سوال جبرئیل در تعریف ایمان می فرماید: أَنْ تُؤْمِنَ بِاللهِ، وَمَلَائِكَتِهِ، وَكُتُبِهِ، وَرُسُلِهِ، وَالْيَوْمِ الْآخِرِ، وَتُؤْمِنَ بِالْقَدَرِ خَيْرِهِ وَشَرِّهِ[6] و باز شیعیان جعفری مثل سایر مذاهب اسلامی با ایمان به این موارد، جزو مسلمینِ مومنین و اهل ایمان نیز محسوب می شوند
- و به این درجه از شناخت رسیده باشید که بر اساس اجماع مذاهب معروف به اهل سنت، مذهب جعفری را فرقه و مذهبی اسلامی (هر چند اهل بدعت هم) بدانید
- و به این درجه از شناخت رسیده باشیدایران را که از سال 1357ش تا کنون قانون اساسی آن بر اساس شیعه ی جعفری که یکی از مذاهب اسلامی است تدوین شده و حاکمیت آن نیز در اختیار قوانین شریعت الله و رهبریت مسلمان است را دارالاسلام بدانید
- و رهبریت آن نیز بر معصیت از الله تو را امر نکرده باشد که «لا طَاعَةَ في مَعْصِيَةٍ، إنَّما الطَّاعَةُ في المَعروفِ»[7] و در این بیعت بر«السَّمعِ والطَّاعَةِ في العُسْرِ وَاليُسْرِ والمَنْشَطِ والمَكْرَه، وَعلى أَثَرَةٍ عَليْنَا» کفر بواحی و آشکارینیز مرتکب نشده باشد که از سوی الله برای آن دلیل و برهانی مبنی بر کفر بودنش، داشته باشید و «اطاعت» از او را از دوش مومنین و ساکنین دارالاسلام بردارد،إِلَّا أَنْ تَرَوْا كُفْرًا بَوَاحًا، عِنْدَكُمْ مِنَ اللَّهِ فِيهِ بُرْهَانٌ،[8]
(ادامه دارد…..)
[1]ابی داود (4252) ، والترمذي (2229) إِنَّمَا أَخَافُ عَلَى أُمَّتِي الْأَئِمَّةَ الْمُضِلِّينَ
[2]مسلم1847 / دُعَاةٌ علَى أَبْوَابِ جَهَنَّمَ مَن أَجَابَهُمْ إلَيْهَا قَذَفُوهُ فِيهَا، فَقُلتُ: يا رَسولَ اللهِ، صِفْهُمْ لَنَا، قالَ: نَعَمْ، قَوْمٌ مِن جِلْدَتِنَا، وَيَتَكَلَّمُونَ بأَلْسِنَتِنَا،…
[3]ابن ماجه (4036)، وأحمد (7912) / إنَّها ستَأتي على النَّاسِ سِنونَ خَدَّاعةٌ، يُصدَّقُ فيها الكاذِبُ، ويُكذَّبُ فيها الصَّادِقُ، ويُؤتمَنُ فيها الخائِنُ، ويُخَوَّنُ فيها الأَمينُ، ويَنطِقُ فيها الرُّوَيبِضَةُ. قيل: وما الرُّوَيبِضَةُ يا رسولَ اللهِ؟ قال: السَّفيهُ يتَكلَّمُ في أَمْرِ العامَّةِ.
[4]البخاري (8)، ومسلم (16).
[5]صحیح بخاری: 4777. صحیح مسلم: 102. سنن ابی داود: 4695. سنن نسائی: 4990. سنن ابن ماجه: 63 و 64. / «بَيْنَمَا نَحْنُ عِنْدَ رَسُولِ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ ذَاتَ يَوْمٍ، إِذْ طَلَعَ عَلَيْنَا رَجُلٌ شَدِيدُ بَيَاضِ الثِّيَابِ، شَدِيدُ سَوَادِ الشَّعَرِ، لَا يُرَى عَلَيْهِ أَثَرُ السَّفَرِ، وَلَا يَعْرِفُهُ مِنَّا أَحَدٌ، حَتَّى جَلَسَ إِلَى النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، فَأَسْنَدَ رُكْبَتَيْهِ إِلَى رُكْبَتَيْهِ، وَوَضَعَ كَفَّيْهِ عَلَى فَخِذَيْهِ، وَقَالَ: يَا مُحَمَّدُ أَخْبِرْنِي عَنِ الْإِسْلَامِ، فَقَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «الْإِسْلَامُ أَنْ تَشْهَدَ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ وَأَنَّ مُحَمَّدًا رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، وَتُقِيمَ الصَّلَاةَ، وَتُؤْتِيَ الزَّكَاةَ، وَتَصُومَ رَمَضَانَ، وَتَحُجَّ الْبَيْتَ إِنِ اسْتَطَعْتَ إِلَيْهِ سَبِيلًا»، قَالَ: صَدَقْتَ، قَالَ: فَعَجِبْنَا لَهُ يَسْأَلُهُ، وَيُصَدِّقُهُ، قَالَ: فَأَخْبِرْنِي عَنِ الْإِيمَانِ، قَالَ: «أَنْ تُؤْمِنَ بِاللهِ، وَمَلَائِكَتِهِ، وَكُتُبِهِ، وَرُسُلِهِ، وَالْيَوْمِ الْآخِرِ، وَتُؤْمِنَ بِالْقَدَرِ خَيْرِهِ وَشَرِّهِ»، قَالَ: صَدَقْتَ، قَالَ: فَأَخْبِرْنِي عَنِ الْإِحْسَانِ، قَالَ: «أَنْ تَعْبُدَ اللهَ كَأَنَّكَ تَرَاهُ، فَإِنْ لَمْ تَكُنْ تَرَاهُ فَإِنَّهُ يَرَاكَ»، قَالَ: فَأَخْبِرْنِي عَنِ السَّاعَةِ، قَالَ: «مَا الْمَسْئُولُ عَنْهَا بِأَعْلَمَ مِنَ السَّائِلِ» قَالَ: فَأَخْبِرْنِي عَنْ أَمَارَتِهَا، قَالَ: «أَنْ تَلِدَ الْأَمَةُ رَبَّتَهَا، وَأَنْ تَرَى الْحُفَاةَ الْعُرَاةَ الْعَالَةَ رِعَاءَ الشَّاءِ يَتَطَاوَلُونَ فِي الْبُنْيَانِ»، قَالَ: ثُمَّ انْطَلَقَ فَلَبِثْتُ مَلِيًّا، ثُمَّ قَالَ لِي: «يَا عُمَرُ أَتَدْرِي مَنِ السَّائِلُ؟» قُلْتُ: اللهُ وَرَسُولُهُ أَعْلَمُ، قَالَ: «فَإِنَّهُ جِبْرِيلُ أَتَاكُمْ يُعَلِّمُكُمْ دِينَكُمْ»
[6]صحیح بخاری: 4777. صحیح مسلم: 102. سنن ابی داود: 4695. سنن نسائی: 4990. سنن ابن ماجه: 63 و 64.
[7]صحیح بخاری 7257
[8]بخاری در کتاب الفتن، بابِ فرموده‌ی رسول الله صلی الله علیه وسلم: «سترون بعدی…»، حدیث شماره (7056)./ مسلم در کتاب الإمارة، باب وجوب طاعة الأمراء فی غیر معصیة. حدیث شماره (1709).