Ахли суннат ва жамоатнинг бепарволиги,томошабин бўлиши ёки эрон дорул исломидаги хукуматни турли-хил ташкилотларида иштирок этиши.
(2-қисм)
Ва шу билан бирга “мавжуд вазиятда” бутун жахон секуляр кофирларини ва махаллий муртадларни (мўъминларни биринчи даражали душманлари) ва мунофиқлар тўдасини ва махаллий секулярзадаларни ( мўъминларни тўртинчи даражали душманлари) аллохни шариатидаги қонунларга, исломий тафсир ва мазхабларни бирортасига кўра шаклланган хар қандай дорул исломга қарши секуляр кофирларнинг бутун тарих давомидаги жанг талаб қилиш қоидасига кўра амал қилишяпти,деб қаранглар:
«وَلَا يَزَالُونَ يُقَاتِلُونَكُمْ حَتَّىٰ يَرُدُّوكُمْ عَنْ دِينِكُمْ إِنِ اسْتَطَاعُوا ۚ »(بقره/217)
Салохиддин Айюбий хам ахли китоб насронийларини (мўъминларни учинчи даражали душманлари) мисрдаги исмоилий шиъаларига қарши қилган хамласига жавоб бериш учун ёрдамга шошган эди: [1]
Мана бундай холатларда иймон ва намозда сўнг энг катта фарзи аъйн, мана бу дорул исломни аслий қалқон сифатида дифоъ қилиб мухофизат қилинишидир, мана бу дорул ислом томонидан ташкил қилинган вохид жамоатни байроғи остида мана бу исломий изтирорий бадал бидъат хукуматни даражама-даража матлуб холатга етгунича яъни
«خِلَافَةٌ عَلَى مِنْهَاجِ النُّبُوَّةِ»[2]
жиход қилиш лозимдир.
Шундай экан хозирги вазиятда қуйидагилар мавжуд бўлишига қарамасдан:
1-Эрон дорул исломидаги хукуматни ижроъий мансабларини бир қисмига кириб олган мувозанатсиз,меъзонсиз шиъалар мавжуд бўлиб, улар қўлларидан келгунича сизларга ва сизларга ўхшаганларга қарши монеълик қилиб бузғунчилар қилишади.
2-Бутун жахон секуляр кофирлари,секуляр ахзобларнинг,махаллий муртадларнинг ва душманнинг мўъминлар ва дорул исломга қарши рухий жангларини аслий олиб борувчиларидан бўлмиш мунофиқлар,секулярзадалар тўдасининг ахборот воситалари мисли кўрилмаганкўринишда хамма жойни қоплаб олган холда олиб бориляпган, хатто секуляр ахзоблар ва муртадлар, махалий сотқинлар хам баъзи ўринларда қўрқоқлик билан терорга қўл уришади.
3-Наждият тафаккуротини мавжудлиги,махсусан турли-хил исломий мазхабларга эргашувчиларни орасида вужудга келган наждийзадалар хам бор бўлиб, улар шариатнинг мақсадларини,биринчи даражали ишларини кўрмасликка олиш бўйича доя бўлишади ва кўз юмиб ўтиб кетса бўладиган майда ихтилофли фиқхий масалалар бўйича эса устоздирлар, шу билан бирга улар мусулмонларни мусулмонлар билан машғул қилишни ва аслий душманни ташлаб қўйишни устози хам бўлишади, мана бу кимсалар ўзлари хохлаб ё хохламасдан турли-хил спутник ва мажозий каналларда фирқаларни ва мутафарриқ,қуролли гурухларни канали орқали дорул ислом ва мўъминларга қарши аслий душманларни жибхасига жойлашиб олишган.
(давоми бор…..)
[1]تاریخ ابن خلدون،ابن خلدون، ج۵، ص۳۳۰/ أبو الفداء اسماعيل بن عمر بن كثير الدمشقى، البداية و النهاية، ج 12، ص 255، بيروت، دار الفكر، 1407/1986
[2]أخرجه أحمد (18406) والطيالسي (439)والبزار (2796)/قال حُذَيفةُ: قال رسولُ اللهِ صلَّى اللهُ عليه وسلَّمَ: تكونُ النُّبوَّةُ فيكم ما شاء اللهُ أنْ تكونَ، ثُمَّ يَرفَعُها إذا شاء أنْ يَرفَعَها، ثُمَّ تكونُ خِلافةٌ على مِنهاجِ النُّبوَّةِ، فتكونُ ما شاء اللهُ أنْ تكونَ، ثُمَّ يَرفَعُها إذا شاء اللهُ أنْ يَرفَعَها، ثُمَّ تكونُ مُلكًا عاضًّا، فيَكونُ ما شاء اللهُ أنْ يكونَ، ثُمَّ يَرفَعُها إذا شاء أنْ يَرفَعَها، ثُمَّ تكونُ مُلكًا جَبريَّةً، فتكونُ ما شاء اللهُ أنْ تكونَ، ثُمَّ يَرفَعُها إذا شاء أنْ يَرفَعَها، ثُمَّ تكونُ خِلافةٌ على مِنهاجِ نُبوَّةٍ، ثُمَّ سَكَتَ.