دارالاسلام و دارالکفر، احکام و وظایف
(2-قسمت)
یکی از خدعه و مکرهای امروزین این دشمنان آشکار و بخصوص دارودسته ی منافقین که ظاهری اسلامی دارند این است که اگر قاعده و اصلی به ضرر شان باشد می گویند: فلان اصطلاح یا قاعده را انسانها تولید کرده اند و انسانها معصوم نیستند و قابل خطا هستند و سخنانی از این دست تولید می کنند به امید اینکه با مخلوط کردن سخنان حق با شبهات باطل خودشان حق را بپوشانند در حالی که الله تعالی امر می کند : وَلاَ تَلْبِسُواْ الْحَقَّ بِالْبَاطِلِ وَتَکْتُمُواْ الْحَقَّ وَأَنتُمْ تَعْلَمُونَ (بقره/42) و حق را با باطل نیامیزید، و حق را پنهان نکنید، و حال آن که می‌دانید .
این گروه با قاطی کردن سخنان به ظاهر صحیح با دروغها و شبهات خودشان حق را پنهان می کنند به امید اینکه نزد مسلمین بی خبر از منهج و فقه اسلامی از ارزش این اصل و قاعده ای که به ضرر شان است کم کنند و یا در کل صحت این قاعده و اصل شرعی را زیر سوال ببرند، در حالی که همین منحرفین برای خودشان صدها اصطلاح غیر شرعی و بدعی جهت گمراه کردن مسلمین تولید کرده اند.
باید بدانیم که : «علم اصول فقه» بعد از انهدام حکومت اسلامی بر منهاج نبوت و از بین رفتن شورای اولی الامر به عنوان مرکزیت فقهی و اجتهادی مسلمین، به عنوان راهنمائی جهت اجتهاد در مسائل اجتهاد پذیر و علم به قواعدی برای استنباط احکام فقهی پایه ریزی شد تا به عنوان ابزاری جهتجلوگیری از سرگردانی بیشتر و ممانعت از تفرق بیشترعمل کند.
«ادله الفقه» با بيان چارچوبی اساسي و شرعي، جهت هدفمند كردن و به نتيجه رساندن تمام بحث‌ها و گفتگوها و تحقيقات اسلامي – اگر در داخل شورای اولی الامر فقها مورد استفاده قرار بگیرد و این شورا هم از پشتوانه ی قدرت حکومتی و نظامی دارالاسلام برخوردار باشد –راه را بر هر گونه كجروي و سوء استفاده‌اي می بندد، و مجتهد یا هر کسی که می خواهد از احکام شرعی استنتاج و دیدگاه خودش را بیان کند به این اصول و ادله مراجعه می کند.
اين ادله و دلايل شرعي به دو دسته‌ي مهم 1-متفق علیه 2- و مختلف فیه تقسیم می شوند . متفق علیه ها که تمام فرقه های معروف به اهل اهل سنت بر آن اتفاق دارند : (1- قرآن 2- سنت 3- اجماع 4- قیاس – تشیع به جای قیاس عقل را دلیل می دانند) 2- و مختلف فیه هم : ( 5- استحسان 6- استسحاب 7- عرف و عادت 8- شرع من قبلنا 9- مصالح مرسله 10- سد الزرايع 11- تتبع الاستقراء 12- قول صحابي و…
بدون شک سرچشمه و ریشه های تمام این اصول و ادله و این اصطلاحات بهقانون شریعت الله بر می گردد . یا در کنار این اصول ما شاهد قواعدی در فقه و اصطلاحات دیگری هستیم مثل:
قاعده ی:« اليقين لا يَزُولُ بِالشك» : یعنی با شک کردن چیزی ثابت نمیشود و به آن شک اعتباری نیست
(ادامه دارد……)