Хавфсизликни таъминлашни асли (2) (19 бўлим)
(матлабни комил матни)
Аллох таоло секуляр кофирларнинг ( мушриклар) дипломатика ва сўзлашув забони хақида мархамат қиладики:
ولَا يَزَالُونَ يُقَاتِلُونَكُمْ حَتَّىٰ يَرُدُّوكُمْ عَن دِينِكُمْ إِنِ اسْتَطَاعُوا ۚ (بقره/217)
Улар (кофирлар) қўлларидан келса то динингиздан қайтаргунларича сизлар билан урушуверадилар. Яъни секуляристларга динни “тўрт маъно ва мафхумини” уларга топширгунимизча ва ўзимизни динимизни тўрт маъносидан холи қилмагунимизча ва секуляризм динини маъносига таслим бўлмагунимизча хамиша бизлар билан қуролли жанг қилишади ,либирал секуляристлар мана бунга қаноат қилишади, аммо бундан бошқа чап,коммунист секуляристлар қўлларидан келса мана бу бўш қолибни хам мусулмонлардан тортиб олишни исташади.
Аллохни суннатига ва исломни,дорул исломни хавфсизлиги ва хокимияти бўйича стротегия билан бир йўналишда, росулуллох саллаллоху алайхи васаллам мархамат қиладиларки:
جَاهِدُوا اَلْمُشْرِكِينَ بِأَمْوَالِكُمْ، وَأَنْفُسِكُمْ، وَأَلْسِنَتِكُمْ [1]
Молларингиз, жонларингиз ва забонингиз билан секуляристларга қарши жиход қилинглар.
Мана буни ёнида секуляр кофирлар,бошқа кофирлар хам харгиз ўзларини ихтиёрлари билан ислом динини охирги шариатини хокимиятига ва ўзларини хокимиятини йўқолишига,дорул исломни қўл остига ўтишга рози бўлишмайди, шу сабабли хам бутун тарих давомида мушрикларни ёнида туриб дорул ислом ва мўъминлар билан жанг қилишади.
Бу масалани бир томони ,энди масалани яна бир томони хақида аллох таоло мархамат қиладики:
«قُلْ یَا أَیُّهَا النَّاسُ إِنِّی رَسُولُ اللّهِ إِلَیْکُمْ جَمِیعاً» (اعراف/ 158)
Айтинг (эй Мухаммад): “эй одамлар, албатта мен сизларнинг барчангизга аллох (юборган) элчиман. Яъни бу,башариятнинг “асосий қонуни”ни охиргиси бўлади ва бутун жахонга тегишли, хос бир қавмга,нажодга,минтақага хосланган эмас, у барча инсонларни устида хокимият юргизиши ва барча инсонларни “асосий қонуни”га айланиши керак.
«لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَیِّنَاتِ وَأَنزَلْنَا مَعَهُمُ الْکِتَابَ وَالْمِیزَانَ لِیَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ» (حدید/ 25)
Қасамки, биз ўз пайғамбаримизни аниқ хужжат- мўъжизалар билан юбордик ва улар билан бирга китоб хамда одамлар адолатни барпо қилишлари учун мезон- тарозу туширдик.
Энди агар аллохни шариатидаги қонунлар ер юзида – асосий қонун сифатида якка ўзи – инсонларни устида хоким бўлишига рухсат бермайдиган монеълик мавжуд бўладиган бўлса, мана бу монеъни қуролли мубораза йўли билан олиб ташлашдан бошқа чора қолмайди, лекин мана бу монеъликларни олиб ташлаш хам дорул исломни “харбий қудратини мезонига” боғлиқ, мана бу “озод қилувчи” жиходни “жиходи талаб” ёки “жиходи даъват” ё “бошланғич жиход” номлари остида хам келтирилади.
Жобир ибни Абдуллох қуйидаги оятни тафсирида:
لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَيِّنَاتِ وَأَنْزَلْنَا مَعَهُمُ الْكِتَابَ وَالْمِيزَانَ لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ.( الحدید/25)
Бир қўли билан қуръонни ва бошқа бир қўлида эса қилични ушлаган эди, у киши мархамат қиладики:
أَمَرَنَا رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ أَنْ نَضْرِبَ بِهَذَا مَنْ عَدَلَ عَنْ هَذَا.[2]
Росулуллох саллаллоху алайхи васаллам бизларга мана бу қилич билан мана бу қуръондан бош тортган кимсаларни бўйнига уришликка буюрганлар.
Имоми Шофеъий рохимахуллох айтадики: мана бу жиход маълум миқдордаги кишилар қиём қилиши учун фарз қилинди……демак мана бу миқдордаги етарли мусулмонлар жиходга қиём қилишса, бошқалардан гунох соқит бўлади, аммо фазл ва афзаллик мужохидларники бўлади”. [3]
Албатта мана бу талаб,даъват,бошланғич жиход барча исломий хилма-хил мазхабларни иттифоқига кўра ва жумхур уламоларини сўзига биноан суннат эмас, фарзи кифоя хисобланади. Чуни аллох таоло очиқ-ойдин баён қиладики:
« كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِتَالُ وَهُوَ كُرْهٌ لَكُمْ »
сизларга жиход фарз қилинди. Бу ерда “кутиба” фарз қилинган деган маънода келган, шунга ўхшаш шу сўзни ўзи рўзани вожиб бўлиши хақида хам келган
« كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيَامُ »
сизларга рўза фарз қилинди,
«كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِصَاصُ فِي الْقَتْلَى »
сизларга қасос фарз қилинди,
« إِنَّ الصَّلَاةَ كَانَتْ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ كِتَابًا مَوْقُوتًا »
Хатто намоз хақида шу равиш ишлатилган.
Ибни Обидин ханафий рохимахуллох айтадики: ислом уламоларини айтишича, дорул исломнинг рахбари бир йил давомида бир ёки икки сарияни дорул харбларга жўнатишлик вазифаси хисобланади, ислом уммати хам унга ёрдам бериб рахбарни химоя қилишлари,қўллаб-қувватлашлари лозим; агар дорул исломни рахбари лашкарни жўнатишдан бош тортса ёки одамлар рахбарни химоя қилишмаса ва қўллаб –қувватлашмаса, уларни хар иккиси гунохкор бўлади. Ширвоний хам “хошияту тухфатул мухтаж фи шархил манхаж”да айтадики усулийлар айтишадики: жиход қуролли даъват бўлиб қодир бўладиган даражада қилишлик вожиб бўлади, уни ер юзида мусулмонлар ё кофирлардан бирортаси қолмагунича давом эттирилиши керак. [4] [5]
Мана бу “озод қилувчи” жангларда дорул ислом ва инсонлар тутқунликдан халос бўлишади ва секуляристлардан (мушриклардан) бошқаларга ақида мажбурлаб юкланмайди. Секуляристларни аллох таоло нажас деб номлаган
«يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّمَا الْمُشْرِكُونَ نَجَسٌ» (توبه/28)
Мана бу секуляристлар йирингли доғлаб бўлиб хар қандай йўл билан бўлса хам ислом номли ювадиган модда билан покланиши ва мусулмон бўлишлари ёки “дорул исломни харбий қудратига муносиб” равишда ер юзидан олиб ташланиши ,нобуд қилиниши керак. Мана бу улар хақидаги аллох таолонинг суннати ва барча пайғамбарларнинг, уларга эргашганларнинг бутун тарих давомида барча мушрикларга нисбатан амалдаги стротегияси хисобланади, аллох таоло охирги элчини забони билан секуляр мушрикларга хитоб қилиб мархамат қиладики, уларга айтинг:
قُل لِلَّذِینَ کَفَرُواْ إِن یَنتَهُواْ یُغَفَرْ لَهُم مَّا قَدْ سَلَفَ وَإِنْ یَعُودُواْ فَقَدْ مَضَتْ سُنَّةُ الأَوَّلِینِ (انفال/38)
(Эй Мухаммад), кофир бўлган кимсаларга айтингки, агар (кофирликдан) тўхтасалар, ўтган гунохлари мағфират қилинур. Агар яна (кофирликка) қайтсалар, у холда аввалгиларининг суннатлари (яъни кўргуликлари) ўтган-ку, (яъни уларнинг хам бошларига аввалги кофирларнинг куни тушар).
Ўтган тарихда улар билан хамфикр бўлганларга муомала қилинганидек,ўша суннат ўша қонунни уларни устида хам ижро қилинади, ўтган кишиларни устида ижро қилинган илохий суннат уларни устида хам амалга оширилади, бу худони суннати,илгари ўтган кишиларни устида амалга оширилган; яъни мушрикларни (секуляристларни) жазоси нобуд бўлишдир ва улар хам нобуд бўлишади, ўтган тарих давомидаги мушрикларни тақдирига дучор бўлишади. Секуляристлар учун учинчи йўлни ўзи йўқ, магар хукумат қудрати заиф бўлган ва зарурат,изтирорий холатдагина душманни парчалаб ,бўлиб ташлаш учун аслий душманга қарши паймон тузилиши мумкин.
Агар ўтган тарих давомидаги мушрикларни тақдирига қарасангизлар, уларнинг аллох таоло томонидан шамол,тўфон, момоқалдироқ ва бошқа табиий балолар билан нобуд бўлганликларини кўрасизлар, ёки аллох таоло уларни элчилар ва пайғамбарлар ва мўъминлар воситасида нобуд қилганига гувох бўласизлар, агар секуляристлар аллох таолони шариатига тобеъ бўлишмаса, ўз холларига ташлаб қўйилмасликларини ва нобуд қилиб ташланишларини тушуниб етасизлар; мана бу бутун тарих давомида секуляристларга нисбатан аллох таолонинг суннатларидаги собит рафтор қилиш тарзи бўлади, унда хеч қандай ўзгариш топилмайди. Шу сабабли хам аллох таоло қурайш секуляристлари борасида мархамат қиладики:
فَهَلْ یَنظُرُونَ إِلَّا سُنَّتَ الْأَوَّلِینَ فَلَن تَجِدَ لِسُنَّتِ اللَّهِ تَبْدِیلاً وَلَن تَجِدَ لِسُنَّتِ اللَّهِ تَحْوِیلاً (فاطر/43)
Бас, улар фақат аввалгиларнинг суннатларига (яъни кўргуликларига) кўз тутмоқдалар, холос ( яъни уларнинг хам бошларига аввалги динсизларнинг куни тушар). Бас,сиз харгиз аллох суннати- қонунининг ўзгарганини кўрмассиз ва харгиз аллох суннатининг айланганини ( яъни азобга мустахақ бўлган кимсалар қолиб,ўзгалар азобланганини) кўрмассиз.
Шунинг учун хам аллох таоло секуляристлар хақида амр қиладики:
وَقَاتِلُواْ الْمُشْرِكِينَ كَآفَّةً كَمَا يُقَاتِلُونَكُمْ كَآفَّةً وَاعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ مَعَ الْمُتَّقِينَ (توبة/ 36)
Барча мушриклар (бу хукмга қарамай) сизларга қарши жанг қилгани каби (биринчи бўлиб жанг бошласалар),сизлар хам барчангиз уларга қарши жанг қилингиз! Ва билингизки, аллох тақводорлар билан биргадир.
Мана бу аллох таолонинг секуляр кофирларга муомала қилишдаги собит суннати ва стротегияси хисобланади. Хатто агар уни ижро қилиш вақти етиб келмаган бўлса хам, мушрик ва секуляристлардан бароат қилиш ва бу стротегияни,аллохни суннатини манхажига оид масалалар аллох таолонинг қуръондаги бошқа оятлари ва суннатларига ўхшаш баён қилиниши лозим, аллохни мана бу суннатини махфий қилмаслик керак,чунки бу диндаги яшириш,махфий қилишлардан бўлиб қолади. Бизлар учун энг яхши намуна хисобланган Иброхим алайхиссалом ,мушрикларни дорул куфрни харбий қудрати энг чўққисига чиққан ва заифлик даврида секуляристларга қарата эълон қиладиларки:
إِنَّا بُرَآءُ مِنكُمْ وَمِمَّا تَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ ما از شما كَفَرْنَا بِكُمْ وَبَدَا بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمُ الْعَدَاوَةُ وَالْبَغْضَاءُ أَبَدًا حَتَّىٰ تُؤْمِنُوا بِاللَّهِ وَحْدَهُ (ممتحنه/4)
Эслангиз улар ўз қавмларига: “дархақиқат, бизлар сизлардан ва сизлар аллохни қўйиб ибодат қилаётган бутларингиздан безормиз. Бизлар сизлар (ишониб ибодат қилаётган бут-санамлар)ни инкор этдик. Токи,сизлар ёлғиз аллохга иймон келтургунларингизча сизлар билан бизнинг ўртамизда мангу адоват ва ёмон кўриш зохирдир,” дедилар.
Бизларни яна бир намуналаримиздан бири макка дорул куфрида мадина дорул исломига хижрат қилишдан ва қудратни қўлга киритишдан олдин, мусулмонларнинг заиф даврида Абдуллох ибни Амр ривоят қиладики, росулуллох саллаллоху алайхи васаллам қурайш мушрикларини ёнидан ўтаётган пайтларида уларга қарата мархамат қиладиларки:
أتَسْمَعُونَ يَا مَعْشَرَ قُرَيْشٍ، وَالَّذِي نَفْسُ مُحَمَّدٍ بِيَدِهِ، لَقَدْ جِئْتُكُمْ بِالذَّبْحِ.[6]
Эй қурайш жамоаси мени этишяпсизларми? Мен сизларни бўғизлаш учун келдим.
Мана бу секуляристлар даъватчиларни,мўъминларни Иброхим алайхиссаломни оловга ташлашга ўхшаш нобуд қилиш қудратига эга бўлишмайдиган бўлишса, муроса қилиб келишишади ва хар қандай йўл билан бўлса хам ислом тўфони,селини қаршисида ўзларини мавжудиятларини, ақидаларини мухофизат қилишни хохлашади, уларнинг росулуллох саллаллоху алайхи васалламга,бутун тарих давомидаги барча мўъминларга махсусан хозирги асрдаги мўъминларга қилган ва қилаётган таклифлари бўйича ноқис, ичи тўрт маъно ва мафхумдан бўш исломни хохлашяпган; аммо аллох таоло доимий сулхни таъминлаш ва мана бу секуляр кофирларни хокимияти остидаги дорул куфрларни уларнинг ишғолидан озод қилиш ва динни аллох таоло учун хослаш учун амр қиладики:
وَقَاتِلُوهُمْ حَتَّى لاَ تَکُونَ فِتْنَةٌ وَیَکُونَ الدِّینُ کُلُّهُ لِلّه
То фитна тугаб,бутун дин аллох учун бўлгунга қадар улар билан урушингиз! Яъни дин аллохники бўлгунича ва динни хаммаси махсус аллох учун бўлгунига қадар ёки ер юзида дин махсус ислом учун бўлгунича урушинглар. Энди бу охирги шариат асосидаги ислом дини бўладими ёки насроният ,яхудиятга ўхшаган тахриф бўлган шариатлар хам уни ёнида қоладими, энг мухими барча осмоний шариатлар ислом дини хисобланади ва паймонлар асосида биргаликда тинч-хотиржамлик билан хаёт кечира олишади ва аллох таоло дин бутунлай аллохга тегишли бўлиши ва секуляризм дини нобуд бўлиши керак,деб мархамат қилади.
Дорул исломда хукумат қудрати ва исломий иззат мавжудлиги сабабли, дорул куфрда сокин бўлинган залиллик,заифлик даврига ўхшаб секуляристларга “лакум динукум ва лия дин” дейилмайди,балки уларга: фақатгина бир дин у хам бўлса ислом дини дейилади,
وَیَکُونَ الدِّینُ کُلُّهُ لِلّه. فَإِنِ انتَهَوْاْ فَإِنَّ اللّهَ بِمَا یَعْمَلُونَ بَصِیرٌ (انفال/39)
То (дунёда) бирон фитна-алдов қолмай, бутун дин фақат аллох учун бўлгунга қадар улар билан жанг қилинглар! Энди агар (кофирликдан) тўхтасалар, бас,албатта аллох қилаётган амалларини кўргувчидир.
Мана бу борада аллох таоло мархамат қиладики:
سَنُلْقِی فِی قُلُوبِ الَّذِینَ کَفَرُواْ الرُّعْبَ بِمَا أَشْرَکُواْ بِاللّهِ مَا لَمْ یُنَزِّلْ بِهِ سُلْطَاناً وَمَأْوَاهُمُ النَّارُ وَبِئْسَ مَثْوَى الظَّالِمِینَ (آل عمران / 150- 151)
(Тангри эканлигига) хеч қандай хужжат- далил келмаган нарсани (яъни жонсиз бутларни) аллохга шерик қилганлари сабабли кофирларнинг дилларига қўрқув солажакмиз. Уларнинг борар жойлари жаханнамдир, зулм кўргувчиларнинг жойлари нақадар ёмон жой!
Агарчи аллох таолони ўзи мўъминлар учун ғайбдан келувчи ёрдам сифатида ва мўъминлар учун ёрдам бериш,уларни химоя қилиш учун кофирларни дилларига қўрқув,хавотир солса хам, мўъминларга амр қиладики:
وَأَعِدُّوا لَهُم مَّا اسْتَطَعْتُم مِّن قُوَّةٍ وَمِن رِّبَاطِ الْخَيْلِ تُرْهِبُونَ بِهِ عَدُوَّ اللَّهِ وَعَدُوَّكُمْ وَآخَرِينَ مِن دُونِهِمْ لَا تَعْلَمُونَهُمُ اللَّهُ يَعْلَمُهُمْ ۚ (انفال/60)
(Эй мўъминлар), улар учун имконингиз борича куч ва эгарланган отларни тайёрлаб қўйингизки, бу билан аллохнинг ва ўзларингизнинг душманларингизни хамда улардан ташқари сизлар билмайдиган – аллох биладиган бошқа бировларни хам қўрқувга солурсизлар.
Шундай бўлгач, бизлар танийдиган ошкор “олтиталик кофирларни” қўрқитишлик ва бизлар танимайдиган фақатгина уларни тўдасини биз танийдиган ички пинхон кофирларни қўрқитиш,хамда зулмга ва бағийликка дучор бўлган мўъминларни қўрқитиш аллох таолони шариатидаги бошқа вожиб амалларга ўхшаган бир фарз ва вожиб иш хисобланса ва агар бир киши аллох таолонинг мана бу вожиб амали,буйруғига қарши турса,унга қарши жанг қилса ё уни инкор қилса, бу намоз ва рўза,хаж ва бошқа вожиботлар билан келиша олмайдиган ва уларни инкор қиладиган кишининг хукмида бўлади.
Харбий жихозларни тайёрлаш ва харбий қудратни химояси остида душманларни қўрқитишдек вожиб фарзни инкор қилишлик, намоз ва бошқа вожиботларни инкор қилиш билан баробар бўлади. Аллох таоло мархамат қиладики:
وَکَذَلِکَ أَنزَلْنَا إِلَیْکَ الْکِتَابَ فَالَّذِینَ آتَیْنَاهُمُ الْکِتَابَ یُؤْمِنُونَ بِهِ وَمِنْ هَؤُلَاء مَن یُؤْمِنُ بِهِ وَمَا یَجْحَدُ بِآیَاتِنَا إِلَّا الْکَافِرُونَ (عنکبوت/47)
(Эй Мухаммад, биз сиздан олдинги пайғамбарларга китоблар нозил қилганмиз). Шунингдек сизга хам китоб- қуръон нозил қилдик. Бас,биз китоб ( яъни таврот ва инжил) ато этган зотлар унга (яъни қуръонга) иймон келтирурлар. Ана у (макка ахли орасида хам) унга иймон келтирадиган кишилар бордир. Бизнинг оятларимизни фақат кофирларгина инкор қилурлар.
Шунингдек аллох таоло мархамат қиладики:
وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَى عَلَى اللَّهِ کَذِباً أَوْ کَذَّبَ بِالْحَقِّ لَمَّا جَاءهُ أَلَیْسَ فِی جَهَنَّمَ مَثْوًى لِّلْکَافِرِینَ (عنکبوت/68)
Аллох шаънига ёлғон тўқиган ёки хақ-қуръон келган чоғида уни ёлғон деган кимсадан хам золимроқ ким бор?! Жаханнамда кофир кимсалар учун жой топилмасми?!
Шундай бўлгач, ислом ошкор ва пинхон кофирларни ва бошқа душманларни қўрқитишдан барийдур деяётган кишилар кўрсангиз, мана бу кимсалар ёки мунофиқлар тўдасидаги кимсаларни бири бўлиб у аллох таолога ёлғонни нисбатлаяпти ёки у кофирдур ва ошкора аллохни оятлари,ахкомларини ёлғон деяпти.
Уларни сўзлари ислом намоз ва рўза,хаж ва бошқа вожиботлардан,фарзлардан барийдур,деяётган кишини сўзларига ўхшайди. Бизлар қўрқитишга қарши жанг қиламиз,деяётган кимсалар ,аслида исломни вожиботларидан бири бўлмиш намозга ўхшаган вожиботлардан бири билан жанг қилишяпти, уларни орасидаги фарқ шуки, душманларни қўрқитишликни мусулмонларнинг ижтимоъий,умумий қирраларига ,дорул исломни ўзига ва бошқа заруратларга алоқаси бор ва қўрқитиш хам харбий ва харбий жихозлар канали орқали амалга оширилади.
Росулуллох саллаллоху алайхи васаллам минбарда тиловат қилдиларки:
«وَأَعِدُّوا لهمْ ما اسْتَطَعْتُمْ مِن قُوَّةٍ»
Сўнг мархамат қилдиларки:
«أَلَا إنَّ القُوَّةَ الرَّمْيُ، أَلَا إنَّ القُوَّةَ الرَّمْيُ، أَلَا إنَّ القُوَّةَ الرَّمْيُ»[7]
Огох бўлингларки мана бу оятдаги қувватдан манзур камон отишликдир, огох бўлингларки, мана бу оятдаги қувватдан манзур камон отишликдир, огох бўлингларки мана бу оятдаги қувватдан манзур камон отишликдир. Яъни росулуллох саллаллоху алайхи васалламни кўз-қарашлари бўйича, аллох таоло биринчи бўлиб харбий жихозларни,аслахаларни тайёрлашга амр қилган, кофирлар мана бу харбий жихозлар сабабли қўрқадилар. Диққат қилдингизми? Сизни илмингизни ,бойлигингизни,хикматингизни,олий фазилатларингизни ўзи биргина оддий ўғрини хам қўрқитолмайди ва уни хамла қилмаслини,молингизни ўғирламаслигини олдини олишга қодир эмас, балки сизни молингиз хар қанча кўпроқ бўлса ўғрини сизга хамла қилишга журъати,таъмаси кўпроқ бўлади; фақатгина аслаха ва харбий қудрат мана бу ўғрини дилида қўрқувни ижод қила олади ва бу ўғрини сизга хамла қилишига монеълик қилади, аллох таолодан сўнг фақатгина харбий қудрат биз ва сизларни ўғрилардан химоя қилишга қодир,энди динга ва дорул исломга, мусулмонларни жони,номуси,обрўси,моддий манбаъларига таъма қиладиган катта ўғрилар,жиноятчилар хақида гапирмаса хам бўлади.
Албатта шуни яхши билишимиз керакки, мана бу қуролли жанг хам доимий икки хамрох билан биргадир, 1- иқтисодий ва молиявий қудрат 2- таблиғ ва забонга оид қудрат. Мана бу уччовини бир-биридан ажратиб бўлмайди, агар гохида бир-бирларидан ажрайдиган бўлишса ва уларни хар бири алохида йўлларга бўлиниб кетишса,албатта боши берк кўчаларга киришади ва мағлубиятга учрашади. Шу сабабли хам росулуллох саллаллоху алайхи васаллам секуляристларга билан қилинадиган жиход хақида мархамат қиладиларки:
جَاهِدُوا اَلْمُشْرِكِينَ بِأَمْوَالِكُمْ، وَأَنْفُسِكُمْ، وَأَلْسِنَتِكُمْ [8]
Секуляристлар (мушриклар) билан молларингиз,жонларингиз, забонингиз билан жиход қилинглар.
«أَلَا إنَّ القُوَّةَ الرَّمْيُ»
Аллох таоло уни ва у киши билан бирга бўлганларни сифатлаб мархамат қилган пайғамбарни тафсиридир:
مُّحَمَّدٌ رَّسُولُ اللَّهِ ۚ وَالَّذِينَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَى الْكُفَّارِ رُحَمَاءُ بَيْنَهُمْ (فتح/29)
Мухаммад аллохнинг пайғамбаридир. У билан бирга бўлган (мўъмин)лар кофирларга қахрли,ўз ораларида (мўъминлар билан) эса рахм-шафқатлидирлар.
Албатта мана бу харбий қудрат ва кофирларни баробаридаги мўъминларни шиддатли амаллари,уларнинг ва дорул исломнинг қудратга киришлари аллохнинг,мўъминларнинг душманлари ғазабланишларига боис бўлади:
لِیَغِیظَ بِهِمُ الْکُفَّارَ (فتح/29)
Улар сабабли кофирларни хафа қилиш учундир. Чунки мана бу кофирлар мусулмонларни устида хукмрон бўла олмасликларини, хатто уларни нобуд қилиб ташлашга хам қодир бўлмасликларини, мана бу йўлда ўзлари хам нобуд бўлиб кетишларини яхши билишади, шунинг учун хам улардан ғазабланишади.
Демак дорул исломнинг харбий қудратини кўпайиши ва ошкор “олтиталик кофирларни ишғолидаги диёрларни озод қилиниши ва мўъминларнинг сони кундан- кунга ўсиб бораётганлиги, мана бу кофирларнинг яна кўпроқ ғазабланишларига,қўрқувларига боис бўлади. Дорул ислом тараққий топган харбий жихозларга ё ракетага эга бўладиган бўлса, ошкор “олтиталик кофирларни” ва ички мунофиқлар тўдасини вужудини қўрқув қоплаб олади ва юзлаб шубхалар билан рухий жангларни йўлга қўйишади, унда осонлик билан қўрқувни уларни рафторларидан, сўзларидан билиб олсангиз бўлади. Ички пинхон кофирларга ёки ошкор кофирларга қуйидаги сўзларни айтишимиз керак:
قُلْ مُوتُوا بِغَيْظِكُمْ (آل عمران/119)
(Эй Мухаммад, уларга): “шу адоватларинг билан ўлиб кетинглар!”- деб айтинг!
Бундан ташқари доимий сулхни барпо қилиш учун даъват,талаб ё бошланғич жиходдан ва аллохни ерини кофирларни вужудидан озод қилишдан кўра бошқа йўл мавжуд эмас. Доимий сулх адолатни остидагина ўрнаша олади ва адолатни,зулмни ўртадан йўқолиши ўрнаша олиши учун лозимдир, зулмни ўртадан йўқотиш учун хам исломий жиход лозимдир. Аллох таоло инсонларни табиатларига кўра бино қилинган жиход хақида мархамат қиладики: [9]
كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِتَالُ وَهُوَ كُرْهٌ لَّكُمْ وَعَسَى أَن تَكْرَهُواْ شَيْئًا وَهُوَ خَيْرٌ لَّكُمْ وَعَسَى أَن تُحِبُّواْ شَيْئًا وَهُوَ شَرٌّ لَّكُمْ
وَاللّهُ يَعْلَمُ وَأَنتُمْ لاَ تَعْلَمُونَ… (البقره / 216)
Сизларга ёқмасада, жанг қилишингиз фарз қилинди. (зотан) сизлар ўзингиз учун яхши бўлган нарсани ёқтирмаслигингиз ва сиз учун ёмон бўлган нарсани яхши кўришингиз мумкин. Аллох билур, сизлар билмассиз.
Бу ердаги бошқа бир нуқта шуки: кофирларга қарши жиход хос бир замонга чегараланган эмас, либирал- демократ бўлган секуляр дорул куфрга Сулаймон алайхиссаломни ёзган қисқа,қўрқинчли номасига ёки росулуллох саллаллоху алайхи васалламнинг рум,эрон шохларига ёзган номаларига қарайдиган бўлсак, жиход дипломатикасининг энг осон йўли эканини ва унда даъват энг муқаддам ўринда турганлигини тушуниб етамиз, росулуллох саллаллоху алайхи васаллам ва у кишини йўлини давом эттирувчилар хеч қайси қавм ва дорул куфрни даъват қилмасдан туриб жангни бошлашмаган,албатта биринчи бўлиб уларни даъват қилишган, ибни Аббос розиаллоху анху айтадики:
مَا قَاتَلَ رَسُولُ الله صلى الله عليه وسلم قَوْماً قَطُّ إِلاَّ دَعَاهُمْ.[10]
Аммо мана бу даъватни қанча муддат давом этишига хам диққат қилиш керак, ички мағлуб бўлганларни махсусан мунофиқлар тўдасини фарибларига алданиб қолмаслик лозим,чунки улар кофирларни қўл остидаги ишғол қилинган диёрларни озод қилинишдан ва қуроллли жангдан олдинги даъват муддатини шунчалик узоқ қилиб юборишадики, гўёки улар бугунги кундаги одамларни Нухни қавмига ўхшаб асрлар давомида умр кўришади ,деб ўйлашса керак. Аслида уларни қилаётган фитналаридан мақсад шуки, мана бу насл кофирларга қарши хеч қандай ишга қўл урмайди ва кейинги келган наслнинг хам ўзига яраша ишлари,дастурлари мавжуд бўлиб уларни олдинги насл назорат қила олмайди. Хар қандай холатда хам уни манфаъати тоғутларга,кофирларга ва зарари эса бу кофирларни хокимиятини остидаги кишиларга етади.
Сулаймон алайхиссалом биргина нома билан росулуллох саллаллоху алайхи васаллам ва у кишидан кейинги халифалар хам бир нома ва хабар билан жангдан олдинги даъват рисолатини кофирларга,дорул куфрларга етказишган. Гохида озод қилиш жиходлари билан номани орасидаги муддат бир хабарни етказиш вақтига тенг бўлган. Тўсиқларни,монеъликларни йўқотиш ва хамма учун даражама- даража фаровонликни ,шошилинч хавфсизликни таъминлаш, тасаввур,хаёл билан амалга оширилмайди. Росулуллох саллаллоху алайхи васаллам ислом жахонини рисолати ва хавфсизликни таъминлаш йўлида ва ўша кундаги миллатларни ўртасида сулхни янада кенгайтириш учун ўзининг харбий қудратини мезонига муносиб равишда амалга оширардилар, ўзларидаги харбий қудратни мезонига қараб араб қавмларини,қабилаларини сўнгра эса ўша кундаги бошқа миллатларни дорул исломни вохид хокимиятини остига жамладилар ва секуляристларни мустасно қилганда бошқа хамма учун тезлик билан лозим бўлган хавфсизликни таъминлаш ва хамма учун даражама-даража фаровонликни таъминлаш билан дорул исломни хокимиятини остидаги диёрларда узундан узун курашларни, жангларни олдини олинарди. Худди шу ишни ўзини у кишидан сўнг хулафойи рошидин хам амалга оширишди, бу холат тафарруқ фитнаси ва ички жанглар ва нубувват манхажи асосидаги исломий хукуматни “суннат”ни ўрнига шохигарлик “бидъати” келгунича давом этди.
Албатта росулуллох саллаллоху алайхи васалламнинг дипломатикани тўғри йўлини кўрсатиш бўйича араб ярим оролидаги қабилаларни ўртасида кичик дорул куфрларни сатхидаги ишлари нихоятда муваффақиятли бўлган, чунки “харбий қудратни мезони” ва у кишидаги харбий қудрат мана шу миқдордаги кучга эга бўлган, аммо узоқ муддатда росулуллох саллаллоху алайхи васаллам томонидан эълон қилинган йўл бўйича, халифаларни тўғри харакатлари воситасида сосонийлар,румга ўхшаган буюк давлатларни сатхида исломнинг озод қилиш дипломатикасининг яна кўпроқ муваффақиятларига гувох бўлганмиз.
Росулуллох саллаллоху алайхи васалламни рихлатларидан сўнг, Абу Бакр Сиддиқ розиаллоху анху дорул исломдаги хукумат қудратини қўлига олган пайтида, дорул исломнинг ички хавфсизлиги,амнияти закотни маън қилувчилар ва закотни инкор қилувчилар ва нубувватни иддао қилаётганлар томонидан тахдид қилинаётган эди, ундан ташқари рум насроний кофирлари ёки сосонийларни мажус кофирларига ўхшаган буюк ташқи қудратларнинг хавфу- хатари ,тахдиди хам мавжуд бўлган. Аммо шунга қарамасдан хилофатни қабул қилиб олгандан сўнг, ўзининг дорул куфрлар билан қиладиган ташқи сиёсатлари хақида шундай деб эълон қилади:
مَا تَرَكَ قَوْمٌ الْجِهَادَ إلاّ ذُلّوا [11]
“Жиходни тарк қилган қавмлар залил бўлишган.”
Шу асосга кўра аввалги халифаларнинг дорул куфрлар билан олиб борган ташқи алоқаларидаги дипломатикани асоси,росулуллох саллаллоху алайхи васалламнинг иймон ва даъватга хамда очиқ-ойдинликка, қатъиятга асосланган дипломатикани ўзи эди, у бутунлай харбий рангга,мохиятга эга бўлган.
Мана шу йўлда Абу Бакр Сиддиқ розиаллоху анху Усома ибни Зайд розиаллоху анхуни лашкарини рум дорул куфрига жўнатади ва ундан ташқари 19 та катта-ю кичик лашкарларни ички хавфсизликни таъминлаш ва муртадлар, закотни манъ қилувчиларга қарши дорул куфрлар билан жанг қилишга юборади. Муртадлар ва ички мухолифларни бостиргандан сўнг, дорул исломни лашкарини сосоний ва рум дорул куфрларини озод қилиш учун ироқ ва шомга юборади. Дорул куфрлар билан қиланадиган алоқалардаги аслий жангга суянган мана бу сиёсат, “дорул исломни қудрат мезони” кўпайганлиги сабабли, Умар ибни Хаттоб розиаллоху анхунинг замонида яна тезлик билан қудратлироқ холда давом этди.
سُبْحَانَكَ اللَّهُمَّ وَبِحَمْدِكَ، لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ، أَسْتَغْفِرُكَ وَأَتُوبُ إِلَيْكَ
والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته
[1]أحمد وأبو داود والنسائي والحاكم (3578/3) ، وهو في صحيح الجامع برقم/3085
[2]الحاكم في المستدرك ج 3 ص 436 / ابن عساكر (39/322)تاريخ مدينة دمشق ج 52 ص 279 / ابن شبة النميري في تاريخ المدينة ج 3 ص 1134/ ابن تيمية ، قواعد الملة و مقاصد الدين ، (ص641) / باب تفسير اية لقد أرسلنا رسلنا بالبينات ؛ السياسة الشرعية
[3] أبو عبد الله محمد بن إدريس الشافعي القرشي المطلبي ، الأم ، المحقق: رفعت فوزي عبد المطلب ،الاسکندریه ، دار الوفاء 1422 ق – ، 4/176
[4] ابن عابدین ، حاشیه ، 3/138
[5]حاشية الشرواني وابن القاسم على تحفة المحتاج على المنهاج [9/213]الجهاد دعوة قهریة فتجب اقامه بقدر الامکان حتی لا یبقی الا مسلم اومسالم
[6] صحیح: امام احمد در مسند ش آنرا به شماره (6854) روایت نموده است ، همچنین ابن حبان در (سنن) و (التاریخ) بە شماره (6671) آنرا آورده است، همچنین امام (بیهقی) در (دلائل النبوە) آنرا نقل نموده است ، همچنین شیخ آلبانی در (صحیح السیرە النبوی)آنرا صحیح دانسته و می گویند که این حدیثی صحیح است به شماره (149) ، در ضمن حدیث یاد شده طولانی است و شما می توانید به مسند امام احمد با تحقیق شیخ احمد شاکر حدیث شناس مراجعه نمائید .
[7]صحیح مسلم1917 / صحیح ابی داود 2514
[8]أحمد وأبو داود والنسائي والحاكم (3578/3) ، وهو في صحيح الجامع برقم/3085
[9]سیدقطب، اسلام وصلح جهانی، ترجمه زین‌العابدین قربانی و هادی خسروشاهی، تهران: نشر فرهنگ اسلامی، 1368، 144
[10]أخرجه أحمد (مسند بنی هاشم 3/354) 2105/ والدارمي. ابویعلی فی مسنده (4/462) 2591
[11]حسن ابراهیم حسن، تاریخ سیاسی اسلام، ترجمه ابوالقاسم پاینده ، تهران: کتاب فروشی اسلامیه، 1338 ، ج 1، ص 206