اصل تامین امنیت (3) (قسمت20)
(5-قسمت)
الله تعالی می فرماید: إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِینَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَإِذَا کَانُوا مَعَهُ عَلَى أَمْرٍ جَامِعٍ لَمْ یَذْهَبُوا حَتَّى یَسْتَأْذِنُوهُ ، مؤمنان واقعی کسانی هستند که به خدا و پیغمبرش ایمان دارند و هنگامی که در کار مهمّی ( چون جهاد) با او باشند، بدون اجازه وی (حتی به جائی ) نمیروند. (یعنی اول باید مرخصی بگیرند بعد پادگان و ارتش را به مدت زمانی که مرخصی گرفته اند ترک می کنند و بعد از پایان مدت مرخصی هم باز برمی گردند) إِنَّ الَّذِینَ یَسْتَأْذِنُونَکَ أُوْلَئِکَ الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ ، کسانی که از تو اجازه (مرخصی) میگیرند آنان واقعاً به خدا و پیغمبرش ایمان دارند. فَإِذَا اسْتَأْذَنُوکَ لِبَعْضِ شَأْنِهِمْ فَأْذَن لِّمَن شِئْتَ مِنْهُمْ وَاسْتَغْفِرْ لَهُمُ اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِیمٌ (نور/62) پس هرگاه از تو برای انجام بعضی از کارهای خود اجازه و مرخصی خواستند، به هرکس از ایشان که میخواهی ( و صلاح میبینی) اجازه و مرخصی بده، و از خدا برای آنان آمرزش بخواه. بیگمان خدا بخشایشگر و مهربان است.
باید متوجه شد که رسول الله صلی الله علیه وسلم همزمان در دورانی هم وظیفه ی رسالت را داشت هم امام و رهبر و حاکم دارالاسلام و دولت و حکومت اسلامی بود، پس در هر دو حالت اطاعت از وی واجب است. اما پس از ایشان در امور حکومتی این وظیفه به امام و رهبر دارالاسلام منتقل شده است و در امور حکومتی نباید دعوت امام و رهبر دارالاسلام به مثل دعوت دیگران قلمداد شود. الله تعالی می فرماید: لَا تَجْعَلُوا دُعَاء الرَّسُولِ بَیْنَکُمْ کَدُعَاء بَعْضِکُم بَعْضاً ( ای مؤمنان ! ) دعوت پیغمبر را در میان خویش (برای اجتماع و شرکت در کارهای مهمّی چون جهاد و غیره) همسان دعوت برخی از برخی از خود نشمارید ( چرا که فرمانش فرمان خدا و دعوتش دعوت پروردگار است ) . قَدْ یَعْلَمُ اللَّهُ الَّذِینَ یَتَسَلَّلُونَ مِنکُمْ لِوَاذاً ، خداوند آگاه از کسانی است که در میان شما خویشتن را میدزدند و پشت سر دیگران خود را پنهان میدارند. فَلْیَحْذَرِ الَّذِینَ یُخَالِفُونَ عَنْ أَمْرِهِ أَن تُصِیبَهُمْ فِتْنَةٌ أَوْ یُصِیبَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ (نور/63) آنان که با فرمان او مخالفت میکنند، باید از این بترسند که بلائی گریبانگیرشان گردد، یا این که عذاب دردناکی دچارشان شود.
در این صورت در امور جمعی که مختص به امام و رهبر دارالاسلام است اگر هر شخص یا گروه و جماعتی ما را دعوت به انجام کاری کند ما تحت هیچ شرایطی دعوت این اشخاص و گروهها و جماعتها را نمی پذیریم، و دعوت اینها را بر دعوت امام و رهبر دارالاسلام ترجیح نمی دهیم، و هر کسی که دچار این گناه شود بدون شک به بلا و فتنه ای می افتند و بدون شک دچار عذاب سختی خواهند شد، همچنانکه دیده ایم و داریم می بینیم که در همین دنیا یک دسته از مومنین با پاسخ دادن به دعوت گروهها و جماعتهای مختلف و متفرق جهادی و غیر غیر جهادی و دوری از امام و رهبر یکی از «3ابزار» برتر آشکارا در چنین بلا و عذابی افتاده اند.
(ادامه دارد……)