حزب، حزب سالاری و احزاب در دارالاسلام و دارالکفر (1) (قسمت 22)
(5-قسمت)
این توصیه و سفارش الله تعالی در مورد حزب خودش و امت واحده و«الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِيمَ» است، اما شیطان و حزبش چه؟ الله تعالی می فرماید: إِنَّ الشَّیْطَانَ لَکُمْ عَدُوٌّ، بدون شک شیطان دشمن شما است، فَاتَّخِذُوهُ عَدُوّاً، پس شما هم او را دشمن بدانید. إِنَّمَا یَدْعُو حِزْبَهُ لِیَکُونُوا مِنْ أَصْحَابِ السَّعِیرِ (فاطر/6) او پیروان خود را فرا می‌خواند تا از ساکنان آتش سوزان جهنّم شوند .
اما نکته ی جالب این است که حزب الله با مرجعی ثابت و عقایدی ثابت و در قالب امتی واحد در طول تاریخ یکی بوده، اما مشرکینِ حزب شیطان در طول تاریخ دارای هزاران عقیده ی مختلف و متفاوت بوده اند؛ چون مشركين اساس دين خود را بر هوا و هوس پایه ریزی کرده اند و همه میدانیم که در این زمینه انسانها با هم مختلف و متنوع خواهند بود، چون هوا و هوسهای مختلفی دارند و مرجع ثابتی ندارند، به همین دلیل برای آنها از کلمه ی «احزاب» استفاده شده است نه «حزب». احزابی که همه جزو حزب الشیطان هستند.
هر حزبی از میان سکولاریستها نیز اهدفی دارد و به آن دلخوش است همانگونه که اسلام هدفی دارد و مؤمنين به آن خوشحال هستند. به همین دلیل تعدد حزب در واقع انحراف از «أُمَّةً وَاحِدَةً» و از ویژگی مشرکین (سکولاریستها) است.
الله تعالی در جاهائی از قرآن ضمن اشاره به پیامبران مختلف می فرماید: إِنَّ هَذِهِ أُمَّتُكُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَأَنَا رَبُّكُمْ فَاعْبُدُونِ (انبیاء/92) این امت یگانه‌ای بوده و من پروردگار همه شما هستم ، پس تنها مرا عبادت کنید (امتی واحد، با قانونی واحد و الله واحدی). بلافاصله، در آیه بعد، الله تعالی به مذمّت و تقبیح عمل حزب گرایی و تفرقه می پردازد و می فرماید: وَتَقَطَّعُوا أَمْرَهُم بَيْنَهُمْ كُلٌّ إِلَيْنَا رَاجِعُونَ (انبیاء/93) “و دين شان را ميان خود پاره پاره كردند همه به سوى ما باز مىگردند”
باز به همین شکل در سوره ی مومنون الله تعالی می فرماید: وَإِنَّ هَذِهِ أُمَّتُکُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَأَنَا رَبُّکُمْ فَاتَّقُونِ (مومنون/52) این امت شما امت یگانه‌ای بوده و من پروردگار همه شما هستم، پس تنها از من بپرهیزید. سپس؛ بلافاصله در آیه بعدی عمل حزب گرائی و تفرقه گرایان را مذمت و تقبیح می کند و با ذکر حالت روحی حزب گرایان تفرقه خواه و بعد از توضیحاتی در مورد مشرکین (سکولاریستها) و موضع پیامبران در مورد دعوت و امر به گرایش به «امت» واحده، الله تعالی می فرماید: فَتَقَطَّعُوا أَمْرَهُم بَیْنَهُمْ زُبُراً، امّا (مردم) کار و بار (دین) خود را به پراکندگی کشاندند و تکه تکه کردند و(هر گروهی به راهی رفتند، و عجب این که)، کُلُّ حِزْبٍ بِمَا لَدَیْهِمْ فَرِحُونَ * هر حزب و جمعیّتی بدانچه دارند و برآنند خوشحال و شادانند.
در آیه ی بعدی الله تعالی این حزب گرایان را گمراه می نامد و می فرماید اینها را تا زمان مرگشان باید در این گمراهی رها کرد: فَذَرْهُمْ فِی غَمْرَتِهِمْ حَتَّى حِینٍ ( مؤمنون/ 53-54) بگذار تا مدّت زمانی در غرقاب خود بسر برند. و بعد از این به بیان ویژگی اخلاقی و عملی همه حزب گرایان در فرورفتن در تفرق و طغیان و سرکشی از الله تعالی به عنوان ثمره ی دائمی حزب گرائی و تفرق می پردازد.
(ادامه دارد……)