مصداقهای دارالاسلام در دنیای معاصر (1) (قسمت 25)
(8-قسمت)
حالا اگر دعوت به خوبی ها که بسیار زیادند (هم اخلاق و اعمال عمومی مورد تائید شریعت را شامل می شوند و هم اخلاق و اعمال عقیدتی را) و باید به صورت «امت» انجام شود، و اگر امر به معروف (یعنی اموری که در شریعت الله تعالی معرفی شده و شناخته شده اند و باید دستور به انجام آنها صورت گیرد) و نهی از منکرها و چیزهای ناپسند که باز این امور ناپسند هم در شریعت الله تعالی شناخته شده اند باز باید به صورت «امت» انجام شود و نیاز به ابزار و قالبی مثل شورا و حلف و سندیکا و انجمن و سازمانهای مردم نهاد و ان جی اوها داشته باشد و بدون این ابزار و قالبها دعوت به خوبی ها و امر به معروف و نهی از منکر محقق نشود، در این صورت تشکیل این قالبها و ابزارها واجب می شود و حتی در برگزیدن قالب و ابزار اهمیت داده نمی شود که تولید کننده و تکامل دهنده ی آن مسلمان است یا نیست، و از تجربیات علمی بشریت در این مسیر سود گرفته می شود.
به عنوان مثال منکری چون فقر که باید برداشته شود که وعده ی شیطان است« الشَّيْطَانُ يَعِدُكُمُ الْفَقْرَ » (بقره/268) شخص به صورت فردی و در محدوده ی خودش اقدام به برداشتن این منکر می کند ولی بدون شک فرد به تنهائی توانائی های محدودی دارد، اما زمانی که به صورت انجمنی درمی آید بر توانائی ها او اضافه می شود و در برداشتن این منکر به موفقیت بیشتری دست پیدا می کند و کاری که انجمن می تواند انجامش دهد از عهده ی افراد به تنهائی بر نمی آید؛ حالا انجمن هم باز دارای محدودیتهائی است اما زمانی که دولت و حکومت اسلامی جهت برداشتن این منکر اقدام می کند موفقیت بسیار بیشتر از موفقیت فردی و انجمن است.
هر سه به صورت هماهنگ می توانند و باید به نیکی ها دعوت کنند و انجام این فریضه از دوش هیچ یک برداشته نمی شود و باید همه امر کنند به امور معروف و نهی کنند از امور ناپسند و منکر اما هر کدام توانائی ها و وسعت و محدودیتهای خاص خود را دارند « فَاتَّقُوا اللَّهَ مَا اسْتَطَعْتُمْ» اما چنانچه خواهان از بین رفتن این منکر و سایر منکرات و حرکت رو به جلو تبدیل حکومت بدیل اضطراری کنونی به خِلاَفَةٌ عَلَى مِنْهَاجِ النُّبُوَّةِ هستیم نباید تنها به توانائی های شخصی خود و تک محوری قناعت داشته باشیم، بلکه باید از سایر ابزارها مثل انواع شوراها و حلفها و سندیکاها و سایر سازمانهای مردم نهاد و در نهایت از ابزار قدرت حکومتی استفاده کنیم و گرنه هرگز موفق به ریشه کن کردن این منکرات در پروسه ی اصلاحگری نخواهیم شد، در نتیجه استفاده از این ابزارها جهت انجام چنین واجباتی واجب می شود چون مصداق بارز دفاع از اسلام و محافظت و ارتقاء دارالاسلام و ارتقاء مسلمین و گسترش دارالاسلام است که در این پروسه و فرایند هم از دین و جان و ناموس و عقل و آبرو و مال مسلمین دفاع و محافظت می شود و امور دنیوی مسلمین ارتقاء پیدا می کند و هم تلاشی می شود جهت کمک به ارتقاء بسیاری از مسلمین به درجه ی مومنین و حتی رخ دادن واقعه ی «يَدْخُلُونَ فِي دِينِ اللَّهِ أَفْوَاجًا» (نصر/2) که در این واقعه گروههای زیادی از غیر مسلمین وارد دین اسلام می شوند و دارالاسلام هم گسترش پیدا می کند.
(ادامه دارد…….)