Шаръий душманшиносий (1) кофирларни жамиятини умумий анализ қилиш хақида
Муқаддамот дарслари/ бешинчи дарс:
Шаръий душманшиносий (1) кофирларни жамиятини умумий анализ қилиш хақида
(17-қисм)
Шубхасиз, росулуллох саллаллоху алайхи васалламни замонларида ва қурайшни орасида умумий суратда очлик хам топилмаган,фаровонлик хоким бўлган ва мана бу фаровонликни ёнида қўрқув хам топилмаган, инсонларни шахсий хаётларида озодлик,хавфсизлик хоким бўлган. Жамиятдаги ана ўша фаровонлик,хавфсизлик бугунги кундаги европа,америкага ўхшаш бошқа миллатларни бойлигини талон-тарож қилиш йўли билан қўлга киритилмаган эди; балки уларда (яхши ва ёмон) тижорат манбаълари мавжуд бўлган. Аллох таоло бу хақида мархамат қиладики:
«لِإِيلَافِ قُرَيْشٍ* إِيلَافِهِمْ رِحْلَةَ الشِّتَاءِ وَالصَّيْفِ* فَلْيَعْبُدُوا رَبَّ هَذَا الْبَيْتِ* الَّذِي أَطْعَمَهُمْ مِنْ جُوعٍ وَآمَنَهُمْ مِنْ خَوْفٍ».
Аммо бу система ноқис система бўлган эди, чунки унда тоғутларни қонунлари яхши,чиройли қадр-қийматлар билан аралаштириб юборилган эди, яхши ва ёмон бир-бирига аралаш холда бўлган ва бу нарсаларни ислом деб хисоблаб бўлмасди. Мана бу чиройли сифатлар билан хеч ким ислом динига,ислом доирасига кирмасди. Чунки башариятни бу дунёдаги энг охирги хадафи хам фақат
«أَطْعَمَهُمْ مِنْ جُوعٍ وَآمَنَهُمْ مِنْ خَوْفٍ»
эмас. Балки фаровонлик ва хавфсизлик жамиятдаги барча одамлар учун аллохга ибодатни махсус қилишга ёрдам берадиган муносиб замина хисобланади. Бу ердаги хадаф аллохни ибодатини хаётдаги қонунларни,дастурларни фақат аллохни ўзи учун хослашдир. Яъни хаётингдаги барча дастурларни аллохга ва аллохни шариатидаги қонунларга топширасан.
Яъни ислом тоғутга куфр келтириш ёки ана ўша ла илаха ва сўнг иллаллохдир. мана бу мархалада, яъни тоғутга куфр келтириш “ла илаха” мархаласида катта золимларнинг одамни қўл оёғини боғлаб қўювчи турли-хил зулмларига,қонунларига қарши мубораза қилиш билан бирга бир кичкина золим хам қўшиб бўлмайди. Худди ужалонни ишчилар хизбини золимларига ,кумалаларга, демократларга ва……….ўхшаш, уларни хисобот карталари нихоятда қора ва бошқа четдан келган золимларга қараганда хуникроқдир. Бу холат хозирга пайтда хам худди шу вазиятда.
Исломни бошқа қисми аллохга иймон келтириш “иллаллох” хисобланади, яъни барча золимлар ва туғёнгарларни инкор қилиш билан бирга фақатгина аллохни шариатидаги қонунларни уни ўрнига қўйилади, бу ерда хеч қандай зулм йўқдир. Мана бу суратда, агар ғайри мусулмонлар тоғутга куфр келтириш ва золимона амаллар,қонунларни яхши сифатларини бир қисмига эга бўлишса, ёки аллохга иймон келтиришни жуда кўп белгиларига эга бўлишса; уларни мана бу амалларини хурмат қилган холда, уларни тасдиқлаш ва бошқаларни мана бундай амалларни қилишга қизиқтириш учун, уларни ислом доирасига киргиза олмаймиз.
Ишларини тартиб билан қиладиган ё хайдовчилик пайтида ижтимоъий хуқуқларни риоя қиладиган, ёки ростгўй, беозор бўлган фалончи ғайри мусулмонни ишлари, ишига бетартиб ё машинасини дубла қилиб қўядиган ёки йўл қоидасини аломатларига эътиборсиз,ёлғончи, одамларга озор берадиган мусулмондан кўра исломни қадр-қийматларига яқинроқдир, дея оламиз. Лекин хар қандай бўлганда хам ғайри мусулмон кофирларни жумласидан хисобланади, уни мусулмонларнинг баъзи яхши сифатларига эга бўлиши, уни ислом доирасига киргизиб қўймайди. мусулмон хам мусулмон холича қолади, фақат у жиноятчи мусулмон бўлиб ғайри мусулмонларни баъзи сифатларига эгадир ва мана бу жиноятчиларни белгилари уни ислом доирасидан четга чиқармайди.
(давоми бор……)