دشمن شناسی شرعی (1)/ کلیاتی در مورد آنالیز جامعه ی کفار
درسهای مقدماتی/ درس پنجم:
دشمن شناسی شرعی (1)/ کلیاتی در مورد آنالیز جامعه ی کفار
(18-قسمت)
این جاهل ها نمی فهمند که می خوردن و منبر سوزاندن هم نوعی مردم آزاری است، و شخص می تواند ضمن ایمان به الله و قانون شریعت الله عمل صالح هم انجام بدهد و یکی از اعمال صالح پرهیز از مردم آزاری است. پرهیز از غل و غش در معامله، پرهیز از رشوه دادن و رشوه گرفتن، ناسزاگویی، کم صبر و تحمل بودن درجامعه و … ، صفات دیگر مسلمین هستند که اگر مسلمین هم به آن ها عمل نکردند اصل قانون و شریعت الله را نمی توان زیر سؤال برد، بلکه این مسلمان مجرم است که باید زیر سؤال برود که قانون شکنی کرده که قانون شریعت را رعایت نکرده است.
در این صورت، همچنانکه یک کافرِ پاکدامنِ راستگویِ مبارزِ رشوه نگیرِ ناسزانگویِ مشروب نخورِ منظمِ خوش اخلاق را، ضمن احترام به این صفات و تشویق او به اینکه از صفات بیشتر مسلمین بهره مند شود، با این وجود، نمی توانیم او وارد دایره ی اسلام کنیم و او را مسلمان بنامیم یا نعوذ بالله او را بهتر از مسلمان بدانیم؛ و آن مسلمونِ مجرم هم مادام که جرمهایش را حلال نداند را نمی توانیم از دایره ی اسلام خارج کنیم و او را هم ردیف کفار بدانیم. مسلمان در هر صورتی مسلمان است و کافر هم کافر.
مسأله ی نفاق و منافقین هم همین طور است. یعنی ممکن است یک مسلمان بعضی از ویژگیهای منافقین را داشته باشد اما با داشتن این صفات از دایره ی اسلام خارج نمی شود، بلکه ممکن است مسلمان مجرم و یا فاسقی باشد. منافق، کسی است که از درون اعتقادی به دین اسلام ندارد، اما ادای مسلمانان را در می آورد؛ اما فاسق، کسی است که به دین اسلام ایمان دارد اما دچار فسق و گناهی می شود. مسلمان ممکن است «نا آگاهانه» به بعضی از صفات کفار یا منافقین یا مشرکین آلوده شود اما با وجود آنکه هر شرک و نفاق و کفری جرم و گناه هستند، اما هر جرم و گناهی باعث مشرک یا کافر و منافق شدن شخص نمی شوند.
مسلمان با اقرار به «لا اله الا الله» و «محمد رسول الله صلی الله علیه وسلم» «به صورت مجمل» به طاغوت کفر می کند و به الله ایمان می آورد و با انجام اعمالی وارد دایره ی اسلام می شود(اما ممکن است علائمی از جاهلیت و جرم و گناه هم در او وجود داشته باشد).
در برابر، مشرک کافر«به صورت مجمل» به طاغوت یا طاغوتهایی ایمان می آورد و برای الله شریک قائل می شود و کفر می کند.(اما ممکن است علائمی از خداپرستی فطری و گرایش به خوبی ها و حتی به بعضی از قوانین شریعت، که پس مانده ی انبیای هر قومی هستند یا از فرهنگهای اسلامی به او رسیده هم، گرایش داشته باشد).
زمانی که شخص به طاغوتی ایمان می آورد در واقع واسه خودش الهی تولید نموده و شریکی در کنار الله متعال درست کرده؛ که در مواردی خاص یا تمام موارد، ویژگیهایی که مختص الله هستند را به این خدایی که برای خودش تراشیده اعطا می کند، چنین شخصی که خارج از شریعتهای آسمانی است مشرک(سکولار) است. فرق ندارد این شریکی که قرار داده سنگ یا چوب، ماه و خورشید و درخت، گاو هندوها، پارلمان سکولاریستها و قبر اولیای الله باشد، عبدالله اوجالان، بارزانی، مهتدی و امثالهم، سایر بت ها و خدایان باشند، یا هر مخلوق دیگری که آن را به طاغوت تبدیل کرده اند و در موارد دلخواهشان او را شریک الله نموده اند. [1]
(ادامه دارد……)
[1] در درس طاغوت شناسی در این زمینه در حد نیاز صحبت کردیم و نیاز به تکرار نیست.