دشمن شناسی شرعی (3)/ شناسائی اجمالی و روش برخورد با کفار پنهان داخلی یا منافقین و سکولارزده ها
درس های مقدماتی/ درس پنجم
دشمن شناسی شرعی (3)/ شناسائی اجمالی و روش برخورد با کفار پنهان داخلی یا منافقین و سکولارزده ها
(3-قسمت)
با این نگرش، علمای لغت شناس گفته اند: کلمه ی نفاق به معنای «اظهار کردن مطلبی بر خلاف اعتقاد» است.[1] و منافق کسی است که در باطن کافر، و در ظاهر شبیه مسلمین[2]اظهار ایمان می کند و کفر باطنی خود را پنهان می کند. از یک درِ آشکاری وارد اسلام می شود، و بدون تخریب یا بستن این در، از یک در دیگری از اسلام خارج می شود. در این صورت، نفاق دارای معانی گسترده ای است؛ مثلاً هر کسی که زبان او با عملش هماهنگ نباشد، سهمی از نفاق دارد.
آنچه در زبان ما و در ادبیات رایج برای منافق ترجمه شده واژه ی «دورو» می باشد، که در زبان عربی «دورو» معادل «ذو الوجهین» است. اما، الله تعالی به جای «ذو الوجهین» از کلمه ی منافق استفاده کرده که ریشه در «نَفَقَ» به معنی شکاف، تونل و راهرو دارد.
شما با کلماتی چون نفقه و انفاق برخورد کردید. یعنی پرداخت مال برای پر کردن شکاف ها و فاصله های اقتصادی به وجود آمده. نفقه و انفاق، کانال هایی هستند که شکاف و فاصله ی بین شخص نیازمند با کسب امکانات اقتصادی را پر می کند، و شخص از این کانال می تواند نیازهای اقتصادی خود را برطرف کند و فاصله و شکاف به وجود آمده ی بین او با نیازهایش را پر نماید.
منافق، بر خلاف نفقه و انفاق، حالت تخریبی دارد و علاوه بر زمینه های روانی- فردی، اصطلاحی حکومتی- اجتماعی است که در نهادهای حکومتی و اجتماعی و حتی اقتصادی شکاف ایجاد می کند، و همچون یک «تهدید داخلی» و «خط انحرافی» عمل می نماید.
در این صورت، صرف «دورو» بودن به کسی منافق گفته نمی شود. هر چند که «دو رو» بودن هم یکی از ویژگی های منافق است که به عنوان یک ابزار در کنار ویژگی ها و ابزارهای دیگر، در جهت ایجاد شکاف، تفرق و تزلزل در جامعه از آن استفاده می کند.
این ها با استفاده ی ابزاری از دین و اخلاقیات مردم، دزدان خانگی و ستون پنجم دشمنان خارج از خانه هستند که در خدمت دشمنان انجام وظیفه می کنند. مجموعه و دارودسته ای هستند که به قصد ضربهزدن، مخالفتكردن و توطئهكردن زير پوشش حق به وجود آمده اند، بدون اين كه اين شجاعت را داشته باشند كه صريحاً اعلام كنند ما دشمنيم. این ها در هر رنگ و لباسی و قالبی در می آیند. این ها مثل روغن سوخته در هر ظرفی که ریخته شوند به همان شکل و قالب درمی آیند. نزد مسلمین نا آگاه چنان وانمود می کنند که اهل علم و اصلاح گری هستند، در حالی که با ترویج شبهات، و آلوده کردن عقاید و ایمان مسلمین از هر مفسدی بدتر هستند و از هر مخربی ویرانگر تر بوده اند، و مسلمین از عصر رسالت تاکنون و طبعاً تا روز قیامت از بلا و مصیب آن ها به دور نبوده و نخواهند بود.
این ها بین در و دالان و تونل ایمان و اسلام، و در و دالان و تونل کفر و کافری سرگردان اند. الله تعالی همچنان که در سوره ی فاتحه آن ها را «ضالین» یعنی گمراهان و سرگردان ها معرفی کرده، برای این که دیدگاه های مختلف مؤمنین در مورد منافقین تمام شود و همه یک رأی شوند، و همه یک دیدگاه در مورد این ها داشته باشند باز، ضمن «ضالین» و سرگردان نامیدن آن ها به نکته ی اساسی تری اشاره و تأکید می کند و می فرماید: «فَمَا لَکُمْ فِی الْمُنَافِقِینَ فِئَتَیْنِ وَاللّهُ أَرْکَسَهُم بِمَا کَسَبُواْ أَتُرِیدُونَ أَن تَهْدُواْ مَنْ أَضَلَّ اللّهُ وَمَن یُضْلِلِ اللّهُ فَلَن تَجِدَ لَهُ سَبِیلاً» (نساء/88)، شما (ای مؤمنان) چرا درباره ی منافقان دو دسته شدهاید (و میگویید: آیا آنان جزو مؤمنان یا از زمره ی کافران اند؟ صحیح است با آنان بجنگیم یا نجنگیم؟ قابل هدایت اند یا اهل شقاوت اند؟) و حال آن که خداوند به سبب اعمالشان، افکار آنان را واژگونه کرده و به قهقرا کشانده است. آیا میخواهید کسی را هدایت نمایید که خداوند (بر اثر کردار زشت) او را گمراه و سرگردان کرده (و نعمت هدایت را از او گرفته است)؟ هر که خدا او را گمراه و سرگردان کند، راهی برای او (به سوی هدایت) نخواهی یافت.
(ادامه دارد……)
[1]– المعجم الوسیط، ص ۹۴۲
[2]– قاموس قرآن، ج ۷، ص ۹۸