Шаръий душманшиносий (3) умумий суратда тан олиш ва ички яширин кофирлар ё мунофиқлар ва секулярзодалар билан муомала қилиш равиши
Муқаддамот дарслари/ бешинчи дарс
Шаръий душманшиносий (3) умумий суратда тан олиш ва ички яширин кофирлар ё мунофиқлар ва секулярзодалар билан муомала қилиш равиши
(12-қисм)
Мана бу оятни очиқ ишора қилишига кўра, фақат тавбани ўзи секулярзадаларга кифоя қилмайди, тўғри уларга тавба қилиш имконияти мавжуд, аммо фақат тавбани танхо ўзи кифоя қилмайди. Балки улар албатта “аслаху” яъни ислох бўлишлари лозим,чунки фасодчи бўлишган, олдинги фасодларидан бароат қилиб мусулмонларнинг ақидавий,рафторий ислох қилувчи йўлларидаги қўлларидан келган амалларни бажаришлари керак. Қилиб ўтган фасодларини қодир бўлганларича ювишлари лозим.
Учинчи мархалада эса, сталин ё америка,франция,туркия, россияни кофирларидан эмас,балки фақат аллохдан умид қилиб у зотга таваккал қилишлари керак,тавбадан кейинги энг мухим мархалада
«وَأَخْلَصُوا دِينَهُمْ لِلَّهِ»،
мана бу нихоятда мухим нарса. Худди шу нарсада кофир секуляристлар ва секулярзадалар холис бўлишмайди; яъни улар динни тўрт мафхумини аллохга холис қилишлари ва ўзлари булғанган секуляристик хислатлардан покланишлари лозим бўлади.
Мана бу мархалада қудрат ва хокимиятни фақат танхо аллохни динига тегишли дейишлари ва қонун,дастурлар хам танхо аллохники ,деб билишлари,хамда итоат қилишни хам танхо исломий хукуматга, аллохни шариатидаги қонунларга хослашлари , ва нихоят мукофот бериш ва жазолашни хам танхо ва танхо аллохни динига тегишли,деб билишлари лозим бўлади. Мана бу равиш билан дин холис аллохники бўлади:
«وَأَخْلَصُوا دِينَهُمْ لِلَّهِ»
Мана бу билан тўртинчи буйруқ хам бажарилади.
Аллох таоло қуйидагича мархамат қилган пайтида:
«وَمَا أَرْسَلْنَا مِن رَّسُولٍ إِلاَّ لِیُطَاعَ بِإِذْنِ اللّهِ وَلَوْ أَنَّهُمْ إِذ ظَّلَمُواْ أَنفُسَهُمْ جَآؤُوکَ فَاسْتَغْفَرُواْ اللّهَ وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُواْ اللّهَ تَوَّاباً رَّحِیماً» (نساء/64)،
Биз қай бир пайғамбарни юборган бўлсак, фақат аллохнинг изни-иродаси билан унга итоат қилинсин,деб юборганмиз. Агар улар (шайтондан хукм сўраб боришлари билан) жонларига жабр қилган пайтларида дархол сизнинг олдингизга келиб, аллохдан мағфират сўраганларида ва пайғамбар хам улар учун мағфират сўраганида эди, аллохнинг тавбаларини қабул қилгувчи,мехрибон эканлигини топган бўлур эдилар.
Мана бу ерда қандай кишилар хақида сухбат қилиняпти? Ўзларига зулм қилган кишилар хақида гапириляпти.
Бу оят хам мунофиқларни сафида бўлган ва аллохни шариатидаги қонунларни баъзи ўринларда оёқ-ости қилган ,аммо ўзларига ва жамиятни рахбариятига хам зулм қилганликларини тушуниб етишган пайтда пушаймон бўлишган ва аллохдан сўнгра жамиятни рахбариятидан кечирим сўраган кишиларга ишора қиляпти.
Мана бу ички пинхон кофирлар томонидан алданган кишилардир, уларни қайтишлари учун имконият бор, бу махсусан ўзларига,жамиятга,рахбариятга ,охиратларига зулм қилишганини тушуниб етишган пайтларида бу имконият мавжуд.
Аллох таолони очиқ-ойдин қилиб айтишича, шариат қонунларини оёқ-ости қилган кимсалар ўзларига,мусулмонларни жамиятига зулм қилишган, агар улар мана бу гунохларини кечирилишини исташса, биринчи бўлиб аллохдан кечирим сўрашлари лозим:
«فَاسْتَغْفَرُواْ اللّهَ»،
у зот мархамат қиладики:
«وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ»،
бу ердаги манзур мусулмонларни рахбари, қўмондонидир, уни буйруқларини оёқ-ости қилиш билан унга озор етказишган, зарба уришган ва уни тахқирлашган;
«کُلُّکُم راعٍ و کُلُّکُم مَسئولٌ عَن رَعِیَتِه»
Уни буйруқларини оёқ-ости қилиш билан уни қўл остидагиларни хам тахқир қилган бўлади. Чунки мусулмонларни рахбари,қўмондони,амири уларни аллохни шариатидаги қонунларга итоат қилишларига даъват қилади, аммо улар уни буйруқларига қулоқ солишмаган ва секуляризм динини асосидаги ўзларини хавойи нафсларини орқасидан кетишган.
Мана шу адабиёт бўйича аллох таоло барча мунофиқлар,секулярзадалар тўдасини фосиқларни мажмуъасига қўшади ва мархамат қиладики:
«الْمُنَافِقُونَ وَالْمُنَافِقَاتُ بَعْضُهُم مِّن بَعْضٍ یَأْمُرُونَ بِالْمُنکَرِ وَیَنْهَوْنَ عَنِ الْمَعْرُوفِ وَیَقْبِضُونَ أَیْدِیَهُمْ نَسُواْ اللّهَ فَنَسِیَهُمْ إِنَّ الْمُنَافِقِینَ هُمُ الْفَاسِقُونَ» (توبه/67)،
Мунофиқ эркаклар ва мунофиқ аёллар бир-бирларидандир (яъни кофирликда бир-бирларига ўхшайдилар). Улар ёмонликка буюрадилар,яхшиликдан тўхтатадилар ва (аллох йўлида инфоқ-эхсон қилишдан) қўлларини (ўзларини) тиядилар. Улар аллохни унутишгач, аллох хам уларни унутди. Албатта, мунофиқлар хақиқий фосиқ-итоатсиздирлар.
(давоми бор…….)