Дарсхойи муқаддамотий/ дарси севум: шинохти тоғут, аввалин қадам дар вуруд ба ислом
Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид : Абу Хамза мухожир хўромий.
(16- қисмат)
Ёдам меояд дар ин дидори охари бо еки аз аз наздиконамки худро тарафдори еки аз ахзоби секуляр медонад, ишон ба сирохат мегуфтки барои ман миллият ва нажод матрах аст ва фалон баччайи курдро аз фалон сахобийи пайғамбар бештар дуст дорам, онхам фақат ба хотири нажоди курдияш. Сухбатхойиш дар мовриди мўъминин бисёр хушнав бисёр дур аз воқеиятхо, ва танхо мубтани бар дуруғхойи конолхойи мохворайи секуляристхо ва тоғутхойи махаллий ва жахоний буд, бо шинохтики аз ин банда худо доштам, таржих медодам вориди жадл нашавам, чун тамоми маълумоти амсоли инхо бар асоси дуруғи расонахо ва “нажод” бано шуда ба хамин далил замоники ин банда худо аз сукути банда жихати хамла ба мўъминин ва татхири курдхойи секуляр ба хотири нажодишон суъистефода мекард ва куллан ба терори шахсиятийи мўъминини мужохид ва хамла ба қонуни шариати аллох мепардохт ёди сухани имоми Молик рохимахуллох офтодамки мегуяд: “агар шахси бо ту жидол кард, суннатро барояш баён кун ва бо у жидал накун,чироки замоники суннатро барояш баён намуди, хужжатро бар алайхи у қарор додайи, пас агар боз жидол кард дигар бо ту жидол намекунад балки бо аллох жидол мекунад; пас суннатро баён кун ва ба василайи суннат жидол накун чироки касики суннат барояш баён шуд бояд бе жидол қабул кунад.”
Бар ин асос бар ин лахза ва мутаносиб ба суханони ин қовм ва хеши наздикам лозим буд ривоятхойи Убай ибни Каъаб аз росулуллох саллаллоху алайхи васалламроки имоми Ахмад ва Насоий ва дигарон ривоят карданд, барояш бихонамки амри аст аз росулуллох саллаллоху алайхи васалламки бояд дар марохили хосси ба хар касики чанин ба суйи жохилият даъват мекунад, бидуни киноя ва сарих гуфта шавад:
« فَأَعْضُوهُ بِهِنَّ أَبِيهِ وَلَا تُكَنُّوا»[1]
“буру олати падаритро гоз бигир,ва ин каломро сарих бигуйид.”
Пайғамбарики аллох мутаол дар мовриди ахлоқи пасандидаш мефармояд:
وَإِنَّكَ لَعَلَى خُلُقٍ عَظِيمٍ (قلم/4)
Ва қабли аз баъсат хам куффор ба ахлоқи никуйи ин пайғамбар гувохий доданд, чигуна мумкин аст чанин каламайиро бар забон биёварад?
Замоники зулми шахс ба худиш ва шумо ва дигар муслимин ба хадди мерасадки намешавад бо мудоро ва нармиш ва қовли лаййин бо у муомала ва бархурд кард, дар марохили лозим мешавадки жихати бедорийи шахс ба у шўки ворид кард ва бадихойишро барояш ба забон биёвари то бифахмадки чи хаст? Ва дар чи жойгохи қарор гирифта аст? Инхам дар воқеъ барои ин ашхоси гуфтамонийи
«بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ»
аст. Аллох мутаол мефармоянд:
لَّا يُحِبُّ اللَّهُ الْجَهْرَ بِالسُّوءِ مِنَ الْقَوْلِ إِلَّا مَن ظُلِمَ ۚ وَكَانَ اللَّهُ سَمِيعًا عَلِيمًا(نساء/148)
Худованд дуст надорад( ки афроди башар) забони ба бадгуйи ва гуфтори зишт гушоянд, магар он касики мовриди ситам қарор гирифта бошад ва худо шинавойи огох аст.
(идома дорад…….)
[1]قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «مَنْ تَعَزَّى بِعَزَاءِ الْجَاهِلِيَّةِ فَأَعْضُوهُ بِهِنَّ أَبِيهِ وَلَا تُكَنُّوا»رواه البخاري في (الأدب المفرد) [963/1 بتحقيقي ] ، والنسائي في (السنن الكبرى) (5/272) [8864] و (6/242) [10812] وفي (عمل اليوم والليلة) [976] ، وأحمد في (المسند) (5/136) وابنه في (زوائد المسند) (5/136) ، وابن أبي شيبة في (المصنف) (15/33) [19030] أو (7/456) [37183] ، وأبو عبيد القاسم بن سلام في (غريب الحديث) (3/163) [422] و (3/288) [467] (ط مجمع اللغة العربية) ، والحربي في (الغريب) (3/919) ، والطحاوي في (شرح مشكل الآثار) [3204] و [3207] ، والهيثم بن كليب الشاشي في (مسنده) (3/374) [1499] ، وابن حبان في [3153الإحسان] أو [736 موارد] ، والطبراني في (المعجم الكبير) (1/198-199) [532] ، والقطيعي في (جزء الألف دينار) [209] ، وأبو نعيم في (معرفة الصحابة) [756] ، والبغوي في (شرح السنة) (13/120-121) [3541] ، والضياء المقدسي في (المختارة) [1242] و [1244] ، والمزي في (تهذيب الكمال) (19/339-330) و (19/330) النسائي في ((السنن الكبرى)) (8864) واللفظ له، وأحمد (21234) / آلبانی ، تخريج مشكاة المصابيح 4828/شعيب الأرناؤوط: تخريج المسند 21236 / الألباني ، السلسلة الصحيحة269 / تخريج صحيح ابن حبان 3153 / ابن حجر العسقلاني: تخريج مشكاة المصابيح 4/404 / الألباني : السلسلة الصحيحة1/538 / محمد الأمين الشنقيطي: أضواء البيان3/527 / السخاوي: الأجوبة المرضية2/623 / شعيب الأرناؤوط: تخريج المسند21233 / السيوطي: الجامع الصغير629 / الألباني: صحيح الجامع567 / أخرجه أحمد (21271)، والنسائي في ((السنن الكبرى)) (10810)، والطبراني (1/198) (534) باختلاف يسير.ابن تيمية في منهاج السنة:قال أهل العلم: يجوز التصريح باسم العورة للحاجة والمصلحة… كما في حديث أبي بن كعب عن النبي صلى الله عليه وسلم قال: من تعزى بعزاء الجاهلية فأعضوه بهن أبيه ولا تكنوا.انتهى،