Дарсхойи муқаддамотий/ дарси севум: шинохти тоғут, аввалин қадам дар вуруд ба ислом
Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид : Абу Хамза мухожир хўромий.
(18- қисмат)
Абу Довуд аз росулуллох саллаллоху алайхи васаллам ривоят мекунадки аллох мутаол муслиминро аз таъассуб ба нажод ва қовмгероий ва ифтихор ба ниёкони мужрим, дур карда ва инсонхо ё мўъмин ба қонуни шариати аллох хастанд ё фожири бадбахтики ба чизхойи дигари дил хуш карданд. Мефармоянд:
«إِنَّ اللَّهَ قَدْ أَذْهَبَ عَنْکُمْ عُبِّیَّهَ الْجَاهِلِیَّهِ وَفَخْرَهَا بِالْآبَاءِ، إِنَّمَا هُوَ مُؤْمِنٌ تَقِیٌّ وَفَاجِرٌ شَقِیٌّ، النَّاسُ کُلُّهُمْ بَنُو آدَمَ وَآدَمُ خُلِقَ مِنْ تُرَابٍ»
Аллох таоло таъассуби жохилият ва ифтихор ба падаронро аз шумо дур карда аст;фард ё мўъмин пархезкор аст ; ё фосиқи бадбахт, мардуми хамма аз фарзандони одам хастанд ва одам аз хок офарида шуда аст.
Инсонхо ё мўъмин ба қонуни шариати аллох хастанд ва кофар ба тоғут, ё мўъмин ба тоғут хастанд ва кофар ба қонун ва шариати аллохки садхо “илох” барои худ тўвлид карданд мисли нажодгероийки насаб ва нажоди уро ба жойи намерасонад. Чунончи Муслим аз росулуллох саллаллоху алайхи васаллам ривоят кардаки мефармояд:
«مَنْ بَطَّأَ بِهِ عَمَلُهُ لَمْ یُسْرِعْ بِهِ نَسَبُهُ»
Касики амалиш уро ба ақаб биндозад, насабиш уро ба жойи намерасонад. Қовмиятгероий шуморо ба жойи намерасонад.
Намунайи айнийи ин қонун ва суннати аллохро дар ду аммуйи росулуллох саллаллоху алайхи васаллам мебинем; Хамза саййидиш шухадо ва Абу Лахаби нафрин шуда дар қуръон ва манфур назди тамоми мўъминин ва бандагони аллох дар хамин дунё то рузи қиёматки, дар хамин дунё ваъдайи оташи жаханнам хам ба у дода мешавад.
Насаби хар ду аммуйи росулуллох саллаллоху алайхи васаллам еки аст, аммо Хамза куфр ба тоғут мекунад ва ба қонуни шариати аллох иймон меоварад аммо, Абу Лахаб ба тоғут иймон меоварад ва ба қонуни шариати аллох кофар мешавад. Насаби Абу Лахаб аммуйи пайғамбар саллаллоху алайхи васаллам уро ба жойи нарасонд ва нажотиш надод балки хўр ва залилиш намуд аммо, куфр ба тоғут ва иймон ба аллох ба касони чун Салмон форсий розиаллоху анху ва Жобон курдий розиаллоху анху ва Абу Басир курдий розиаллоху анху иззат ва шарофат дод; хатто Салмон форсийро жузъи ахли байти пайғамбар саллаллоху алайхи васаллам қарор дод.
Секуляристхойи қовмиятгеро ва нажодпарасти атрофи мо ба ниёкони хуби худ, чун Салмон форсий ё Жобон курдий ё Салохиддин Айюбий ё солихони қовми худ ифтихор накарда ва намекунанд. Хатто исми аз аз падар ё падарбузурги солихи худ хам намеоваранд. Оё дидаид исми аз падарбузурги худ биёваранд хатто агар инсони солихи буда аст? На, балки, ниёкони инхо куффори мажхули дар торихи бостон ва осори ба жой мондайи пур аз шак ва гумон ва ғейри яқиний жустажу мешавад ва қовмиятийи хиёлий тасаввур мешавадки дар шайтонпарастони язидий ва ғуллоти алиюллохий ва ахзоби муртадди секуляри маъосир хулоса шуда аст. Ин мухтавойи хамон қовмгероий ва нажодпарастий астки тоғутхойи секуляри муртади махаллий ба хамрохи дорудастайи мунофиқин (секулярзадахо) аз тариқи расонахойи мохвораий ва конолхойи ижтимоий вориди халқуми муслимин карданд ва муслиминро вориди доирайи иймон ба чанин жибти, бут ва илохи карданд.
(идома дорад…….)