Дарсхойи муқаддамотий/ дарси чохорум : ислом чист ва мусалмон кист?
Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид : Абу Хамза мухожир хўромий.
(10-қисмат)
Аз ек тараф ,олуда шудан иддаи аз мардум ба дини секуляризмки дар натижаи фаолиятхойи мухарриби шайтон ва ёрониш сурат мегирифт ба сурати тадрижий , боис тахрифи дини ислом ,хам дар бахши куфр ба тоғут мешуд ва хам дар бахши ибодат барои аллохки шариати хар пайғамбарро дар бармегирифт. Ба хамин далил ,жомеъа ниёз доштки пайғамбари дигари биёяд ва бори дигар бо зинда кардани ” ла илаха иллаллох ” хам куфр ба тоғутро ба мардум ёд бидихад ва хам шариати жадидики ниёзи мардум будро биёварад; ва мардум боисти ибодатхоишонро тибқи қавонинии шариати жадид анжом медоданд.
Куфр ба тоғут ва иймон ба аллох ё хамон ” ла илаха иллаллох ” тарх ва нақшаи собит ,асли дини ислом дар тули торихи башарият ва хутути куллий будаки рухи матлаби дини ислом ва рисолати хаммаи пайғамбаронро ташкил дода ,ва хеч пайғамбари бо дигари дар ин тархи куллий ихтилоф надошта аст, аммо мутаносиб бо вусъатики инсонхо доштанд ё тибқи хикмати илохий ,умури ибодий жузъий ва фуруъи амалийки мардум боисти баъди аз куфр ба тоғут анжом медоданд бо хамдигар дар мавориди фарқ дошта ; яъни моли пайғамбар бо пайғамбари дигар фарқ доштаки аз он ба ихтилоф дар шароъи ё ихтилоф дар шариатхо ёд шуда аст. Вақти мегуем яхуд ва насоро ,инхо шариатхойи мунхарифи аз ислом хастанд ва дини онхо хамон дини ислом аст аммо , шариатхойи онон бо хам фарқ дорад ва алъон мунхариф шуданд манзур хамин аст.
Қолиби куллий дини ислом ва тўвхид хамон астки қаблан буда ,собит ва бидуни тағйир . Аммо мухтавойи бахши дувуми он ,яъни аъмоли ибодийи жузъийи инсон ,то ба пайғамбари хотам саллаллоху алайхи васаллам расида дучори тағйироти шуда аст, ва аз замони росулуллох саллаллоху алайхи васаллам то қиёмат ин жузъийёт хам собит мемонанд.
Яъни нуқтаи муштараки тамоми пайғамбарон куфр ба тоғут ва ибодати аллох ” ла илаха иллаллох ” аст ,он хам бидуни шарик, хар чанд ахкоми шаръий ва равишхойи мухталиф доштанд.Хамонгунаки аллоху жалла жалалаху мефармояд :
لِکُلٍّ جَعَلْنَا مِنکُمْ شِرْعَةً وَمِنْهَاجًا (مائده/48)
Барои миллати аз шумо рохи ва барномайи қарор додаем. Шаръ ва манхаж хамин аст.
Даъвати хаммайи пайғамбарон бар ек михвар буда аммо бо шариатхойи гуногун . Барои хамин ,дар қуръон хар жо михвари сухан дар мовриди дини ислом ва усули он яъни куфр ба тоғут ва иймон ба аллох бу сурати куллий аст, сухан аз тасдиқи анбиё нисбат ба хамдигар аст.
مُصَدِّقًا لِمَا بَيْنَ يَدَيْهِ مِنَ الْكِتَابِ وَمُهَيْمِنًا عَلَيْهِ (مائده/۴۸)،
Мевофиқ ва тасдиқ кунандаи китобхойи пешин ( осмоний ) ва шохид ( бар сиххат ва суқми ) ва хофизи ( усули ) онхост. Аммо он жоки михвари гуфтори фуруъи жузъий дин ,яъни шариатхост, сухан аз теъдод ,табдил ,тафсир ва нусх аст.
. لِكُلٍّ جَعَلْنَا مِنْكُمْ شِرْعَةً وَمِنْهَاجًا (مائده/۴۸).
Ин раванд то жойи идома пейдо мекунадки ба нуқтайи такомули худиш мерасад ва аллохи мутаол такмили ин бахш аз шариатро дар қолиби такмили шариати дини ислом баён карда ва мефармояд :
الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَرَضِيتُ لَكُمُ الْإِسْلَامَ دِينًا … (مائده/5-۳)،
Неъмати худро бар шумо такмил кардам ва исломро ба унвони дин бар шумо баргузидам.Инжостки қисмати шариати он такмил мешавад.
(идома дорад……)