شَیخ اَبُو حَمزَه مُهاجِر هوُرامِی : مَقَدَّمات دَرسلَرِی/ بِیشِینچِی دَرس: شَرعِی دُشمَنشُوناسِی (4) شَرعِی اَدَبِیاتدَگِی مُرتَدلَرنِی اَنِیقلَش وَ مُرتَدلَرگه، مُرتَدلَرنِی جِبهَه سِیگه قَندَی مُناسَبَتدَه بوُلِیش.
شَیخ اَبُو حَمزَه مُهاجِر هوُرامِی حَفِظَهُ الله نِی اَاوُدِیا تَسمَه سِیدَن یازِیب آلِینگن
(89- قیسم)
اِعتِبار بِیرِینگلَر دوُستلَر، اَلله تَعالَی فَقَط مُؤمِنلَرنِی بِرادَر دِیب ناملَه گن وَ بِیزلَرگه اوُزِینِی رَحمَتِینِی قَیسِی شَرطگه کوُرَه یوُبارماقچِی؟ فَأَصْلِحُوا بَيْنَ أَخَوَيْكُمْ وَاتَّقُوا اللَّهَ.
شُو سَبَبلِی هَم اَلله تَعالَی رَسُول الله صلی الله علیه وَسَلَّمگه بُو یوُلدَه هَمراه بوُلگنلَرنِی قوُیِیدَگِیچَه صِیفَتلَیدِی: «مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ وَالَّذِينَ مَعَهُ أَشِدَّاءُعَلَى الْكُفَّارِرُحَمَاءُ بَيْنَهُمْ تَرَاهُمْ رُكَّعًا سُجَّدًا يَبْتَغُونَ فَضْلًا مِنَ اللَّهِ وَرِضْوَانًا…» (فتح/29)، ) مُحَمَّد اَلله نِینگ پَیغَمبَرِیدِیر. اوُ بِیلَن بِیرگه بوُلگن (مُؤمِن) لَر کافِرلَرگه قَهرلِی، اوُز آرَه لَرِیدَه (مُؤمِنلَر بِیلَن) اِیسَه رَحم- شَفقَتلِیدِیرلَر. اوُلَرنِی (مُودام) اَلله دَن فَضل – مَرحَمَت وَ رِضالِیک طِیلَب روُکوُع، سُجُود قِیلَه یاتگن حاللَرِیدَه کوُرُورسِیز. اوُلَرنِینگ یوُزلَرِیدَه سَجدَه اِیزِیدَن (قالگن) بِیلگِی عَلامَتلَرِی باردِیر.
حَتَّی مَنَه شُو مُؤمِنلَرنِی بِیر گوُرُوهِی مُرتَد بوُلسَه هَم، اَلله بَرِیبِیر رَسُول الله صلی الله عَلَیهِ وَسَلَّمنِی بُو یوُلدَگِی هَمراهلَرِینِی وَ اَلله نِی حِزبِینِی مُؤمِنلَرگه زَلِیللِیک بِیلَن، رَحملِی رَفتار قِیلَه دِیگن کِیشِیلَر دِیب بِیلَه دِی. چوُنکِی اَلله تَعالَی وَ رَسُولِیدَن سُونگ مَنَه شُو مُؤمِنلَر اوُلَرنِی “وَلِی”لَرِی حِسابلَه نِیشَه دِی. [1]
حَه، مَنَه شُو مُؤمِنلَر بِیزلَرنِی وَلِیلَرِیمِیز وَ بوُتُون دُنیادَگِی بَرچَه مُسُلمانلَرنِی، اَهلِی قِبلَه نِی وَلِیلَرِی بوُلِیشگن وَ بوُلِیشَه دِی. اَمّا مُؤمِنلَرنِی بَرابَرِیدَه زَلِیل، رَحملِی دِیب اَلله تَعالَی صِیفَتلَه گن مَنَه بوُ گوُرُوه، کافِرلَرگه نِسبَتاً قَتتِیق قوُل، مَحکَم، عِززَتلِی بوُلِیشَه دِی. یَعنِی مُؤمِنلَرگه نِسبَتاً قَندَی رَفتاردَه بوُلِیشنِی یَحشِی بِیلِیشَه دِی.
«يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا مَن يَرْتَدَّ مِنكُمْ عَن دِينِهِ فَسَوْفَ يَأْتِي اللَّهُ بِقَوْمٍ يُحِبُّهُمْ وَيُحِبُّونَهُ، أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْكَافِرِينَ يُجَاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَلَا يَخَافُونَ لَوْمَةَ لَائِمٍ ۚ ذَٰلِكَ فَضْلُ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَن يَشَاءُ ۚ وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ *إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُمْ رَاكِعُونَ *وَمَن يَتَوَلَّ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَالَّذِينَ آمَنُوا فَإِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْغَالِبُونَ»(مائده/54-56)، ) اِی مُؤمِنلَر،[2] سِیزلَرنِینگ اِیچِینگِیزدَه کِیمدَه – کِیم دِینِیدَن قَیتسَه، اَلله باشقَه بِیر قَومنِی کِیلتِیرُورکِی، اَلله اوُلَرنِی یَحشِی کوُرُور، اوُلَر اَلله نِی یَحشِی کوُرُورلَر. اوُلَر مُؤمِنلَرگه خاکسار، کافِرلَرگه اِیسَه قَتتِیق قوُل، بِیران مَلامَتگوُینِی مَلامَتِیدَن قوُرقمَی اَلله یوُلِیدَه کوُرَه شَه دِیگن کِیشِیلَردِیر. بُو اَلله نِینگ فَضلوُ مَرحَمَتِی بوُلِیب، اوُزِی هاحلَه گن کِیشِیلَرگه بِیرُور. اَلله فَضلوُ کَرَمِی کِینگ، بِیلگوُچِیدِیر. ** سِیزلَرنِینگ دوُستِینگِیز فَقَط اَلله اوُنِینگ پَیغَمبَرِی وَ تَعظِیم – تَواضِع قِیلگن حاللَرِیدَه نَمازنِی توُکِیس عَدا اِیتَه دِیگن، زَکاتنِی (حَقدارلَرگه) عَطا اِیتَه دِیگن مُؤمِنلَردِیر. ** کِیمکِی اَلله نِی، اوُنِینگ پَیغَمبَرِینِی وَ مُؤمِنلَرنِی دوُست توُتسَه (نَجات تاپگی)، زِیرا فَقَط اَلله نِینگ گوُرُوهِیگِینَه غالِب بوُلگوُچِیدِیر.
اَلله نِی یوُلِیدَه جِهاد قِیلِیشَه دِی، اوُچِینچِی بِیلگِی، مُستَحکَم توُرِیشَه دِی: يُجَاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَلَا يَخَافُونَ لَوْمَةَ لَائِمٍ هَر قَندَی مَلامَتچِینِی مَلامَتِیدَن قوُرقِیشمَیدِی. ( مُسُلمانلَرنِی آرقَه لَرِیدَن اَیتِیلگن وَ اَیتِیلَه یاتگن مَنَه شوُنچَه یالغانلَردَن. مَنَه شوُندَی مَلامَتلَردَن وَ سُوزلَردَن قوُرقِیشمَیدِی. مَنَه بوُلَر مُؤمِنلَرنِی بِیلگِیلَرِیدِیر. ) ذَٰلِكَ فَضْلُ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَن يَشَاءُ ؛ خُداوَند اوُنِی اوُزِی هاحلَه گن کِیشِیگه عَطا قِیلَه دِی وَ فَراوان فَضلگه اِیگه، آگاه ذاتدِیر. فَقَطگِینَه اَلله وَ پَیغَمبَرِی وَ حوُشوُع وَ حُضُوع بِیلَن نَمازنِی عَدا قِیلَه دِیگن وَ زَکات مالِینِی بِیرَه دِیگن مُؤمِنلَر سِیزلَرنِی دوُستِینگِیز، یارانِینگِیز بوُلِیشَه دِی. کِیمکِی اَلله نِی، پَیغَمبَرنِی وَ مُؤمِنلَرنِی دوُستلِیککَه، یارلِیککَه قَبوُل قِیلسَه اَلله نِی حِزبِیدَن بوُلوُر وَ شُبهَه سِیز اَلله نِی حِزبِی غالِبدِیر. اوُلَرنِی صِیفَتلَرِیگه، بِیلگِیلَرِیگه اِعتِبار بِیرِینگلَر، يُحِبُّهُمْ وَيُحِبُّونَهُ، أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْكَافِرِينَ، يُجَاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَلَا يَخَافُونَ لَوْمَةَ لَائِمٍ.
(دوامی بار……)
[1] ، یعنی این خطاب به همان مؤمنین است که در عصر رسول الله صلی الله علیه وسلم بودند که می گوید الله و رسولش، سپس رسولش به عنوان قانون، برنامه و منهج رسولش؛ نه این که چیزی در کنار الله تعالی باشد نعوذ بالله بلکه رسول ابتدا به عنوان تبیین کننده و روشنگر قرآن و قانون شریعت الله و سپس به عنوان رهبر جامعه ی اسلامی و مجری قانون شریعت الله .
[2]اولین مزیت و مشخصه ی آن ها را بیان می کند يُحِبُّهُمْ وَيُحِبُّونَهُ،