Шайх Абу Хамза хўромий: муқаддамот дарслари / бешинчи дарс:Шаръий душманшиносий (4) шаръий адабиётдаги муртадларни аниқлаш ва муртадларга, уларни жибхасига қандай муносабатда бўлиш
Шайх Абу Хамза хўромий хафизахуллохни аудио тасмасидан ёзиб олинган.
(90- қисм)
Аллох таоло мана шу мўъминларни ўзини нусратидан кейин росулуллох саллаллоху алайхи васалламни қудратманд бўлишига боис бўлган нарса ,деб таништиради. Албатта мана шу мўъминлар бизларни ва мўъминларни то қиёмат кунигача қудратманд бўлишларига сабаб бўлади:
«هُوَ الَّذي أَيَّدَکَ بِنَصْرِهِ وَ بِالْمُؤْمِنينَ» (انفال/62)،
У сизни ўз ёрдами ва мўъминлар билан қувватлантирган ва уларнинг (мўъминларнинг) дилларини бирлаштирган зотдир.
Биродарлар, мана булар бизларнинг қудратимизни абзорлари бўлишади. Мўъминлар, сизларни биродарингиздир,
«إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ»
сизларни биродарларингиз сизни қудратингизни абзори бўлиб, аллох ўзини нусратидан сўнг бу абзорни хаммамизни ихтиёримизга бериб қўйгандир.
Хўп, энди мўъминларни бир қисми хисобланган бизларнинг биродарларимиз хам:
«إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ»،
бизлар мана буларга хам рахм қилишимиз керак, то аллох бизларга хам рахм қилса:
ارْحَمُوا أَهْلَ الْأَرْضِ يَرْحَمْكُمْ أَهْلُ السَّمَاءِ،
улар ушлаб олишган жангни ўрнига ўртада сулх тузишимиз керак, то аллох бизларга хам рахм қилса:
فَأَصْلِحُوا بَيْنَ أَخَوَيْكُمْ وَاتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ.
Улар жангни барпо қилишган, бизлар эса сулхни барпо қилишимиз лозим. Мана бу бизларни вазифаларимиздан бири бўлади, нима учун? То аллох бизларга рахм қилса ва бизлар хам уларга нисбатан рахмли бўлсак,
«رُحَمَاءُ بَيْنَهُمْ»
ва уларга нисбатан
«أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ»
бўлишимиз керак, агарчи улар буни ўрнига жангни танлашган бўлса хам.
Энди, агар мана бу андак даста жохил холатда (гохида андак хам бўлишмайди,балки жуда кўпайиб кетишади) ва нотўғри,ғалат таъвилотлар сабабли муртадларни жибхасига тушиб қолишади ва биз улар билан сухбатлашган пайтимизда ( энди бу жангдан олдин бўладими ё жанг пайтида бўладими ё жангдан сўнг бўладими) улар огох бўлишади ва тавба қилишади; яъни кофир ва муртадларни сафидан мусулмонларни сафига ўтишади, улар мавжуд вазиятда ўзларини хос мазхабларидан ё тафсирларидан бош тортиб сизлар айтаётган бошқа кишини фиқхий тафсирига эргашиб кетишмайди. Улар ўзларини сафларини жудо қилган ва тавба қилган хамда мусулмонлар билан бир йўлга тушган пайтларида; малоикалар хам уларни тавбаларини қабул бўлиши учун дуо қилишади:
ملائکه هم برای پذیرش توبه ی این ها دعا می کنند: رَبَّنَا وَسِعْتَ كُلَّ شَيْءٍ رَّحْمَةً وَعِلْمًا فَاغْفِرْ لِلَّذِينَ تَابُوا وَاتَّبَعُوا سَبِيلَكَ وَقِهِمْ عَذَابَ الْجَحِيمِ.
Мана бу ерда хамма учун тавба сўрашяпти, алохида бир қатламни ажратиб қўйишган эмас:
فَاغْفِرْ لِلَّذِينَ تَابُوا وَاتَّبَعُوا سَبِيلَكَ.
Мана бу муқаддима ва кўз-қараш билан бугунги дарсимизга йўналамиз ва унда ўзларига ва бошқа мусулмонларга зулм қилган мўъминлардан бўлган мана бу дастага муносабат билдириш равишини ўрганамиз, бизлар биродар бўлганимиз ,динимиз ва мана бу биродарчиликни қудратбахш самараси ва қиёматимиздан қўрққанлигимиз сабабли уларга ёрдам беришимиз керак. Уларга қандай ёрдам берсак бўлади? Улар узиб қўйишган нарсани бир вазифа сифатида қайтадан боғлашларига ёрдам беришимиз лозим:
وَالَّذِینَ یَصِلُونَ مَا أَمَرَ اللّهُ بِهِ أَن یُوصَلَ وَیَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ وَیَخَافُونَ سُوءَ الحِسَابِ(رعد/ ۲۱)،
Улар аллох боғланишга буюрган нарсаларни (яъни, қариндош-уруғлар билан алоқани) боғлайдилар. Парвардигорларидан қўрқадилар ва оғир хисоб-китобга дучор бўлишдан қўрқиб, (доим чиройли амаллари қилишга интиладилар).
Шу сабабли хам, хар қандай далилга кўра улар жохил холатда узиб қўйган нарсаларни бир-биримизни ёрдамимизда боғлашга харакат қиламиз ва уларни яна қайтадан мусулмонларни сафига, мусулмонларни жамиятига қайтарамиз ва уларни ёрдами билан ўзимизга хам яна қайтадан қудрат берамиз ва уларга хам қудрат бағишлаймиз.
Шунингдек ўтган дарсларимизда айтиб ўтганимиздек, мунофиқ ва секулярзадалар ўзлари эга бўлган барча жохилиятлари,хуник ва пасткаш сифатларига қарамасдан, фақатгина мусулмонлар ва исломий хукумат заиф бўлган пайтларида ўзларини намоён қилишади ва ошкор бўлишади, ўзларини ошкора ортга қайтишлари билан бирга исмларини хам ўзгартиришади ва биз уларга муртадлар унвонини қўямиз. Улар мусулмонларни сафини баробарида ошкора сафга туришади ва мусулмонларни қаршисида ошкора жибха ташкил қилишади. Аммо мана бу ошкор шахслар вохид ақидага эга эмаслар.
(давоми бор……)