Дарсхойи муқаддамотий / дарси панжум.Душманшиносийи шаръий (3) шиносойи ижмолий ва равиши бархурд бо куффори пинхони дохилий ё мунофиқин ва секулярзодахо
Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид : Абу Хамза мухожир хўромий.
(87- қисмат)
Дарсимон дар мовриди шиносойи ва чигунаги бархурд бо душманони дохилийки тахти унвони куффори пинхони дохилий ва мунофиқин ва секулярзадахо ба он пардохтемро ба поён мерасонем ва суроғи чанд суъоли марбут ба дарсимон меравем . Иншааллох .
Суъоли аввал : мунофиқин ва секулярзадахо чигуна ба рахбарият зулм мекунанд?
Бо итоат накардан аз рахбариятики аз тариқи шўро интихоб шуда ва бояд аз он итоат шавад. Вақтики итоат намекунанд ба чанин рахбарияти зулм мекунанд. Бо рох андохтан жанги равоний алайхи рахбарият ва зери мажмуъахои у ба у зулм мекунанд, бо коршикани ва фарор аз қонуни шариати аллох ба у зулм мекунанд, бо ижоди фасод ва табохи дар жомеъайики вай масъули онхост ба у зулм мекунанд. Мухимтарин чизики иддаи мутаважжих нестанд ин астки рахбариятики дар чанин жойгохи қарор дорад дар воқеъ манобеъи шаръийро мутаносиб бо вазъи мовжуди муслимин ироа медихад ва мухолифат бо чанин рахбариятики худиш хам тахти назорати шўрост дар воқеъ мухолифат кардан бо татбиқи қонуни шариати аллох махсуб мешавад ва самъи ва тоатро куллан зери суъол мебарад. Муслимин ингуна ба рахбарияти хукумати исломий зулм мекунанд. Алъон ин муслимин дигар хар кудом ( хатто хамон секулярзадахо хам гуфтемки жузъи муслимин хисоб мекунем) мажмуъан бо чанин корхои ба рахбарият зулм мекунанд.
Суъоли дувум : чигуна қуръон барои кофарон хасорат ба бор меоварад ба мо гуфтандки барои хамма рахмат аст аммо барои мўъминин шифо мешавад. Магар қуръон метавонад барои каси боиси хасорат шавад ,ин дуруст аст ?
Ин қуръон дар асл худал линнас аст хидояти барои хаммаи мардум ва инсонхост. Аммо иддаи аз мардум ин хидоятро намепазиранд ва танхо барои дастаики онро пазирофтанд корои дорад ва мешавад худал лилмуттақин. Дуруст аст? Дар инжо мерасем ба жавоби суъоли шумоки чун аллох фикр кунам қаблан ояро хидматитон зикр карда будам :
«وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاءٌ وَرَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِينَ ۙ وَلَا يَزِيدُ الظَّالِمِينَ إِلَّا خَسَارًا»
Яъни хам шифои амрози ақидатий ва даруний аст ва хам шифои беморихои ноханжорихои зиндаги зохирий инсонхост. Чун ин дин хам барои идораи даруни инсон нозил шуда ва хам барои идораи зиндаги зохирий ва дунёвий инсонхо . Вақти меояд дигар каси ба нохақ кушта намешавад, зинда ба гур намешавад, пулхоишро бар асари қимор аз даст намедихад, бандаи абди монанди худиш намешавад ва озод мешавад. Ингуна ноханжорихои зиндаги зохирий инсонхо хам аз бейн меравад.
«أطعمهم من جوع و آمنهم من خوف»
Меоварад ва бо фарохам кардани ин заминахо
«فلیعبدوا ربّ هذا البیت»
Ро тахаққуқ мебахшадки хамма ин корхо барои ин астки ибодат барои аллох шавадки тамоми қавонин ва барномахои зиндаги инсонро шомил мешавад :
«إنَّ صَلاتی و نُسُکی و محیای و مماتی لله رب العالمین.
Нуктаи дигар инки баъди аз инки шифо медихад рахмат хам хаст. Рахмат хам баъди аз хуб ва маваддат нуқтаи такомули ин раванд аст ва мухаббат ва бахшиши аст ек жониба ,билоаваз ва мажжоний. Он хам барои чи касони ? барои мўъминин.
«ولقد جئناهم فصلنه علی علم هدیً و رحمةً لقومٍ یؤمنون».
Аммо дар аваз барои золимин,коркарди он хасорат задан ба онхост на шифо ва на рахмати дар онхост.
Хуб алъон мумкин бароят суъол шавадки чигуна хасорат мезананд? Масалан нақшаи дуздихоро фош мекунад хамон турики нақшахо ва даруни фосид ва аъмоли зиён бори мунофиқин ва секулярзадахоро фош мекунад ва лўв медихад. Хуб ,ин яъни хасорат ба дуздихо ва секулярзадахо. Ё хамин қуръон руз ба руз боиси пешрафт ва тараққийи муслимин мешавад агар ба он амал кунанд ва қудратмандтар мешаванд.Хуб ,қудрат барои муслимин яъни хасорат задан ба золимин ва бахусус бар хасрат ва уқдахои даруний секулярзадахо ва мунофиқин изофа кардани
«فی قلوبهم مرضٌ فزادهم الله مرضاً».
Ин хам хасорат задан ба онхост ва мисолхои зиёдий хастанд. Ё масалан вақтики дастур ба жиход алайхи золимин дода мешавад ва дастишон аз чоповул ба мол ва номуси мардум кутох мешавад.
Дар кул,қонуни шариати аллох барои золимин мусибат аст,барои ек дузд хасорат аст,барои ек шаробхур ва хамжинсбоз хасорат аст, боз барои қотил хам хасорат аст,барои кулли мужримин хасорат аст. Дар кул ,дар мовриди қуръон ва қонуни шариати аллох метавон гуфт : хам барои рух ва равони золимин хасорат аст хамон уқдаи даруний ,хасрат ,хасад ва ……..ро дар онхо зиёд мекунад ва хам барои қиёмати онхо хасорат аст.Дар қиёмат хам аз инки дар дунё иқомаи хужжа шуданд ва сарпичи карданд боз хам бояд хасорат бидиханд.
Ба хамин далил астки мебинем дар дунё иддаи ба шиддат бо татбиқи ин қонун дар зиндаги дунёвий инсонхо мухолифат мекунанд.Замоники ек секуляр ё секулярзадаро дидемки бо қонуни шариати аллох мухолифат мекунад ва аз секуляризм ва демокраси секуляристхо химоят мекунад шак накунидки золими астки аз татбиқи қонуни шариати аллох метарсад, ва агар қонуни шариати аллох татбиқ шавад ва агар қонуни қуръон татбиқ шавад у хасорат мебинад. Барои хамин мехохад жилови хасорати худишро хаддиақал дар дунё бигирад. Ин шахс ё худиш дузд аст ё қотил ва фохишагар ё жосус, хоин ва мужрим аст ё каси астки тарафдори инхост. Дар инжо ба ин хам ишора кунамки бархалофи суъоли шумо аллох таоло нафармудаки фақат барои кофарон хасорат ба бор меоварад балки , каламаи золиминро ба кор бурда ва ин золим метавонад хам мусалмон бошад ва хам кофар ва ғейри мусалмон.
(идома дорад…….)