Душманшиносийи шаръий ( 4) шиносоийи муртад дар адабиёти шаръий ва чигунагийи бархурд бо мутаддин ва жибхайи муртаддин.
Дарсхойи муқаддамотий / дарси панжум :
Душманшиносийи шаръий ( 4) шиносоийи муртад дар адабиёти шаръий ва чигунагийи бархурд бо мутаддин ва жибхайи муртаддин.
Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид : Абу Хамза мухожир хўромий.
- қисмат-1)
Бисмиллах валхамдулиллах.
Ба рости хамд ва сипос танхо лойиқи худост уро шукр мегуем ва аз у дархости кўмак ва омурзиш мекунем ,ва панох мебарем ба худо аз шурури нафсхойимон ва аз бадихойи аъмолимон ,хар касики худо уро хидоят кунад хеч каси наметавонад уро гумрох кунад ва хар касики худо уро гумрох намояд хеч каси наметавонад уро хидоят дихад ва шаходат медихамки хеч илохи бар хаққи бу жузъ аллох нестки танхо ва бешарик аст, ва шаходат медихамки Мухаммад банда ва фристодайи уст.”
“эй касоники иймон овардаид ончунонки шойиста аст, аз худо битарсид ва намирид магар онки мусалмон бошид”.
” эй мардумон аз (хашми ) парвардигоритон бипархезид, парвардигорики шуморо аз ек инсон биёфарид ва (сипас ) хамсаришро аз новъи у офарид ва аз он ду нафар мардон ва занон фаровони мунташир сохт. Ва аз (хашми ) худойи бипархезидки хамдигарро биду сўганд медихид, ва бипархезид аз инки пейванди хешовандиро гусихта дорид зеро бегумон худованд муроқиби шумост.”
“Эй мўъминон аз худо битарсид ва сухани хақ ва дуруст бигуйид.Дар натижа худо ( тўвфиқи хейритон медихад ва ) аъмолитонро шойиста мегардонад ва гунохонитонро мебахшояд . Аслан хар каси аз худо ва пайғамбариш фармонбурдори кунад ,қатъан ба пирузий ва комёбий бузурги даст меёбад”.
Аммо баъад:росттарин сухан ,китоби худо ва бехтарин равиш,равиши Мухаммад саллаллоху алайхи васаллам аст,ва бадтарин умур нововари дар дин аст,ва хар тоза пейдо шудайи дар дин,бидъат;ва хар бидъати гумрохий ва хар гумрохий дар оташ аст.
Ассаламу алайкум ва рохматуллохи ва барокатух.
Имруз ва дар идомаи дарсхои муқаддамотий ,аз дарси панжум дар мовриди душманшиноси шаръий ба бахши чохоруми ин дарс мерасемки дар он ба шиносоий муртаддин дар адабиёти шаръий ва чигунагийи бархурд бо жибхайи муртаддин бар асоси шариати аллох мепардозем, иншааллох.
Аллох таоло дар сураи муддассир зимни баёни ахволи ахли тўвхид ва куффор дар дунё ва қиёмат мефармояд:
إِنَّهَا لَإِحْدَى الْكُبَرِ* نَذِيرًا لِّلْبَشَرِ* لِمَن شَاءَ مِنكُمْ أَن يَتَقَدَّمَ أَوْ يَتَأَخَّرَ*كُلُّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ رَهِينَةٌ* إِلَّا أَصْحَابَ الْيَمِينِ* فِي جَنَّاتٍ يَتَسَاءَلُونَ* عَنِ الْمُجْرِمِينَ* مَا سَلَكَكُمْ فِي سَقَرَ* قَالُوا لَمْ نَكُ مِنَ الْمُصَلِّينَ (مدثر/35-43)،
Дўзах, балойи ,аз балохои бузург аст. Василаи бим додани инсонхо аст. Барои касони аз шумоки мехоханд пеш бираванд, ва ё касоники мехоханд ақаб бикашанд ,хар каси дар баробари корхоики карда аст геругон мешавад, магар ёрони самти рости . Онон дар боғхои бехишт ба сар мебаранд ва аз мужримини мепурсанд чи чизхои шуморо ба дўзах кашонда ва бидон андохта аст? Мегуянд : дар замраи намозгузорон набудаем.
Бақияйи ин гуфтагуро метавонид худитон дар ин сура ва бақияйи сурахо бихунид ва бақияйи сифоти ин мужриминро мутаважжих шавид.
Дар инжо мухим ин астки ,аллох таоло масалаи пеш рафт ва ақаб каширо дар мовриди ду гурухи комилан мутамойиз матрах мекунад:
«لِمَن شَاءَ مِنكُمْ أَن يَتَقَدَّمَ أَوْ يَتَأَخَّرَ»،
Ононки пеш рафтанд касони хастандки ахли хидоят ва ахли бехиштанд ва бо усоми чун : аллазина аману ,асхабул ямин ном бурда мешаванд.
(идома дорад…….)