Дарсхойи муқаддамотий / дарси панжум : Душманшиносийи шаръий ( 4) шиносоийи муртад дар адабиёти шаръий ва чигунагийи бархурд бо мутаддин ва жибхайи муртаддин.
Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид : Абу Хамза мухожир хўромий.
(13- қисмат)
Аллох таоло дар ин моврид,ошкоро хашдор медихад ва ин жанги равонийро ба унвони ек хатари гушзад мекунад :
«وَقَالَتْ طَائِفَةٌ مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ آمِنُوا بِالَّذِي أُنْزِلَ عَلَى الَّذِينَ آمَنُوا وَجْهَ النَّهَارِ وَاكْفُرُوا آخِرَهُ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ» (آل عمران/72)،
Жамъи аз ахли китоб гуфтанд: бидончи бар мусалмонон нозил шуда аст, дар оғози рузи иймон биёварид ва дар поёни руз бидон кофар шавид ,то шояд ( аз қуръон пейравий накунанд ва аз он ) баргарданд. Инхо худишон хориж аз доираи ислом хастанд.
«لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ»
Токтики аст барои инки мусалмонон баргарданд, инхоро ба унвони ек бози ва абзор дар назар гирифтанд.
«لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ»
То шояд мусалмонон баргарданд. Мусалмононироки ин хамма жилов омаданд инхоро баргардонанд ва мисли худишон кофар бикунанд.
Ин сенориойи жихати ижоди жанги равоний ва нармий астки хам акнун хам барои аз бейн бурдани вахдати диний муслимин ,ижоди тафарруқ ва парокандаги бештар дар миёни муслимин ,тафарруқ ва чанд дастаги ақидатий ва фикрий ,ижоди харж ва маржи диний ва бадбиний нисбат ба дини ислом ва қонуни шариати аллох дар холи ижрост, ва ба шевахои мухталиф ва аз конолхои мухталиф идора мешавад ва идома дорад. Чизи нестки бигуем мунқотиъ шуда бошад. Ин равиши астки душманон саъй мекунанд дар миёни муслимин тафарруқ ва чанд дастаги ба вужуд биёваранд. Инхо мехоханд аз тариқи ин сенориохо ва нақш бози карданхо ба вахдати муслимин зарба бизананд ва боиси фашал ва рехтани убухати муслимин назди душманонишон шаванд.
Нуктаи жолиби ин ислом овардан ва муртад шудани паёпей куффори ахли китоб ,мушрикин ва секуляристхоики харфи инхоро гуш медодан ва ислом меоварданд ва баъад кофар мешудад ин астки хукумати исломий росулуллох саллаллоху алайхи васаллам бо тамоми қудрат ва тамкиники дошт боз хукми муртаддинро бар ин шахривандони жомеъайи исломий татбиқ намедихад ва бозихои ононро бо ровшангари,жанги равоний ва нарм ва махал нагузоштан ва ба онхо ва ахамият надодан жавоб медихад. Аслан аз чанин чизики онхо анжом медиханд масхараш меояд. Чиро ? Чун ,инхо аслан харакати накарданд ва ба жилов наёмаданд балки , саржойишон буданд ва тикон нахурданд пас баргашти хам дар кор набуда аст. Инхо худишонро масхара карданд. Аммо нуктаи зарифи ин сенорио ин астки собит шавадки инхо аслан харакати накарданд ва аслан тикон нахурданд ва ба жилов нарафтанд ва сарижойишон собит хастанд ва инхоики мегуянд мо аз ек жойи дигари бармегардем дуруғ мегуянд. Ба хамма собит шавадки инхо дуруғ мегуянд инхо аслан тикон нахурданд ва сафари накарданд то иддао дошта бошандки мо баргаштем ,ту аслан нарафти то баргарди.
Хуб ,нуктаи дигарики дар ин робита метавон ишора кард ангизахои касони астки воқеан муртад шуданд на инки мисли инхо бози дарбиёваранд мисли ин масхарахо. Ангизахои касоники воқеан муртад шуданд. Бояд бифахмем дақиқан ангизахои онхо чист ?
Ангизахои онхо дақиқан хамон ангизахои мутанаввиъ ва далоили астки дар дарси қаблий дар мовриди шиносоий мунофиқин ва секулярзадахо ба он ишора кардем. Мисли ангизахои фардий – равоний , ангизахои ижтимоий – сиёсий ва ангизахои иқтисодий ,фархангий ва ғейрихки лозим намебинем дар инжо дубора ба онхо ишора кунем ва аз дустони жадид даъват мекунам ба дарси қаблий мурожаъа намоянд то дақиқан бифахманд ангизахои муртаддин аз иртидодишон чи чизи метавон бошад. Албатта ,оддий астки ангизахои дорудастаи мунофиқин бо муртаддин еки бошад ; чун ,муртаддин шикли такомул ёфтаи хамон мунофиқин ва секулярзадахо хастанд. Муртаддин ,мунофиқин ва секулярзадахои хастандки аз жойи ба жойи дигари тағйири макон доданд, аз ек қатор ,савори ек қатори дигари шуданд ва ин тағйири масир мохияти онхоро тағйир надода аст. Барои хамин астки шинохти мохияти даруний ва рафторий онхо дар қуръон ва суннати сахих яъни огохи бар вазъи мовжуди онхо ва чигунаги бархурд бо онхо дар замони хол.
Барои хамин бояд диққат шавадки бахсхои мо аз жумла мовзуоти ақидатий – торихий астки коркардхои сиёсий – ижтимоий барои танзими равобити фардий – ижтимоий ва жавомеъи исломий дар бардорад ва аз жумла мавориди астки торихро ба имруз меоварад, ин нуктаи хийли мухимми аст. Бо шинохти ончики аз сифоти инхо дар манобеъи шаръий омада , мо торихи онхоро дар қуръон ва дар қуруни гузашта ба имруз меоварем ва хамчун ек абзор аз он истефода мекунем. Ин еки аз далоили ахамият ва зарурати бахсхои астки мо дар пеш гирифтаем.
(идома дорад…….)