Дарсхойи муқаддамотий / дарси панжум : Душманшиносийи шаръий ( 4) шиносоийи муртад дар адабиёти шаръий ва чигунагийи бархурд бо мутаддин ва жибхайи муртаддин.
Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид : Абу Хамза мухожир хўромий.
(17- қисмат)
Яъни агар касиро ба иттихоми бигиранд ва ба у бигуяндки ту секуляр ,кумала ,демократ ,пекака, яхудий,насроний ва ғейрих хасти ва ин шахс инкор кард , мо харфи уро қабул мекунем ва мегуем рост мегуяд ва узришро мепазирем ; хар чандки уро жузви дорудастаи мунофиқин ва секулярзадахо бидонем, ва дар дуруғгуйи ,риёкори ,қасамхури ва соири мафосиди у хам шак надошта бошем. Аммо ,боз узри уро қабул мекунем ва харфи уро рост медонем . Чиро?
Чун дар ин заминайи мушаххас ва маълум танхо ек бор узри каси пазирофта мешавад, ва агар хамон журми мушаххас ва маълумики боиси иртидод мешавадро амдан ва бо мейли худиш дубора такрор кард дигар узри у пазирофта намешавад. Илова бар ин ,чанин шахси барои мо мажхул аст ва хануз сафи худишро аз муслимин жудо накарда ва худишро мусалмони тобеъи кулли қавонини шариати аллох медонад.
2 – дувумин моврид барои собит кардани журми шахс ,гувохи ва шаходат ё хамон бинахои шаръий хастандки бар асоси далоил ва мадорики шаръийки хаддиақал тавассути ду инсони одил мовриди пазириши шаръ ироя мешаванд, ба унвони мовриди жихати исботи журм аз он истефода мешавадки ; ин ду инсони одил хам бояд мовриди пазириши шаръ бошанд.
Яъни агар ду инсони одил бо шароити хоссики шариат таъйин карда ва бо далоил ва бинахои шаръий шаходат доданд ва гуфтандки фалоний яхудий ,насроний ,секулярист ,мажус ва ғейрих шуда , ё фалон гуфтор ё амалиро муртакиб шуда, ин хам мешавад еки аз абзорхои исботи журми шахс. Холо ,агар иқрори шахс ва ё шавохид ва мадорик нишон медихандки ин шахс секуляр шуда , хамин кофий астки иртикоби чанин журмиро собит кунем хамчунонки гуфтем масалаи иртидод дар худуд матрах мешавад. Мисли қатл ,дузди ,зино ва соири худуд ,исботи чанин журми ба хамон шева ё бояд бар асоси иқрори худи шахси мужрим собит шавад ё далоил ва шаходати шухуд инро собит кунанд. Ғейри аз ин ,рохи севуми барои исботи журми ин шахс аз он истефода мешавад.
3 – севумин моврид барои собит кардани журми шахс,истифоза ё шойе шудан ва машхур шудан дар миёни мардум аст,турики ба андозаи машхур бошадки жойи барои инкор боқий намонда бошад. Мисли инки қози Мухаммад бунёнгузори аввалин хизби секуляр ва муртади Курдистон астки тахти унвони хизби демократ онро дуруст кард. Мумкин аст каси харгиз уро надида бошад ё хатто дар жойи хам нахонда бошад аммо , ба воситаи шухрат тавониста қабул кунадки қози Мухаммад вужуд дошта ва ин шахс,бунёнгузори аввалин хизби муртади Курдистон аст.
Хуб,то инжо тухматики ба шахси зада шударо собит кардем,яъни ё худиш иқрор карда ё шохидон бо далоилишон онро собит карданд ё бейни мардум машхур шуда ва собит шуда, ва шахс ба он иқрор карда аст.Чизхо ва шойеотики хаст ва шохидини гуфтанд.Агар шахс гувохи диханда ё касоники гувохи додандро ба хамрохи хамин шойеотики дар дохили мардум хастанд агар ин шахс биёяд ва инхоро инкор кунад мо хам харфи уро мепазирем. Қаблан хам арз кардем харфи уро мепазирем. Далили ин хукм ,такзиби шохидони одил нест; балки далилиш ин астки инкори иртидод тавассути шахс,тўвба ва ружуъ ба дини ислом махсуб мешавад. Яъни вақтики ин шахс хамма чизро инкор мекунад ба ин маъно астки у тўвба карда ва мисли тўвба аз вай пазирофта мешавад.
Инкор ,ба ин маъно астки шахс воқеиятро медонад ва дар он шак ва тардиди надорад аммо , бо ин вужуд онро рад мекунад ва ба истелох зери он мезанад, яъни аслан дар он тардид надорад ва медонад воқеият чист аммо онро инкор мекунад. Қоидаи мо дар мовриди мусалмон ,хусни зон ва гиройиш ба тафсири масоил ба самти ва суйи хуби барои мусалмон ва овардани узр барои уст то онжойики имкон дошта бошад. Барои хамин ,ин инкори мусалмонро ин тури ба нафъи мусалмон тафсир мекунемки ин инкор новъи тўвба аст ва шахс тўвба карда аст.
Аммо ,агар хамин корро ек кофар дар баробари воқеиятхои ислом анжом дихад, мегуем ин шахси кофар дар инод ва лажбози офтода ва бо вужуди яқин ба хаққонияти қонуни шариати аллох ва дини ислом аммо , онро инкор мекунанд.
«وَجَحَدُوا بِها وَاسْتَیقَنَتْها أنْفُسُهُمْ» (نمل/14)
Агар ек кофар дучори инкор ,лажбози ва жухуд шавад мо наметавонем кори барои ин шахси лажбоз бикунем ва танхо уро рахо мекунем.
Ин инкор тавассути ек мусалмон ё тавассути ек кофар дар умури астки даруний буда ва пинхон хастанд, ва мо дар дунё барои бори аввал дар журми мушаххас ва маълум марбут ба иртидод метавонем мусалмонро ба далили жахли шахс ба тўвба тафсир кунем, аммо бори дувумки хамин журми маълум ва мушаххасро муртакиб шавад дигар узри надорад,балки огохона ва амдий ва ба мейли худ муртакиби чанин журми шуда ва инкори он наметавонад дар ин журми мушаххасики муртакиби он шуда буд суди барояш дошта бошад.
(идома дорад……)