Дарсхойи муқаддамотий / дарси панжум : Душманшиносийи шаръий ( 4) шиносоийи муртад дар адабиёти шаръий ва чигунагийи бархурд бо мутаддин ва жибхайи муртаддин.
Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид : Абу Хамза мухожир хўромий.
(44- қисмат)
Росулуллох саллаллоху алайхи васаллам мефармоянд:
“أنتُم شُهَدَاءُ الله في الأرض فمن شَهِدَ له عُمُومُ المؤمنين بالخيرِ كان مِن أهل الخير، ومَن شُهِدَ له بالشَّرِّ كان مِن أهل الشَّرِّ”.
Яъни шумо шохид ва гувохи аллох бар руйи замин хастид. Замоники назди умуми мўъминин собит шуда фалоний одами хуби аст ту хам бояд бигуйи хуб аст ва агар умуми мўъминин шохидий медоданд ва собит шудаки одами бади аст ва ахли шар, ту хам бояд бигуйи одами шарри аст. Шохиди аллох дар руйи замин хасти
«أنتُم شُهَدَاءُ الله في الأرض»
Дар хадиси дигари хам росулуллох саллаллоху алайхи васаллам мефармоянд :
” وَاشْهَدُوا عَلَى الْمُحْسِنِ بِأَنَّهُ مُحْسِنٌ، وَعَلَى الْمُسِيءِ بِأَنَّهُ مُسِيءٌ”
Шохидий бидихид бар инсони никукорки никукор аст, ва бар инсони бадкор хам шохидий бидихидки бадкор аст.
Хеч шарри ва хеч бади бадтар аз куфр вужуд надорад, ва бояд хавосит бошад бо кофар донистани кофар ва куфр ба тоғут,илова бар онки ба ақидаи худит хидмат мекуни бо шаходат ба кофар будани ек кофар ба жомеъа хам хидмат мекуни. Ту замоники бути секуляристхойи махаллий мантақайи курдистон қози Мухаммад муртад,бунёнгузори аввалин хизби иртидодий дар курдистон ва ужалон,мусайламаи каззоби феълий курдхоро кофар немедони ва ё хатто сукут мекуни дар ин сурат, ба чи каси хидмат мекуни? Ба шайтон ва хифзи бутхо ва фарогир шудани бештари жараёни иртидоди умумийки боиси парастиши бештари ин бутхо ,гиройиш ба дини секуляризм ва ривожи анвоъи мафосиди ақидатий,рафторий ва ахлоқий дар миёни муслимин кўмак мекуни? Ё ба қонуни шариати аллох ва гиройиши бештар муслимин ба қонуни шариати аллох ?
Куфр ба ин бутхо ва шикастани ин бутхо илова бар онки бахши аз ақидаи хар мусалмониро шомил мешавад хаққи ижтимоий аст, хаққи фарзандон ва атрофиёни ту ва хаққи ояндагон мебошад. Ин вазифаи тустки дар корномаи худ бинависи ва битавони ба хар шевайи шуда жилови жараёни касиф,палид ва чиркин иртидодро дар миёни мардум бигири. Бояд бигуйики чиркин ва касиф аст, олуда аст то мардум бидонанд бо чи чизи сар ва калла мезананд. Ин мойе чист?
Ин хам мисли руза ,закот ва жиход,дорои муқаддамотий астки бояд риоят шаванд… мухимтарин муқаддамот ин астки бояд дар мовриди он илм дошта боши:
:«فَاعْلَمْ أَنَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا اللَّهُ».
Диққат кардид аллох таоло дар ” ла илаха иллаллох ” мегуяд ” фаълам”. Аллох таоло ба хамон андозаики лозим аст ба ту илм додаки бифахми куффори яхудий, насроний ,мажус ,соибий ва секуляристхо кудомхо хастанд ва онхоро кофар бидони хамин бароят кофий аст. Дар мовриди масоили рези дигар агар илм надори набояд риск куни:
«وَلَا تَقْفُ مَا لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ ۚ إِنَّ السَّمْعَ وَالْبَصَرَ وَالْفُؤَادَ كُلُّ أُولَـٰئِكَ كَانَ عَنْهُ مَسْئُولًا» (اسراء/36).
Дар суратики илми комил ,дақиқ ва яқиний надори сукут бароят хеч хатари надорад, ва аллох бештар аз вусъати ту ва бештар аз илми ту аз ту чизи намехохад:
«لا يُكَلِّفُ اللَّهُ نَفسًا إِلّا وُسعَها»
Пас,адойи уламоро дар наёвар, сукут кун, ва агар илми надори руйи иймонит шарт банди,қимор ва риск накун. Чун ,росулуллох саллаллоху алайхи васаллам мефармояд :
“إِذَا كَفَّرَ الرَّجُلُ أَخَاهُ فَقَدْ بَاءَ بِهَا أَحَدُهُمَا»،
Хар касики ба бародари худ бигуяд эй кофар, дар он сурат ба еки аз онхо бармегардад. Ё мефармояд :
: “أَيُّمَا رَجُلٍ قَالَ لِأَخِيهِ يَاكَافِرُ فَقَدْ بَاءَ بِهَا أَحَدُهُمَا إِنْ كَانَ كَمَا قَالَ، وَإِلَّا رَجَعَتْ عَلَيْهِ.
Пас,хавосит бошад агар он мусалмон ба сурати яқиний кофар нашуда буд, ва танхо ек зарра шак дар мовриди кофар буданиш вужуд дошт куфр ба худит бармегардад, ва мисли ин мемонадки гуфта боши худам кофарам, ва ин хатарноктарин журм ва зулми астки шахс дар хаққи худиш муртакиб мешавад.
Журми ин шахс бисёр бадтар аз журми шахси мусалмони астки шароб мехурад,дузди мекунад, моли мардумро мехурад,зино мекунад ,ғийбат мекунад ва соири гунохони кабираро анжом медихад ва медонад инхо харом хастанд. Хаддиақал ин астки шахс бо ин журмхоики медонад хароманд аммо инхоро анжом медихад кофар намешавад ва суди хам дар дунё ба у мерасад,аммо бечораики аз руйи химоқат ва кина ,аксаран аз руйи кина касиро бидуни яқин такфир мекунад, дар воқеъ худишро такфир мекунад, ва хеч лаззати хам дар дунё бу у намерасад. Ба назари шумо каси хаст то ин андоза ба дунё ва қиёмати худиш зулм кунад? Каси хастки то ин андоза ба худиш ахамият надихад? Худишро залил,паст ва ночиз бидонанд? Қатъан чанин инсони вужуд надорад.
Чун куффори ошкор хам хаддиақалиш ин астки дар дунё аз лаззатхои жисмоний бархурдор мешаванд, аммо журми ин бечора ба нахви астки хеч лаззати дунёвий хам барояш надорад ғейри аз аъсоб хурдкуни, ошуфтагихои даруний ва рафторий набошад. Дуздики дуздий мекунад дар ин дунё чизи ба у мерасадки метавонад дар ин дунё аз он истефода кунад аммо, ин бечора ғейри аз осиб ва зарар хеч чизи ба у намерасад? Дустон, чи чизи ба у мерасад? Хеч чизи.
(идома дорад……..)