Дарсхойи муқаддамотий / дарси панжум : Душманшиносийи шаръий ( 4) шиносоийи муртад дар адабиёти шаръий ва чигунагийи бархурд бо мутаддин ва жибхайи муртаддин
Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид : Абу Хамза мухожир хўромий.
(93- қисмат)
Тасаввур кунидки дар миёни мухожирини хабаша Абдуллох бин Убай, у ва касоники мисли у буданд, дар Мадина мушаххас будки инхо ибтидо изхори ислом карданд ва баъадхо кофар буданишон тавассути аллох мушаххас шуда буд. Муртад шуда буданд ин новъи иртидод аст. Ё теъдоди аз яхудиён барои тазъиф ва мубораза бо муслимин ибтидо иймон меоворданд ва дубора муртад мешуданд аммо , боз мебинем хукми иртидод бар хеч кудом аз онхо ижро намешавад. Хар чандки хукумати исломий ,рахбарияти муваххид ва қотиъи хам вужуд дорад. Аммо, дар баробар мебинемки дастури қатли Усамо духтари Марвон зани шоир ва яхудий сокини Мадина будро содир мекунад ва еки аз муслимин уро мекушад. Ба хамин шева , дастури қатли чанд мовриди дигар хам содир мешавад.
Ё дар жараёни фатхи Макка бо онки росулуллох саллаллоху алайхи васаллам хукми қатли теъдоди аз секуляристхо ва муртаддинро бо исм ва ановини мушаххас содир мекунад, ва онхоро махдуруд дам эълом менамояд хар чандки хатто зери пардаи каъба хам пейдо шаванд, аммо мебинемки еки аз ин махдуруд дамхо ба номи Абдуллох бин Саъад бин Аби Сурахки қаблан аз мухожирин ва котибони вахий буд аммо муртад шуда ва ба Макка баргашта буд ва онхамма жанги равоний алайхи росулуллох саллаллоху алайхи васаллам ва қуръон рох андохта буд ва онхамма ба тахқири дини аллох ва муслимин пардохта буд аммо, Усмон ибни Аффон розиаллоху анху аз росулуллох саллаллоху алайхи васаллам барояш омон хост ва тавассути рахбарият бахшида шуд. Нигох кунид, мехохад чи чизиро ба мо бигуяд? Ва ривоятхои машхур дигарики вужуд доранд.
Мехохад бигуяд бо онки худудро имом ё намояндагони рахбари хукумати исломийки маъмулан дастгохи қазоий исломий аст бо тейи марохили хосси қазоий ба мархалайи ижро дармеоваранд, диққат кунид, аммо вазъи мовжуди замоний ва маконий довлати исломий ва ташхиси рахбарият харфи аввалро мезанад. Ин хийли мухим аст. Медонемки худудро имом ё намояндагони рахбари хукумати исломийки маъмулан дастгохи қазоий хастанд бо он марохили хосси қазоий ба ижро дар меоваранд аммо ,вазъи мовжуди замоний ва маконий довлати исломий ва ташхиси рахбарият харфи аввалро мезанад.
Дар жараёни фатхи Макка ва баъди аз афви умумий, росулуллох саллаллоху алайхи васаллам дастури қатли чохор нафарроки ба журми иртидод тахти таъқиб буданд содир мекунад:
«اقْتُلُوهُمْ، وَإِنْ وَجَدْتُمُوهُمْ مُتَعَلِّقِينَ بِأَسْتَارِ الْكَعْبَةِ»،
Ин чохор нафарро бикушид, ва лавки худишонро ба пардаи каъба овизон карда бошанд.
Возих аст,хийли возих аст, дар инжо фақат росулуллох саллаллоху алайхи васаллам ва пас аз у танхо рахбариятики аз тариқи шўрои хал ва ақди он махал,интихоб шуда шойистаги дастури тахкими шариати аллохро дорад. Чун, у бештар аз так так афроди жомеъа ва хатто гуруххо,аз тариқи конолхои мухталиф бо вазъи мовжуди жомеъа ва фазои атроф ва фазои бейнал милалий ошнойи ва шинохт дорад ва масолих ва мафосидро бехтар ва мутмаинтар ташхис медихад. Ба чанин холати дар истелох мегуянд даъватро бо басират ба пеш мебарад. Хийли мухим аст, даъватро бо басират ба пеш мебарад.
Рахбарий марказий ба унвони пойгохи устувор ,зарурати гуриз нопазири жомеъайи исломий барои харакат ба жилов ва эъмоли қудрати қонуни шариати аллох дар жомеъа астки екпорчаги сиёсий муслимин ва харакати озодбахши исломро тазмин мекунад. Бале, рахбарияти марказий чанин пойгохи устувор ва бузургиро дорад ва зарурати гуриз нопазир жомеъайи исломий аст, зарурати гуриз нопазир жомеъайи исломий барои харакат ба жилов аст, зарурати гуриз нопазир жомеъайи исломий барои эъмоли қудрати қонуни шариати аллох дар жомеъа аст. Чанин рахбарияти астки екпорчаги сиёсий муслимин ва харакати озодбахши исломро тазмин мекунад.
Дар ин сурат, ин қоида хоким мешавадки
«أن الحدود لا يقيمها إلا الإمام أو نائبه»
Яъни, худуд танхо аз тарафи имом ё ноиб ва жонишини у барпо мешаванд. Имоми Шофеъий рохимахуллох хам мегуяд:
«لا يقيم الحدود على الأحرار إلا الإمام ومن فوض إليه الإمام، لأنه لم يُقَم حدٌّ على عهد رسول الله صلى الله عليه وسلم، إلا بإذنه، ولا في أيام الخلفاء إلا بإذنهم، لأنه حق الله يفتقر إلى الاجتهاد، ولا يؤمن في استيفائه الحيف، فلم يجز بغير إذن الإمام».
Холо,агар рахбарият ташхис додки дар баробари муртад шудан касони чун Абдуллох бин Жахш ,яхудиёни Мадина ва куфргуйи мунофиқин ва секулярзадахоики мунофиқ будан холис онхо тавассути аллох таоло хам ровшан ва возих шуда бояд сабр кард ва кори анжом надод дар ин сурат, хукм барои так таки афроди жомеъа хамин аст; аммо , агар дар мархалаи бо таъйини шурути амр ба дафъ ва терори тўвхин кунандагон ва куштани муртаддини хос ва мушаххас мешавад, хукм барои так таки муслимин самъ ва тоъат ва ижрои худуд аст. Ба хамин далил мебинемки дар бейни муслимин барои ижрои ин худуд ба сурати фардий ва жамъий мусобақа гузошта мешавад. Дар хар ду холат, асл, ташхиси рахбарияти исломий жомеъа аст.
Дар хар хол,ташхиси замон, макон ва чигунаги ижрои хукми муртаддин бар ухдаи хукумати исломий ва амири муслимин аст. Ин хамма руйи он таъкид мешавад ба далили ахамияти астки вужуд дорад, ва хийли аз дустон чанин каламоти, чанин ахкоми ва чанин мовқеиятхоиро надида мегиранд, ва мутаъассифона сахл ангори мекунанд ва дучори иштибохоти бузург мешаванд ва садамахои зиёдиро ,хам ба жунбуши исломий ва хам ба худишон мезананд.
(идома дорад………)