Дарси панжум муқаддамотий / душманшиносийи шаръий (5) даража бандийи шаръийи душманон.
Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид : Абу Хамза мухожир хўромий
(16- қисмат)
Вижаги умдайи куффори секуляри жахоний ва соири душманони шумора еки мо ва бахусус секуляр шудахои бумий хам хиёнат, дуруғ, макр ва фариб, тафрақа афканий, жиноят пешаги, мардум фуруший ва тамоми сифатхои палиди инсоний аст, ва агар ин сифатхоро аз онхо бигирем қатъан чизи мешаванд шабихи онхоики бахраи аз ахкоми илохий бурданд, ва агар чанин сифати фосид ва фосид кунанда набуданд қатъан бо ахком ва дастуроти худо ва росулиш эълони жанг ва мубораза намекарданд, пас барчасбзани ва пейравий аз хутуватиш шайтон равиш ва суннати инхост, аммо агар ба хотири амал ба ин сиёсати дақиқ ва асосий қонуни шариати аллох дар заминаи душманнишосийи шаръий ва даража банди душманон, аз тарафи мусалмонони фариб хурда мовриди иттихом ва барчасбхои қарор бигирем, қатъан жойи нигарони аст ва бояд ислох бишавад.
Ин хатар ва инхирофи бузурги астки ошкоро ба тафарруқ миёни ахли қибла доман мезанад ва вахдат ва қудрати муслиминро хадаф қарор медихад, ва амал ба сенорио ва нақшайи астки душманони ахли қибла барои хидмат ба ахдофишон таррохий карданд. Ин сенориойи астки душманони ахли қибла дунболи бозигарониш мегарданд ва нақшаи астки дар жихати ахдофишон таррохий карданд. Барои ек мусалмон айб аст ва хатто нанг астки ба далили танаффур аз фалон қовм ё мазхаби исломий ахли бидъах қонуни шариати аллохро кинор бизанад ва тибқи нақшайи куффор ва душманони қонуни шариати аллох ва бар асоси хутуватиш шайтон ба пеш биравад ва амал кунад.
Бояд касони чун имоми Шофеъий рохимахуллох биёянд ва касони чун яманийхо ба сабки исломий мутаважжих кунандки ин барчасбхоики заданд сахих нест, на имоми Шофеъий рофизий аст ва на шумо рофизий хастид, ин ек тўвтиъа аз тарафи душманони муштараки ман ва шумост. Бигуйид на ман ваххобий хастам на шумо , на ман рофизий хастам на шумо, на ман хавориж хастам на шумо, на ман муртад хастам на шумо балки хаммаи мо ахли қиблайи хастемки дорои душманони муштарак ва дорои нуқоти муштарак ва манофеъи муштараки бисёр зиёд ва ихтилофоти фиқхий жузъий бисёр ночизи хастемки танхо шўройи вохид бо ижмоъйи вохид метавонад аз бейнишон бибарад ва бояд хавли муштаракимон бо хам бар алайхи душмани муштаракимон муттахид бишавем.
Нуктаи зарифи ва хассосики дар ин замина мумкин аст баъзи аз бародарони моро дучори иштибох кунад ин астки дида шуда астки уламойи дар дўврайи хос ва дар макони хос бар алайхи душманони шумора чохор ва еки аз ин фирақ ва мазохиби ахли бидъат фатовойи жанг дода бошанд. Аммо ин хам дорои шурути хосси худиш аст, уламо жанг бар алайхи каси ё гурухи аз ахли бидъатро содир кардандки ин шахс ё гурухи бар хокими шаръий муслимин хуруж карда бошад ва бар алайхи хокими шаръий муслимин қиём карда бошад, ё душманони кофарро бар алайхи муслимин ёри дода бошад ва мавориди инчанини; ва ин жанг ба далили ин астки инхо бағий карданд ва шўриш карданд ва хиёнат карданд ва муслиминро куштанд, на ба далилики инон кофари мухориб бошанд.
Инжостки ба ду нуктайи асосий мерасем:
-еки инки яхуд ва секуляристхо бидуни шак душманони шумора еки мо хастанд, аммо мумкин аст дастахои аз онхо дар холи жанг бо мо набошанд ва қарор нест мо хамиша бо яхудийки то рузи қиёмат душмани шумора еки мост дар холи жанги мусаллахона бошем. Чун мумкин аст ахли зимма бошанд ё пеймони бо мо дошта бошанд ва жанги мо бо онхо танхо мунхасир бишавад ба жанги сард ва равоний ва жанги нарм. Бар халофи секуляристхоки дар мовқеиятхои зарурат ва истисноий ва ба ташхиси рахбарияти жомеъа исломий набошад, намешавад бо онхо пеймони баст ва харгиз ахли зимма хам намешаванд ва чорайи жуз жанги мусаллахона ё пазириши ислом надоранд чун равиши гуфтамоний онхо хам бо муслимин танхо аслаха аст.
-нуктайи дигар инки ба хамон масалайи душмани соил мерасемки чандин бор дар мовриди он сухбат кардем. Ва ин душмани соил кори ба мазхаб ва дин ва нажод ва қовм ва хеш ва бегона надорад.
Ва мумкин аст он касики алъон омада жилови шумо истода ва жангро бар шумо “ тахмил” карда аст қовм ва хеши худитон, ва хам махаллайи ва хамшахри ва хам мазхаби худитон бошад, ва туро “ мажбур” карда бошадки бо у бижанги, мисли жанги жамал ва сиффийн ва нахравонки бар амирул мўъминин ва рахбари муслимин “ тахмил” шуд ва “ чорайи жуз” дафъи инхо набуд, дар холики душманони даража аввал ва дувум ва севум ва чохорум хам аз дур инхоро нигох мекарданд ва душманони дохилий ва даража чохор хам ба ин жангхо доман мезаданд. Бале жанг бар рахбари муслимин тахмил шуд жангро бар муслимин тахмил карданд.
Ё мумкин аст ек насроний худишро душмани соили шумо карда бошад, ва “ чорайи жуз” жангидан бароитон нагузошта бошад. мисли жангхои салибий. Дар ин сурат астки метавон гуфт: аъмоли душманон алайхи муслимин гохи боис мешавадки муслимин дар “ холати изтирор” қарор бигиранд ва аз он холати оддий ва табиияш муслиминро хориж кунанд, ва ба хукми “ аззарурот тубихул махзурот” душманони даража аввал ва дувум ва севумро рахо кунанд ва машғули дафъи ек жанги “ тахмилий” ва “ изтирорий” бишаванд. Касони жангро бар муслимин тахмил кардандки набояд мекарданд ва хадафи муслимин нест ин жанг, ин жанги хосси муслимин нест ва ле онон тахмил шуда дар инжо ек душмани даража чандум мумкин аст худишро ба даражоти болотари барасонадки муслимин “ мажбур бишаванд” бо инхо бижанганд, ё хатто мумкин аст ек душмани болотар бо вужуди душман будани худишро аз инки дар увлавияти жанги мусаллахонайи муслимин қарор бидихад ба даражоти пойинтари бирасонад ва худишро аз увлавияти жанг бо муслимин бикашад кинор.
(идома дорад……..)