دسته: осори мактуби тожики шайх мужохид Абу Хамза хўромий

 
Дарсхойи муқаддамотий/ дарси чохорум : ислом чист ва мусалмон кист?

 
Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид :  Абу Хамза мухожир  хўромий.

(4-қисмат)

Масалан пейравони одам бигуянд мо одамий хастем , ё пейравони Идрис бигуянд Идрисий , ё пейравони Нух бигуянд Нухий , ё пейравони Худ бигуянд Худий , ё пейравони Солих бигуянд Солихий ва ба хамин тартиб пейравони Иброхим –Иброхимий ,Исмоил – Исмоилий ,Лут –Лутий ,Исхоқ –Исхоқий ,Яъқуб –Яъқубий ,Юсуф- Юсуфий ,Шуъайб – Шуъайбий ,Айюб –Айюбий , Мусо –Мусовий ,Довуд –Довудий ,Сулаймон –Сулаймоний ,Илёс –Илёсий ба хамин тартиб Алясаий ,Юнусий ,Зулкуфлий ,Закариёий , Яхёий , Ийсаий , ва Мухаммадий.

Оё мо чанин номхойиро дар қуръон ё суннати росулуллох саллаллоху алайхи васаллам дидаем?Агар на , пас исми касоники исломро пазирофтанд чист ? Ва аллохи мутаол чи исмиро  бароишон интихоб карда аст?Аллохи мутаол мефамояд:

:«مَا كَانَ إِبْرَاهِيمُ يَهُودِيًّا وَلاَ نَصْرَانِيًّا وَلَكِن كَانَ حَنِيفًا مُّسْلِمًا وَمَا كَانَ مِنَ الْمُشْرِكِينَ»،

Яъни саййидино Иброхим на секулярист буд ( мушрикин ) на яхудий ва насроний ,балки  ” мусалмон ” буд. Аллохи мутаол барои пейравони дини ислом аз оғози пейдоиш то рузи қиёмат фақат ек исмро интихоб карда ,онхам ” мусалмон ” аст. Ин исми астки аллох мутаол барои касоники  ла илаха иллаллох  яъни куфр ба тоғут ва ибодатро мухтасси аллох қарор медиханд ба ин усул таслим шуданд исми онхоро мусалмон гузошта аст :

 هُوَ سَمَّاكُمُ الْمُسْلِمينَ مِن قَبْلُ وَفِی هَذَا(حج/78)،

Аллохи матаол шуморо қаблан ( дар китобхойи пешин ) ва дар ин ( дар охарин китобики қуръон ном дорад ) мусалмон номида аст.

Хохарон ва бародарони мусалмон ! Диққат кунид ин исмро аллохи мутаол барои тамоми пейравони дини ислом дар торихи башарият интихоб карда ,алъон хам исми мо хамин аст .Агар исми замин ,осмон ,дарё , кух , бод ,хуршид ,ва мохро наметавонем аваз кунемки , амри барои аваз кардан ё накардан онхам аз тарафи холиқи он надорем .Ба хамин тартибки дуст надори ба кух бигуйи дарё ,ё ба осмон бигуйи кух ,ба хамин тартиб хам ба хеч важх ижоза надори исмироки аллохи мутаол дар тули торихи башарият барот интихоб кардаро тағйир бидихи .Исми руйи кухро ту гузошти ва ле ин исмро аллохи мутаол барот  интихоб карда аст.Бибин пайғамбар чигуна худишонро дар торих маърифий мекунанд:

Нух алайхиссалом гуфт :

«وَأُمِرْتُ أَنْ أَکُونَ مِنَ المُسْلِمِینَ» (یونس/۷۲)،

Ва ба ман дастур дода шуда астки аз зумрайи муслимин бошам.

Иброхим ва Исмоил – алайхумуссолату вассалам – гуфтанд :

«رَبَّنَا وَاجْعَلْنَا مُسْلِمَیْنِ لَکَ وَمِنْ ذُرِّیَّتِنَا أُمَّةً مُسْلِمَةً لَکَ» (بقره/۱۲۸)،

Эй парвардигири мо ! чанон кунки мо ду нафар мухлис ва мунқоди (фармони ) ту  ва мусалмон бошем , ва аз фарзандони мо миллат ва жамоати падид овардки мусалмон ва таслими ( фармони ) ту бошанд.

(идома дорад…….)

 
Дарсхойи муқаддамотий/ дарси чохорум : ислом чист ва мусалмон кист?

 
Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид :  Абу Хамза мухожир  хўромий.

(3-қисмат)

Дар тули торих,хар касики таслими ин ду асл ( ла илаха – куфр ба тоғут ва иллаллох –иймон ба аллох ) аз коноли пайғамбари он аср шуда ,дубора бояд таъкид шавад ,таслим шудан ба ин ду асл бояд аз коноли пайғамбари он аср ё ба таъбири дигар охарин пайғамбар бошад;дар ин сурат ,чанин шахси вориди доираи дини ислом шуда ва дар дунё исломи у пазирофта мешавад ,ва инки дар қалби ин шахс чи мегузорад,рост ва дуруғ қалбиш ба худо ва рузи қиёмат бармегардад ва дар дунё дар доираи дини ислом қарор гирифта аст ва мо чизи аз қалбиш намедонем.

Алъон бояд мутаважжих шуда бошидки, он исломи сода ,ровшан ва қобили фахм кадом астки росулуллох саллаллоху алайхи васаллам дар арзи камтар аз чанд дақиқа ба шахс мерасонад? Ва шахси макаллафи бо хар мезони аз савод ё дар хар радайи синники қарор дошт ё онро қабул ё раддиш мекард .Аммо имруза даххо китоб дар мовриди анвоъ ва ақсоми тўвхид невиштанд ва солхойи сол дар донишгох дарси тўвхид ва даъват мехонанд ва хатто даражайи лисонс ,фовқи лисонс ва докторо хам барояш дар назар гирифтанд аммо , боз чизи тўлид мешавадки дар нихоят ,дар хидмати тоғутхо қарор мегирад .Ин хамон чизи астки мо дар тўлидоти донишгоххойи чун донишгоххойи оли саъуд,зайтун ,алазхар ва аксари мадориси диний фирақи маъруф ба ахли суннат дидаем.

Дар хар сурат: то алъон мутаважжих шудемки дини ислом чист ?Аммо боисти инро хам бидонемки аллох мутаол барои чанин ашхосики вориди дини у шуданд чи исмиро интихоб карда?Алъон мо хар гурух ва даста ,ва хатто хар фан ва херфаироки мебинем дорои тоблу ва исми астки сохибони он хизб ,гурух ,даста ва фан барои худишон интихоб карданд,мисли : нажжорхо ,тарошкорхо ,руфтагархо, ронандахо,муаллимхо пизишкон ва ………ё дар дини секуляризм хам хар каси барои худиш ек исм интихоб карда ,еки мегуяд секуляр либирал ,дигари мегуяд нацианал социалист ,еки мегуяд социал демокраси ,еки мегуяд морксисти лининист ё еки худишро тудайи ,кумала ,демократ ,порти ,екити ва ………меномад. Дар кул,мо барои хар баччаики ба дунё меояд ек исми интихоб мекунем ё хар колойики тўлид мешавад  барои он исмиро таъйин карданд. Холо ,аллохи мутаол барои пейравони ин дини вохидки онро ислом номида чи исмиро интихоб карда аст? Оё пейравони ин дини вохид дар хар дўврайи исми доштанд ?Оё мисли пейравони дини секуляризм аз усоми мухталиф бархурдор буданд? Чун медонем пейравони дини секуляризм хар ек ,исми доранд ва дар тули торих бо онки мохиятишон еки буда аммо ,асоми мухталиф доштанд.Қаблан дар замони росулуллох саллаллоху алайхи васаллам ё дар адабиёти қуръоний ва фиқх ба онхо мегуем ” мушрикин “, аммо алъон ба онхо мегуем ” секулярист ” ,ба сурати ом дини онхоро чанин меномем фирқахойишон хам мухталиф буданд . Мазохибишон асоми мухталифи доштанд алъон хам хамин тури хастанд ва дар хар сарзамини даххо исм ,тахти ахзоби мухталиф доранд. Оё (дини ислом хам) ингуна аст ё мисли исмгузори руйи баччахо ,херфахо ,маконхо ,васоили тўлид шуда ва ………..аллохи мутаол ижоза дода худимон исми барои худимон интихоб кунем ?

(идома дорад……..

 
Дарсхойи муқаддамотий/ дарси чохорум : ислом чист ва мусалмон кист

Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид :  Абу Хамза мухожир  хўромий.

(2-қисмат)  

Дар ин сурат ,ба кор бурдан адёни осмоний ниметавонад кори дурусти бошад ,балки дар нигариши қуръон танхо ек дини осмоний дорем ва тамоми пайғамбарон ,барои таблиғ ва расондани ек дин омадандки онхам “ислом ” астки , аллохи мутаол ба таъкид мефармоянд :

:”إنَّ الدِّینَ عِنْدَ اللَّهِ الْإِسْلام” و “وَمَنْ يَبْتَغِ غَيْرَالْإِسْلامِ ديناً فَلَنْ يُقْبَلَ مِنْهُ وَهُوَ فِي الْآخِرَةِ مِنَ الْخاسِرينَ”.

Усули муштарак ва собитики тамоми пайғамбарон ,дар даъвати мурдум ба ин дини вохид ,аз он пейравий мекарданд ,ду асли сода аммо мухим бештар набудаки ,хар кас таслими ин ду асл ,аз коноли пайғамбар хамон дўвра мешуда ,дар доираи дини ислом қарор мегирифта аст. Аллохи мутаол дар мовриди ин ду асли муштарак мефармоянд :

وَلَقَد بَعَثنا في كُلِّ أُمَّةٍ رَسولًا أَنِ اعبُدُوا اللَّهَ وَاجتَنِبُوا الطّاغوتَ (نحل/36)،

Мо ба миёни хар миллати пайғамбариро фристодаем ( ва мухтавойи даъват хаммайи пайғамбарон ин буда астки ) худоро бипарастид ва аз тоғут (шайтон ,бутон ,ситамгирон ва ғейрих ) дури кунид.

وَمَا أَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِكَ مِنْ رَسُولٍ إِلَّا نُوحِي إِلَيْهِ أَنَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنَا فَاعْبُدُونِ (انبياء/25)‏،

Мо пеш аз ту хеч пайғамбариро нафристодаем ,магар инки ба у вахий кардаемки маъбуди жуз ман нест ,пас фақат маро парастиш кунид.

Ба хамин далил ,худованд дар таъйиди ин мафхум мефармояд :

فَمَن يَكفُر بِالطّاغوتِ وَيُؤمِن بِاللَّهِ فَقَدِ استَمسَكَ بِالعُروَةِ الوُثقى لَاانفِصامَ لَها (بقره/256)،

Банобарин касики тоғутро инкор ва рад намояд ва аз он нофармоний кунад ва ба худо иймон биёварад ,ба мохкамтарин дастгира чанг зада ,аслан пора шудан надорад.

Ва росулуллох саллоллоху алайхи васаллам хам дар ибтидойи даъвати худ, аввалин чизики ба мухотибин ба унвони рисолатиш мегуфт ( қабли аз нозил шудани ахкоми ижроий жомеъа ) хамин ду аслро барои мардум баён мекарданд ва мефармуд:

يَا أَيُّهَا النَّاسُ، قُولُوا: لا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ تُفْلِحُوا؛

Ба хамин содаги.

Пас ислом дар маъни ом ва фарогири он ,яъни :

ла илаха – куфр ба тоғут ,яъни рад кардан ва зери по гузоштан тамоми барномахо,қавонин ва роххойики бар халофи қонуни шариати аллох бошанд.

1. Иймон ба аллох ,яъни хамон тааххудики мо дар намоз медихем :
2. « ‏إِيَّاكَ نَعْبُدُ وَإِيَّاكَ نَسْتَعِينُ‏»

Бар асоси ин тааххуд ,тамоми умури ибодийи худро,хамчунин кор ,зиндаги ,хонувода ,хукумат ,қонун ,омузиш ва парваришу хамма чизи худро ба аллох меспори.

(идома дорад…….)

 
Дарсхойи муқаддамотий/ дарси чохорум : ислом чист ва мусалмон кист?

 
Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид :  Абу Хамза мухожир  хўромий.

(1- Қисмат)
Бисмиллахир рохманир рохим.
“Ба рости хамд ва сипос танхо лойиқи худост уро шукр мегуем ва аз у дархости кўмак ва омурзиш мекунем ,ва панох мебарем ба худо аз шурури нафсхойимон ва аз бадихойи аъмолимон ,хар касики худо уро хидоят кунад хеч кас наметавонад уро гумрох кунад ва хар касики худо уро гумрох намояд хеч кас наметавонад уро хидоят дихад ва шаходат медихамки хеч илохи бар хаққи бу жузъ аллох нtстки танхо ва бешарик аст, ва шаходат медихамки Мухаммад банда ва фристодайи уст.”

“эй касоники иймон овардаид ончунонки шойиста аст, аз худо битарсид ва намирид магар онки мусалмон бошид”.

” эй мардумон аз (хашми ) парвардигоритон бипархезид, парвардигорики шуморо аз ек инсон биёфарид ва (сипас ) хамсаришро аз новъи у офарид ва аз он ду нафар мардон ва занон фаровони мунташир сохт. Ва аз (хашми ) худойи бипархезидки хамдигарро биду сўганд медихид, ва бипархезид аз инки пейванди хешовандиро гусихта дорид зеро бегумон худованд муроқиби шумост.”

“Эй мўъминон аз худо битарсид ва сухани хақ ва дуруст бигуйид.Дар натижа худо ( тўвфиқи хейритон медихад ва ) аъмолитонро шойиста мегардонад ва гунохонитонро мебахшояд . Аслан хар каси аз худо ва пайғамбариш фармонбурдори кунад ,қатъан ба пирузий ва комёбий бузурги даст меёбад”.

Аммо баъад:росттарин сухан ,китоби худо ва бехтарин равиш,равиши Мухаммад саллаллоху алайхи васаллам аст,ва бадтарин умур нововарий дар дин аст,ва хар тоза пейдо шудайи дар дин,бидъат;ва хар бидъати гумрохий ва хар гумрохий дар оташ аст.
Ассаламу алайкум ва рохматуллохи ва барокатух .
Бародарон ва хохароники се дарси гузаштаро дунбол карданд ва медонанд дин яъни чи ? Ва мафохим ва маъонийи чохоргонайи онро ёд гирифтанд ва илова бар он ,шинохти дурусти аз масалайи жохилият ва бахусус амри мухимми куфр ба тоғут доранд ,дар дарси имруз бароишон бисёр сахл ва осон хохад буд.

Дар хамин ибтидойи амр бояд ин нуқтаро хидмати бародарон ва хохарони мусалмон ёд овари кунам хамчунинки дар дарси аввал ишора кардаем , дар нигариши қуръон ду дин бештар вужуд надорад: ё дини ислом ё дини мушрикин ,ва аллохи мутаол хар жо исми мушрикинро дар каломи худ оварда ,манзуриш куффори ғейри ахли китоб хастанд.Яъни ба забони содатар ва имрузин , мо ду дин бештар надорем ,ё дини ислом аст ( бо шариатхойи мухталифи он ) ё дини секуляризм ( он хам бо садхо мазхаб ва фирқайи мухталиф ).
(идома дорад……)

Дарсхойи муқаддамотий/ дарси севум: шинохти тоғут, аввалин қадам дар вуруд ба ислом

Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид :  Абу Хамза мухожир  хўромий.

Бисмиллахир рохманир рохим

“ба рости хамд ва сипос танхо лойиқи худост уро шукр мегуем ва аз у дархости кўмак ва омурзиш мекунем, ва панох мебарем ба худо аз шурури нафсхойимон ва аз бадийхойи аъмолимон, хар касики худо уро хидоят кунад хеч каси наметавонад уро гумрох кунад ва хар касики худованд уро гумрох намояд хеч каси наметавонад уро хидоят дихад ва шаходат медихамки хеч илохи бар хаққи ба жуз аллох нестки танхо ва бешарик аст, ва шаходат медихамки Мухаммад банда ва фристодайи уст”.

-“эй касоники иймон овардаид ончунонки шойиста аст, аз аллох пархез кунид ва намирид магар онки мусалмон бошид”.

-“эй мардум аз парвардигоритон бипархезид, парвардигорики шуморо аз ек инсон биёфарид ва (сипас) хамсаришро аз новъи у офарид ва аз он ду нафар мардон ва занони фаровони мунташир сохт. Ва аз худойи бипархезидки хамдигарро баду сўганд медихид, ва бапархезид аз инки пейванди хешовандиро қатъ кунид зеро бегумон худованд муроқиби шумо аст.”

-“эй мўъминон аз аллох пархез кунид ва сухани хақ ва дуруст бигуйид. Дар натижа аллох аъмолитонро шойиста мегардонад ва гунохонитонро мебахшояд. Ва хар каси аз аллох ва пайғамбариш фармонбурдорий кунад , қатъан ба пийрузий ва комёбийи бузурги даст меёбад.”

Аммо баъад: росттарин сухан, китоби худо ва бехтарин равиш, равиши Мухаммад саллаллоху алайхи васаллам аст, ва бадтарин умур навоварий дар дин аст, ва хар тоза пейдо шудайи дар дин, бидъат; ва хар бидъати гумрохий ва хар гумрохий дар оташ аст.

 Ассаламу алайкум ва рохматуллохи ва барокатух.

Аллох мутаол рози баъсати тамоми фристодахойишро дар миёни тамоми умматхо ингуна баён мекунад:

    وَلَقَدْ بَعَثْنَا فِي كُلِّ أُمَّةٍ رَّسُولًا أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَاجْتَنِبُوا الطَّاغُوتَ ۖ (نحل/36)

-Ва дар миёни хар уммати пайғамбариро барангехтемки аллохро ибодат кунид ва аз тоғут дурий кунид.

Ва дар мовриди касоники ин дастуришро анжом медиханд мефармояд:

فَمَن يَكْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَيُؤْمِن بِاللَّهِ فَقَدِ اسْتَمْسَكَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقَىٰ(بقره/256)

-Касики ба тоғут кофар шавад ва ба худо иймон овард, ба дастгирайи мохками чанг зада астки, гусистан ва пора шудан барои он нест.

Пас, тамоми пайғамбарон дар тули торих барои ин омадандки ибтидо ба инсонхо ёд бидихандки аз тоғут дурий кунанд ва куфр ба тоғут кунанд, ва ба дунболи ин амри мухим, ибодатхойишонро ба аллох ихтисос диханд; ва медонем ибодат , хам тамоми умури зиндагийи инсон хамчун аъмоли қалбий ва забоний ва баданий ва молий аз кор кардан бигир то иқомайи намоз, жиход кардан, садақа додан, касби илм ва ……… ва хатто шевайи мурданро нез дар бар мегирад. Ба хамин далил астки аллох мутаол амр мекунадки:

قُلْ إِنَّ صَلَاتِي وَنُسُكِي وَمَحْيَايَ وَمَمَاتِي لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ*لَا شَرِيكَ لَهُ ۖ وَبِذَٰلِكَ أُمِرْتُ وَأَنَا أَوَّلُ الْمُسْلِمِينَ(انعام/162-163)

Бигу дар хақиқат намози ман ва ибодатхо ва шаъоири ман ва зиндагий ва марги ман барои худо парвардигори жахониён аст. Уро шарики нест ва бар ин (кор) дастур ёфтам ва ман нухустин мусалмонам.

Дар ин сурат, куфр ба тоғут муқаддамайи барои иймон ба аллох ва ибодати аллох мешавад. Иймон ба аллох ва ибодати аллох, табақайи дувуми сохтумони ақидайи мусалмонро ташкил медихадки бар руйи куфр ба тоғут ва дурий аз тоғут ва тўлидоти ақидатийи зидди тўвхидийи тоғут бано шуда аст, ва хамма медонемки руйи хаво наметавон табақайи дувуми сохтумонро сохт. Балки, аввал бояд пояхойи табақайи аввалро устувор кунем, ба дунболи он суроғи табақайи дувум ва жузъиёти табақайи дувум биравем. Хар чи пояхойи табақайи аввал мустахкамтар ва аз руйи илм ва огохий  бано шаванд, ба хамон мезон табақайи баъдий аз истихком ва амнияти болотари бархурдор мешавад.

Пас, шинохти тоғут ва куфр ба он, амри бисёр мухимми астки бахши асосий аз ақидайи мусалмонро ташкил медиханд; ва нисфи рисолати тамоми пайғамбарон дар тули торихи башарият буда аст, аммо агар хамин алъон дар бисёри аз жавомеъ биравид ва бипурсид тамоми пайғамбарон барои чи чизи омаданд? Мумкин аст камтар каси битавонад жавоби сахих бидихад, дар холики нисфи ақидайи онхоро ташкил медихад.

Аммо, агар аз хамин афрод дар мовриди  он 50 дар сади дигарики табақайи дувуми ақида аст суъол кунид, мумкин аст боз дар мовриди наздик ба 40 дар сади он,мисли шинохт ва иймон ба илохики худиш худишро дар каломиш маърифий карда, шинохт ва иймон ба бехишт ва жаханнамики аллох дар шариатиш маърифий карда, душман шиносий ва даража бандийи шаръийи душманон, жиход фи сабилиллах, лузуми тахкими шариати аллох ва хукумати исломий, жойгохи вахдат дар миёни муслимин, дуст доштани аллох ва авлиёйи аллох, чигунагийи хидояти зиндагий ва марг дар масирики аллох дуст дорад ва масоили ин чанини суъол бипурсид, боз шинохти онхо зиёд ба қуръон наздик нест, ва мумкин аст шинохти ончунони надошта бошанд ва бештар шинохтишон шинохти олудайи бошад. Аммо, агар дар мовриди одоби шахсий чун шевайи тахорат, сивок, азкори субхгохон ва шомгохон, азкори пас аз намоз, намозхойи суннат, эътикоф, риояти хижоб , пархез аз нишастан бар руйи қабр, ва садхо масалайи ризи дигар аз ин мусулмон суъол шавад маъмулан иттилоъати хубий дар ихтиёри шумо қарор медихад. Амалан ин банда худо ба шумо мефахмонадки масоили дигарро барояш мухимтар нишон доданд, ё худиш аз миёни инхамма масоили шариат танхо ин масоил барояш мухим хастандки аз аллох бигирад ва ……..

ادامه خواندن Дарсхойи муқаддамотий/ дарси севум: шинохти тоғут, аввалин қадам дар вуруд ба ислом

 
Дарсхойи муқаддамотий/ дарси севум: шинохти тоғут, аввалин қадам дар вуруд ба ислом
 

 
Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид :  Абу Хамза мухожир  хўромий.

(30- қисмат)

Ин муллохойи дин фуруш ва уламойи суъ дар жанги нарм ва равоний боиси мохкам кардан хукм ва қудрати тоғутхо шуданд,ва бахусус имруза еки аз сарбозони жанги равонийи тоғутхойи секуляри жахоний ва махаллий ба хисоб меояндки, муқаддамайи жанги низомий ва тасаллути зохирийи ин куффор бар мардумро фарохам мекунанд.

Дар ин сурат, тафовути миёни нийрухойи мусаллах, пиёда низом, халабонхойи амрикоий, исроилий, урдуний, арабистоний, туркияий ва ……ки бо гулула ва бомб алайхи муслимин жангиданд, бо касики бо фатво ва таблиғ дар бахши равоний аз тоғут пуштибоний мекунад вужуд надорад, балки бояд гуфт жанги равоний бисёр хатарноктар ва мухаррибтар аз жанги низомий аст. Чун макони жанги равоний қалб, иймон ва даруни инсонхост, ва замоники ин марказ фосид ва нобуд шуд, хамма чизи ек инсон нобуд мешавад ва тоғутхо ба рохатий ба ахдофи худ мерасанд.

………………………

Холо

 Аз шумо бародарон ва хахарони геромий мепурсам: оё аз худ пурсидаидки чиро аллох мутаол дар қуръон аз каламайи зулумат яъни торикийхо, ба сурати жамъ истефода мекунад, дар холики каламайи нурро ба сурати муфрад оварда? Аллох мутаол мефармояд:

 «الْحَمْدُلِلَّهِ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَجَعَل الظُّلُمَاتِ وَالنُّورَ» (أنعام/ ۱)یا می فرمایند:«هَلْ يَسْتَوِي الْأَعْمَى وَالْبَصِيرُ أَمْ هَلْ تَسْتَوِي الظُّلُمَاتُ وَالنُّور» (رعد/۱۶)

Бале, дар жохилият ва тавассути ин тоғутхойи мушаххас ва махдуд “илох”хойи фаровоний тўлид мешаванд ва роххойи ботили бисёр зиёд ва рангоранг хастандки, ба бахши аз ин “илох”хо ишора шуд; аммо рохи хақ танхо еки аст. Танхо бо куфр ба тамоми ин тоғутхо ва тамоми “илох”хойи тўлид шуда тавассути ин тоғутхо – чи мешноси ва чи намешноси, чи онхойики дидайи ё надидайи –ва бебовар шудан ба ин тоғутхо ва жохилият ва тамоми “илох”хойи тўлид шуда тавассути ин куффор,ва дар мархалайи дувум иймон ба аллох астки шумо ба хақ расидаид. Иймон ба аллох нур аст ва еки аст.

Аз аллох мутаол хосторем мо ва шуморо хамчун асхоби росулуллох саллаллоху алайхи васаллам дар куфр ба тоғут яъни куфр ба шайтон ва куффори панжгонайи 

1. الَّذِينَ هَادُوا 2-  وَالصَّابِئِينَ 3-  وَالنَّصَارَىٰ 4-  وَالْمَجُوسَ 5-  وَالَّذِينَ أَشْرَكُوا (حج/17)

ва дур рехтани тамоми “илох”хойи мухталиф ва рангоранг ва мутаъаддиди тўлид шуда тавассути ин тоғутхо ва сипас иймон ба аллох муваффақ ва собит қадам нигах дорад ва оқибатимонро ба хейр кунад.

سُبْحَانَكَ اللَّهُمَّ وَ بِحَمْدِكَ، لاَإِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ، أَسْتَغْفِرُكَ وَأَتُوبُ إِلَيْكَ

Вассаламу алайкум ва рохматуллохи ва барокатух.[1]

---

[1]پیاده شده از نوار صوتی شیخ ابوحمزه المهاجر هورامی حفظه الله

 
Дарсхойи муқаддамотий/ дарси севум: шинохти тоғут, аввалин қадам дар вуруд ба ислом
 

 
Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид :  Абу Хамза мухожир  хўромий.
 

(29- қисмат)  

Холо, кохонхо ва сохирон, ин мусайламайи каззобики аввалин хизби иртидодийро дар миёни курдхойи мусалмон дуруст кард ва бунёнгузори ин бидъати бузург ва суннати сиъа дар миёни ин муслимин шуда астро ба кужо расонданд? Борзонийи хоин ва муздури режими сехюнистийро то кужо боло бурданд? Қосимлуйи коммунист ва муздури режими баъсийи саддам хусайнро ба кужо расонданд? Шумо магар жалол толибонийи хоин ба дин ва миллати курдро намешносид? Дар мовриди ин жинояткорики тамоми умришро дар хиёнат ва куштори муслимин ва ривожи анвоъи фасодхо сипарий карда, магар намебинид пас аз маргиш, кохинхо ва сохиронишон дар расонахойи мохвораий чикор мекунанд? Дар мовриди тоғути миср, абдунносир чи? Дар мовриди тоғути туркия, мустафо камол пошо отатурк чи? Дар мовриди шохон фосиди оли саъуд чи? Дар мовриди тоғути коммунист ва фосиди усбакистон каримов чи? Ва садхо намунайи дигарки хамма ва хамма тавассути кохинхо ғусли таъмид дода мешаванд ва хар чанд вақт ек бор ин сенориохойи такрорийро мушохида мекунем.

Боризтарин намунайи зиндайи такрори сенориойи умфисис ва кохинхойи мовжуд дар курдистони сурия, туркия ва ироқро мо солхост дар тоғути секуляр ва коммунисти отеисти муздур ба номи абдуллох ужалон ва нақши расонахойи вобаста ба ин жинояткор мушихада мекунем. Фақат кофий астки шумо шинохти аз бовархо ва ақоиди ин жинояткори муздур ва таносуби он бо ақоиди муслимини курд дошта бошид то ба умқи хиёнати кохинхо ва сохирони мовжуд дар расонахойики аз ин жони химоят мекунанд пей бибарид. Бале,мусибати бузургики хам акнун муслиминро гирифтор карда, пейвастани уламо ва муллохойи дин фуруш (балъамхойи баъуро) ва дарсхондахойи хоин ва секуляр тахти унвони ровшанфикр, доктор, лисонс, фовқи лисонс ва …….. ба тоғутхойи чун фиръавн, ахзоби секуляр, хуккоми тоғути махаллий тобеъи куффори секуляри жахоний ва мантақаий, ва масалайи фитна дар дин ва истефодайи абзорийи ахзоби секуляри бумий ва жахоний, аз ихсосоти исломийи мардум ва шубхоти уламойи суъ аст. Уламойи суъики аксаран расонахойи мохвораий ва манобири масожидро хам дар ихтиёр доранд ва ба мейл ва орзуёри арбобони тоғути худ бо оёт, аходис ва ихсосоти диний ва ватан дустийи мардум дар растойи ахдофи арбобонишон бозий мекунанд!

Бо мутолаъайи достони синуха, ва қабли аз он ва мухимтар аз он, бо мутолаъайи қуръон ва суханони росулуллох саллаллоху алайхи васаллам мутаважжих мешавемки пейдойиши ин мовжудият чизи жадиди нестки моро дастпоча кунад ё натавонем офатишонро бартараф кунем, хоинини секуляр хамиша дар тули торих вужуд доштанд ва хам акнун хам хастанд. Аммо, дар мовриди хоинини мовжуд дар шариатхойи осмоний ва бахусус охарин шариати аллохки тавассути росулуллох саллаллоху алайхи васаллам омада пайғамбар аз ин хоинин ва уламойи суъ бо ановини чун рувайбиза ,аимматул музиллин, дуъату ала абваби жаханнам ёд карда, ва шариат роххойи дафъи ин офатхоро хам нишон дода аст.         [1][2][3]

(идома дорад…..)

---

[1]شعيب الأرناؤوط ، تخريج المسند13298 / إنَّ أمامَ الدَّجَّالِ سِنينَ خَدَّاعةً، يُكَذَّبُ فيها الصادِقُ، ويُصَدَّقُ فيها الكاذِبُ، ويُخَوَّنُ فيها الأمينُ، ويؤْتَمَنُ فيها الخائنُ، ويَتكلَّمُ فيها الرُّوَيْبِضةُ. قيل: وما الرُّوَيْبِضةُ؟ قال: الفُوَيْسِقُ يَتكلَّمُ في أمرِ العامَّةِ.

[2]تزمذی2229/  إنَّما أخافُ علَى أمَّتي الأئمَّةَ المضلِّينَ قالَ وقالَ رسولُ اللهِ صلَّى اللَّهُ عليهِ وسلَّمَ لا تزالُ طائفةٌ من أمَّتي علَى الحقِّ ظاهرينَ لا يضرُّهم من خذلُهم حتَّى يأتيَ أمرُ اللَّهِ

[3]مسلم1847/ بخاری3606/ كانَ النَّاسُ يَسْأَلُونَ رَسولَ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عليه وسلَّمَ عَنِ الخَيْرِ، وكُنْتُ أَسْأَلُهُ عَنِ الشَّرِّ مَخَافَةَ أَنْ يُدْرِكَنِي، فَقُلتُ: يا رَسولَ اللَّهِ، إنَّا كُنَّا في جَاهِلِيَّةٍ وشَرٍّ، فَجَاءَنَا اللَّهُ بهذا الخَيْرِ، فَهلْ بَعْدَ هذا الخَيْرِ مِن شَرٍّ؟ قالَ: نَعَمْ، قُلتُ: وهلْ بَعْدَ ذلكَ الشَّرِّ مِن خَيْرٍ؟ قالَ: نَعَمْ، وفيهِ دَخَنٌ، قُلتُ: وما دَخَنُهُ؟ قالَ: قَوْمٌ يَهْدُونَ بغيرِ هَدْيِي، تَعْرِفُ منهمْ وتُنْكِرُ، قُلتُ: فَهلْ بَعْدَ ذلكَ الخَيْرِ مِن شَرٍّ؟ قالَ: نَعَمْ، دُعَاةٌ إلى أَبْوَابِ جَهَنَّمَ، مَن أَجَابَهُمْ إلَيْهَا قَذَفُوهُ فِيهَا، قُلتُ: يا رَسولَ اللَّهِ، صِفْهُمْ لَنَا؟ فَقالَ: هُمْ مِن جِلْدَتِنَا، ويَتَكَلَّمُونَ بأَلْسِنَتِنَا، قُلتُ: فَما تَأْمُرُنِي إنْ أَدْرَكَنِي ذلكَ؟ قالَ: تَلْزَمُ جَمَاعَةَ المُسْلِمِينَ وإمَامَهُمْ، قُلتُ: فإنْ لَمْ يَكُنْ لهمْ جَمَاعَةٌ ولَا إمَامٌ؟ قالَ: فَاعْتَزِلْ تِلكَ الفِرَقَ كُلَّهَا، ولو أَنْ تَعَضَّ بأَصْلِ شَجَرَةٍ، حتَّى يُدْرِكَكَ المَوْتُ وأَنْتَ علَى ذلكَ.

 
Дарсхойи муқаддамотий/ дарси севум: шинохти тоғут, аввалин қадам дар вуруд ба ислом
 

 
Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид :  Абу Хамза мухожир  хўромий.

(28- қисмат)

Ва боз синухи ё синуха интур изофа мекунадки: дар он замоники ба суханони кохинон ва  дуруғхойишон гуш медодам, ва барои миср ва мардумики дар зери шаллоқхойи фароъана ва кохинон камар хам карда буданд хушхол будам, ва дар замоники фуж-фуж мардум, хамон мардумики хар кудом аз онон ба сурати дард тозиёнайи фиръавнро чашида буданд, гиря сар дода буданд, садойи зорийи мардумро шанидамки монанди занони фарзанди мурда нола сар дода буданд, ва садойи гиря ва нолайи шанидамки аз садойи зорийи дигарон бартарий гирифта буд ва суханони номафхумиро зимзима мекард, хисси кунжковийи худро бо дақиқ шудан ба чехраш сироб намудам ва дар камоли нобоварий уро шинохтам. У хамон ихнотуни ожиз ва алил будки уро бар пушти улоғ баста буданд то ба замин наёфтад. Ба суйи у шитофтам то шояд уро ками ором созам, чун фикр мекардам  дар натижайи марги фиръавн гиряйи хушхолий сар дода аст аммо …….ихнотун ришта хиёламро панба кард, чун то чишмиш ба ман офтод бо садойи боланд фарёд зад: “эй синухи! Харгиз фикр намекардамки умфисис ба ин андоза одил ва бузург, ва дар хаққи мардум мехрабон бошад, то инки суханони кохинонро дар мовриди вай шанидам. Ва акнун ин манамки мегирям. Чун дар тули ин солхо кинайи ин худойи бузургро ба жойи ишқ ва ижлоли вай дар қалбам анбор карда будам. Эй синухи! Ман чиқадар гумрох будам”.

Синухи мегуяд: “хенгомики ихнотун ин суханонро бо иймони росих бар забон меронад ман хайрон ба даст ва пойи бурида ва сурати дар хам рехтайи у нигох мекардам, ва гуё у хайрати нигоххойи манро дарёфта ва фикр манро хонда буд, чун боз фарёд сар додки: умфисис хақ доштки манро ба ин руз биндозад, чун сазойи касики авомири худовандро ижобат накунад жуз ин нест. Ори, ин аст сазойи касики худованди холиқи худро нофармоний кунад. Ва чи саодати болотар аз инки шахс сазойи аъмолишро мустақиман ва ба дасти худи худованд бибинад, ва ман аз ин амр хушхолам.”

Магар мо хам акнун дар мохворахо ва аз конолхойи муллохойи дин фуруш ва хоин чанин сенориойиро дар мовриди секуляристхойи муртадди чун жамон абдунносир, қози мухаммад, мустафо борзоний, қосимлу ва ахиран жалол толибоний мушохада накардем? Магар хамин секуляристхо бо ниқоби ровшанфикрий хамин кори кохинхоро анжом надоданд? Қози мухаммад аз хамон ибтидо ба дастури хунхўртарин коммунисти қарни гузашта, яъни сталин, иқдом ба ташкили аввалин хизби секуляри иртидодий дар миёни курдхойи мусалмон намуд. Тамоми хизбхойики баъди аз у то алъон хастанд хамма пас мондахо ва иншиъоботи аз хамон хизби секуляр ва муртадди демократи курдистони эроний хастандки хамин қози мухаммад муртад ба дастури сталин бунёнгузорий карда аст. Ба дастури сталин бо рохкорхойи боқиров иқдом ба ташкили жумхурий ба сабки жумхурийхойи секуляристий ва социалистийи шўравийи собиқ намуд ва дар нихоят, пас аз итмоми торих масрафиш тавассути секуляри социалистхойи шўравий дур андохта шуд ва чун ба далили ровшангарийхойи уламойи он замон ва судури фатвойи иртидоди у тавассути касони чун мулло халил рохимахуллох аз пуштивонайи мардумий хам бархурдор набуд дар интихойи бечорагий ва ноумидий ва зиллат дастгир шуда ва тавассути ек секуляристи эронийи дигарики аз жониби амрико химоят мешуд эъдом шуд. У каси будки вақти шўравий ба у пушт кард хийли талош намудки мардуми курд аз у химоят карда ва ба нафъи у бижанганд. Аммо, мардум уро рахо карданд. Чун мардум  мусалмон буданд ва аз наздик инхоро мешнохтанд. Мулло халил рохимахуллох алайхи инхо фатвойи жиход дода буд ва хукми иртидоди инхоро содир карда буд. Мулло халилики хеч кудом аз секуляристхо қасд надоранд уро ба мардум бишносонанд то мардум надонанд иллати инки қози мухаммадро муртад дониста чи буд? Қози мухаммад ингуна дар камоли нанг ва хўри ва зиллат тавассути ризохони секуляр эъдом шуд.

(идома дорад…….)

 
Дарсхойи муқаддамотий/ дарси севум: шинохти тоғут, аввалин қадам дар вуруд ба ислом
 

 
Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид :  Абу Хамза мухожир  хўромий.
 

(27- қисмат)

Ба хамин далил астки уламойи қадим ва жадид ба дор ва даста ва сарбоз ва пейравони тоғут гуфтанд: ансори тавоғит ё аъванут тавоғит; барои мисол: фиръавн ва сарбозонишро овардандки аллох дар мовридишон мефармояд:

 وَفِرْعَوْنَ ذِي الْأَوْتادِ (فجر/۱۰)

Ва фиръавники доройи миххо буд. Яъни фиръавники сохиби сарбозони будки мисли мих, хукм ва қудратишро дар хамма жо мохкам карда буданд.

Табақайи севум ё золъи севумро тазвир ташкил медихадки гох аз зар ва зур хам хидматиш барои тоғутхо ва зарариш барои мўъминин бештар буда аст.

Тазвиргарон, босаводхойи шариатхойи осмоний ва секуляристхоки ба унвони ахбор, рохбон, хохом, кохон, мовлавий, шайх, мулло, момуста, устод, диплом, лисонс, фовқи лисонс, доктор ва қарнхост дар миёни мардум шинохта шуда хастанд. Қуръон ба ровшаний ва ба тафсил дар мовриди ин дин фурушон ва авомфарибони секуляр сухбат карда аммо достон ва хотироти торихийи еки аз пизишкони миср хам хастки ин рузхо миёни иддайи шойеъ шуда аст ва метавонад дар шинохти еки аз ин офатхойики дар ихтиёри секуляристий мисли фиръавн буданд дар шинохти ин мовжудот ба мо кўмак кунад. Достони тахти унвони синуха ё синухики гуфта мешавад дар қарни дахум қабли аз торихи насроний, яъни хўвл ва хўши се хазор соли пеш зиндагий карда аст.

Дар бахши аз ин хотироти синуха, мо ба тоғути секуляр ба номи “умфисис” ва тирожди зиндагийи еки аз бузургон ва ашрофи миср ба номи “ихнотун” бар мехурем:

“синухи” дар қисмати аз хотироти худ чанин менависад: рузи машғули қадам задан дар хиёбонхойи миср будамки дар ин замон “ихнотун” роки марди ник сурат, шариф ва сирватманд буд дар холики дар хуни худ меғалтид ва даст ва пойишро қатъ карда  ва бинийи вайро бурида буданд, нақш бар замин дидам. Дар бадани вай хеч жойи солимики аз захми тиғ ва ё зарбахойи шаллоқ дар амон монда бошад ёфт намешуд. Ва бо марг хам фосилайи чандоний надошт. Чун “ихнотун”ро бадин холат мушохада намудам, уро ба маризхонайи худ бурдам то уро аз марг нажот дихам ва мегуяд наздик ба ду мох у ба хуш наёмад. Вақтики ба хуш омад достони худро ингуна бароям баён намуд:

“фиръавн (умфисис) аз ман хоста будки аз куллияйи заминхо ва хар чи дорад хаммаро ба у бидихад ва хамчунин занон, ғуломон, канизон ва хаммаро ба у бибахшад. У хам аз умфисис мехохадки ек дахум аз сирватишро ба бибахшад то битавонад гузарони зиндагий кунад аммо, ин фиръавни секулярки худишро худо медонист рози намешавад. Ва дастхо ва похояшро мебурад ва уро шаллоқ зада ва лахт дар хиёбон рахо мекунад. Рузхо мегузашт ва ихнотун дар холики бо фақр ва бенавоий даст ва панжа нарм мекард ба интиқом аз фиръавни золим ва лав ба дасти каси дигари умид баста буд. Умидвор будки интиқомишро аз у бигирад ё ба дасти худиш ё каси дигари аз у интиқом бигирад. Билахара, фиръавн мурд. Синуха мегуяд ва ман хам ба унвони бузург ва раиси синфи пизишкон дар маросими вафоти у ширкат кардам. Кохинхо дар сўгворийи фиръавн, ин рохиби бузург, хитобахойи видоъ ва худохофизий мехонданд. Хануз сухононишонро дар дил дорамки мегуфтанд: “эй мардуми миср, осмонхо ва заминхо бо фиқдони қалби бузург рубару шуд. Қалбики ба миср ва сокинони он аом аз инсон ва хайвон ва набот ва жимод ишқ меварзид у барои ятимон падар, барои фуқаро дасти кўмак, барои мардум бародар, ва барои миср мажд ва азамат буд. У одилтарин ва мехрабонтарин худоён буд, ва пеш аз дигарон мардуми мисрро дуст медошт. Умфисис моро тарк гуфт то ба худоёни дигар бипейвандад, ва мардумро дар торикий рахо кард.

(идома дорад…….)

 
Дарсхойи муқаддамотий/ дарси севум: шинохти тоғут, аввалин қадам дар вуруд ба ислом
 

 
Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид :  Абу Хамза мухожир  хўромий.

(26- қисмат)

Куфр ва бебовар шудан ба тоғут, нисф, муқаддима ва аввалин пилла ва склети аввалин табақайи ақида ва ислом буда аст; бар ин асос чун аъроб ба алфоз ва мафохим ва истелохоти қуръоний комилан ошно буданд хамма медонистандки гуфтани “ла илаха иллаллох” танхо ба забон овардани ек жумла ба теъдоди каламоти бекорбурд нест, ин каламот корбурд доранд. Чун қуръон ба забони онхо нозил шуда буд ва медонистандки “ла илаха” ва дунболи он”иллаллох” аз онхо чи мехохад?

 Пас, агар кофари қасд дорад мусалмон шавад, ибтидо бояд “ла илаха”ро бар забон биёварад ва тамоми тоғутхо ва худоёни дуруғин ва ботили онхоро инкор кунад ва ба онхо кофар ва бебовар шавад, ва ба дунболи он “иллаллох” ро бар забон биёварад ва ахли тўвхид шавад. Замоники таслими чанин қонун нашуд ва аз тоғут дурий кард, он вақт астки мархалайи баъдий пеш меояд; яъни иймон. Ва худованд ба чанин бандагони башорот додаки:

  وَالَّذينَ اجْتَنَبُوا الطَّاغُوتَ أَنْ يَعْبُدُوها وَأَنابُوا إِلَي اللَّهِ لَهُمُ الْبُشْري‏ فَبَشِّرْعِبادِ(زمر/۱۷)

Касоники аз ибодоти тоғут дурий мекунанд, ва ба суйи худо боз мегарданд, ишонро башорот бод, пас мужда биде ба бандагонам.

…………….

Ровшан шудки,

“илох”созий яъни хар махлуқ ё барномайиро жойгузини аллох ва қонун ва барномаш куни холо ин жойгузини дар баъзи аз маворид ва вижагихо бошад ё дар тамоми вижагихоки, баъзихо дар рубубият ва зоти аллох жойгузинхойи қарор медиханд ё қавонинро жойгузин мекунанд. Дар хар сурат, аввалин қадам дар вуруд ба доирайи ислом ва муслимин, куфр ва бебовар шудан ба тоғут аст. Аммо, куфр ба тоғут хам ба хамин содагийхо нест ва касони хастандки саъй мекунанд нагузоранд мардум ба даражайи куфр ба тоғут бирасанд ва ё агар ба ин даража расиданд аз тоғутхо химоят кунандки уламойи бузургвор, баржастатарин пуштибонони тоғутхоро дар мусалласи “зар ва зур ва тазвир” ном бурданд. Аз “зар ва зур ва тазвир” ба унвони бузургтарин хомиён ва пуштибонони тоғутхо ном бурда шуданд.

Зар: дар қуръон яъни мулло ва сармоядорон, сирватмандони хастандки шуракойи воқеъийи тоғутхо дар чаповули сирватхойи мардуманд. Имруза ба унвони кортелхо, тирастхо ва …….дар буржувази,

Копитализми навин ва хатто сармоядороийи довлатий мисли: чин, кубо, кўра шимолий ва амсоли он мушохада кардаид.

Зур: аз тариқи низомиён, пуштибонони тоғутхо, низомиён хам мудофеъини тоғутанд ва дар рохи онхо межанганд. Ба хамин далил, дар қуръон ба унвони кофар маърифий шуданд ва худованд мефармоянд:

  الَّذينَ آمَنُوا يُقاتِلُونَ في‏سَبيلِ اللَّهِ وَالَّذينَ کَفَرُوا يُقاتِلُونَ في‏سَبيلِ الطَّاغُوتِ فَقاتِلُوا أَوْلِياءَ الشَّيْطانِ إِنَّ کَيْدَ الشَّيْطانِ کانَ ضَعيفاً(نساء/۷۶)

Касоники иймон оварданд, дар рохи аллох межанганд ва касоники куфр пешаанд, дар рохи шайтон межанганд. Пас, бо ёрони шайтон бижангид, бегумон нейранги шайтон хамиша заъиф буда аст.

(идома дорад……)