دسته: осори мактуби тожики шайх мужохид Абу Хамза хўромий

Дарсхойи муқаддамотий / дарси дувум:Шинохти жохилияти навини дини секуляризм,ек зарурат жихати хифзи иймон ва жиход, ва пархез аз ширк

Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид :  Абу Хамза мухожир   хўромий

(3- қисмат)

Баъди аз гумон ва шак дар дарун ва дар фикр ва қалб,мо дар ояйи 50 сураи моида ба еки аз завоёи умда ва зербанойи жохилият ишора мекунем яъни,хукми жохилий ва жохилият дар масалайи қонунгузорий.Чизики мо имруза дар қавонини тамоми кишвархо ва ахзоби секуляр онро мушохада мукунем.Метавон гуфтки хеч ек аз қавонини зербанойи дини секуляризм ва мазохиби мухталифи он аз шариат ва қонуни аллох гирифта нашуданд,балки бар зидди ин шариати аллох ва дар ростойи нобуди қавонини аллох ба вужуд омаданд.Аллохи мутаол мефармояд:

: “أَفَحُکْمَ الْجاهِلِيَّةِ يَبْغُونَ وَمَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللَّه حُکْماً لِقَوْمٍ يُوقِنُونَ” (مائده/50)

Оё жуёйи хукми жохилият хастанд?Оё чи каси барои афрод мўътақид,бехтар аз худо хукм мекунад?

Замоники ин шак ва гумонхои жохилий,табдил ба қонун ва хукм мешаванд,пас аз кинор находани қонуни аллох,еки аз боризтарин намодхойи жохилият,зохир шудан ва худнамоийи жохилийи занон дар малаъи ом аст.Ин хамон чизи астки мо дар замони Отатурк,Ризохон ва соири хукуматхойи секуляр ва хатто ахзоби секуляри махаллийи худмон ё кишвархойи дигар,да қолиби кашфи хижоб ё дар маъни дақиқи он,кашфи аврот дидаем ва хануз хам дорем мебинем.Дар мовриди бехаёйи ва бепарвойи занон дар жомеъа ва хўрийи онхо ва нишон додани ончи худо гуфта бояд пўшида бошад ниёз ба жустажу ва тахқиқ ва тўвзихи зиёдий надорад,чун хамма дар атрофи худ ё дар конолхойи мохвороий ва ижтимоий онро мушохада мекунанд.

Кашфи аврот,лухт шудани одам ва хаво,хамон натижайи амалийи васвасахойи будки шайтон ба он даст ёфт.Шайтон ва пейравони он саъй доранд бо лухт кардани зан,барои инсонхойики дар он жомеъайи жохилий ва жохилият ба сар мебаранд чизи ғейри аз ек шикам ва ек шахват боқий нагузоранд.Ин еки аз мақосиди шайтон ва еки аз конолхойи будаки шайтон ва ёрониш саъй карданд дар кинори он бақияйи қавонини худишонро ба пеш бибаранд.

Шумо тасаввур кунид имом Муслим дар сахихи худ хадиси ба шуморайи 3028 меоварадки нишон медихад илова бар мардхо,занхо хам ба сурати  лухт каъбаро тавоф мекарданд.Барои хамин,аллох мутаол дар жохойи мухталиф зимни ишора ба неъмати либос ва коргардхойи он,дар ояйи 27 сурайи Аъроф ба бани одам хашдор медихадки хушёр бошанд хамон балойики шайтон бар сари одам оворд бар сари шумо хам наёварад ва бо васвасахоиш лухтитон накунад.

Бо дарки ин воқеийят мутавжжих мешавемки талош барои барахна кардани одамхо,еки аз ахдофи шайтон буда ва қидаматиш ба диринагий хилқати инсон дорад.Ва боз мутаважжих мешавемки амалий кардани ин мархала ва барахна кардани инсонхо еки аз нақшахойи стротежик шайтон ва ёрониш алайхи фарзандони одам буда аст.Аллохи мутаол хам дар ояйи 33 сураи Ахзоб ба ин рафтори жохилий ишора карда ва мефармояд:

: وَلاتَبَرَّجنَ تَبَرُّجَ الجاهِلِيَّةِ الأولى”(احزاب/33)

Ва хамчунин жохилияти пешин дар миёни мардум зохир нашавид ва худномойи накунид.

(идома дорад…….)

Дарсхойи муқаддамотий / дарси дувум:Шинохти жохилияти навини дини секуляризм,ек зарурат жихати хифзи иймон ва жиход, ва пархез аз ширк

Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид :  Абу Хамза мухожир   хўромий

(2- қисмат)

Дар замонхойи баъад хам,касоники жохилиятро хуб фахмиданд,аз касоники қаблан аз падар ва модари мусалмон ба дунё омаданд ва жохилиятро нашинохтанд исломро хам бехтар фахмиданд ва дар рохи иймон ва жиход масиришон ба сахоба наздиктар буда дар ин сурат,замоники ек мусалмон мегуяд :”ла илаха ” ва куфр ба тоғут мекунад ,бояд қабли аз гуфтан “иллаллох” ва гардан находан ба дастурот ва қонуни шариати аллох,шинохти сахихи аз “ла илаха “ва куфр ба тоғут ва жохилият дошта бошад.

“Жахл ” ба маъни пейравий накардан аз хақ меояд;касики амали бар хилофи хақ анжом дод,чи нисбат ба он амал огох бошад ё набошад,ба чанин шахси жохил гуфта мешавад.Ба хамин далил, уламойи гузашта чун Олусий ва ибни Манзур гуфтанд: хар каси ба илмики дорад ,амал накунад жохил аст.

Холо касоники амали бар хилофи хақ анжом дихандки қаблан дар он замина огохи касб накарда бошанд ва воқеъан ба он огох набошанд,мисли касики ек одам ниёзмандиро мебинад аммо чун он ниёзманд,ниёзи худишро ошкор намекунад,он шахс хиёл мекунадки ин ниёзманд,шахси ғаний ва сирватманди аст.Аллохи мутаол чанин шахсики хақро нафахмида боз жохил медонад ва мефармояд:

يَحْسَبُهُمُ الْجَاهِلُ أَغْنِيَاءَ مِنَ التَّعَفُّفِ(بقره/273)،

Ниёзмандони хастандки ба хотири обрўманди ва хештандорики мекунанд шахси жохил онхоро доро ва ғаний ба хисоб меоварад.

То инжо манзур аз жахл ва жохил касони хастандки мумкин аст мусалмон бошандки нисбат ба ахкоми хосси жохил бошанд аммо,дар соири маворид олим бошанд,ё мумкин аст ғейри мусалмони бошадки илова бар жахолатиш дар мовриди соири ахком хақ,дар ин моврид мушаххас хам жохил бошад.

Дар ин сурат,ин ғейри мусалмон беморийи жахли у шиддат гирифта ва ин жахл табдил ба холат,рох,равиш ва одоб ва русуми шудаки холати фарханги умумий ба худиш гирифта; ва ин фарханги умумий арзишхо ва зидди арзишхо,бояд ва набоядхо,қавонин ва нигариши у ба дунёро таъйин мекунад,ва барои шахс ақоид ва рафтори хоссиро ба армағон меоварадки жахон бинийи он шахсро шикл медихад.

Замоники жахл дар жомеъа ба ин даража иртиқо пейдо мекунад ва ба ин даража мерасад,аллохи мутаол дар тўвсифи ин жомеъа аз каламайи жохилият истеъфода мекунад,ва мавориди истеъмол ва завоёйи кулли ин жохилиятро дар чохор сураи маданий барои мо ровшан мекунад:

Дар ояйи 154 оли имрон,аз зон ва гумони жохилий дар андиша ва қалб сухбат мекунад ва мефармояд:

“یظنون بالله غیر الحق ظن الجاهلیه” (آل عمران/154)،

Дар борайи худо пандорхойи нодурусти чун пандорхойи замони жохилият доштанд.

Шакки жохилият,ба мафхуми хоким шудани зон ва гумон ва шаккокият дар ақоид ва жахонбини аст.Ончи имруза дар гирдхамойихойи босаводхо ва аъвоми секуляр дида мешавад.Бунёнгузорийи ақоид ва бовархойишон дар мовриди хилқати инсон,мовжудот,худо,бехишт ва умури ғайбий бар асоси таваххумот аст;яъни бовархойи онхо таваххум ва шак ва гумон зер банойи онхост,на яқин ва итминон.(идома дорад……

Дарсхойи муқаддамотий / дарси дувум:Шинохти жохилияти навини дини секуляризм,ек зарурат жихати хифзи иймон ва жиход, ва пархез аз ширк

 
Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид :  Абу Хамза мухожир   хўромий

2- қисмат)

Дар замонхойи баъад хам,касоники жохилиятро хуб фахмиданд,аз касоники қаблан аз падар ва модари мусалмон ба дунё омаданд ва жохилиятро нашинохтанд исломро хам бехтар фахмиданд ва дар рохи иймон ва жиход масиришон ба сахоба наздиктар буда дар ин сурат,замоники ек мусалмон мегуяд :”ла илаха ” ва куфр ба тоғут мекунад ,бояд қабли аз гуфтан “иллаллох” ва гардан находан ба дастурот ва қонуни шариати аллох,шинохти сахихи аз “ла илаха “ва куфр ба тоғут ва жохилият дошта бошад.

“Жахл ” ба маъни пейравий накардан аз хақ меояд;касики амали бар хилофи хақ анжом дод,чи нисбат ба он амал огох бошад ё набошад,ба чанин шахси жохил гуфта мешавад.Ба хамин далил, уламойи гузашта чун Олусий ва ибни Манзур гуфтанд: хар каси ба илмики дорад ,амал накунад жохил аст.

Холо касоники амали бар хилофи хақ анжом дихандки қаблан дар он замина огохи касб накарда бошанд ва воқеъан ба он огох набошанд,мисли касики ек одам ниёзмандиро мебинад аммо чун он ниёзманд,ниёзи худишро ошкор намекунад,он шахс хиёл мекунадки ин ниёзманд,шахси ғаний ва сирватманди аст.Аллохи мутаол чанин шахсики хақро нафахмида боз жохил медонад ва мефармояд:

يَحْسَبُهُمُ الْجَاهِلُ أَغْنِيَاءَ مِنَ التَّعَفُّفِ(بقره/273)،

Ниёзмандони хастандки ба хотири обрўманди ва хештандорики мекунанд шахси жохил онхоро доро ва ғаний ба хисоб меоварад.

То инжо манзур аз жахл ва жохил касони хастандки мумкин аст мусалмон бошандки нисбат ба ахкоми хосси жохил бошанд аммо,дар соири маворид олим бошанд,ё мумкин аст ғейри мусалмони бошадки илова бар жахолатиш дар мовриди соири ахком хақ,дар ин моврид мушаххас хам жохил бошад.

Дар ин сурат,ин ғейри мусалмон беморийи жахли у шиддат гирифта ва ин жахл табдил ба холат,рох,равиш ва одоб ва русуми шудаки холати фарханги умумий ба худиш гирифта; ва ин фарханги умумий арзишхо ва зидди арзишхо,бояд ва набоядхо,қавонин ва нигариши у ба дунёро таъйин мекунад,ва барои шахс ақоид ва рафтори хоссиро ба армағон меоварадки жахон бинийи он шахсро шикл медихад.

Замоники жахл дар жомеъа ба ин даража иртиқо пейдо мекунад ва ба ин даража мерасад,аллохи мутаол дар тўвсифи ин жомеъа аз каламайи жохилият истеъфода мекунад,ва мавориди истеъмол ва завоёйи кулли ин жохилиятро дар чохор сураи маданий барои мо ровшан мекунад:

Дар ояйи 154 оли имрон,аз зон ва гумони жохилий дар андиша ва қалб сухбат мекунад ва мефармояд:

“یظنون بالله غیر الحق ظن الجاهلیه” (آل عمران/154)،

Дар борайи худо пандорхойи нодурусти чун пандорхойи замони жохилият доштанд.

Шакки жохилият,ба мафхуми хоким шудани зон ва гумон ва шаккокият дар ақоид ва жахонбини аст.Ончи имруза дар гирдхамойихойи босаводхо ва аъвоми секуляр дида мешавад.Бунёнгузорийи ақоид ва бовархойишон дар мовриди хилқати инсон,мовжудот,худо,бехишт ва умури ғайбий бар асоси таваххумот аст;яъни бовархойи онхо таваххум ва шак ва гумон зер банойи онхост,на яқин ва итминон.

Баъди аз гумон ва шак дар дарун ва дар фикр ва қалб,мо дар ояйи 50 сураи моида ба еки аз завоёи умда ва зербанойи жохилият ишора мекунем яъни,хукми жохилий ва жохилият дар масалайи қонунгузорий.Чизики мо имруза дар қавонини тамоми кишвархо ва ахзоби секуляр онро мушохада мукунем.Метавон гуфтки хеч ек аз қавонини зербанойи дини секуляризм ва мазохиби мухталифи он аз шариат ва қонуни аллох гирифта нашуданд,балки бар зидди ин шариати аллох ва дар ростойи нобуди қавонини аллох ба вужуд омаданд.Аллохи мутаол мефармояд:

: “أَفَحُکْمَ الْجاهِلِيَّةِ يَبْغُونَ وَمَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللَّه حُکْماً لِقَوْمٍ يُوقِنُونَ” (مائده/50)

Оё жуёйи хукми жохилият хастанд?Оё чи каси барои афрод мўътақид,бехтар аз худо хукм мекунад?(идома дорад……)

Дарсхойи муқаддамотий / дарси дувум:Шинохти жохилияти навини дини секуляризм,ек зарурат жихати хифзи иймон ва жиход, ва пархез аз ширк

Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид :  Абу Хамза мухожир   хўромий.

(1-қисмат).

Бисмиллах валхамдулиллах.

 “Ба рости хамд ва сипос танхо лойиқи худост,уро шукр мегуем ва аз у дархости кўмак ва омурзиш мекунем, ва панох мебарем ба худо аз шурури нафсхойимон ва аз бадихойи аъмолимон, хар касики худо уро хидоят кунад хеч кас наметавонад уро гумрох кунад ва хар касики худованд уро гумрох намояд хеч кас наметавонад уро хидоят дихад ва шаходат медихемки хеч илох бар хаққи ба жузъ аллох нестки танхо ва бешарик аст,ва шаходат медихамки Мухаммад банда ва фристодайи уст.”

“Эй касоники иймон овардайид ончунонки шайиста аст, аз худо битарсид ва намирид магар онки мусалмон бошид.”

“Эй мардумон (эй инсонхо ) аз ( хашми ) парвардигоритон бипархезид (битарсид),парвардигорики шуморо аз ек инсон биёфарид ва (сипас ) хамсаришро аз новъи у офарид ва аз он ду нафар мардон ва занон фаровони мунташир сохт.Ва аз ( хашми ) худойи бипархезидки хамдигарро биду сўганд медихид, ва бипархезид аз инки пейванди хешовандиро гусихта дорид зеро бегумон худованд муроқиби шумост.”

“Эй мўъминон аз худо битарсид ва сухани хақ ва дуруст бигуйид.Дар натижа худо (тўвфиқи хейритон медихад ва ) аъмолитонро шайиста мегардонад ва гунохонитонро мебахшояд.Аслан хар кас аз худо ва пайғамбариш фармонбурдори кунад,қатъан ба пийрузий ва комёбий бузурги даст меёбад.”

Аммо баъад :росттарин сухан ,китоби худо ва бехтарин равиш,равиши Мухаммад саллоллоху алайхи васаллам аст,ва бадтарин умур навовари дар дин аст, ва хар тоза пейдо шудайи дар дин,бидъат ва хар бидъати гумрохий ва хар гумрохий дар оташ аст.

Ассаламу алайкум ва рохматуллохи ва барокатуху.

Ин муқаддамаро росулуллох саллаллоху алайхи васаллам қобли аз хар хутба ва суханроний ирод мефармуданд.

Дарси имрузийи мо, дар мовриди :шинохти жохилияти навини дини секуляризм, ба унвони ек зарурат жихати хифзи иймон ва жиход ва пархез аз ширк аст.

Муслим ва Бухорий аз Хузайфа розиаллоху анху нақл кардандки мегуяд:”мардум аз росулуллох саллаллоху алайхи васаллам дар мовриди хейр ва хуби мепурсиданд аммо ман дар мовриди шар ва бади;чун метарсидамки мабодо гирифтори он шавам”.

Дар ин сурат,танхо шиносойи хейр ва хақ кофий нест.Чун ,агар танхо хейр ва хубиро  бишносем мумкин аст гирифтори бади ва шарри шавем ва надонем ин корики дучориш шудаем шар ва бади аст.Мисли аксари мусалмонзодахоики дучори жохилият ва офати дини секуляризм шуданд,аммо аз хақиқати он бехабар хастанд.

Бар ин асос астки Умар ибни Хаттоб мегуяд:”Занжири ислом халқа-халқа гусихта мешавад пора мешавад,чи вақт? Хар гох дар ислом касони рушд ва ба вужуд биёбандки жохилиятро намешносанд.”

Сахобайи росулуллох саллаллоху алайхи васаллам хейр ва шарро комилан мешнохтанд чун дар он (шар )парвариш ёфта буданд ва қотиъона хейрро дуст доштанд ва аз шар безор буданд.Чун зебоий ва хуби иймон ва амали солих ва зишти ва палидий куфр ва гунохонро медонистанд.Ба хамин далил будки иймони онхо ва фахм ва дирояти онхо аз касоники пас аз онхо омаданд қавитар ва босалобаттар ва мохкамтар буд ва касони чун Сумайя,Хадича,Мусъаб ,Билол………..ва аз чанон жохилияти зухур карданд ва ба чанон даражайи аз қудрати иймон,салобат ва истиқомат расиданд.(идома дорад……

Дарсхойи муқаддамотий/ дарси аввал: дин чист? Секуляристхо аз мо чи дини мехоханд?

Бисмиллахир рохманир рохим.

إنِ الْحَمْدَ لِلَّهِ، نَحْمَدُهُ ، وَنَسْتَعِينُهُ ، وَنَسْتَغْفِرُهُ، وَنَعُوذُ بِاللَّهِ مِنْ شُرُورِ أَنْفُسِنَا، وَمِنْ سَيِّئَاتِ أَعْمَالِنَا، مَنْ يَهْدِهِ اللَّهُ فَلَا مُضِلَّ لَهُ ، وَمَنْ يُضْلِلْ فَلَا هَادِيَ لَهُ، وَأَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ لَا شَرِيكَ لَهُ، وَأَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّدًا عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ”

“ба рости хамд ва сипос танхо лойиқи худо аст, уро шукр мегуем ва аз у дархости кўмак ва омурзиш мекунем, ва панох мебарем ба худо аз шурури нафсхойимон ва аз бадихойи аъмолимон, хар касики худо уро хидоят кунад хеч каси  наметавонад уро гумрох кунад ва хар касики худованд уро гумрох намояд хеч каси наметавонад уро хидоят дихад ва шаходат медихамки хеч илохи бар хаққи ба жуз аллох нестки танхо ва бешарик аст, ва шаходат медихамки мухамммад банда ва фристодайи у аст.”

Аллох таоло мефармояд:

 یأْ أیهَاْ الَّذِینَ آمَنُوْاْ اتَّقُوا اللهَ حَقَّ تُقَاْتِهِ وَلاَتَمُوْتُنَّ إِلاَّ وَ أَنْتُمْ مُسْلِمُون (آل عمران /102)

Эй касоники иймон овардаид ончунонки шойиста аст, аз аллох пархез кунид ва намирид магар онки мусалмон бошид.”

 یأْ أیهَا النَّاْسُ، اتَّقُوْاْ رَبَّکُمُ الَّذِی خَلَقَکُم مِنْ نَّفْسٍ وَّاحِدَةٍ وَّ خَلَقَ مِنْهَاْ زَوْجَهَاْ وَ بَثَّ مِنْهُمَاْ رِجَالاً کَثِیراً وَّ نِسَاءً وَّاتَّقُوْاْ اللهَ الَّذِی تَسَاءَلُوْنَ بِهِ وَالأرْحَاْمَ إِنّ اللهَ کَاْنَ عَلَیکُمْ رَقِیبَاً(نساء /1)

“эй мардумон аз парвардигоритон бипархезид, парвардигорики шуморо аз ек инсон биёфарид ва (сипас) хамсаришро аз новъи у офарид ва аз он ду нафар мардон ва занони фаровони мунташир сохт. Ва аз худойи бипархезидки хамдигарро  баду сўганд медихид, ва бипархезид аз инки пейванди хешовандиро қатъ кунид зеро бегумон худованд муроқиби шумо аст”

-یأْ أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوْاْ اتَّقُوا اللهَ وَ قُوْلُوْاْ قَوْلاً سَدِیداً يُصْلِحْ لَكُمْ أَعْمَالَكُمْ وَيَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ وَمَن يُطِعْ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَقَدْ فَازَ فَوْزًا عَظِيمًا (احزاب / 70)

“эй мўъминон аз аллох пархез кунид ва сухани хақ ва дуруст бигуйид. Дар натижа аллох аъмолитонро шойиста мегардонад ва гунохонитонро мебахшояд, ва хар каси аз аллох ва пайғамбариш фармонбурдорий кунад, қатъан ба пийрузий ва комёбийи бузурги даст меёбад.”

Аммо баъад:

“إِنَّ أَصْدَقَ الْحَدِيثِ كِتَابُ اللَّهِ وَ خَيْرَ الْهَدْىِ هَدْىُ مُحَمَّدٍ وَشَرَّ الأُمُورِ مُحْدَثَاتُهَا وَكُلَّ مُحْدَثَةٍ بِدْعَةٌ وَكُلَّ بِدْعَةٍ ضَلاَلَةٌ وَكُلَّ ضَلاَلَةٍ فِي النَّارِ

“росттарин сухан китоби аллох ва бехтарин равиш, равиши Мухаммад саллаллоху алайхи васаллам аст, ва бадтарин умур навоварий дар дин аст, ва хар тоза пейдо шудайи дар дин, бидъат; ва хар бидъати гумрохий, ва хар гумрохий дар оташ аст.

Ассаламу алайкум ва рохматуллохи ва барокатух.

Ба дунболи тасмими дустон мабний бар ирояйи дуруси ибтидоий ва пояий, он хам ба дур аз пичидагий ва истилохоти роижи фиқхий ва ба забони содаки дар “вазъи мовжуд” барои онхо, ба унвони “ниёзи руз” тавассути худишон ташхис дода шуда, саъй мешавад мутаносиб бо суъолотики матрах карданд мовзуъоти муртабит бо ин суъолот ба сурати сода ва қобили фахм барои хаммайи дустон тўвзих дода шавад. Иншааллох.

Дар миёни суъолоти мухталифики дустон матрах карданд, ду суъол муртабит бо хам дар мовриди “дин” ба унвони аввалин дарси муқаддамотийи мо матрах шудаки саъй мешавад ба сурати мухтасар ва сода, ва дар хадди замоники дар ихтиёр дорем тўвзих дода шаванд. 

-Еки аз инки: дастахойи аз секуляристхо иддаъо мекунандки бехудо хастанд ва ба дини эътиқод надоранд ва ё гурухи аз секуляристхо мегуяндки фақат худоро қабул доранд аммо динро қабул надоранд ва дастайи аз онхо эълом мекунандки хам худоро қабул доранд хам дини исломро ва хам секулярист хастанд!!! Жараён аз чи қарор аст? 

ادامه خواندن Дарсхойи муқаддамотий/ дарси аввал: дин чист? Секуляристхо аз мо чи дини мехоханд?

Дарсхойи муқаддамотий/ дарси аввал: дин чист? Секуляристхо аз мо чи дини мехоханд?
 

(25- қисмат)

  Замоники имруза аз иртидоди умумий дар миёни ақвоми хосси сухбат ба миён меояд, бештар манзур даст кашидан 1-“огохона”, 2-“амдий” ва 3- “ихтиёрий” аз маъонийи чохоргонайи дин ва мухтавойи асосийи дини ислом ва ё пейвастан ба ахзоби секуляр аст. Замоники шахс ба чанин даражайи мерасад, секуляристхо нез даст жанг ва қитол бо онхо бармедоранд, ва дар чорчуби қавонини секуляристийи худ, хамчун хам жинсбозхо, гуруххойи шайтонпараст, будоийхо ва соири ақоид, дар қолиби озодийхойи шахсий ба онхо имтиёзоти шибхи баробар медиханд чун ба инхо имтиёзоти баробар намедиханд, ин афрод дар сояйи ин хаддиақал озодийхо метавонанд барои худишон масжид бисозанд, риш  бигузоранд, хаж бираванд, руза бигиранд, эътикоф кунанд ва соири умури шахсийшонро дар дили худишон нигах доранд ва анжом диханд, хамчунонки ек шайтонпараст ва насроний хам метавонад барои худиш маконхойи дошта бошад ва маросимхойи худишро дар марокизи худиш анжом бидихад.

Дар инжо, ошкоро “дини секуляризм” ек диктоторийи низомий ва мусаллахонайи аст дар баробари хар қонун ва барномайи ғейри аз қавонин ва барномахойи секуляристий, ва то замони бо шумо хоханд жангидки шумо аз мухтаво ва мафохими дин дар ислом даст бикашид ва ин мафохими чохоргонаро ба дини секуляризм бидихид ва худи шумо чизи шавид шабихи анорики об ва мухтавойи онро гирифтанд ва танхо зохири ба номи анор боқий гузоштанд. Ин хамон дини хаддиақали ва тахриф шудайи ту холий астки ихвонуш шаётин (шохахойи инхирофийи жараёни ихвонул муслимин) ва наждийхойи дарборий ва расмийи оли саъуд ва соири динфурушон ва муллохойи виъозус салотин мунтасиб ба тасаввуф ва ташайъю ва ғейрих ба химоят аз куффори секуляри ишғолгари хорижий ва тоғутхойи махаллий, муслиминро ба суйи он даъват мекунанд. То замоники муслиминро ба ин даража нарасонданд бо онхо хоханд жангид он хам жанги мусаллахона бо пуштибонийи жанги нарм ва равоний.

Аз аллох мутаол хосторем мо ва шуморо бар дини худ собит қадам нигах дорад ва оқибатимонро ба хейр кунад .

  سُبْحَانَك َاللَّهُم َّوَبِحَمْدِكَ،لاَإِلَه َإِلاّ َأَنْتَ، أَسْتَغْفِرُك َوَأَتُوب ُإِلَيْكَ

Вассаламу алайкум ва рохматуллохи ва барокатух. [1]

---

[1]پیاده شده از نوار صوتی شیخ ابوحمزه المهاجر هورامی حفظه الله

Дарсхойи муқаддамотий/ дарси аввал: дин чист? Секуляристхо аз мо чи дини мехоханд?
 

(24- қисмат)

Асхоби росулуллох саллаллоху алайхи васалламро нигох кунид, дар холи бо қабоили пейру ва амсоли мусайламайи каззоб жангидандки афроди ин қабоил шаходатайнро бар забон меоворданд, намоз мехонданд ва соири умури шаръийро анжом медоданд, танхо корики онхоро мустахаққи куфр кард ин будки мардиро то мартабайи нубувват боло бурданд.

Холо, аллох мутаол хамчунонки халқ карданро хаққи худиш дониста, хукм кардан ва қонунгузорийро хам хаққи худиш медонад, аммо каси 1-“огохона”,2-“амдан” ва 3-“ба мейли худиш ва ихтиёран” еки аз бандагонишро дар амри қонунгузорий жонишини аллох қарор медихад. Дар ин сурат, дар мовриди касики махлуқиро то мартабайи холиқи осмонхо ва замин боло мебарад, чи бояд гуфт? Оё ин шахс шойистатар ба куфр нест, ба нисбати касики махлуқиро то мартабайи махлуқи дигар мисли пайғамбар боло мебарад?

Замоники шумо аз қудрати хукуматий, қонун ва барномайи шариати аллох, итоат ва пейравий аз ин қонун ва барнома ва мужозот кардан ва подош додан бар асоси ин барнома даст бикашид, он вақт даст аз мухтавойи дини худ накашидид? Хуб, секулярхо хаминро аз шумо мехоханд, ва барои хамин хамиша бо шумо қитол мекунанд ва межанганд.

Диққат кунид, то расидан ба ин хадаф бо шумо гуфтагу намекунанд, қитол мекунанд ва жанги мусаллахона, гуфтагуйи онхо жанги равоний жихати тазъифи иймон шумо ва пуштибоний аз жанги гарми онхост.

Ками фикр кунид, бибинид агар барои мусалмон узрхойи шаръий наёварем ва масоили чун хато, шубха, таъвил, шурут ва мавонеъи такфир ва масоили чун иқомайи хужжайи набавий ва авомили тадовуми жахл чун набуди хукумати исломий ва находхойи тахти пушиши он ва масоили аз ин дастро барои муслимин дар назар нагирем, чи мезон аз муслиминики сохиби ислом хукми хастанд, сохиби иймони исломий мегарданд?

(идома дорад……)

Дарсхойи муқаддамотий/ дарси аввал: дин чист? Секуляристхо аз мо чи дини мехоханд?

(23- қисмат)

Холо секуляристхо аз шумо чи мехоханд? Онхо аз пейравони шариатхойи осмоний ва бахусус шариати пайғамбари хотам саллаллоху алайхи васаллам мехохандки даст аз мафохими чохоргонайи дини ислом ва дар воқеъ мухтавойи дини ислом бардоранд, хамин ва бас. Барои хамин хам, қитол ва жанги мусаллахонаро хамиша бар муслимин тахмил карданд.

Тамоми фирақ ва мазохиби исломий бар  ин боварандки хар касики “огохона” ба баъзи аз шариати пайғамбари хотам саллаллоху алайхи васаллам иймон надошта бошад, монанди каси астки тамоми динро қабул накарда ва ба он куфр варзида аст.

Дар ин сурат, агар каси шаходатайн биёварад аммо 1- “огохона”, 2- “амдан” ва 3- “ба мейли худиш ва ихтиёран” мункари намоз шавад, кофар аст; ва агар зимни шаходатайн, намоз хам ба жой оворд, аммо боз 1-“огохона”,2- “амдан” ва 3- “ба мейли худиш ва ихтиёран” вожиб будани закотро инкор кунад, боз кофар мешавад; ва дар сурати иқрор ба шаходатайн, намоз ва закот, агар 1-“огохона”,2- “амдан” ва 3-“ба мейли худиш ва ихтиёран” вожиб будани рузаро инкор кунад, боз кофар аст ва дар сурати иқрор ва амал ба хаммайи инхо, агар 1-“огохона”,2-“амдан” ва 3-“ба мейли худиш ва ихтиёран” вожиб будани татбиқи шариати аллох дар мовриди “атъамахум мин жуъ” ва ё “аманахум мин ховф” ва умури хукуматий ва ижроийи жомеъаро инкор кунад, боз кофар мешавад. Дар инжостки ба ин жумлайи бунёдин пей мебаремки “ё исломи комил ё хеч”. Албатта агар каси тамоми инхоро қабул кунад аммо амдан ва ба мейли худиш дохили еки аз гуруххо ё ахзоби секуляри монанди мусайламайи каззоб ворид шавад, огох бошад ё ноогох бошад боз хам кофар мешавад. Чун жомеъайи мутамойиз ва мушаххаси куффори аслий ва муртаддин масалайи огох будан ё ноогох будан, узр ба жахл доштан ё надоштан барои онхо матрах нест.

Дини аллох, мажмуъайи аз тамоми ин жузъиёти дигарики дар он хаст, холо чигуна аст агар каси 1- “огохона”, 2-“амдан” ва 3-“ба мейли худиш ва ихтиёран” чизи аз ин умурро инкор кунад кофар мешавад, хар чанд ба тамоми ончи дар дин аст амал кунад; аммо дар сурати инкор 1- “огохона”,2- “амдан” ва 3-“ихтиёрий” кулли қавонини дини ислом дар умури зиндагийи дунёвий ва жойгузин кардани қавонини дини секуляризм ба жойи қавонини дини ислом, кофар намешавад? Субханаллох! Ин жахолат ва химоқат чиқадар таъажжуб овар аст?!

(идома дорад……)

Дарсхойи муқаддамотий/ дарси аввал: дин чист? Секуляристхо аз мо чи дини мехоханд?
 

(22- қисмат)

Ин шахсики танхо қонуни шариати аллохро рад карда, ва изхор мекунадки фақат аллохро қабул дорад, дар воқеъ мегуяд: наъузу биллах – аллох, шойистагийи онро  надорадки  ман хокимиятамро ба қавонини у биспорам, наузу биллах – аллох, шойистагийи онро надорад ва арзиши онро надорадки итоат ва фармонбурдорийи худро ба у тақдим кунам, балки хавойи нафс ва соири худоён ва илохахоки барои худ интихоб кардам доройи чанин шойистагий хастанд.

Чанин шахси дуруғгу ва хуққабози, дар воқеъ, илохики худишро дар қуръониш ва аз тариқи пайғамбариш саллаллоху алайхи васаллам маърифий карда қабул надорад, балки тобеъи худоён ва илохахойи дуруғини астки барои худ тарошида.

Дар мовриди суъоли дувуми шумо дар мовриди оя:

وَلا یَزَالُونَ یُقَاتِلُونَکُمْ حَتَّى یَرُدُّوکُمْ عَنْ دِینِکُمْ إِنِ اسْتَطَاعُوا (بقره/۲۱۷)

Ва “пейваста ва хамиша” бо шумо хоханд жангид то агар битавонанд шуморо аз динитон муртад кунанд, дар бахши дигар суъолот гуфта будид: ” аммо бо ин вужуд мебинемки дар европо, амрико, русия, австралия, ва хатто исроил ва чини коммунист хам шахс метавонад дини худро хифз кунад ва сохиби он хамма масжид хам шавад. Оё ин ек парадокс ва тазод дар қуръон нест?”

Агар дар маъонийи чохоргонайи дин диққат кунид мефахмидки ин ек парадокс ва тазод нест, балки баёни ек воқеият ва хақиқати зиндагий аст.

Имоми Табарий рохимахуллох бо воситахойи аз Мужохид ривоят мекунадки ин жангжуён бо муслимин дар каломи аллох азза ва жаллаки мефармояд:

“وَلا یَزَالُونَ یُقَاتِلُونَکُمْ حَتَّىَ یرُدُّوکُمْ عَنْ دِینِکُمْ إِنِاسْتَطَاعُوا”

Куффори қурайш хастанд, яъни ин жангжуёники хамиша бо муслимин межанганд то замоники муслимин даст аз динишон бикашанд ва муртад шаванд , ахзоби секуляр ё “мушрикин” ва ба забони имрузий “секуляристхо” хастанд.

Ин жанги мусаллахона ва даргирий, пейваста ва хамиша бейни секуляристхо ва қонуни шариати аллох то рузи қиёмат боқий мемонад. Таважжух шавад, ин пейвастагий шомили секуляристхост  на жомеъайи куффори яхуд ва насоро ва шибхи ахли китоб. Ин нуктайи хассос ва асосий дар душманшиносий астки бисёри аз муслимин аз он ғофил шуданд. Хуб  кудум аз шумохо ва падарони шумохо чанд сол син дорид? Дар тули зиндагийики кардаид танхо ек рузро биёваридки секуляристхойи хорижий ё дохилий бо муслимин жанги мусаллахона накарда бошанд, чанин рузи вужуд надорад, аммо ман метавонам барои шумо биёварамки қарнхост насронийхо ва мажус ва собеин ва аксарияти қотиъи яхудиён бо муслимин жанги мусаллахонайи надоштанд, ва агар жанг шудаки инхо ба хамрохи мусалмонзодахо дар он ширкат доштанд рахбарият дар дасти секуляристхо буда ва инхо танхо нақши абзорро доштанд.

(идома дорад…….)

Дарсхойи муқаддамотий/ дарси аввал: дин чист? Секуляристхо аз мо чи дини мехоханд?
 

(21- қисмат)

Дар мовриди шубхайи дастайи дигарки мегуянд:” фақат худоро қабул доранд аммо динро қабул надоранд” бояд бигуем: дар мовриди адами пазириши дин, инхо хам хамон харфхойи муфти дастайи қаблийро мезанандки, боз ниёзи ба тўвзих надорад. Аммо дар мовриди пазириши аллох тавассути инхо мешавад ба ин нуктайи асосий ишора кардки:

“дини секуляризм” бо тарвижи прогматик, ё ба истелохи худишон, бехудоийи амалий, тасвириро тарвиж мекунандки тейи он, афродро жури вориди зиндагий мекунанд, жури бор меоварандки ингор аллох сохиби хеч хокимият, қудрат, барнома, қонун, фармонпазирий ва жазо ва подоши дар ин дунё нест; ва аслан худойи дар идорайи зиндагийи дунёвий ва ижтимоийи инсонхо вужуд надорад, ва умури зиндагийи дунёвийи инсонхоро бидуни тавассул ба қавонин ва барномахойи аллох метавонанд тўвзих диханд ва барояш қонун тадвин кунанд. Ин гурух, мустақиман аллохро рад намекунанд аммо, дар зиндагийи дунёвийи инсонхо, чун аллох дар умури ижроийи хукуматий ва находхойи муртабит бо он, умури иқтисодий, хонуводагий , хуқуқий ва ……ғейри зарурий ва бехуда нигариста мешавад, мустақиман таъсири аллох бар зиндагийи дунёвийи инсонхоро аз бейн мебаранд ва “амалан” тафовути бо гурухи қаблий надоранд.

Чанин афроди умонизм ё ба забони форсий, инсониятро жойгузини аллох ва қавонини у намуданд. Мо инсонхойи зиёдийро дидемки ба жойи инки бинависанд ё бигуянд: ба номи худо, матолиби худро бо ибороти ба номи инсоният шуруъ карданд, ё афроди зиёдийро дидаемки ба жойи аллох, ба инсоният қасам мехурандки дар воқеъ қасам ба хамон умонизми мовриди пазириши секуляристхост. Умонизм яъни инсон михварий  ба жойи аллох михварий.

Паёми аслий ва амалийи инхо, кинор гузоштани “аллох” ва халли мушкилоти жомеъа бидуни тавассул ба аллох ва бидуни тавассул ба қавонини шариати аллох аст. Касони чун росел, сортер, фовейрбох, фервид, нича ва ……мубалиғи ин нигариш будандки, карл маркс ва муридони у, онро ба шикли сарих ва навин теориза карданд.

Инхо кудом худоро қабул дорандки динишро қабул надоранд? Худойики мегуяд:

أَلَا لَهُ الْخَلْقُ وَالْأَمْرُ (اعراف/54)

Ё худойики худ барои худ тарошиданд?!

Инхо дуруғгу хастанд, инхо аз худойики барои худ тарошиданд чи хавойи нафс, порламони секуляристий, ё барномахойи хизбий, хукуматий, қавониники худишон тарошиданд ва одоб ва русуми жохилийки  вужуд дорад ва ……ва бо камоли мейл итоат мекунанд; ва хокимият, қавонин ва системи қазоий ва жазоий ва подоши онро мепазиранд ва фармонбурдори он хастанд.

(идома дорад……)