Дарсхойи муқаддамотий / дарси дувум:Шинохти жохилияти навини дини секуляризм,ек зарурат жихати хифзи иймон ва жиход, ва пархез аз ширк
Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид : Абу Хамза мухожир хўромий
(2- қисмат)
Дар замонхойи баъад хам,касоники жохилиятро хуб фахмиданд,аз касоники қаблан аз падар ва модари мусалмон ба дунё омаданд ва жохилиятро нашинохтанд исломро хам бехтар фахмиданд ва дар рохи иймон ва жиход масиришон ба сахоба наздиктар буда дар ин сурат,замоники ек мусалмон мегуяд :”ла илаха ” ва куфр ба тоғут мекунад ,бояд қабли аз гуфтан “иллаллох” ва гардан находан ба дастурот ва қонуни шариати аллох,шинохти сахихи аз “ла илаха “ва куфр ба тоғут ва жохилият дошта бошад.
“Жахл ” ба маъни пейравий накардан аз хақ меояд;касики амали бар хилофи хақ анжом дод,чи нисбат ба он амал огох бошад ё набошад,ба чанин шахси жохил гуфта мешавад.Ба хамин далил, уламойи гузашта чун Олусий ва ибни Манзур гуфтанд: хар каси ба илмики дорад ,амал накунад жохил аст.
Холо касоники амали бар хилофи хақ анжом дихандки қаблан дар он замина огохи касб накарда бошанд ва воқеъан ба он огох набошанд,мисли касики ек одам ниёзмандиро мебинад аммо чун он ниёзманд,ниёзи худишро ошкор намекунад,он шахс хиёл мекунадки ин ниёзманд,шахси ғаний ва сирватманди аст.Аллохи мутаол чанин шахсики хақро нафахмида боз жохил медонад ва мефармояд:
يَحْسَبُهُمُ الْجَاهِلُ أَغْنِيَاءَ مِنَ التَّعَفُّفِ(بقره/273)،
Ниёзмандони хастандки ба хотири обрўманди ва хештандорики мекунанд шахси жохил онхоро доро ва ғаний ба хисоб меоварад.
То инжо манзур аз жахл ва жохил касони хастандки мумкин аст мусалмон бошандки нисбат ба ахкоми хосси жохил бошанд аммо,дар соири маворид олим бошанд,ё мумкин аст ғейри мусалмони бошадки илова бар жахолатиш дар мовриди соири ахком хақ,дар ин моврид мушаххас хам жохил бошад.
Дар ин сурат,ин ғейри мусалмон беморийи жахли у шиддат гирифта ва ин жахл табдил ба холат,рох,равиш ва одоб ва русуми шудаки холати фарханги умумий ба худиш гирифта; ва ин фарханги умумий арзишхо ва зидди арзишхо,бояд ва набоядхо,қавонин ва нигариши у ба дунёро таъйин мекунад,ва барои шахс ақоид ва рафтори хоссиро ба армағон меоварадки жахон бинийи он шахсро шикл медихад.
Замоники жахл дар жомеъа ба ин даража иртиқо пейдо мекунад ва ба ин даража мерасад,аллохи мутаол дар тўвсифи ин жомеъа аз каламайи жохилият истеъфода мекунад,ва мавориди истеъмол ва завоёйи кулли ин жохилиятро дар чохор сураи маданий барои мо ровшан мекунад:
Дар ояйи 154 оли имрон,аз зон ва гумони жохилий дар андиша ва қалб сухбат мекунад ва мефармояд:
“یظنون بالله غیر الحق ظن الجاهلیه” (آل عمران/154)،
Дар борайи худо пандорхойи нодурусти чун пандорхойи замони жохилият доштанд.
Шакки жохилият,ба мафхуми хоким шудани зон ва гумон ва шаккокият дар ақоид ва жахонбини аст.Ончи имруза дар гирдхамойихойи босаводхо ва аъвоми секуляр дида мешавад.Бунёнгузорийи ақоид ва бовархойишон дар мовриди хилқати инсон,мовжудот,худо,бехишт ва умури ғайбий бар асоси таваххумот аст;яъни бовархойи онхо таваххум ва шак ва гумон зер банойи онхост,на яқин ва итминон.(идома дорад……