Дарсхойи муқаддамотий/ дарси аввал: дин чист? Секуляристхо аз мо чи дини мехоханд?
(24- қисмат)
Асхоби росулуллох саллаллоху алайхи васалламро нигох кунид, дар холи бо қабоили пейру ва амсоли мусайламайи каззоб жангидандки афроди ин қабоил шаходатайнро бар забон меоворданд, намоз мехонданд ва соири умури шаръийро анжом медоданд, танхо корики онхоро мустахаққи куфр кард ин будки мардиро то мартабайи нубувват боло бурданд.
Холо, аллох мутаол хамчунонки халқ карданро хаққи худиш дониста, хукм кардан ва қонунгузорийро хам хаққи худиш медонад, аммо каси 1-“огохона”,2-“амдан” ва 3-“ба мейли худиш ва ихтиёран” еки аз бандагонишро дар амри қонунгузорий жонишини аллох қарор медихад. Дар ин сурат, дар мовриди касики махлуқиро то мартабайи холиқи осмонхо ва замин боло мебарад, чи бояд гуфт? Оё ин шахс шойистатар ба куфр нест, ба нисбати касики махлуқиро то мартабайи махлуқи дигар мисли пайғамбар боло мебарад?
Замоники шумо аз қудрати хукуматий, қонун ва барномайи шариати аллох, итоат ва пейравий аз ин қонун ва барнома ва мужозот кардан ва подош додан бар асоси ин барнома даст бикашид, он вақт даст аз мухтавойи дини худ накашидид? Хуб, секулярхо хаминро аз шумо мехоханд, ва барои хамин хамиша бо шумо қитол мекунанд ва межанганд.
Диққат кунид, то расидан ба ин хадаф бо шумо гуфтагу намекунанд, қитол мекунанд ва жанги мусаллахона, гуфтагуйи онхо жанги равоний жихати тазъифи иймон шумо ва пуштибоний аз жанги гарми онхост.
Ками фикр кунид, бибинид агар барои мусалмон узрхойи шаръий наёварем ва масоили чун хато, шубха, таъвил, шурут ва мавонеъи такфир ва масоили чун иқомайи хужжайи набавий ва авомили тадовуми жахл чун набуди хукумати исломий ва находхойи тахти пушиши он ва масоили аз ин дастро барои муслимин дар назар нагирем, чи мезон аз муслиминики сохиби ислом хукми хастанд, сохиби иймони исломий мегарданд?
(идома дорад……)