دسته: осори мактуби тожики шайх мужохид Абу Хамза хўромий

Дарсхойи муқаддамотий/ дарси аввал: дин чист? Секуляристхо аз мо чи дини мехоханд?
 

(20- қисмат)  

Инхо беурзатар ва бе ғайраттар аз он хастандки дар миёни муслимин журъат дошта бошанд мисли куффори ошкор эъломи мовжудият кунанд ва хамиша дунболи мовқеият мегарданд, ё инки дар панохи куффори секуляри ошкор иқдом ба шубха пароканий ва дуруғ пароканий мекунандки аксаран шубхоти секуляристхо нез тавассути хамин даста матрах мешавад – корики хам акнун аз дур дар шабакахойи мохвораий ва аз тариқи интернет ва фазойи мажозий дар панохи куффори секуляри ошкори амрико ва европо ва ғейрих онро анжом медиханд – ё ин корхоро дар панохи ек хокими тоғут ва золим ва даст нишондайи махаллий ё мунхарифи махаллий анжом медиханд ё дар панохи ек  амир, раис ва мужрийи фосиди идораийи махаллийи дорул ислом анжом медиханд.

Хуб бо ин тўвхизоти лозим, мерасем ба суъолоти дустон:

Дар мовриди бахши аввал суъол мабний бар инки секулярхо иддаъо дорандки: “бехудо хастанд ва ба дини эътиқод надоранд”, алъон барои шумо хам ровшан шудаки, ин хам нишон аз жахолат ва нафахмийи онхо ва жузви хамон таваххумоти бепоя ва асоси онхост ва хам мехоханд шуморо фариб бидихандки шумо ба нафъи онхо, даст аз динитон бикашид. Қаблан собит кардемки инхо ба дини эътиқод доранд, аммо дини ғейри аз дини аллохки махсули муштараки инсон бо шайтон аст ва садхо хизби мухталифи дорадки дар қуръон еки аз исмхойи мушрикин ё секуляристхо “ахзоб” аст. Яъни бо онки хаммагий жузви хизбуш шайтон хастанд аммо харгиз ба мейли худ ек хизб намешаванд балки хамиша дар ахзоби мухталифи боқий мемонанд чун маржаъи муштараки ғейри аз хавойи нафс надоранд ва хавойи нафс хам ба теъдоди инсонхо ва гуруххо ва ахзоби мухталиф аст ба хамин далил секуляристхо харгиз еки намешаванд ба хамин далил системи демокрасийро пазирофтанд бо пазириши раъйи аксарият ва соири мутаъаллиқотиш.

Албатта ин дуруст астки дар тули торих касони вужуд доштандки хамчун атеистхойи юнони бостон,ё чинихо дар миёни будизм, ё дахрийхойи қабл ва баъди аз асри росулуллох саллаллоху алайхи васаллам эътиқод ба аллох надоштанд, аммо ба сурати имрузий ва модерни он, касони дар қарни 18 ва дар европо худро бехудо номиданд ва хам акнун жамияти касири аз кишвархойи чун англис, холанд, суейд, донморк, норвеж, финланд,устуни, жапон,чин ва ……нез расман худро бехудо меноманд. Инхо мегуянд мо аллохро қабул надорем хамон илохики худиш худишро аз тариқи охарин фристодаш маърифий карда, ин аллохро қабул надоранд. Ин даста аз секуляристхо дар воқеъ ба жойи аллох чизхо ва илохахойи дигари чун: хавойи нафс, хавохишхойи нафсонийи худ, шайтон, миллият, хизб, одоб ва русуми ижтимоий, инсонхойи дигар мисли худишон, табиат ва ……ро худо ва илоха карданд ва ба парастиши он мепардозанд.

Иддаохойи инхо дар мовриди адами қабули аллохро метавон пазирофт, хамон илохики худишро дар қуръон ва аз тариқи охарин пайғамбариш маърифий карда , аммо , наметавон пазирофтки инхо илохахойи барои худ қарор надода бошанд ва ё хамчун аксарияти будоийхо, дахрийхо, ва соири мушрикин  бедин бошанд. Инхо хам дин доранд.Инсон хам метавонад аллохро қабул надошта бошад ва чизхойи дигари ба жойи аллохро қабул дошта бошад ва хам диндор бошад. Дар хар сурат инсони  бе дин вужуд надорад.

(идома дорад……)

Дарсхойи муқаддамотий/ дарси аввал: дин чист? Секуляристхо аз мо чи дини мехоханд?
 

(19- қисмат)

Алова бар он, аллох мутаол замонати  мухофизат аз охарин шариатишро то рузи қиёмат карда ва агар касони талош кунанд хамон масири яхуд ва насороро тей кунанд, ва мисли таврот ва инжил шариати аллохро нез бо ақли башарий махлут намоянд ва мардумониро бо он фариб бидиханд, ин авом фариби ва хиёнат ба сурати мақтаъи аст ва дир  ё зуд расво мешаванд. Хар чанд мумкин аст инсонхойи зиёдийро хам оқибат ба шар ва нобуд кунанд.

Шумо хохар ва бародари мусалмон, бояд хушёр бошидки секуляристхо дар тули торих хамиша саъй карданд ибтидо аз коноли муллохойи дин фуруш ва тафосири ғалат аз дини ислом афкори башарийро бо ислом махлут кунанд, ва дар нихоят бо суст кардани иймони мардум, ба куллий қонуни шариати аллохро аз идорайи зиндагийи инсон кинор бигузоранд. “дини секуляризм” хамиша аз мазохиби фосид, хамиша аз афкори фосид ва дидгоххойи дини фосид алайхи шариат ва дини ислом истефода карда то инки битавонад ба сурати тадрижий қонуни шариати аллохро ба тури комил аз зиндагийи инсонхо кинор бигузорад ва худиш жойгузин шавад.

    Дар инжо, лозим аст қабли аз пардохтан ба суъолоти дустон ёдовар шавамки

Куффори секуляр ба ду дастайи умда тақсим мешаванд:

1-Куффори секуляри ошкор. Мисли: секулярхойи қурайш дар замони росулуллох саллаллоху алайхи васаллам, ё секулярхойи амрикоий, англис,чин, иттиходияйи европо, туркия ва ё ахзоби мухталифи секуляри махаллийи сарзаминхойи исломийки қавора ва мовжудияти жудогонайи ошкори доранд ва ошкоро дини худро баён мекунанд ва бо мухолифини “дини секуляризм” дар ду қолиб жанги равоний ва жанги гарм межанганд.

2-Куффори секуляри пинхони дохилийки дар адабиёти қуръоний ба мунофиқин ( куффори пинхони дохилий) шинохта шуданд. Ин даста дар зохир  худишонро шабихи муслимин мекунанд ва мутаносиб бо қудрати хукуматий ва низомийи муслимин, ақоид ва ахдофи воқеъийи худро ошкор мекунанд. Яъни ба хар мезони қудрати муслимин бештар бошад инхо бештар дар локи нифоқи худ фуру мераванд, ва хар мезони қудрати муслимин камтар бошад ибрози вужуди инхо бештар мешавад. Робитайи маъкус дар ин миён, миёни қудрати муслимин ва эъломи мовжудияти онхо хоким аст.

 Яъни хатто дар хонуводайики қудрати дини ислом қавий бошад инхо беш аз андоза мухофизакор ва бо эхтиёт мешаванд ва ба шиддат мувозиби забон ва кордори худ хастанд. Дар ек русто, махалла, шахр,донишгох ва ғейрих хам қоида хамин аст. Ба хар мезон дар ек хонувода ё русто ё жамъи дустона ё мадорис ва ғейрих қудрати дини ислом кохиш пейдо мекунад зухури инхо пуррангтар мешавад ва мо бештар афкори касифи онхоро дар қолиби гуфтахо ва рафторхойишон мебинемки қаблан пинхон карда буданд ва наметавонистем бибинем. Заъфи муслимин боис мешавадки инхо худишонро нишон диханд.

(идома дорад…….)

Дарсхойи муқаддамотий/ дарси аввал: дин чист? Секуляристхо аз мо чи дини мехоханд?

(18- қисмат)

Замоники аллох мутаол пас аз омадани охарин фристодайи саллаллоху алайхи васаллам ба хукми таврот ва инжили рози нестки қаблан худиш онро бар саййидина Мусо ва Ийсо алайхимус салом нозил намуда, холо чигуна аллох мутаол ба хукм ва қонуни дини секуляризм дар баробари дини ислом рози мешавад? Секуляризмики ба хеч шевайи ижоза намедихад хукми аллох дар ек хонувода ё ек русто ё хутто махаллайи дар руйи кўрайи замин хукмфармо шавад?

Медонид чиро аллох мутаол ижоза намедихадки ба таврот ва инжил хукм шавад? Чун хаво ва хостахойи нафсонийи инсон дар қолиби “дини секуляризм”ро бо вахийи аллох махлут карданд, ва маъжуни дасткорий шуда ва нохолиси тўлид шуда, ва хамин маъжуни дасткорий шуда боқий монда. Яъни ин шариатхо бахши аз “дини секуляризм” ро пазирофтанд ва бо шариати худ қотиъ карданд ва махлути аз шариати аллох ва “дини секуляризм” ро тўлид карданд. Барои хамин хам пайғамбари жадид омад, омадани пайғамбари жадид ба хотири хамин тахрифот ва тўлидоти инхо буд, ба хотири хамин маъжуни будки инхо тўлид карда буданд. Баъсати росулуллох саллаллоху алайхи васаллам ба хотири тўлидот ва инхирофоти инхо буд.

Холо чигуна аллох мутаол ба дини секуляризми рози мешавадки тамоми қавонин ва барномахойи он бар асоси хавойи нафс ва ақли ноқиси бандагониш поягузорий шуда, ва ахзоби секуляр ва секуляристхо қавонини шариати аллохро нез ба сурати комил дар идорайи зиндагийи инсонхо мардуд мешморанд?

Оё шанидайики ек хизб ё довлати секуляр ба шариати аллох хукм кунад? Пас, чиро шумо ба унвони ек мусалмон, чанин таваххуми ба сарит зада астки метавон ба “дини секуляризм” хукм кард? Ин чи таваххуми астки ба сарит зада?

Фикр кардайики чиро аллох мутаол ин хамма қонун ва барномайи зиндагийро дар шариатхойи худ барои мо фристода? Андишидайики чиро қиблайи ту аз масжидул ақсо ба каъба тағйир пейдо кард? Холо чи шудаки иддайи саъй доранд шумо, ба унвони ек мусалмон, қиблайи худитро аз каъба ва кохи сафид, ба лондон ва кремл ва чин ва ……..тағйир  бидихи?

Ба танхоий, ва ба дур аз жанги нарм ва равоний ёварони шайтон, ками фикр кунад ва худитро аз шарри ду дили нажот биде, чун танхо ду рох барои интихоб дори:

1-Пейравий аз қонун ва барномайи тўлид шудайи муштараки шайтон инс ва жин ( яъни дини секуляризм) ва дар нихоят парастиши шайтон.

2-Пейравий аз қонун ва барномайи аллох мутаол ( яъни дини ислом) ва парастиши аллох ба танхоий.

Махлут намудани ин ду нез ғейри мумкин аст, чун танхо ду то чизро танхо метавон бо хам махлут кардки таркиботи наздик ба хам дошта бошанд ё шабихи бо хам бошанд. Харгиз даражайи аллох мутаол ба даражайи инс ва жин мусовий нест ва хеч чизи шабихи аллох ё қавонини аллох нест то битавон онхоро бо хам махлут кард.

(идома дорад……)

Дарсхойи муқаддамотий/ дарси аввал: дин чист? Секуляристхо аз мо чи дини мехоханд?
 

(17-қисмат)

Холо хостгох ва маншаъи пейдоиши “дини секуляризм” ба кужо ва чи торихи бармегардад? “дини секуляризм” ришаш кужост ва аз кужо риша гирифт? Ибтидойи он кужо буд?

Чунончи мо ба қуръон ва суннати сахихи росулуллох саллаллоху алайхи васаллам мурожаъа кунем ба ровшани мутаважжих мешавемки маншаъи “дини секуляризм” ба замони пейдойиши инсон ва жойгузини хукм ва қонуни ба жойи хукм ва қонуни аллох бармегардад; ва аввалин касики хукмиро жойгузини хукми аллох кард шайтон астки бо бахонахойи нафсоний, аз дастури аллох мабний бар суждайи бар одам сарпичий кард; ва ба дунболи он шайтон мухаррики  одам жихати кунор гузоштани қонун ва дастури аллох ва ихрожи одам аз бехишт шуд.  

Дар ин нигох, метавон бунёнгузори “дини секуляризм” ро шайтон донистки дар дўврахойи мухталиф ва бо таважжух ба заминахойики худи инсонхо фарохам карданд, ба нисбатхойи мухталиф, ин дин тавониста дар миёни инсонхо ва дар баробари дини ислом ибрози вужуд кунад. Хийли сода аст: шайтон возих ва ошкоро хукм ва дастури аллохро ба далоили нафсоний ва нажодий қабул накард тамоми секуляристхо хам возих ва ошкоро қавонин ва дастуроти аллохро қабул надоранд ва аз рахбари худишон шайтон пейравий ва тақлид мекунанд.

Бо ин тўвзихи мо ба посухи бахши аз суъоли аввалимон расидем ва он инки:

Секуляристхо нез дин доранд, диники худишон тўлид кардандки; бар асоси он хар чохор маънийи динро татбиқ медиханд ва дар зиндагий ижро мекунанд. Яъни:

1-Хокимият ва қудрати хукуматийи хосси худро доранд.

 2-Қонун, барнома, боядхо ва набоядхойи хосси худро доранд.

3-Аз шахривандони худ мехохандки дар баробари ин қавонин ва ахкоми хукуматий, итоат кунанд ва фармонбурдор бошанд.

4-Системи қазоий ва жазо ва подош доранд ва мутаносиб бо ахкоми худ жазо ва подош медиханд.

Хар чохор маъни ва мафхуми динро секуляристхо доранд. Дар ин сурат,”дини секуляризм” дар баробари “дини ислом” қарор мегирад ва каси наметавонад хам “дини секуляризм” дошта бошад ва хам “дини ислом” ро. Наметавонад хам аз қавонини шайтон пейравий кунад хам аз қавонини аллох, наметавонад хам хокимияти аллохро бипазирад хам хокимияти шайтонро. Аллох таоло ду қалбро дар даруни каси қарор надода астки еки аз ин қалбхоро ба куффори секуляр бидихи ва екиро ба дини ислом:

    مَّا جَعَلَ اللَّهُ لِرَجُلٍ مِّن قَلْبَیْنِ فِی جَوْفِهِ (احزاب/4)

Дар интихоби ин ду рох, инсон ё мусалмон аст ё секуляр (мушрик); ва чизи таркибий аз куфр ва иймон, мусалмон ва кофар вужуд надорад. Наметавон бо таркиби баъзи аз хақ бо баъзи аз куфр ек маъжуни жадид сохт ё бо таркиби мусалмон бо еки аз куффори панжгонайи аслий 1- аллазина хаду 2- вассобеин 3- ваннасоро 4- валмажус 5- валлазина ашроку, таркиботи хандадор ва жохилона мисли мусалмони яхудий ё мусалмони собеий ё мусалмони насроний ё мусалмони мажусий ё мусалмони мушрик сохт; ва танхо касони муртакиби чанин таркиби мешавандки ё мўъмин хастанд аммо ба манобеъи шаръий жохил, ё душмани огох хастандки қасди мудирияти жанги равоний бар алайхи муслимин ва тўлиди тафарруқ ва жанги дохилий ва машғул кардани муслимин ба муслиминро доранд ва ё инки касони хастандки қасд доранд аз ин таркиб, ек рохи севум ва бейнобейни  маркаби аз аллох бо шайтон, барои худ дуруст кунанд масалан фалоний  мегуяд хам мусалмон аст хам секуляри (мушрик)ки аллох мутаол дар мовриди ин таркибийхо мефармояд:

 أُولَئِكَ هُمُ الْكَافِرُونَ حَقًّا ۚ وَأَعْتَدْنَا لِلْكَافِرِينَ عَذَابًا مُّهِينًا (نساء/151).

Онон жумлагий бегумон кофаранд, ва мо барои кофарон азоби хор кунандайи фарохам овардаем.

(идома дорад……)

Дарсхойи муқаддамотий/ дарси аввал: дин чист? Секуляристхо аз мо чи дини мехоханд?
 

(16- қисмат)  

Ахзоб ё мушрикин ё ба забони имрузин секуляристхо намепазирандки хокимият, қонунгузорий, итоат ва фармонбурдорий, ва жазо ва подош дар ин дунё аз инсон гирифта шавад ва тамоман дар ихтиёри аллох таоло қарор бигирад. Ва бар хамин асос астки бо асоси тўвхид ва ла илаха иллаллох яъни ибтидо нафийи тамоми илохахо ва куфр ба тоғут ва тамоми қонунгузоронийки поро аз гилеми худ дироз карда ва дар хайтайи илохий ва хатто бар халофи авомири илохий, қонун сохта ва ижро намуда буданд аз ек тараф яъни (ла илаха) ва исботи ягонагийи аллох дар хокимият, қонунгузорий, итоат ва ижройи подош, ибодат ва фарёдрасий аз тарафи дигар, ба мубориза ва мухолифат бархостанд. Инхо бо хамин маворид межангиданд. “ла илаха” ва “иллаллох” ба ин маъни.

Дар ин сурат,бо пейгирийи манобеъи вожа шуносий ва оёти сарихи қуръон ба ин хақиқати ғейри қобили инкор мерасемки: дини “ахзоб” ё “секуляристхо” дини астки тавассути башар сохта шуда астки ба таъбири имрузин ба он “секуляризм” гуфта мешавад ва дини аст монанди дини ислом дар ажзойи коркарди дунёвийи ун, на дар арзиш ва жойгох.

Вайлсон дар китоби фархангий ва дин, менависад: дунёвийгарий ё қовли ба исолати дунё ек идеоложий ва дин аст. Қоилон ва мубаллиғони ин идеоложий, огохона хаммайи ашколи эътиқод ба умури ва мафохими моварои табиий ва васоит ва коркардхойи мухтасси ба онро тард ва тахтиъа мекунанд.

Вилъям Мак донолъд ба сирохат эълом мекунадки:”секуляризм” дар ек маънойи густарда,новъи дин аст, ровшан аст дар чанин корбурди хечгуна таъоруз ва тақобули бейни секуляризм ва дин вужуд надорад.

Дар ин сурат, бо ин таъорифики худи куффори секуляр хам ба он эътироф доранд бояд бигуем “секуляризм” нез дини аст дар баробари дини ислом бо тамоми шариатхояш, ва замоники аллох таоло амр мекунадки ба ахзоби секуляр гуфта шавад:

       «لَکُمْ دِینُکُمْ وَلِیَ دِینِ»

Яъни чи? Яъни:

-Қарор нест тамоми адён аз жониби аллох омада бошанд. Балки башар хам метавонад худиш тўлид кунандайи дин бошад. Иштибохики хийлихо ба иллати ноогохий ба маънийи сахихи дин дар он меофтанд ин астки хиёл мекунанд дин хатман аз тарафи аллох омада. На ингуна нест.

“لَکُمْ دِینُکُمْ وَلِیَ دِینِ”–

Яъни чи? Яъни барномайи худ сохтайи ахзоби секуляр ё “мушрикин” ё “секуляристхо” нез дин аст дини дар баробари дини ислом. Ин чизи астки хийли сода метавон аз “лакум диникум ва лия дин” ва оёти мушобехи он дар қуръон ба даст оворд.

(идома дорад……..)

Дарсхойи муқаддамотий/ дарси аввал: дин чист? Секуляристхо аз мо чи дини мехоханд?
 

(15- қисмат)

Ингуна афрод дар умури марбут ба равобити даруни ижтимоъийи худишон аъом аз равобити хонуводагий, дидгохишон нисбат ба зан, фарзанд , бузургсолон, омузиш ва парвариш ва равиши таълим, иқтисод,равобити  иқтисодий ва тужжорий бо хамдигар ва дигарон, доштани мазохиби хурофий ва парастиши анвоъ, ё дахрий ва атеист будан ва дигар масоили марбут ба зиндагийи башарийи даруни гурухий ва тамоми иртибототи сиёсий, фархангий, ижтимоий, иқтисодий ва ….. бо дигар жавомеъ нез аз қавонин ва ахкоми пейравий мекардандки худ онхо онро вазъ карда буданд, ва ба истелохи руз аз мутараққий тарин ва пешрафта тарин афкор ва тараққиёти фикрийи худишон пейравий мекардандки, ё аждоди худ гирифта буданд ё худишон бар асоси хостахойишон тўлид карда буданд ва хеч ек аз ин ахзоби мухталифи секуляр чи дар гузашта ва чи дар хол ва чи дар оянда нагуфта ва нахохад гуфтки,  мо ин қавонинро аз аллох ва еки аз шариатхойи осмоний гирифтаем балки возих ва ошкоро баён мекунандки хеч ек аз қавонини шариатхойи осмонийро ба жойи қавонини тўлид шудайи худимон қабул надорем.

Ба хамин далил, алова бар онки аз пазириши ахком ва дастуроти илохий дар умури зиндагийи худ сарпичий карданд, балки онхоро асотири аввалин, достонхойи кўхна ва қадимий, ахкоми марбут ба афроди паст ва ақаб мондайи жомеъа, сехр ва жоду ва …..медонистанд ва аз қавонини сохтайи дасти худишонки нишон аз тараққий ва пешрафт ба шумор мерафт пейравий мекарданд. Ин равиши собити астки мо дар кулли торихи башарият дар қуръон, ва торихи ахзоб ё “мушрикин” ё секуляристхо қабли аз қурайш то кунун, мушохида кардаем. 

Бо вужуди ин тўлидоти ахзоби мухталифи секуляр ё “мушрикин”, дар аваз, мо ба шаходати қуръон мушохида мекунем ғейри аз так ва туки дахрий ( мотериалист ё атеист), хаммайи секуляристхо ё “мушрикин” бо олудагийхойи қабул доштандки холиқ ва розиқи бо қудрати мушаххас дар кинори “илох”хойи мухталиф ва мутаъаддиди онхо вужуд дорад. Онхо дар масоили чун борон боридан ва ризқ додан ва фарзанд додан ва дар кул хар ончи аз боло ба пойин меомад (тўвхиди рубубият) бо олудагийхойи возихи ба сурати заиф ва мутазалзил аллохро дар кинори соири қонунгузорон ва марокизи жалби манфаъат ва дафъи зарар қабул доштанд ва хатто иддайи аз онхо бовархойи аз насроният ва соибин ва …….ро нез дар масоили шахсий пазирофта буданд ва бутпарастийро сабук мағзий ва химоқат медонистандки ба ханифхо машхур буданд аммо нуктайи муштараки хаммайи ахзоби мухталифи секуляр дар тули торих ин буда астки харгиз зери бори ахком ва қавонини аллох ба сурати комилки мебоисти худ аз пойин ба боло (тўвхиди улухият) мефристоданд намерафтандки, ба унвони итоат аз авомири илохий ба шумор мерафт. Пас онхо бо олудагийхойи возих ва инхирофоти ошкори рубубиятро қабул доштанд ва хамин инхирофот дар рубубият будки инхоро ба инхироф дар улухият кашонда буд

.(идома дорад……

Дарсхойи муқаддамотий/ дарси аввал: дин чист? Секуляристхо аз мо чи дини мехоханд?
 

(14- қисмат)  

Дар ин сурат, метавон гуфтки дин ё истелохан “осмоний” аст; яъни пайғамбари омада ва хар чи оварда аз тарафи “аллох” сарчишма гирифта ,ё “осмоний” нест, яъни хосили афкор ва ақоиди сохта шуда тавассути худи инсон аст. Албатта шариатхойи мунхариф шуда аз ислом мисли яхудият ва насрониятки масири инхирофро тей карданд ва олуда шуданд таркиби аз ин ду “дин” шуданд аммо бо ин вужуд дар маънийи омми  он мунхарифини дини ислом хастанд ва ба онхо сифориш мешавадки ба нохақ дар дини худки хамон ислом аст дучори ғулув ва инхироф нашаванд ва ба рохи рост баргардандки пайғамбари хотам саллаллоху алайхи васаллам нишон дода аст:

قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ لَا تَغْلُوا فِي دِينِكُمْ غَيْرَ الْحَقِّ وَلَا تَتَّبِعُوا أَهْوَاءَ قَوْمٍ قَدْ ضَلُّوا مِنْ قَبْلُ وَأَضَلُّوا كَثِيرًا وَضَلُّوا عَنْ سَوَاءِ السَّبِيلِ (مائده/77)

Бигу: эй ахли китоб! Ба нохақ дар дини худ рохи ифрот мапуйид ва аз ахвоъ ва амёли гурухики пеш аз ин гумрох шуданд ва бисёриро гумрох карданд ва аз рохи рост мунхариф гаштанд, пейравий менамойид.

Дар хар сурат,”дин”и башарий, сохтайи инсон аст ва инсон ба сабаби бархи ниёзхойи равоний ва ижтимоий ба пейравий аз бархи бовархо кашида шуда аст, монанди эътиқод ба нийруйи жодуйи ё тўлиди худо ва бехишт ва жаханнам  ва дунодуни хиёлий ва ё тўлиди қавонини жихати идорайи умури зиндагийи рузмаррайи худ пейравони “дин”и сохта шуда тавассути башар дар адабиёти қуръоний танхо бо лафзи “мушрикин ё ахзоб” ном гузорий шуданд, яъни харжо каламайи “ахзоб” ё “мушрикин” ва “аллазина ашроку” ба танхоий дар қуръон ба кор рафта манзури куффори ахли китоб ё шибхи ахли китоб нестанд, балки дар миёни фуқахо бо хамон лафзи “мушрикин” шинохта шуданд албатта лозим ба зикр астки баъзи аз фуқахо аз ибороти мушрикини ғейри ахли китоб хам барои секуляристхо истефода кардандки дар баробари ин, истелохи мушрикини ахли китоб хам ба кор рафтаки манзури ин бузургворон аз ба коргирийи лафзи мушрикин барои куффори ахли китоб ва шибхи ахли китоб [1]“лафзий” ва “луғавий” буда на “шаръий”.

Мушрикин ё ахзоб дар воқеъ касони хастандки “ошкоро ва возих” иқрор мекунандки қавонини худишонро аз шариатхойи осмоний нагирифтанд балки афкор, тасаввурот ва андишахойи худишон дар мовриди худо ва жахони ғайб ва бехишт ва жаханнам ва башарият ва жахони атрофро, меъёри қонунгузорий ва танзими равобити худ бо дигарон ва мухити атроф ва мовароут табиия медонанд, ва аз хеч ек аз қавонин ва ахкоми илохий табаият ва пейравий намекарданд; ва жихати хифзи манофеъ ва табақайи моддий ва маънавийи худишон, хатто аз пазириши комили ахком ва барномахойи шариатхойи осмонийки андишахойи башарийи зиёдий дар онхо русух карда аст ва тақрибан қолиби тахрифий ба худ гирифта ва бештар ба андишахойи башарий шабохат дорд то калом ва паёми илохий, аз он хам худдорий мекунанд.

(идома дорад……)

---

[1]بعضی از فقها از عبارت مشرکین غیر اهل کتاب استفاده کرده اند که در برابر این اصطلاح مشرکین اهل کتاب هم به کار رفته که سازگاری با منابع اصلی شرعی ندارد.هر چند که امثال ما هم مدتها در این اشتباه رایج افتاده بودیم اما جامعه ی کفار اهل کتاب یا شبهه اهل کتاب جوامعی متمایز از جامعه ی کفار «مشرک» و مشرکین بوده و هست.

Дарсхойи муқаддамотий/ дарси аввал: дин чист? Секуляристхо аз мо чи дини мехоханд?
 

(13- қисмат)

Ба хамин далил астки фиръавн нез бовархойи ғалат ва куфриёти мовжуд дар миёни мардумро “дин” медонист ва худро мудофеъи “дин”и медонистки Мусо (алайхиссалом) алайхи он қиём карда буд. Яъни дар воқеъ, “дин”и тўлид шуда тавассути башар дар баробари “дини” нозил шуда тавассути аллох дар баробари хам қарор гирифта буданд. Аллох таоло мефармояд:

وَقَالَ فِرْعَوْنُ ذَرُونِی أَقْتُلْ مُوسَى وَلْیَدْعُ رَبَّهُ إِنِّی أَخَافُ أَن یُبَدِّلَ دِینَکُمْ أَوْ أَن یُظْهِرَ فِی الْأَرْضِ الْفَسَادَ (غافر/26)،

Фиръавн(ба атрофиён ва мушовирони худ) гуфт: маро рахо кунид то ман Мусоро бикушам ва у парвардигоришро ( барои нажоти худ аз дасти ман) ба фарёд бихонад. Ман аз ин метарсамки дини шуморо тағйир дихад, ё инки дар замин фасодро густариш дихад.

Қуръон ба вужуди “дин”и ғейри аз “дин”и ислом дар маънийи хос ва омми он эътироф мекунад, хар чанд мо онхоро ботил ба шумор биёварем; аммо “дин”и астки вужуд дорад ва пейравони хам дорад. Дар ин сурат, вожайи “дин” шомили ончироки хақ аст монанди диники росулуллох саллаллоху алайхи ва олихи васаллам оварда, ва ончироки ботил аст монанди дини мушрикин ( ё ахзоб ё секуляристхо) мешавад.

Бар хамин асос, аллох таоло дар баробари пейравони “дин”и сохта шуда тавассути инсон ё секуляризм мефармояд:

  أَفَغَیْرَ دِینِ اللّهِ یَبْغُونَ (آل‌عمران/۸۳)،

Оё жуз “дини” аллох чизи дигариро мехохид? Дунболи чизи дигари хастид? Хамчунин фармуда:

هُوَ الَّذِی أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَى وَدِینِ الْحَقِّ (توبه/33، فتح/۲۸، صف/۹)

Худостки пайғамбари худ (Мухаммад)ро хамрох бо хидоят ва “дин”и ростин равон карда аст. Ё мефармояд:

وَأَخْلَصُوا دِينَهُمْ لِلَّهِ (نساء/146)

Ва дини худро холисона аз он аллох кунид.

Ба хамин далил астки худованд таъкид мекунадки, дар баробари тамоми шариатхойи насх шуда ва “дин”и секуляризмки дини ахзоби мушрик (секуляр) аст, танхо “дин”и ислом назди аллох пазирофта аст ва мефармояд:

إِنَّ الدِّینَ عِندَ اللّهِ الإِسْلاَمُ (آل‌عمران/۱۹)

Бидуни шак дини назди аллох хамон ислом аст. Ва хамчунин мефармояд:

وَمَن یَبْتَغِ غَیْرَ الإِسْلاَمِ دِینًا فَلَن یُقْبَلَ مِنْهُ (آل عمران/۸۵)

Хар каси ғейри аз дини ислом, дини дигариро интихоб кунад, аз у қабул намешавад ва пазирофта намешавад.

(идома дорад…..)

Дарсхойи муқаддамотий/ дарси аввал: дин чист? Секуляристхо аз мо чи дини мехоханд?
 

(12- қисмат)

Хар касики вожайи “дин”ро дар қуръон ба сурати маърифа ё накра ва мужаррад ё музоъаф, мовриди баррасий қарор бидихад, алова бар ин чохор маънийи жузъийки то алъон баён шуда , мутаважжихи се маънийи куллий хам мешавадки вазъ ва сохтори онро мушаххас менамояд:  

1-Дини вохид назди аллох , ислом аст:

إِنَّ الدِّینَ عِندَ اللّهِ الإِسْلاَمُ(آل عمران/ ۱۹)

Бугумон дин дар пешгохи худо ислом аст.

2-Хадаф аз баёни вожайи “дин”, усули ақоид ва қавонини дини ислом аст,хамонгунаки дар ин фармудайи аллох таоло омада аст:

فرموده ی الله تعالی آمده است: «شَرَعَ لَکُم مِّنَ الدِّینِ مَا وَصَّى بِهِ نُوحًا وَالَّذِی أَوْحَیْنَا إِلَیْکَ وَمَا وَصَّیْنَا بِهِ إِبْرَاهِیمَ وَمُوسَى وَعِیسَى أَنْ أَقِیمُوا الدِّینَ وَلَاتَتَفَرَّقُوا فِیهِ … (شوری/۱۳)

1-Аллох диниро барои шумо (мўъминон) баён дошта ва ровшан карда астки онро ба Нух тўвсия карда аст ва мо онро ба ту вахий ва ба Иброхим ва Мусо ва Ийсо сифориш кардаем ( ба хаммайи онхо сифориш кардаемки) динро барпо дорид ва дар он тафрақа накунид.

2-Хамчунин гохи мурод аз вожайи “дин”, эътиқод ба қавонин, барномахо ва бовархойи пазирофта шудайи миллати аз миллатхост, сарфи назар аз даруст ё ғалат будани он бовархо. Хамонгунаки аллох таоло ба росулуллох саллаллоху алайхи васаллам дастур додаки ба кофарони мушрики (секуляр) бигуяд:

 لَکُمْ دِینُکُمْ وَلِیَ دِینِ (کافرون/6)

Дини худитон барои худитон, ва дини худам барои худам!

Суъолики мумкин аст дар инжо матрах шавад ин астки оё вожайи “дин” танхо барои дини хақ ба кор меравад?

Хамчунонки ишора шуд, гохи мурод аз вожайи “дин” дар қуръон, бовархойи пазирофта шудайи миллати аз миллатхост, сарфи назар аз дуруст ё нодуруст будани он. Хамонгунаки дар ин ояйи

«لَکُمْ دِینُکُمْ وَلِیَ دِینِ» (کافرون/6)

Динитон аз он худитон ва дини ман нез барои худам. Дар инжо мушаххас астки вожайи “дин” сирфан барои “дини” хақ ба кор намеравад,балки ба ончики мардум дуруст ё нодуруст ба он геройиш пейдо карданд ва эътиқод пейдо карданд, ба кор меравад. Ғейри мумкин астки секуляризм ва бутпарастий аз тарафи аллох нозил шуда бошад ва аллох таоло секуляризм ва бутпарастийро ба пайғамбари вахий карда бошад то ба мардум омузиш бидихад. Аммо бо ин вужуд, аллох таоло бовархойи мушрикин ё ахзоб ё секуляристхоро “дин” медонад.

(идома дорад…….)

Дарсхойи муқаддамотий/ дарси аввал: дин чист? Секуляристхо аз мо чи дини мехоханд?
 

(11- қисмат)

Дар ин оя нез аллох таоло ба мусалмонон дастур медихадки барои ришаканийи дини секуляристхо ва барпоийи дини ислом то жойи бижангандки хеч фитнайи дар замин боқий намонад; ба ибороти дигар, то замони бижангандки тамоми низомхойи мубтаний бар бағий ва тамарруд тўлид шуда тавассути башар дар баробари дастуроти  худованд аз курайи замин барчида шаванд, ва хаммайи мардумон, холисона мутиъ ва бандайи қавонин ва барномахойи шариати худойи мутаол шаванд ва танхо ек дин бимонад онхам дини ислом. Дар жойи дигар аллох таоло мефармояд:

–        إِذَا جَاء نَصْرُ اللَّهِ وَالْفَتْحُ* وَرَأَیْتَ النَّاسَ یَدْخُلُونَ فِی دِینِ اللَّهِ أَفْوَاجًا* فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ وَاسْتَغْفِرْهُ إِنَّهُ کَانَ تَوَّابًا (نصر/1- 3)

Хенгомики ёрийи аллох ва пийрузий ( ва фатхи макка) фаро мерасад. Ва мардумро мебиники даста даста ва гурух гурух дохили дини аллох мешаванд ( ва ба ислом иймон меоваранд). Парвардигори худро сипос ва ситойиш кун, ва аз у омурзиш бихох. Аллох бисёр тўвба пазир аст.

Ин оя дақиқан замони пайғамбаришро мовриди хитоб қарор медихадки росулуллох саллаллоху алайхи васаллам пас аз бист ва се сол талош ва муборизоти мустамир, инқилоби исломийро ба пийрузий расонда ва ислом амалан ба унвони низом ва қудрати хукуматий, довлати ақидатий, фикрий, ахлоқий, тарбиятий, маданий, ижтимоий, сиёсий ва иқтисодийро бо тамоми ажзо ва тафосили он мустақар карда ва пас аз  он будки хайъатхойи сиёсийи қабоили секуляри ( мушрики) араб, пеёпей аз навохийи мухталифи шибхи жазирайи арабистон ба суйи росулуллох саллаллоху алайхи васаллам меомаданд ва мусалмон мешуданд; ингуна будки росулуллох саллаллоху алайхи васаллам рисолатироки барои ижройи он мабъус шуда буд, комилан адо кард!”

Мурод аз вожайи “дин” дар ин оётики зикр кардам хамон низоми комили астки шомили тамоми жанбахо ва абъоди мухталифи зиндагийи инсон хамчун умури хукуматий, қонуний, эътиқодий, фикрий, ахлоқий, амалий ва итоат кардан ва мужозот ва подош додан аст.

(идома дорад…….)