Дарсхойи муқаддамотий/ дарси аввал: дин чист? Секуляристхо аз мо чи дини мехоханд?
(11- қисмат)
Дар ин оя нез аллох таоло ба мусалмонон дастур медихадки барои ришаканийи дини секуляристхо ва барпоийи дини ислом то жойи бижангандки хеч фитнайи дар замин боқий намонад; ба ибороти дигар, то замони бижангандки тамоми низомхойи мубтаний бар бағий ва тамарруд тўлид шуда тавассути башар дар баробари дастуроти худованд аз курайи замин барчида шаванд, ва хаммайи мардумон, холисона мутиъ ва бандайи қавонин ва барномахойи шариати худойи мутаол шаванд ва танхо ек дин бимонад онхам дини ислом. Дар жойи дигар аллох таоло мефармояд:
– إِذَا جَاء نَصْرُ اللَّهِ وَالْفَتْحُ* وَرَأَیْتَ النَّاسَ یَدْخُلُونَ فِی دِینِ اللَّهِ أَفْوَاجًا* فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ وَاسْتَغْفِرْهُ إِنَّهُ کَانَ تَوَّابًا (نصر/1- 3)
Хенгомики ёрийи аллох ва пийрузий ( ва фатхи макка) фаро мерасад. Ва мардумро мебиники даста даста ва гурух гурух дохили дини аллох мешаванд ( ва ба ислом иймон меоваранд). Парвардигори худро сипос ва ситойиш кун, ва аз у омурзиш бихох. Аллох бисёр тўвба пазир аст.
Ин оя дақиқан замони пайғамбаришро мовриди хитоб қарор медихадки росулуллох саллаллоху алайхи васаллам пас аз бист ва се сол талош ва муборизоти мустамир, инқилоби исломийро ба пийрузий расонда ва ислом амалан ба унвони низом ва қудрати хукуматий, довлати ақидатий, фикрий, ахлоқий, тарбиятий, маданий, ижтимоий, сиёсий ва иқтисодийро бо тамоми ажзо ва тафосили он мустақар карда ва пас аз он будки хайъатхойи сиёсийи қабоили секуляри ( мушрики) араб, пеёпей аз навохийи мухталифи шибхи жазирайи арабистон ба суйи росулуллох саллаллоху алайхи васаллам меомаданд ва мусалмон мешуданд; ингуна будки росулуллох саллаллоху алайхи васаллам рисолатироки барои ижройи он мабъус шуда буд, комилан адо кард!”
Мурод аз вожайи “дин” дар ин оётики зикр кардам хамон низоми комили астки шомили тамоми жанбахо ва абъоди мухталифи зиндагийи инсон хамчун умури хукуматий, қонуний, эътиқодий, фикрий, ахлоқий, амалий ва итоат кардан ва мужозот ва подош додан аст.
(идома дорад…….)