Дарсхойи муқаддамотий/ дарси шишум : чи бояд кард? Вахдати огохона, хадафманд ва харакатий.
Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид : Абу Хамза мухожир хўромий.
(37-қисмат)
На торихи қуръон ва на торихи мактуби башар хам равиши дигариро тажруба накарда аст ва ба исбот нарасидаки дар он бо хавохиш ва таманно ва дуо ва гиря ва зори ва бо фарханг будан ва муаддабона сухбат кардан ва хуб пушидан хукми аллох жойгузини хукми жохилият ва тоғут шуда бошад ва жохилият ва тоғутхо довталабона кинор бираванд ва даст аз манофеъишон ва даст аз жангидан бо қонуни шариати аллох кашида бошанд. Возих астки касби қудрат аз тариқи вахдати огохона ва хадафманди ягона хал мешавад, ва тафарруқики асосийтарин самми кушанда ва аз бейн барандайи вахдати астки ин вахдат аз сарчишмахойи асосий қудрат ба шумор меравад.
. وَأَطِيعُوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَلَا تَنَازَعُوا فَتَفْشَلُوا وَتَذْهَبَ رِيحُكُمْ ۖ وَاصْبِرُوا ۚ إِنَّ اللَّهَ مَعَ الصَّابِرِينَ (انفال/46)
Бале,вахдати хадафманд ва огохона ва харакатики аз
«أَطعُوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ»
Сарчишма гирифта аст рухи қудрат аст. Ва тафарруқ айни зиллат, хўри, пасти ва беубухати аст.
Дар ин сурат вахдати огохона,хадафманд ва харакатий ек пружа ва тарх аст, ва ин пружа дар зиндаги воқеий ва рузмарайи муслимин анжом мешавад на дар китобхонахо ва сокини дохили кутуб. Агар гуфта мешавадки тафрақа андозон ва виррожхойи китобхонайики жойи нишастанд ва бо кутохфикрий ва таваххумоти худишон асбоби тафарруқро фарохам мекунанд бояд танбех бишаванд, ва агар гуфта мешавадки бар алайхи ин фусилхойи ағлаби муздур ва гох бар алайхи бародарони номутаодил ва номезон ва жохили худимон вориди прусайи нақд ва жанги нарм мешавем, тамоми ин корхо барои мухофизат аз шўройи муслимин ва мухофизат аз вахдати хадафманд ва огохонайи муслимин, ва барои касби қудрати бузург бар алайхи душмани бузург аст; аммо ин ду тейф моро дар холати изтирор ва дифоъ қарор доданд, ва жанги нарм ва гох жанги гармро бар муслимин тахмил карданд ва чорайи жуз дафъ намонда аст.
Дар инжо вахдати огохона ва хадафмандий мо ба маъни аз бейн бурдани орои мухталиф ва жиловгири аз ирояйи ижтиходоти мухталиф дар шўро нест, балки манзур аз вахдати хадафманд ва огохона, вахдати харакатийи астки дар ин вахдати хадафманд ва харакатий , равиш ва хатмаши шўро бо ижмоъи вохид ва ексон, мажмуъайи аз эътиқодоти ровшан ва беибхом, ва мажмуъайи аз стротежихойи ровшан ва беибхомро, дар мовриди хол ва оянда, дар равиши бархурд бо воқеиятхойи айни жомеъа нишон медихад ва ироя медихад, он хам возих, ровшан ва беибхом.
Талоши ошкор барои харакат ба самти ташкили умма вохид аз коноли шўройи вохиди муслимин ва ирояйи ижмоъи вохид ва ташкили дуборайи жамоати вохид ба жойи жамоатхойи мухталиф ва ташкили уммати вохид ба жойи умматхойи мутаъаддид. То машмули фармудайи аллох шавемки мефармояд:
كُنْتُمْ خَيْرَ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ تَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَتَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَتُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ… (ال عمران / 110)
Холо шўройи улил амри фуқахойи исломий уммати вохид бо ижмоъйи вохид ва раъйи вохидиро барои даъват ва таблиғ ташкил медихад:
وَلْتَكُنْ مِنْكُمْ أُمَّةٌ يَدْعُونَ إِلَى الْخَيْرِ وَيَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَأُولَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ (آل عمران/ 104 )
Ин уммат хаммаги ек раъй ба мардум медиханд ва раъйи ин мабаллиғ бо он еки фарқи надорад, дар ин масжид ё ин махалла ё ин шахр ё ин устон ё ин кишвар чизи намегуянд ва дар масжид ва махалла ва шахр ва русто ва мантақайи дигари чизи дигари бигуянд. Хамма ек чиз мегуянд ва мардумро бо оройи махталифишон саргардон ва мутафарриқ намекунанд.
Албатта ин вахдат ва шўро васоили хастандки хамма метавонанд аз онхо истефода кунанд. Чизи мисли мошин, хавопимо, тонк ва соири васоил. Хар каси метавонад аз ин шўро барои расидан ба вахдат ва афзойиши қудрат ва нигахдори аз қудрат аз он истефода кунад ва дар рохи ахдофи хосси худиш аз он истефода кунад. Ин амри ғалат ва тасаввури ботили астки танхо муслимин ва мустазъафин хаққи истефода аз мошинро доранд ва тоғутхо ва золимин аз ин хақ махруманд ва бояд улоғ савори кунанд. Мошин савори хаққи нестки худованд онро мухтасси мусалмонон ва мазлумин қарор дода бошад ва дигаронро махрум карда бошад. шўро ва вахдат хам дуруст ба хамин шева суннати аз суннатхойи ла ятағойяри илохий ва абзори арзишманд ва сарневиштсози астки мазлумин ва бахусус мустазъафини ахли қибла аз хамма ба он мустахақтар хастанд ва тахия кардани асбоб ва касби вахдат хам бар мусалмонон вожиб ва зарурийтар аст.
Дар ин сурат вахдат ва муттахид шудан боиси ба вужуд омадани нийру ва қудрати азим ва пуртахаррук мешавадки дар хар мақтаъи замони ва макони агар мутаносиби бо пешрафтхойи хамон замон ва макон аз ин вахдат истефода бишавад тавониста аст тахаввулот ва дигаргунихойи азими мусбат ё манфийро ба вужуд биёварад.
-тахаввулот ва дигаргунихойи мусбат мисли сипохи росулуллох саллаллоху алайхи васаллам ё сипохи Абу Бакр Сиддиқ ё сипохи Умар Форуқ ё сипохи Салохиддин Айюбий ё сипохи Юсуф ибни Тошфин ва Сайфуддин Қутуз ва амсолихим.
-тахаввулот ва дигаргунихойи манфий хам мисли: сопохи Чангизхон муғул ва иттиходияйи феълий ба рахбари секуляристхойи жахоний чун амрико ва русия ва чин ва нато ва ғейрих.
(идома дорад……..)