Дарсхойи муқаддамотий/ дарси шишум : чи бояд кард? Вахдати огохона, хадафманд ва харакатий.
Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид : Абу Хамза мухожир хўромий.
(47- қисмат)
Дар инжо ва дар аксари жохойи қуръон аллох таоло возих ва ровшан баён кардаки инсонхо ва дар миёнишон хам мўъмин хаст мунофиқ ва кофар, пас инсонхо харгиз уммати вохиди намешаванд ва хамиша то рузи қиёмат хаминтури мутафарриқ ва мухталиф боқий мемонанд, аммо муслимин метавонанд ва бояд барои инки дар инхамма гумрохий хотима бидиханд ва ваъда аллох бар росулуллох саллаллоху алайхи васаллам тахуққуқ бахшанд
(وَلَا يَجْمَعُهُمْ عَلَى ضَلَالَةٍ)
Ва гурснагиро аз бейн бибаранд
(لا يَجُوعُوا)
Ва илова бар ин тасаллути душманонро аз бейн бибаранд
(وَلَا يَسْتَأْصِلُهُمْ عَدُوٌّ)،
Бояд уммати вохид ва жамоати вохид бошанд чун тамоми ин ваъдахо моли уммати вохид аст ва ин бо
«وَلَوْ شَاءَ رَبُّكَ لَجَعَلَ النَّاسَ أُمَّةً وَاحِدَةً وَلَا يَزَالُونَ مُخْتَلِفِينَ»
Фарқи асосий ва ришаий дорад.
Замоники аллох таоло дар каломи худиш ба хоким кардани муслимин дар замин
« لَيَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِي الْأَرْض»
Ваъда медихад ва пируз кардани муслимин бар куффорро бар худиш вожиб карда аст
«وَكانَ حَقًّا عَلَينا نَصرُ المُؤمِنينَ»
Ва ба росулуллох саллаллоху алайхи васаллам замонатхо ва ваъдахойи чун гумрох нашудани муслимин
(وَلَا يَجْمَعُهُمْ عَلَى ضَلَالَةٍ)
Ва гурсна нашудан
(لا يَجُوعُوا)
Ва мусаллат нашудани душманон бар онхоро дода аст
(وَلَا يَسْتَأْصِلُهُمْ عَدُوٌّ)
Тамоми ин ваъдахо танхо бар “ уммати вохиди” муслимин нозил мешавандки жамоати вохидиро ба вужуд оварда аст. Яъни барои нузули ин ваъдахойи аллохки рахмати бар муслимин хастанд бояд асбоби ба номи “ уммати вохид” ва “ жамоати вохид” фарохам шуда бошад ва бидуни ин асбоб ин ваъдахо нозил намешаванд балки ба далили вужуди тафарруқ азоб жойгузини ин рахматхоро мегирад. Барои хамин астки росулуллох саллаллоху алайхи васаллам ба сирохат мефармояд:
«الْجَمَاعَةُ رَحْمَةٌ، وَالْفُرْقَةُ عَذَابٌ».
Дар замоники хукумати исломий ала минхажин нубувват буд ва дар торих ба замони хулафойи рошида машхур шуда аст танхо раъйи шўро хужжат буд ва хукм ва ижтиходи шахсий вужуд надошт барои хамин мазхаб хам вужуд надошт. Чун аллох таоло раъйи жамоатро интихоб карда буд на раъйи шахси вохидро, ва хеч жо раъйи шахси вохидро дар баробари раъйи жамоати муслимин ба расмият намешносад, балки раъйи шўроро интихоб мекунадки зомини уммати вохид ва жамоати вохид аст. Холо замоники мо ба
«اتَّبَعُوهُمْ بِإِحْسَانِ السَّابِقُونَ الأَوَّلُونَ»
Даъват шудаем:
: وَالسَّابِقُونَ الأَوَّلُونَ مِنَ الْمُهَاجِرِينَ وَالأَنْصَارِ وَالَّذِينَ اتَّبَعُوهُمْ بِإِحْسَانٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ (توبه/100)
Ижтиходоти фардий ин бузургворон бар мо фарз нашуда аст балки табаъият аз ижмоъи улил амри онхо ва аксул амали зебойи онон дар баробари шўройи улил амр астки қуръон моро бар он амр фармуда аст.
Инро медонемки ин аъзойи шўройи улил амри асри хулафойи рошидин хам хар кудом дар чизи мутахассис буданд ва мажмуъайи тахассусхойи онхо будки позулро такмил мекард. Масалан Али ибни Аби Толиб розиаллоху анху дар амри қазоват мутахассис буд, Муоз ибни Жабал розиаллоху анху дар амри халол ва харом, Абдуррохман ибни Авф розиаллоху анху дар замони росулуллох саллаллоху алайхи васаллам хам мутахассис ва ахли раъй буд, Абу Бакр ва Умар ва Усмон хам хар кудом дар чизи тахассус доштанд.
Мебинемки теъдоди ин мутахассисин маъдуд буданд, замоники аллох таоло мефармояд:
:«يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ»
Улил амри минкум яъни хамма мужтахид ва мутахассис набуданд, балки теъдоди аз инонки дар шўро ширкат доштанд ва раъйи инон бар шўрохойи жузъий ва шўройи улил амр ироя мешуд мутахассисини амр буданд. Аммо мазохиб ва ижтиходоти фардий ба жойи ижтиходоти шўро ва ижмоъи вохиди шўро чизхойи хастандки ночоран ба хотири набуди хукумати исломий ала минхажин нубувват ва набуди шўро ва ижмоъи вохид дар холати изтирор ба вужуд омаданд. Мисли хурдани гушти мурдор дар сурати заруратки бояд дар сурати лузум барои хифзи жон хурда шавад. Мазхаб хам дар холати изтирор барои хифзи ислом ва жиловгири аз тафарруқи бештар бояд то рафъ нашудани холати изтирор ба он пойбанд буд.
Имомон ва сармазхабхо бархалофи бисёри аз пейравони ноогохишон хамиша талош доштандки ин холати изтирорро барои расидан ба шўройи вохид ва ижмоъи вохид аз бейн бибаранд ва роххоиро пешниход медодандки ба ташкили мужаддади хукумати исломий ала минхажин нубувват ва бозгашти мужаддад шўройи улил амр ва ижмоъи вохид ва уммати вохид ва жамоати вохид мунтахий бишавад.
(идома дорад……….)