Дарсхойи муқаддамотий/ дарси шишум : чи бояд кард? Вахдати огохона, хадафманд ва харакатий.
Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид : Абу Хамза мухожир хўромий.
(53- қисмат)
Инон интизор дорандки дар шўройи жангий росулуллох саллаллоху алайхи васаллам масалан касони чун Абдуллох ибни Убай ва онхамма бемори ақидатий ва рафторий вужуд надошта бошанд, ва агар буданд, пас ин асбоби мешавад барои жудойи аз сафи рахбарият, ва хатто муттахам кардани рахбарият ба анвоъи тухматхойики шохидиш буда ва хастем, ва ошкоро хамон кориро мекунандки Абдуллох ибни Убай ва жамоатиш дар ғазвайи ухуд карданд ва дучори гунох ва азоби бузурги тафарруқ мешаванд ва худишонро машмули сифоти мушрикин мекунанд. Дар холики медонандки:
1-Тафарруқ азоби хаст дар хадди зилзила ва соиқа:
- : قُلْ هُوَ الْقَادِرُ عَلَىٰ أَن يَبْعَثَ عَلَيْكُمْ عَذَابًا مِّن فَوْقِكُمْ أَوْ مِن تَحْتِ أَرْجُلِكُمْ أَوْ يَلْبِسَكُمْ شِيَعًا وَيُذِيقَ بَعْضَكُم بَأْسَ بَعْضٍ ۗ (انعام/65)
2-Инхо медонандки сабр накардан ва худро дучори азоби тафарруқ кардан боиси дармондаги ва нотавоний муслимин мешавад ва шукух ва хайбати муслимин аз бейн меравад:
- وَأَطِیعُواْ اللّهَ وَرَسُولَهُ وَلاَ تَنَازَعُواْ فَتَفْشَلُواْ وَتَذْهَبَ رِیحُکُمْ وَاصْبِرُواْ إِنَّ اللّهَ مَعَ الصَّابِرِینَ (انفال/46)
3-Инон медонандки робитайи бейни тафриқа андозхо бо росулуллох саллаллоху алайхи васаллам боқий намемонад:
- إِنَّ الَّذِینَ فَرَّقُواْ دِینَهُمْ وَکَانُواْ شِیَعاً لَّسْتَ مِنْهُمْ فِی شَیْءٍ إِنَّمَا أَمْرُهُمْ إِلَى اللّهِ ثُمَّ یُنَبِّئُهُم بِمَا کَانُواْ یَفْعَلُونَ (انعام/159)
4-Хамчунин медонандки тафарруқ аз сифоти мушрикин ва секуляристхостки аллох таоло муслиминро аз чанин сифати нахий карда аст амр карда аз чанин сифати дури кунем:
- وَلَا تَکُونُوا مِنَ الْمُشْرِکِینَ * مِنَ الَّذِینَ فَرَّقُوا دِینَهُمْ وَکَانُوا شِیَعاً (روم/ 33- 32)
Ин бародарони номезон ва номутаодил ва жохили мо хануз ба ин мезон аз дарк ва фахм нарасидандки то замони ижоди рахбарияти вохиди хукумати исломий ала минхажин нубувват ва бозгашти рахбарияти вохиди шўройи улил амри вохид бо ижмоъи вохидиш ба миёни муслиминки солхост аз он махруманд шарри тафарруқ бисёр бисёр бузургтар аз шарри гусола парасти ва соири ширкхойи ошкор дар миёни бахши зиёдий аз муслимин жохил ва фариб хурда аст. Саййидина Хорунро ба ёд биёваридки дар баробари гусола параст шудани бисёри аз қовмиш то замони бозгашти “ рахбарияти мовриди қабул хамма” чи вокуниши нишон дод.
Саййидина Хорун шарри тафарруқро бештар аз инхирофи қовм дар ширки гусолапарасти дид, ва то баргашти “ рахбарияти мовриди қабули хамма” то хадди дар мубориза пеш рафт, ва замоники дид кор ба қитол ва жанг ва кушт ва куштор кашида мешавад даст бардошт, ва кутох омад, ва вахдатро хифз кард, ва собит қадамонро аз мунхарифин жудо накард, ва иншиъоб накард, ва тафарруқ ба вужуд наёвард:
قَالُوا لَن نَّبْرَحَ عَلَیْهِ عَاکِفِینَ حَتَّى یَرْجِعَ إِلَیْنَا مُوسَى* قَالَ یَا هَارُونُ مَا مَنَعَکَ إِذْ رَأَیْتَهُمْ ضَلُّوا * أَلَّا تَتَّبِعَنِ أَفَعَصَیْتَ أَمْرِی* قَالَ یَا ابْنَ أُمَّ لَا تَأْخُذْ بِلِحْیَتِی وَلَا بِرَأْسِی إِنِّی خَشِیتُ أَن تَقُولَ فَرَّقْتَ بَیْنَ بَنِی إِسْرَائِیلَ وَلَمْ تَرْقُبْ قَوْلِی (طه/91-94)
Гуфтанд: мо пейваста ба парастиши ин гусола идома медихем то Мусо ба пеши мо бармегардад. ( Мусо) гуфт: эй Хорун! Хенгомики диди онон гумрох мешаванд, чи чизи монеъ аз он шудки ( жилови ишонро бигири ва нагузори ба бероха раванд? Ва) аз ман пейравий куни?! Оё аз дастури ман сарпичи карди? ( Хорун) гуфт: эй писари модарам! На риши маро бигир ва на муйи сарамро. Ман тарсидамки бигуйи миёни бани исроил тафриқа андохти ва сифориши маро ба кор набасти.
Аллох таоло баъди аз ин немефармоядки саййидина Хорун дар ин кориш иштибох карда аст ва коришро таъйид мекунад. Дар холики агар иштибох буд қатъан ровшангари мекард, ва мебинемки дар мавориди мухталифи ба корхойи иштибох соири анбиё хатто дар хадди дуо кардани саййидина Иброхим барои падари мушрикиш ва ахм кардани росулуллох саллаллоху алайхи васаллам барои он нобино ва мавориди иштибохи инчунини хам сарфи назар намекунад.
Аллох даъват карда аст ба вахдат, холо агар каси масири тафарруқро биравад бархалофи қонуни шариати аллох харакат карда ва дучори ширк шуда аст ва :
إِنَّ اللّهَ لاَ یَغْفِرُ أَن یُشْرَکَ بِهِ وَیَغْفِرُ مَا دُونَ ذَلِکَ لِمَن یَشَاءُ وَمَن یُشْرِکْ بِاللّهِ فَقَدْ ضَلَّ ضَلاَلاً بَعِیداً (نساء/116)
Пас намешавад бо ширк ба ширк жавоб дод. Намешавад бо ширки тафарруқ бо ширки гусола парастийи жохилин ва фариб хурдахойи мусалмон бархурд кард. Ин нуктайи бе андоза мухимми астки хийли аз ахли қибла ва бахусус бародарони мужохиди мо ё нодида мегиранидиш ё зиёд аб он ахамият намедиханд ва худишонро ба мусибати бузург дучор мекунанд ва аксаран мисли салафиюни оли саъуд ва жохилхойи мазхаби мовриди суъистефодайи душманони қонуни шариати аллох хам қарор мегирандки намунахойи онро дар Арабистон ва Алжазоир ва Ироқ ва Сурия ва Афғонистон ва Чечен ва Курдистон ва ғейрих дидаем.
(идома дорад……..)