س. اعتراضات خیابانی در ایران و حتی در افغانستان که در آنجا هم اسلام از نوع حنفی حاکم است نشان از نارضایتی مردم نیست؟
ج: قبل از هر چیز لازم است به دو نکته ی مهم اشاره کنیم:
1- این اعتراضات تنها مختص دارالاسلام ایران یا افغانستان نیست بلکه در سراسر کشورهایی که به شیوه ای خود را مدرن می دانند و حق اعتراض به شهروندان داده اند چنین پدیده ای وجود دارد غیر از کشورهای دیکتاتوری چون چین و کره شمالی و ازبکستان و ترکمنستان و تاجیکستان و آل سعود و…
2- میزان و دامنه اعتراضات در این دارالاسلامها به نسبت دارالکفرهای سکولار غربی بسیار ناچیز و محدود است و تنها طیفی خاص از مردم را در برمیگیرد که در تمام سرزمینها و در تمام ادوار این طیف وجود دارند.
پیشرفت تدریجی و مستقل و قدرتمندانه و متوازن دارالاسلام ایران در طی این 4 دهه ی گذشته در تمام عرصه های مختلف بر هیچ شخص آگاه به شکوفا شدن جوامع پوشیده نیست. دارالاسلام تازه تاسیس امارت اسلامی افغانستان هم باذن الله با حفظ ارزشها و معیارهای اسلامی به صورت مستقل در همین مسیر رشد و ترقی تدریجی دارالاسلام ایران قدم بر می دارد.
با این وجود عده ای «معلوم الحال»سعی دارند این آینده ی روشنی که متعلق به دارالاسلام ایران است را با دلقک بازی های خودشان بپوشانند که این عده در سرزمینهای اسلامی در اعضاء و طرفداران احزاب سکولار و مرتد محلی و بخصوص دارودسته ی منافقین جای گرفته اند.
و کفار پنهان داخلی یا منافقین اصلی قابل شناسائی نیستند وعده ی زیادی از مومنین ضعیف الایمان یا مسلمین جاهل یا دنیا دوست و دارای قلبهای بیمار را دور خود جمع می کنند و از این جمعیت فریب خورده در مانورهای مختلف به عنوان اهرمی اجتماعی در برابر قدرت مومنین و دارالاسلام سوء استفاده می کنند؛ زمانی، عبدالله ابن ابی در غزوه احد با دارودسته اش جهت ضربه زدن به مومنین تلاش کرد و امروزه نیز به عنوان مثال در قالب انواع «ضرار»ها و اغتشاشات خیابانی در دارالاسلام از نزدیک با این پدیده آشنا هستیم.
پس خیال نکنید که این پدیده امری تازه و متعلق به امروز جامعه ی ماست، تصور کنید که در جنگ احد نزدیک به 300 نفر از ارتش نزدیک به 1000نفری رسول الله صلی الله علیه وسلم، یعنی در واقع نزدیک به یک سوم از مردان سالم دارالاسلام مدینه جزو دارودسته ی منافقین بودند و به همراه عبدالله بن ابی منافق، ارتش رسول الله صلی الله علیه وسلم را در مانوری جمعی ترک کردند. نزدیک به یک سوم . (ابن هشام، السیرة النبویة، ج۲، ص۶۳؛ ابن اسحاق، السیر و المغازی، ص۳۲۶) تصور کنید که همین الان اگر رسول الله صلی الله علیه وسلم و آنهمه «السَّابِقُونَ الْأَوَّلُونَ مِنَ الْمُهَاجِرِينَ وَالْأَنْصَارِ» (توبه/100) وجود داشته باشند باید در یک روستا یا یک شهر یا استان و کشور چند نفر از اینها وجود داشته باشد؟
پس اگر می بینید که به دلیل قدرت دعوت رسول الله صلی الله علیه وسلم و به دلیل ثمرات فداکاری های بی دریغ پیروان صادق ایشان و به دلیل ثمرات تمدن و فرهنگ قدرتمندی که در طول اینهمه قرون گذشته در سرزمینهای اسلامی، در شهر چند صد هزار نفری شما تنها 1000- یا 2000 نفر از این موجودات پیدا می شوند و با ریختن به خیابانها و خرابکاری و شعار دادن تنها سرو صدای بزرگ رسانه ای و تبلیغی راه می اندازند بدانید که اینها عددی نیستند و وجود این موجودات ناچیز در برابر آنهمه جمعیت بزرگ از مومنین و مسلمین هیچی نیست و مشکلی نیست.
چون راههای اصلاحگری قانونی و حتی جلوگیری از مفاسد اداری یا مدیریتی مسئولین در دارالاسلام ایران از کانالهای قانونی آن وجود دارد و این اشخاص مسیر اغتشاش و تخریب را برگزیده اند مشکل اصلی در عدم مدیریتِ این موجودات با قدرت نظامی است. مشکل اینجاست و بدون شک خلاء اینجاست، و وجود این تعداد اصلاً جای هیچ نگرانی نیست.