س. مگر ایران با کفار روسی و چینی پیمان ندارد؟ کجای این کار شرعی است که ما در انتخابات آن مشارکت کنیم؟
ج: ایران به اتفاق آراء تمام مذاهب اسلامی دارالاسلام است و تنها با کمی انصاف متوجه می شویم که این دارالاسلام از ابتدای تولد آن در انقلاب اسلامی 57 تا کنون در معرض انواع تهاجمات نظامی و اقتصادی و تبلیغی دارالکفرهای جهانی و منطقه ای قرار گرفته است .
تمام مذاهب اسلامی نیز متفق هستند که حمایت از دارالاسلام در برابر دارالکفرها یک وظیفه و تکلیف شرعی است، ححتی اگر این دارالاسلام را کسانی چون شیعیان اسماعیلی رهبری کنند که صلاح الدین ایوبی به کمک آنها رفت .
در مورد پیمانهائی که دارالاسلام ایران با دارالکفرهای روسیه و چین بر علیه دارالکفرهای آمریکا و اتحادیه ی آفریقا و متحدین آنها بسته است لازم است بدانیم که در سیره هم می بینیم که رسول الله صلی الله علیه وسلم جهت تمرکز بر دشمن اصلی، هم با کفار یهودی پیمان «اتحاد» می بندد هم با نصرانی های نجران و هم با مجوس الاحساء و بحرین و هم با مشرکین داخل و اطراف دارالاسلام مدینه.
بدون شک کسی جرئت ندارد از رسول الله صلی الله علیه وسلم ایراد بگیرد که :
- چرا مثلاً با یهودی ها متحد شده که قاتلین پیامبران هستند و آنهمه مفاسد عقیدتی و اخلاقی دارند و آنهمه توهین به الله و ملائکه و مریم و غیره در کتابهایشان وجود دارد؟
- یا چرا با نصرانی ها متحد شد که آنهمه شرکیات دارند و…
- – یا چرا با مشرکین بنی ضمره و بنی خزاعه و غیره متحد شد که در میان آنها دهری و به قول امروزی ها آتئیست و ماتریالیست هم پیدا می شد و الله تعالی آنها را کذاب و نجس و … نامیده است؟
- – یا چرا با مجوس بحرین متحد شده که به ناموس خودشان هم رحم نمی کنند چه برسد به دیگران؟ چنانچه بزرگان آنها صدها و بلکه هزاران زن هم داشتند و …
- یا چرا با دارودسته ی منافقینی متحد می شود و اجازه ی حیات در دارالاسلام را به آنها می دهد که آنهمه مفاسد عقیدتی و رفتاری دارند و تقریبا ستون پنجم دشمن و مجری جنگ روانی دشمن در دارالاسلام بوده اند؟!
مگر رسول الله صلی الله علیه وسلم با پشتوانه ی قدرت حکومتی که داشت با اینهائی که الله دشمن آنهاست متحد نشد؟ به زبان دیگر مگر رسول الله صلی الله علیه وسلم با کفاری که با عقاید و اعمالشان، الله را دشمن خود کرده اند متحد نشد؟ مَن كَانَ عَدُوًّا لِّلَّهِ وَمَلَائِكَتِهِ وَرُسُلِهِ وَجِبْرِيلَ وَمِيكَالَ فَإِنَّ اللَّهَ عَدُوٌّ لِّلْكَافِرِينَ (بقره/98)
این بخشی از سنت رسول الله صلی الله علیه وسلم است. آنهم بخشی بسیار مهم و اساسی که لازم است دو دسته از مسلمین به آن توجه ویژه داشته باشند :
- دسته ای که تنها در آداب طهارت و ریش و سیواک و مسائل کاملاً فردی به سنت اهمیت می دهند و در قرون گذشته گیر کرده اند. از اینها می خواهیم که بعد از 1400 سال از دستشوئی ها بیایند بیرون و دنیای اطراف خود با تمام جوانبش را ببینند و نگرش خودشان را وسیع تر و «به روز» کنند و سایر احکام قرآن و سنتهای رسول الله صلی الله علیه وسلم را نیز که به اولویتهای مهمتری اختصاص یافته اند دریابند و ممطئن باشند که غیر از آداب طهارت و آداب شخصی – که همه به آنها معتقد بوده و بخشی از دین می دانیم – امور و بابها و اولویتهای حیاتی تری در روابط داخلی و دیپلماسی خارجی اسلامی وجود دارند که در آنها می توانند وارد شده و متخصص شوند.
- دسته ای دیگر مسلمین مومن و اهل جهادی هستند که در دیپلماسی روابط داخلی و خارجی خود دچار اشتباهات فاحشی شده اند که لازم است بازگری جدی و اساسی در آموخته های خود داشته باشند.