آیا ثواب قرآن خواندن به مردگان ما می رسد؟
( 2- قسمت)
در این صورت اتفاق ائمه ی اسلامی خیرالقرون بر این است که دعا کردن و خیر و خیرات برای مرده ی مسلمان می رسد، این شخص کافر مشرکی مثل عموی پیامبر صلی الله علیه وسلم است که : مَا أَغْنَىٰ عَنْهُ مَالُهُ وَمَا كَسَبَ (مسد/٢) دارائی و آنچه به دست آورده است، سودی بدو نمی‌رساند.
یعنی باید دقت کنیم که برای هر 6 دسته از کفار آشکار یعنی : 1- الَّذِينَ هَادُوا / یهودی ها 2- وَالصَّابِئِينَ 3- وَالنَّصَارَىٰ 4- وَالْمَجُوسَ 5- وَالَّذِينَ أَشْرَكُوا/ مشرکین (حج/ 17) و 6- « مَن يَرْتَدَّ مِنكُمْ عَن دِينِهِ»/ مرتدین و همچنین برای کفار پنهان داخلی یا منافقین «إِن تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ سَبْعِينَ مَرَّةً فَلَن يَغْفِرَ اللَّهُ لَهُمْ»(توبه/80) هیچ چیزی نمی رسد حتی دعا.
الله تعالی می فرماید : مَا کَانَ لِلنَّبِیِّ وَالَّذِینَ آمَنُواْ أَن یَسْتَغْفِرُواْ لِلْمُشْرِکِینَ وَلَوْ کَانُواْ أُوْلِی قُرْبَى مِن بَعْدِ مَا تَبَیَّنَ لَهُمْ أَنَّهُمْ أَصْحَابُ الْجَحِیمِ (توبه/113) پیغمبر و مؤمنان را نسزد که برای سکولاریستها ( یا به زبان عربی برای مشرکان) طلب آمرزش کنند، هرچند که خویشاوند باشند، هنگامی که برای آنان روشن شود که (با کفر و شرک از دنیا رفته‌اند ، و) مشرکان اهل دوزخند.
حالا اگر کسی از روی بی خبری برای چنین افرادی دعا کرد به محض آنکه مثل ابراهیم متوجه شد کار اشتباهی مرتکب شده است باید از چنین سکولاریستها یا به زبان عربی از چنین مشرکینی برائت و بیزاری جوید و دیگر دعا نکند : «وَمَا كَانَ اسْتِغْفَارُ إِبْرَاهِيمَ لِأَبِيهِ إِلَّا عَن مَّوْعِدَةٍ وَعَدَهَا إِيَّاهُ فَلَمَّا تَبَيَّنَ لَهُ أَنَّهُ عَدُوٌّ لِّلَّهِ تَبَرَّأَ مِنْهُ ۚ » (توبه/114) طلب آمرزش ابراهیم برای پدرش، به خاطر وعده‌ای بود که بدو داده بود، ولی هنگامی که برای او روشن شد که پدرش دشمن خدا است، از او برائت و بیزاری جست.
پس آن دسته از اقوام و نزدیکان و حتی مُلایانی که برای سکولاریستهای مرده دعا کرده اند باید مثل ابراهیم دست از این اشتباه خود بکشند و به مسیر صحیح اسلام یعنی برائت از این سکولاریستها برگردند هر چند مثل ابراهیم این سکولار پدر آنها باشند حالا چه رسد به عمو و دائی و … بیگانه ها .
اما این در حالی است که در مورد دعای مومنین برای مومنین آمده است : وَالَّذِینَ جَاءُوا مِن بَعدِهِم یَقُولُونَ رَبَّنَا اغفِرلَنَا وَلإِخوَانِنَا الَّذِینَ سَبَقُونَا بِالإیمَانِ وَلاَتَجعَل فِی قُلُوبِنَا غِلاً لِلّذِینَ آمَنُوا رَبَّنَا إنَّکَ رَؤُفٌ رَّحِیم (حشر: 10) «و کسانی که پس از مهاجرین و انصار می‌آیند می‌‌گویند: پروردگارا، ما را و برداران ما را که در ایمان آوردن بر ما پیشی گرفته‌اند، بیامرز و کینه‌ای نسبت به مؤمنان در دلهایمان جای مده، پروردگارا تو دارای رأفت و رحمت فراوانی هستی».
رسول الله صلی الله علیه وسلم نیز می فرماید : دَعْوةُ المرءِ المُسْلِمِ لأَخيهِ بِظَهْرِ الغَيْبِ مُسْتَجَابةٌ، عِنْد رأْسِهِ ملَكٌ مُوكَّلٌ كلَّمَا دَعَا لأَخِيهِ بخيرٍ قَال المَلَكُ المُوكَّلُ بِهِ: آمِينَ، ولَكَ بمِثْلٍ . [1]«دعای انسان مسلمان برای برادرش در غیاب او مستجاب می‌گردد، (چون) در کنار سرش فرشته‌ای مأمور شده، که هر وقت برای برادرش دعای خیر کند می‌گوید، آمین و مانند همین دعا برای توباشد».
پس هر چیزی را در جای خودش قرار دهیم . این قانون شریعت الله است؛ و بدانیم که عمر بن خطاب رضی الله عنه روایت کرده است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرموده است :« إنَّ اللَّهَ يَرْفَعُ بهذا الكِتَابِ أَقْوَامًا، وَيَضَعُ به آخَرِينَ»[2]خداوند به وسیله این کتاب (قرآن) مردمانی را بالا می برد و عده ی دیگر را بدان پست می کند. چون این قرآن دو کارکرد دارد : وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاءٌ وَرَحْمَةٌ لِّلْمُؤْمِنِينَ ۙ وَلَا يَزِيدُ الظَّالِمِينَ إِلَّا خَسَارًا (اسراء/82) ما آیاتی از قرآن را فرو می‌فرستیم که مایه شفاء و بهبودی و رحمت مؤمنان است، ولی بر ستمگران جز زیان نمی‌افزاید.
(ادامه دارد…..)
( 3- قسمت)
پس اولاً کسی انتظار نداشته باشد با روشن شدن شریعت الله به دشمنان شریعت الله خیری برسد و کسی هم انتظار نداشته باشد ما با این سکولاریستها یا به زبان عربی با این مشرکینی که الله تعالی آنها را پست و بی ارزش و حتی نجس نامیده «إِنَّمَا الْمُشْرِكُونَ نَجَسٌ » (توبه/28) مثل مسلمین برخورد کنیم: أَفَنَجْعَلُ الْمُسْلِمِینَ کَالْمُجْرِمِینَ* مَا لَکُمْ کَیْفَ تَحْکُمُونَ (قلم/35-36) آیا مسلمین را همچون مجرمین یکسان می‌شماریم؟! شما را چه می‌شود؟! چگونه داوری می‌کنید؟!
شما نیز با مسلمین و مجرمین به یکسان برخورد نکنید و طبق دستور و فرمان الله عمل کنید.
پس :
در همان ابتدا زمان که الله تعالی در مورد دارودسته ی منافقین که نماز هم می خواندند، روزه می گرفتند، حج می رفتند، زکات می دادند و حتی گاهگاهی جهاد می رفتند می فرماید: وَلَا تُصَلِّ عَلَىٰ أَحَدٍ مِّنْهُم مَّاتَ أَبَدًا وَلَا تَقُمْ عَلَىٰ قَبْرِهِ ۖ (توبه/84) هرگاه یکی از آنان مُرد اصلاً بر او نماز مخوان و بر سر گورش نایست.
هرگز بر سر قبر کسانی که با عقاید سکولاریستی و سکولار یا به زبان عربی مشرک مرده اند نروید، برایشان نماز میت نخوانید، برایشان دعای خیر نکنید، حتی اگر پدر سیدنا ابراهیم علیه السلام یا ابولهب عموی رسول الله صلی الله علیه وسلم باشند.
ممکن است عده ای بگویند فلان شخص سکولار یا به زبان عربی فلان شخص مشرک دارای صفات و کارهای خوبی هم بوده است اما این را بدانید که الله تعالی پس از آنکه از نعمت هدایت بر پیامبرانی چون و اسماعیل، الیَسَع، یونس، و لوط و بر پدران و فرزندان و برادرانشان و برتری دادن آنان بر عالمیان صحبت می کند می فرماید: وَلَوْ أَشْرَكُوا لَحَبِطَ عَنْهُمْ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ [أنعام/ 88] اگر ( این چنین شایستگانی – چه رسد به دیگران – ) شرک می‌ورزیدند، هر آنچه می‌کردند هدر می‌رفت.
و حتی به رسول الله صلی الله علیه وسلم می فرماید: وَلَقَدْ أُوحِيَ إِلَيْكَ وَإِلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكَ لَئِنْ أَشْرَكْتَ لَيَحْبَطَنَّ عَمَلُكَ وَلَتَكُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِينَ (زمر/65) به تو و به یکایک پیغمبران پیش از تو وحی شده است که اگر شرک‌ورزی کردارت (باطل و بی‌پاداش می‌گردد و) هیچ و نابود می‌شود، و از زیانکاران خواهی بود .
(ادامه دارد…..)
[1] مسلم 7105
[2] رواه مسلم 817