Хоинлар Афғонистон дорул исломи учун тахдид қилувчи бир офат бўлиб,улар мўъминларнинг эрон ва афғонистон дорул исломидан нималарни исташади?
( 8 – қисм)
Макка фатх бўлган пайтида хам росулуллох саллаллоху алайхи васаллам қуйидаги хабарга кўра:
اَلْیَومَ یَومُ الْمَرحَمَه
Бугун рахмат ва кечириш кунидир,
اليومَ يَوْمُ المَلْحَمَةِ [1]
Қўли мусулмонларни қонига беланган ва мусулмонларни азоблаган ва мусулмонларни иқтисодий мухосара қилган,бундан бошқа юзлаб жиноятларни амалга оширган асл кофирларни кечиради,аммо уларни орасидаги икки гурух агарда каъбани пардасига осилиб олган тақдирда хам ўлдиришга буюради:
1-Асл кофирларни орасида шеър,оханг, қўшиқни қолибида мўъминларга ва дорул исломга қарши фаолият қилиб рухий жангларни олиб борган кимсалар, агар мана бу кимсалар аёллар,канизлар бўлган тақдирда хам ўлдиришга буюрилади. [2]
2-Аввал мусулмон бўлиб сўнг исломга ва дорул исломга хиёнат қилиб муртад бўлган кимсалар, Абдуллох ибни Сарахга ўхшаш, у аввал мусулмон бўлади, хатто вахийни котиби бўлган,аммо ундан сўнг исломдан чиқиб яна қайтадан секуляр мушрик бўлади. Бунга ўхшаш кимсалар дорул исломни ташлаб дорул куфрдан панох топишади, улар мўъминлар маккани фатх қилмасларидан илгари тавба хам қилишмайди, дорул куфрга қўшилиш билан ўзларини сафларини мўъминлардан жудо қилиб олишади. [3]
Каъбани пардасига осилиб олган ибни Хатал росулуллох саллаллоху алайхи васалламни буйруқларига кўра ўлдирилади, абдуллох ибни сарах эса унга уч марта байъат бериш талаб қилингандан сўнг хам қабул қилмайди, аммо баъзи бир маслахатларга кўра ва Усмон ибни Афвон ўртага тушганлиги боис байъатни қабул қилишга мажбур бўлади, аммо росулуллох саллаллоху алайхи васаллам ёронларига ошкора айтадиларки:[4]
أَمَا كَانَ فِيكُمْ رَجُلٌ رَشِيدٌ، يَقُومُ إِلَى هَذَا حَيْثُ رَآنِي كَفَفْتُ يَدِي عَنْ بَيْعَتِهِ فَيَقْتُلَهُ [5]
Росулуллох саллаллоху алайхи васаллам уч марта бу сўзни айтиб кутиб турганликларини сабаби, асхоблардан бири туриб абдуллох ибни сарахни ўлдиришини умид қилган эдилар. Шуниси нихоятда қизиқки, росулуллох саллаллоху алайхи васалламни кечирим пайтидаги кутиб туришларини ўзига яраша далили бор эди. Абдуллох ибни сарах Усмон ибни Афвонни ўртага тушганлиги сабабли кечирилган бўлса хам ва Усмон ибни Афвонни эмишган биродари бўлганига ва Усмонни хилофати пайтида у мисрни хокими хам бўлганига қарамасдан, аммо Усмонни ўлдирилиши масаласида бетараф бўлиб турган ва дорул исломни рахбари уни эмишган биродари бўлиб туриб уни душманларини баробарида ташлаб қўяди ва уни ўлимидан сўнг кейинги халифа Али ибни Абу Толибга хам байъат хам бермайди. Шаръий дорул ислом рахбарияти мавжуд бўлганига қарамасдан уни қабул қилишдан бош тортди ва ўзини қуйидаги сўзларга лойиқ қилиб олади: [6]
«مَن خَرَجَ مِنَ الطَّاعَةِ، وفارَقَ الجَماعَةَ فَماتَ، ماتَ مِيتَةً جاهِلِيَّةً»[7]
Бу ердаги дорул исломда мавжуд бутун жахон секуляр кофирларининг ахборот воситаларини қўзғатишлари ва турли-хил хабарларини хатаридан қочиб юрган мунофиқларни,мунофиқларни тўдасини,иймони заъиф мўъминларни хоинлар ва муртадлар доирасига кирмасларидан олдин тавба қилишга даъват қилайлик, албатта аллох таоло мана буларга таъйин қилган тавбаси хақида мархамат қиладики:
« إِنَّ الْمُنَافِقِينَ فِي الدَّرْكِ الْأَسْفَلِ مِنَ النَّارِ وَلَنْ تَجِدَ لَهُمْ نَصِيرًا *
Албатта, мунофиқлар дўзахнинг энг тубан жойида бўлурлар. Ва улар учун бирон мададкор топа олмайсиз.
إلَّا الَّذِينَ تَابُوا وَأَصْلَحُوا وَاعْتَصَمُوا بِاللَّهِ وَأَخْلَصُوا دِينَهُمْ لِلَّهِ فَأُولَٰئِكَ مَعَ الْمُؤْمِنِينَ ۖ وَسَوْفَ يُؤْتِ اللَّهُ الْمُؤْمِنِينَ أَجْرًا عَظِيمًا(نساء/146-145)
Магар тавба қилиб ўзларини ўнглаган ва аллохга боғланиб, динларини аллох учун холис қилган зотлар- ана ўшаларгина мўъминлар билан бирга бўлурлар. Яқинда аллох мўъминларга улуғ ажр ато этажак!
Асл кофирлар танхо тавба қилиш ва исломга кириш билангина пок бўлишади, мана бу оят очиқ-ойдин мархамат қилиб турганидек, мунофиқлар ва секулярзадалар учун тавба қилиш имкони мавжуд, аммо танхо тавбани ўзи кифоя қилмайди, чунки улар муфсид бўлишган ва тавбадан сўнг “ислох” бўлишлари лозим ва қилган фасодларини ювишлари керак ,учинчи мархалада эса таваккуллари,умидлари америкага,англияга, россияга,хитойга ё жахондаги бошқа тоғутларга ё туркиядаги, покистондаги,ўзбекистондаги, тожикистондаги, иморатдаги, қатардаги, оли саъуддаги махаллий тоғутларга эмас, балки аллохни ўзига бўлиши шарт. Кейинги мархалада эса
«وَأَخْلَصُوا دِينَهُمْ لِلَّهِ»،
яъни динни тўрт мафхумини 1- хукумат қудрати, 2- қонун ва дастурлар, 3- итоат қилиш, 4- жазолаш ва мукофот беришни фақат аллохни ўзи учун холис қилиши ва барча секуляристик сифатлардан ўзини поклаши керак.
У мана бу мархалада қудрат ва хокимиятни танхо аллохни ўзиники ,деб билиши керак, қонун ва дастурларни хам танхо аллохники,дейиши лозим, итоат қилишни хам танхо аллохга тегишли дейиши ва итоатни исломий хукуматга ва аллохни шариатидаги қонунларга махсус қилиши керак, ва нихоят мукофот беришни жазолашни хам танхо аллохни динига хослаши лозим. Мана бу равиш билан дин холис аллохники бўлади. Шу шаклда 1- тавба қилиб,2- ўзларини ислох қилиб, 3- фақат аллохни ўзига боғланиб , 4- динларини аллох учун холис қилишлари керак.
Энди рухий жангларни олиб борувчилари,мунофиқлар тўдаси, муртадлар секуляр босқинчилар бўлмиш америка ва натони афғонистонда тупроғидаги охирги лахзаларигача мужохидларга қарши жанг қилишди, америка ва бошқа босқинчилар томонидан ташлаб кетилгандан сўнг,таслим бўлишга мажбур бўлишди; афғонистон исломий иморати хам афв эълон қилди ва хатто мана бу муртадлар,мунофиқлар тўдасини,рухий жангларни олиб борувчиларни хукуматни турли-хил ташкилотларига махсусан харбий қўшинга ишга олди ва таслим бўлганларни йўлини очиқ холда қўйиб қўйди, аслини олганда афви умумий ахли бағий бўлган мусулмонларга ва асл кофирларга тегишли бўлади, муртадларга ва рухий жангларни олиб борувчиларга эса тегишли эмас, мана бу таслим бўлганлар ночор бўлганликлари боис таслим бўлишган эди.
(давоми бор….)
[1] صحيح البخاري4280 / أسد الغابة، ج ۲، ص ۲۸۴،/ فتح الباري شرح صحيح البخاري،كتاب المغازي، باب أين ركز النبي صلى الله عليه وسلم الراية يوم الفتح ، ج 7، ص 597
[2] ابن كثير، اسيرة النبويّة، ج 3، ص 563 به بعد.
[3] النسائي 4069 وأبو داود 4358 / عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ قَالَ: كَانَ عَبْدُ اللَّهِ بْنُ سَعْدِ بْنِ أَبِى سَرْحٍ يَكْتُبُ لِرَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم فَأَزَلَّهُ الشَّيْطَانُ فَلَحِقَ بِالْكُفَّارِ فَأَمَرَ بِهِ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم أَنْ يُقْتَلَ يَوْمَ الْفَتْحِ فَاسْتَجَارَ لَهُ عُثْمَانُ بْنُ عَفَّانَ فَأَجَارَهُ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم .
[4] صحيح أبي داود 2685 أخرجه البخاري (1846)، ومسلم (1357) باختلاف يسير./ أنَّ رَسولَ اللَّهِ صلَّى اللهُ عليه وسلَّمَ دَخَلَ عَامَ الفَتْحِ وعلَى رَأْسِهِ المِغْفَرُ، فَلَمَّا نَزَعَهُ جَاءَ رَجُلٌ فَقالَ: إنَّ ابْنَ خَطَلٍ مُتَعَلِّقٌ بأَسْتَارِ الكَعْبَةِ، فَقالَ: اقْتُلُوهُ.
[5] صحيح أبي داود 4359/ ابن الملقن ، البدر المنير 7/450
[6] مغازی واقدی ص۶۳۱ / تاریخ طبری، ج ۳، ص ۱۱۸۷/ فتح الباری، ج ۸، ص ۱۱-۱۲٫ / خورشید نبوت؛ ترجمهٔ فارسی «الرحیق المختوم» تالیف: شیخ صفی الرحمن مبارکفوری، ترجمه: محمد علی لسانی فشارکی، نشر احسان ۱۳۸۸
[7] مسلم1848 / مَن خَرَجَ مِنَ الطَّاعَةِ، وفارَقَ الجَماعَةَ فَماتَ، ماتَ مِيتَةً جاهِلِيَّةً، ومَن قاتَلَ تَحْتَ رايَةٍ عُمِّيَّةٍ يَغْضَبُ لِعَصَبَةٍ، أوْ يَدْعُو إلى عَصَبَةٍ، أوْ يَنْصُرُ عَصَبَةً، فَقُتِلَ، فقِتْلَةٌ جاهِلِيَّةٌ، ومَن خَرَجَ علَى أُمَّتِي، يَضْرِبُ بَرَّها وفاجِرَها، ولا يَتَحاشَى مِن مُؤْمِنِها، ولا يَفِي لِذِي عَهْدٍ عَهْدَهُ، فليسَ مِنِّي ولَسْتُ منه. وفي رواية : لا يَتَحاشَ مِن مُؤْمِنِها.