Четлаб ўтиб бўлмайдиган исломий “иттиход жараёни, бугунги кундаги тафарруқдан исломий “вахдат”га ўтиш давридир.(2)
( 4-қисм)
وَأَمَّا الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ فَزَادَتْهُمْ رِجْسًا إِلَى رِجْسِهِمْ وَمَاتُوا وَهُمْ كَافِرُونَ (توبه/125)
Шундай бўлгач истиғфор айтишни секуляристлар учун маъноси йўқ
« سَوَاءٌ عَلَيْهِمْ أَسْتَغْفَرْتَ لَهُمْ أَمْ لَمْ تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ لَنْ يَغْفِرَ اللَّهُ لَهُمْ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفَاسِقِينَ (منافقون/6)»
Лекин бизлар мана бу дастага тегишли кимсаларни ташхис беришга қодир эмасмиз, фақат уларни тўдаси бизларга мушаххас бўлади ва бу дунё биз уларни хаммасини мусулмонларни хуқуқларига шомил қилишга мажбурмиз.
-Росулуллох саллаллоху алайхи васаллам шундай секулярзадалар билан муттахид бўлган эдиларки: исломий кўриниш ва либос билан бирга аллохни шариатидаги қонунлар билан хукм қилишни ўрнига огох холда, қасддан ва ўзларини ихтиёрлари билан куфр ва тоғутларни судларидан панох сўрашади,
/ أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ يَزْعُمُونَ أَنَّهُمْ آمَنُوا بِمَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ وَمَا أُنْزِلَ مِنْ قَبْلِكَ يُرِيدُونَ أَنْ يَتَحَاكَمُوا إِلَى الطَّاغُوتِ وَقَدْ أُمِرُوا أَنْ يَكْفُرُوا بِهِ وَيُرِيدُ الشَّيْطَانُ أَنْ يُضِلَّهُمْ ضَلَالًا بَعِيدًا (نساء/60)
-Росулуллох саллаллоху алайхи васаллам шундай секулярзадалар билан муттахид бўлган эдиларки: исломий кўриниш ва либос билан бирга зохири исломгаро бўлган ахзобларга ўхшаб кофирлар томонидан иззат ва буюкликни қўлга киритамиз,деб хаёл қилишади,
/ بَشِّرِ الْمُنَافِقِينَ بِأَنَّ لَهُمْ عَذَابًا أَلِيمًا (138) الَّذِينَ يَتَّخِذُونَ الْكَافِرِينَ أَوْلِيَاءَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِينَ أَيَبْتَغُونَ عِنْدَهُمُ الْعِزَّةَ فَإِنَّ الْعِزَّةَ لِلَّهِ جَمِيعًا (نساء/139)
-Росулуллох саллаллоху алайхи васаллам шундай секулярзадалар билан муттахид бўлган эдиларки: хидоят топишмасди ва агар кофирларни салтанати ва хокимиятига ўтиб қолишса ва дорул исломга мухожират қилишмаганда,албатта секуляристлар ё мушриклар сингари ўлдирилар эдилар,
/ وَدُّوا لَوْ تَكْفُرُونَ كَمَا كَفَرُوا فَتَكُونُونَ سَوَاءً فَلَا تَتَّخِذُوا مِنْهُمْ أَوْلِيَاءَ حَتَّى يُهَاجِرُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَإِنْ تَوَلَّوْا فَخُذُوهُمْ وَاقْتُلُوهُمْ حَيْثُ وَجَدْتُمُوهُمْ وَلَا تَتَّخِذُوا مِنْهُمْ وَلِيًّا وَلَا نَصِيرًا (نساء/89)
-Росулуллох саллаллоху алайхи васаллам шундай секулярзадалар билан муттахид бўлган эдиларки: исломий кўриниш ва либос билан бирга аллохдан кўра кўпроқ бизлардан қўрқишарди,
/ لَأَنْتُمْ أَشَدُّ رَهْبَةً فِي صُدُورِهِمْ مِنَ اللَّهِ (حشر/13)
Росулуллох саллаллоху алайхи васаллам шундай секулярзадалар билан муттахид бўлган эдиларки, исломга зид ва фосид бўлган бошқа ўнлаб сифатларга эга бўлишган, бешинчи муқаддамот дарсларида ( шаръий душманшиносий ва душманларни даражаларга ажратиш) уни кўзга кўринган қисматларига ишора қилганмиз, уни такрорлашга хожат йўқ деб ўйлайман.
Зардўштийларни ақидаси,ишончлари,рафторлари хақида етарли эшитгансизлар ва ўқигансизлар, хозир такрорлашга хожат йўқ, росулуллох саллаллоху алайхи васаллам улардан жизъя олиш орқали аслида улар билан “иттиход” тузганликларини билиш учун, фақат уларни эътиқодларидан бирига ишора қилмоқчиман. Зардўштийлар қўйидаги нарсаларга ишонишади:
-Худо ёки уларни ўзларини тили билан айтганда ахуро музда ўзини қизи спардормез билан бирга ухлаган ва одам хаво билан бирга ё уларни тили билан айтганда маши ва машёна ака-сингил сифатида мана бу суннатни адо қилишган, шу тарзда бу уларгача етиб келган. Уларни эътиқодлари бўйича ахуро музда зардўштийларга бундай дастурни берган. Албатта бирга ётиб ухлашдан ташқари эрондаги зардўштийларни шохларини орасида махрамлар билан турмуш қуриш холати хам бўлган,аммо мен фақат ибни Усайрни ривоятига ишора қилмоқчиман,у айтадики: бахрайнда баъзи араблар зардўштийликни қабул қилишган эди. Зурора ибни Адас икки ўғли Хажиб ва Луқайт ,хамда Ақроъ ибни Харис хам зардўштий бўлишган эди. Луқайт шу сабабли ўзини қизи Духтанус билан жинсий алоқада бўлган ва унга мана бу форсча исмни қўйган эди. [1][2][3]
(давоми бор……)
[1] آذرفرنبغ پسر فرخزاد، دینکرد، ترجمه فریدون فضیلت، کتاب سوم، جلد یکم، تهران، ۱۳۸۱، صفحه ۱۴۳ تا ۱۵۲. آذرفرنبغ (موبد بزرگ زرتشتی) در فصل هشتادم از کتاب سوم دینکرد/ روایت آذرفرنبغ فرخزادان، ترجمه حسن رضائی باغ‌بیدی، تهران، ۱۳۸۴، صفحه ۱۶٫
[2] روایت پهوی، ترجمه مهشید میرفخرایی، تهران، ۱۳۹۰، صفحه ۲۱۹ تا ۲۲۹/ اگر به فصل هشتم کتاب روایت پهلوی ، توجه کنیم و ببینیم آیا این توصیه‌های دینی مفهوم «ازدواج» را می‌رساند یا مفهوم «همخوابگی» را: «اگر مردی یک خویدوده با مادر و یکی نیز با دخترش کند، آنکه با مادر بوده، برتر از دختر است». «اگر با دختر و خواهرش خویدوده کرده باشد، آنکه با دختر بوده، برتر از آنست که با خواهر بوده باشد». «اگر پدری با دختر حلال‌زاده و تنی خودش خویدوده کند، برتر است؛ اما اگر با دختر نامشروع خودش که محصول آمیزش با زن دیگران بوده باشد، خویدوده کند، باز هم ثواب می‌برد». «روزی جمشید با خواهرش جمک بخوابید و از ثواب این همخوابگی بسیاری از دیوان بشکستند و بمردند». «اهورامزدا به زرتشت گفت که خویدوده بهترین و برترین کارها است. کسی که یکبار نزدیکی کند، هزار دیو می‌میرد؛ اگر دوبار نزدیکی کند، دو هزار دیو می‌میرد؛ اگر سه بار نزدیکی کند، سه هزار دیو می‌میرد؛ اگر چهار بار نزدیکی کند، مرد و زن رستگار خواهند شد». «پسر به مادر و پدر به دختر و برادر به خواهر باید بگوید که تن خود را برای آمیزش کردن به من بده تا اهورامزدا را خشنود کنیم و جای نیکی در بهشت بیابیم».
[3] ابن اثیر جزرى (قرن 6 هـ ) ، تاریخ كامل بزرگ اسلام و ایران/ ترجمه: عباس خلیلى، ابو القاسم حالت ، ناشر: مؤسسه مطبوعات علمى ، تهران ( دوره 33 جلدی ) ج 6 ص 98