پیام تبریک و سخنانی چند با ملت و مسئولین دارالاسلام افغانستان
(3 –قسمت)
در کنار اینها باز دارودسته ی منافقین تحمل می شوند که در بدترین جنگ روانی و شایعه پراکنی و تبلیغی و توطئه ها بر علیه مومنین و دارالاسلام مشارکت می کنند . و می بینیم که عبدالله بن ابی رهبر منافقین بود و پسرش اجازه ی قتل پدرش را از رسول الله صلی الله علیه و سلم طلب کرده بود، اما رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «تا هنگامی که زنده است، مانند یک دوست و رفیق با او به نیکی رفتار میکنیم». اینهم روش برخورد ما با دارودسته ی منافقین در سنت رسول الله صلی الله علیه وسلم تا زمانی که این دارودسته ی منافقین در دارالاسلام هستند و از قوانین دارالاسلام تبعیت می کنند و حزب و گروهی جدید مثل «ضرار» تشکیل نداده اند و یا بر علیه دارالاسلام اسلحه بر نداشته اند.
حالا در کنار این دو دسته هم، ممکن است جماعتها و جریاناتی چون خوارج عصر امیر المومنین علی ابن طالب رضی الله عنه خلیفه راشد رسول الله صلی الله علیه وسلم وجود داشته باشند که با تاویلات اشتباه خود از منابع شرعی هزاران نفر از اصحاب رسول الله صلی الله علیه وسلم در ارتش علی بن ابی طالب و معاویه را تکفیر کنند و کسانی مثل علی و حسن و حسین و غیره را تکفیر کنند و اهل جهنم بدانند که جزو عشره مبشره هستند و رسول الله صلی الله علیه وسلم در زمان حیاتشان وعده ی بهشتی بودن آنها را داده است، با این وجود سیدنا علی رضی الله عنه آنها را تکفیر نکرد و در مورد این خوارج فرمود :«إخواننا بغوا علينا» یا «قوم بغوا علينا»، و با آنها وارد جنگ نشد و اجازه داد در مساجد آزادانه نمازهایشان را بخوانند و مسلمین پشت سر آنها نیز نماز بخوانند و تنها زمانی با آنها وارد جنگ شد که ابتدا آنها اسلحه برداشته و به کشتار مسلمین پرداختند و اهل بغی شدند. یعنی آغاز گر جنگ آنها بودند نه حکومت اسلامی . امروزه ما نه حاکمیتهائی در حد خلیفه راشد رسول الله صلی الله علیه وسلم می بینیم و نه مخالفینی در حد خوارج، هر چند ممکن است بعضی از صفات این خوارج در میان گروهها و جماعتهائی وجود داشته باشد همچنانکه ممکن است در میان سایر مسلمین هم بعضی از صفات سکولاریستها (مشرکین) یا دارودسته ی منافقین (سکولار زده ها) وجود داشته باشد.
اگر ما در دارالاسلام کفاری از اهل ذمه را تحمل می کنیم که پیامبر خاتم صلی الله علیه وسلم و تمام اصحاب و پیروان او را کافر می دانند و قبولشان ندارند؛ و اگر ما در دارالاسلام دارودسته ی منافقین با آنهمه صفات زشت و ضد اسلامی را تحمل می کنیم، باید بدانیم که خیلی طبیعی و راحت خواهد بود که برادران و خواهران مسلمان خود را تحمیل کنیم که در همه چیز با ما یکی هستند اما در تأویلاتی با ما مخالف هستند و حتی ممکن است ما را نیز صوفی یا وهابی یا سیفی یا غیر مقلد یا اهل بدعت و کافر و… بدانند.
پس با تسامح و دگر پذیری، و تحمل افکار و تاویلات مختلف اسلامی، و هدایت تمام اهل علم و تفکرات و تاویلات مختلف اسلامی در شورائی واحد از این تفکرات و تاویلات مختلف، جهت ترقی و پیشرفت بیشتر استفاده کنیم؛ و اجازه ندهیم این اختلافات پربرکت که تنها در شورا قابل کنترل و مدیریت هستند و تنها در شورا برکت و ثمره ی خود را تقدیم جامعه مومنین می کنند، با تکروی و زیاده خواهی و تمامیت خواهی عده ای، تبدیل به تفرق و دشمن تراشی و جنگ داخلی و هل دادن آنها به سوی دشمنان اصلی شود که آرزوی تمام دشمنان داخلی و خارجی دارالاسلام بوده است.
(ادامه دارد…..)