“Икки дар”ни ташхис бериш  бўйича дунёдаги меъёрлар.

“Икки дар”ни ташхис бериш  бўйича дунёдаги меъёрлар.

(2-қисм)

Мана бу дорул куфрда Нажжоший розиаллоху анхуга ўхшаш бир мусулмон ёки “олтиталик кофирлар”дан бири хокимлик қилиши мумкин. бу ерда жамиятни устидаги мусулмон ё кофирни рахбар бўлиши “дар”ни исмини дорул куфрдан дорул исломга ўзгартирилишига сабаб бўлмайди,балки бу ердаги асосий меъёр “асосий қонунлар” бўлиб одамларни устида шу қонунларга мувофиқ хукумат бошқарилиши лозим.

Демак хабашага ўхшаш бу дорул куфрни Нажжоший розиаллоху анхудек мусулмон хокими бўлиши хам мумкин, бу ердаги меъёр мана бу жамиятга хоким бўлган “асосий қонунлар”дир, энди шу ерда “дорул ислом”ни хокими мусулмон бўлиши масаласи хам ўртага чиқади,албатта аллохни шариатидаги қонунларни ижро қилувчиси шубхасиз бир мусулмон бўлади ва кофир биринчидан дорул исломга рахбарлик қилиш шартига тўғри келмайди,у рахбарлик қилиши учун мужтахид,фақих ва олим бўлиши лозим,шунда мусулмонларнинг хукуматга ва ижтимоъий хаётларига оид ишларни аллохни шариатидаги қонунлар бўйича бошқара олади.

Бу ерда бир мусулмон Нажжоший розиаллоху анхуга ўхшаб ўзини иймонини яшириши ва мусулмонларни маслахати учун кофирларга хоким бўлиши мумкин,диққат қилинглар; бир мусулмон маслахат сабабли кофирларга хоким бўла олади , хатта кофирларни устида куфр ахкомларини хам ижро қилади; бу баъзиларни назари бўйича бир мусулмон мусулмонларни устида куфр ахкомлари асосида хокимият юргиза олади,деган фикрдан комилан фарқ қилади.

Бир мусулмонни кофирлар қонуни асосида кофирларни устида хукмронлик қилиши, мусулмоннинг мусулмонларнинг устида кофирларни қонуни асосида хукмронлик қилишидан катта фарқи бор. Бу ердаги кўпчилик томонидан кўрмасликка олинадиган, аммо энг мухим нарса мана бу жамиятга хоким бўлган “асосий қонунлар” бўлиб, мусулмонларни устида фақат исломий қонунлар асосида хукмронлик қилиш мумкин.

Мана бу,

«الْأَئِمَّةَ الْمُضِلِّينَ»[1] و « دُعَاةٌ عَلَى أَبْوَابِ جَهَنَّمَ»[2] و «الرُّوَيْبِضَة»[3] و «عُلَمَاءِ السَّوْءِ»

яъни тоғутларни салтанатидагилар, у билан мусулмонларнинг устидаги кофир ва муртадларнинг хокимиятини асосламоқчи бўлаётган шубхалардан бири хисобланади. Бу орқали улар жамиятга хоким бўлган кофирни шаръий ва итоат қилиш вожиб бўлган валийи амр қилиб кўрсатишмоқчи бўлишади, агарчи у кофир ва муртад бўлса хам уни фармонларидан бўйин товлашлик харом эканини уқтирмоқчи бўлишади,улар “олтиталик кофирлардан” бирининг  қонунини мусулмонларни устида татбиқ қилишяпти. Мана бу уламойи суъ ва динфуруш сехргарлар нихоятда осонлик билан мусулмонларни тайёрлаб мана бу кофир хокимнинг қонунларига итоат қилишга “мажбур” хам қилишади.

Бу ердаги дорул куфр хақида хамиша ишора қилиниши керак бўлган  мухим нуқталардан бир шуки,ўртадаги меъёр жамиятдаги сокин бўлган одамлар эмас,  бу жамиятга хоким бўлган қонунлар бўлади ва содир қилинадиган хукм хам жамиятдаги одамларга қараб эмас,бу жамиятдаги хокимиятга ва қонунларга кўра чиқарилади, “дар” борасидаги хукмни мана бу “дар”даги сокин бўлган одамларга алоқаси йўқ, қуръондаги ва сахих суннатдаги ва сахобаларни хамда турли-хил исломий мазхабларни сўзлари мана бу макон ва тупроқда яшаётган кишилар хақида эмас, балки  макон ва тупроқ хақида бўлган, хукмни бу тупроқда,маконда яшовчиларга алоқаси йўқ, лекин бу агар бир диёрни дорул куфр деб номлайдиган бўлсак,ундаги сокин одамлар хам албатта кофир бўлишлари керак ,дегани эмас, ёки бўлмасам дорул ислом дейилган пайтда уни барча ахолиси хам албатта мусулмон бўлиши керак,деган гап йўқ, бир диёрни ахолиси кофир бўлиши билан бирга бу диёр дорул ислом деб номланиши хам мумкин,чунки бу диёр дорул исломни хокимияти остидаги минтақадир.

Бу ерда дорул исломни барча ахолиси мусулмон бўладими ё йўқми?- бу мухим эмас. Дорул куфр хам худди шунга ўхшайди.Бу жамиятдаги одамлар эмас,  энг мухими мана бу жамиятга хоким бўлган асосий қонунлардир; хукм жамиятдаги одамларга эмас диёрга тегишли бўлади. Масалаларни бир-бирига аралаштириб юбормаслик керак, бу ерда биз минтақадаги яшайдиган ахоли хақида эмас балки макон ва диёр бўйича хукм содир қиламиз.(давоми бор……)


[1]ابی داود (4252) ، والترمذي (2229) إِنَّمَا أَخَافُ عَلَى أُمَّتِي الْأَئِمَّةَ الْمُضِلِّينَ

[2]مسلم1847 / دُعَاةٌ علَى أَبْوَابِ جَهَنَّمَ مَن أَجَابَهُمْ إلَيْهَا قَذَفُوهُ فِيهَا، فَقُلتُ: يا رَسولَ اللهِ، صِفْهُمْ لَنَا، قالَ: نَعَمْ، قَوْمٌ مِن جِلْدَتِنَا، وَيَتَكَلَّمُونَ بأَلْسِنَتِنَا،…

[3]ابن ماجه (4036)، وأحمد (7912) / إنَّها ستَأتي على النَّاسِ سِنونَ خَدَّاعةٌ، يُصدَّقُ فيها الكاذِبُ، ويُكذَّبُ فيها الصَّادِقُ، ويُؤتمَنُ فيها الخائِنُ، ويُخَوَّنُ فيها الأَمينُ، ويَنطِقُ فيها الرُّوَيبِضَةُ. قيل: وما الرُّوَيبِضَةُ يا رسولَ اللهِ؟ قال: السَّفيهُ يتَكلَّمُ في أَمْرِ العامَّةِ.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *