Дорул исломдаги рахбарият.
Бисмиллах валхамдулиллах, аммо баъад: ассаламу алайкум ва рохматуллохи ва барокатух / 7 бўлим
(1-қисм)
Қуйидаги оятларга асосан:
إِنَّ الَّذِینَ آمَنُواْ وَهَاجَرُواْ وَجَاهَدُواْ بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنفُسِهِمْ فِی سَبِیلِ اللّهِ (انفال/72)
Албатта, иймон келтирган, хижрат қилган ва молу жонлари билан аллох йўлида курашган зотлар,
الَّذِينَ آمَنُوا وَهَاجَرُوا وَجَاهَدُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنفُسِهِمْ أَعْظَمُ دَرَجَةً عِندَ اللَّهِ ۚ وَأُولَٰئِكَ هُمُ الْفَائِزُونَ (توبه/20)
Иймон келтирган,хижрат қилган ва аллох йўлида молу жонлари билан курашган зотларнинг аллох наздидаги даражалари жуда улуғдир ва ўшалар (бахт-саодатга) эришувчидирлар.
Мана бу заминадаги оятлар ва сахих суннатдаги хадисларда иймон асосидан “аллазина аману” ва хижратни асосидан “хажару” сўнг “дорул исломдаги фуқароликни учинчи асоси” жамиятдаги рахбариятга итоат қилишдир, жиход ва хукуматни бошқа ишлари вохид рахбариятни қўл остида бажарилади.
Мана бу мухим замина бўйича аллох таоло мусулмонларни орасидаги мўъминларга хитоб қилиб мархамат қиладики:
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ أَطِيعُواْ اللّهَ وَأَطِيعُواْ الرَّسُولَ وَأُوْلِي الأَمْرِ مِنكُمْ فَإِن تَنَازَعْتُمْ فِي شَيْءٍ فَرُدُّوهُ إِلَى اللّهِ وَالرَّسُولِ إِن كُنتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللّهِ وَالْيَوْمِ الآخِرِ. ذَلِكَ خَيْرٌ وَأَحْسَنُ تَأْوِيلًا (نساء/59)
Эй мўъминлар, аллохга итоат қилингиз ва пайғамбарга хамда ўзларингиздан бўлган (яъни мусулмон) хокимларга бўйинсунингиз! Бордию бирон нарса хақида талашиб қолсангиз, – агар хақиқатан аллохга ва охират кунига ишонсангиз – у нарсани аллохга ва пайғамбарига қайтарингиз! Мана шу яхшироқ ва чиройлироқ ечимдир.
Диққат қилинглар,нихоятда содда ва осон тушуниб олса бўлади, жамиятни рахбари мўъминлардан бири бўлиши ва қуръон ,суннат асосида хукм қилиши ва агар бирон ўринда ихтилофга дуч келишса, уни хал қилиш учун қуръон ва суннатга мурожаъат қилишлари керак бўлади.
Мана бу оятни очиқ-ойдин бизларга баён қилишича,дорул исломга рахбарлик қилишга лойиқ бўлган кишиларни учта белгиси бор:
1-Рахбар мусулмонларни орасидаги мўъминлардан бўлиши лозим.
2-Бу рахбар фақат қуръон ва суннатга асосан хукм қилиши керак.
3-Бу рахбар барча иқтисодий,ижтимоъий ва …..мушкилотларни хал қилиш бўйича хукм чиқаришни қуръон ва сахих суннатга топшириши керак, қуръон ва суннат мана бу мушкилотларни хал қилиш йўлларини унга кўрсатади.
Шундай экан ғайри мўъмин дорул исломни рахбариятини бажара олмайди; рахбар сифатида танланган мўъмин хам қуръон ва суннатдан бошқа нарса билан хукм қила олмайди
« إِنِ الْحُكْمُ إِلاَّ لِلّهِ » (یوسف/68)
ўртада вужудга келган ихтилофлар пайтида хам қуръон ва суннатдан бошқа нарсага мурожаъат қила олмайди,чунки
« وَمَا اخْتَلَفْتُمْ فِیهِ مِن شَیْءٍ فَحُکْمُهُ إِلَى اللَّهِ ذَلِکُمُ اللَّهُ رَبِّی عَلَیْهِ تَوَکَّلْتُ وَإِلَیْهِ أُنِیبُ» (شوری/10)
(Эй Мухаммад, мўъминларга айтинг): “сизлар (бу хаёти дунёда кофирлар билан) ихтилоф қилган хар бир нарсанинг хукми (қиёмат кунида) аллохга (қайтарилур ва у зот ким хақ, ким нохақ эканлигини ажратиб берур). Мана шу аллох парвардигоримдир. Ўзига суяндим ва ўзига илтижо қилурман.”
(давоми бор……)