Дорул исломдаги рахбарият
(2-қисм)
Демак уч шарт ( мўъмин бўлишлик + хукм қилиш ва аллохни шариатидаги қонунлар асосида хокимият юргизиш + фақат қуръон ва суннат асосида хукм чиқариш) бир-биридан жудо бўла олмайди, кимки мана бу шартлардан бирини жудо қилса, уни бу иши қабул қилинмайди, чунки бу аллох таоло рахбарият учун қўйган шартларни бузишга киради.
Салтанатнинг суъ уламоларини таблиғотлари ва секуляризм динининг мазхабларини бирига кўра мусулмонларни устида хокимият юргизаётган тоғутларнинг исломийга ўхшаган масхарабозликлари, қилиқлари,алдовлари таъсирида шахсни кўнглида мана бу тоғутларнинг кофир экани борасида шубха туғулиши мумкин, аммо иккинчи ва учинчи шартлар мана бу тоғутларда топилмаслигида хеч қайси мусулмон шубхаланмайди. Чунки улар қуръон ва суннат асосида хукм қилишмайди ва мушкилот пайтида исломий қазоватга яъни қуръон ва суннатга мурожаъат қилишмайди, балки очиқ –ойдин секуляризм ва демократияни иддао қилишади ва секуляристик қонунлар асосида хукм қилишади, хамда мушкилот туғилган пайтида хам секуляристик демократияга уни қонунларига ва арбоблари бўлмиш бутун жахон секуляр тоғутларга мурожаъат қилишади.
Хар қандай огох мусулмон ишни аввалидаёқ уларни қўл остидаги диёрларни “дорул ислом” эмаслигини тушуниб етади, чунки бир диёрни “дорул ислом” бўлишини меъёри,ўлчови “қонун ва хукм” хисобланади, бу ерда ошкора мана бу тоғутлар томонидан аллохни шариатидаги “қонун ва хукмлар” бир четга суриб қўйиб ўрнига секуляристик “қонун ва хукмлар” хоким қилинган.
Салтанат дажжолларини бир дастаси шундай кимсаларки, улар ўзларини назари бўйича суфийларни ақидасига эга бўлган ёки фалон жамоатга ё исломий харакатга боғланган масжидни бечора муллосини орқасида намоз ўқишмайди, аммо секуляр тоғутларни бири жамиятда рахбарлик қилишини эътироф қилишади ва мана бу секуляр тоғутларни ўзларига валийи амр ва имом деб билишади ва мана бу валийи амр ва имомга мухолиф бўлган хар қандай шариатгаро мусулмонга душманчилик изхор қилиб қаршилик қилишади.
Мана бу салтанат уламолари валийи амрни фақат луғат жихатидан “хукм сохиби” маъносида кўришади ва аллох таолони учта шартига ишора қилишмайди, бу намозга луғавий жихатдан “дуо” маъносида қарайдиган кишиларни ишига ўхшайди, улар намозга шаръий назар билан қарашмайди,натижада нихоятда осонлик билан мусулмонларни равиши бўйича намозни иқома қилишни тарк қилишган.
Мана бу салтанат муллолари одамларга “хукм сохиби” валийи амр бўлиб албатта унга итоат қилиниши керак,деб уқтирмоқчи бўлишади, энди мана бу хукм сохиби кофир бўладими ва куфр қонунлари асосида хукм қиладими мухим эмас; фақат уни “хукм сохиби” экани мухими холос. Бу аллохни шариатидаги асосларни тоғутларни нафига ўзгартириш ва аллохни оятларини,шартларини пинхон қилишдир.
- – -Мана бу фосид кўз-қараш бўйича, агар сехюнистлар режимига ўхшаган кофир келиб мусулмонларни диёрини ишғол қилиб олса ва ўзига хос ахкомларни мусулмонларга юкласа, у “хукм сохиби” хисобланиб мана бу сохиби амрга итоат қилиш лозим бўлади, бир гурух кишилар мана шу ишни қилишяпти хам, хатто фаластинни ишғол қилиб олган тузумни лашкарида қуролланган баталёнлар ташкил қилинган ва улар намоз хам ўқишади, судайсга ўхшаганлар қуддус сехюнистлар режимини ички масаласи эканини ва бошқаларга алоқаси йўқлигини бир неча марта таъкидлашган.
-Мана бу фосид кўз-қараш бўйича, шарқий туркистонда ва бошқа минтақалардаги хитойнинг коммунист босқинчилари агарчи куфр хукмлари билан хокимият юргизадиган кофир бўлишса хам, “хукм сохиби” ва валийи амр хисобланишади.
-Мана бу фосид кўз-қараш бўйича жахондаги барча тоғутлар валийи амрдир ва уларга итоат қилиниши керак, хатто агар аллохни шариатидаги қонунларни ижро қилишмаса хам,модомики намоз ўқишга,масжидга ва азонга рухсат беришар экан, мана шуни ўзи кифоя қилади!
(давоми бор…..)