Нафийи сабилни асли ва исломий иззат.(1) ( 16 бўлим)
(1-қисм)
Шубхасиз аллохга иймон келтиришни ва аллохга нисбатан иймонни муқаддимаси учун лозим бўлган нарса, тоғутга куфр келтиришдир; яъни “иллаллох”дан олдин “ла илаха” га иқрор бўлиш керак, инсонларни ўртасидаги тоғутлар ошкор “олтиталик кофирлардир ( 1- аллазина хаду 2- собеин 3- насоро 4- мажус 5- валлазина ашроку 6- ман яртадда минкум ан динихи) яъни аввало инсонларни ўртасида ошкор “олтиталик кофирлар” инкор ва нафий қилиниши керак,бундан сўнг аллохни тасдиқлаб аллохга нисбатан иймонга иқрор бўлиши лозим, чунки мана бу тоғутларни нафий қилмаслик аллох таолони ўрнига уларга эргашиш маъносида бўлиб қолади, шу билан бирга аллох таолога ширк келтириш ва аллох таолога иймон келтиришни нафий қилиш,охирги шариатни нафий қилиш бўлиб қолади.
Аллох таолонинг оятлари,қонунлари билан бахс қилган ва пайғамбарни дастурларидан бўйин товлаган ва аллохни шариатидаги қонунлардан бош тортган кишиларнинг қонунларига,амрларига эргашиб кетган ,хамда аллохни шариатидаги қонунларни ижро қилувчилар,рохибларни баробарида қайсарлик,ўжарлик қилган од қавми хақида мархамат қиладики:
«وَ تِلْكَ عَادٌ جَحَدُوا بِآياتِ رَبِّهِمْ وَعَصَوْا رُسُلَهُ وَاتَّبَعُوا أَمْرَ كُلِّ جَبَّارٍ عَنِيدٍ»( هود/ 59)
Парвардигорларининг оятларини инкор қилган, унинг пайғамбарларига исён қилган ва барча қайсар,золимлар амру фармонига бўйинсунган од қабиласи – ана ўшалардир.
Ёки бошқа бир жойда мархамат қиладики:
«أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ يزْعُمُونَ أَنَّهُمْ آمَنُوا بِمَا أُنْزِلَ إِلَيكَ وَمَا أُنْزِلَ مِنْ قَبْلِكَ يرِيدُونَ أَنْ يتَحَاكَمُوا إِلَى الطَّاغُوتِ وَقَدْ أُمِرُوا أَنْ يكْفُرُوا بِهِ وَ يُرِيدُ الشَّيْطانُ أَنْ يُضِلَّهُمْ ضَلالًا بَعِيداً »( نساء/ 60)
(Эй Мухаммад), ўзларини сизга нозил қилинган нарсага (қуръонга) ва сиздан илгари нозил қилинган нарсаларга иймон келтирган деб хисоблайдиган (айрим) кимсаларнинг шайтонга хукм сўраб боришни истаётганларини кўрмадингизми? Холбуки,уларга унга ишонмаслик буюрилган эди. (Чунки) шайтон уларни бутунлай йўлдан оздиришни истайди.
Мана бу ва бунга ўхшаш ўнлаб оятларни бизга айтишича, аллохни шариатидаги қонунларга иймон келтирган кишини хар бири аввал тоғутларни ва ундан сўнг уларни қонунларини нафий қилиши, ошкор “олтиталик кофирларни” қонунларига,судларига мурожаъат қилмасликлари лозим; яъни ошкор “олтиталик кофирларни” хокимияти ғайри исломийдир, мўъминлар ғайри исломийларни хокимиятини қўл остига ўтмасликлари керак, ғайри исломий хокимият мўъминларга жоиз эмас.
Тоғутларга куфр келтиришлик ва инсонларни орасидаги олтиталик тоғутларни нафий қилиш ва шаходатайнга иқрор бўлиш билан тоғутларни хокимияти ва уларни қонунлари оёқ-ости қилинади ва қалб мана бу кофирларни дўстлигидан,уларни ақидаларидан бўшайди, “ва тахоллайту” яъни ботинимни шайтонни ва барча ошкор-пинхон кофирларни ақидасидан,дўстлигидан,қонунларидан бўшатдим ва фақат аллохни, аллохни шариатидаги қонунларни, аллохни авлиёларини унга жойладим; демак қалбига хам шайтонни ва хам аллохни жойлаган ёки хам аллохни шариатидаги қонунларга иймон келтирган ва хам огох холида,қасддан,ўзини ихтиёри билан тоғутларга итоат қиладиган ва уларни қонунларини қабул қиладиган киши топилмайди. Мана бу икки ишни жамлаш бир-бирига зид,махолдир.
مَا جَعَلَ اللَّهُ لِرَجُلٍ مِنْ قَلْبَيْنِ فِي جَوْفِهِ ۚ (احزاب/4)
Аллох бир кишини ичига икки қалбни жойлаб қўймаганки, уларни бирини аллохга ва уни қонунларига берса ,иккинчисини эса шайтонга ва ер юзидаги уни муридларига берса. Итоат қилиш барча хукуматларни мохияти ва динни иккинчи маъносини билдиради, ёки уни аллохга берилиши керак ёки кофирларга.
(давоми бор……)